ประสบการณ์หฤโหดในการสอบใบขับขี่ที่ DMV อเมริกา
ณ ดินแดนอันไกลโพ้น ดินแดนอันศรีวิไลซ์ที่ใครๆต่างหมายปองว่าจะต้องมาอยู่ให้ได้ซักครั้งในชีวิต คือ ประเทศ อเมริกา เป็นประเทศที่ขอวีซ่าก็แสนจะยากลำบากแล้ว การทำใบขับขี่ที่นี่ก็ยากแสนยากไม่แพ้กัน (เอ๊ะ หรือชั้นคิดเองคนเดียว ? )
โอเค เริ่มเลยละกัน จะขอเท้าความก่อนว่า เราก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่แสนจะบอบบางร่างน้อยคน
นึงที่อยากมาตามหาความฝัน จินตนาการ และแรงบันดาลใจที่นี่………. ฟังแล้วดูดีจังแฮะ จริงๆแล้วก็แค่เบื่อหน่ายการงานที่ไทยที่ทำมาปีนึง แล้วอยากจะเที่ยวเล่น ฝึกภาษาต่อก็แค่นั้นเองแหละ โดยมีพี่สาวที่เรียนโทที่นี่เป็นคนคอยจัดแจงหาที่เรียนที่อยู่ให้ เลยผ่านวีซ่า F1 (วีซ่านักเรียน) มาได้อย่างสบายบรื๋อ (ขอบคุณนะฮ้า)
ที่ที่อยู่คือ รัฐ Virginia ซึ่งเป็นรัฐที่ค่อนข้างอยู่นอกเมือง โดยบ้านแถวที่อยู่นั้น ไม่มี bus ไม่มี subway การสัญจรเดินทางเลยจำเป็นต้องมีรถขับเท่านั้น!! และที่ Virginia จะใช้ใบขับขี่แบบ international แบบที่ทำจากไทยไม่ได้นะจ๊ะ ต้องทำใหม่จ่ะ เพราะกฎการจราจรของที่นี่ไม่เหมือนบ้านเรา เอาละฟะ ในไทยชั้นยังขับได้แล้วเลย (เพิ่งทำใบขับขี่มาเมื่อ 2 เดือนก่อนจะมา) การสอบใบขับขี่ที่นี่มันจะยากอาร้ายย ใครๆก็บอกกันว่าที่นี่ขับง่ายมั่กมาก……. ฮึ สอบใบขับขี่ที่นี่หมูๆ ชั้นผ่านอยู่แล้วละย่ะ กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ
การสอบใบขับขี่ที่นี่ก็จะแบ่งเป็นการสอบข้อเขียน กับ สอบปฏิบัติเหมือนในบ้านเรา แค่เพียงไม่ต้องมีอบรมเท่านั้น โดยเริ่มจากเตรียมตัวสอบข้อเขียน ก็ดูตัวอย่างข้อเขียนจากใน web
www.GoGoAmerica.com ที่พี่สาวแนะนำ โฮะๆนี่ชั้นช่างเป็นคนโชคดีซะจริงเลย ไม่ต้องมานั่งหาเองให้เมื่อยตุ้ม เพื่อนพี่สาวบอกว่าถ้าทำตัวอย่างข้อเขียนได้หมด ก็ผ่านอยู่แล้นนน ไม่มีปัญหา (สบายตรู)
พออ่านเสร็จแล้วก็เตรียมตัวจะไปสอบข้อเขียนละ โดยสถานที่จะไปสอบอยู่ในเขต Sterling แถวบ้าน ซึ่งขึ้นชื่อว่าพนักงานที่นี่ไม่ค่อย nice แต่ด้วยความที่มันใกล้บ้านแบบสุดๆ ขับรถไปแค่สิบนาทีก็ถึง เลยเลือกมาสอบที่นี่ (พนักงานไม่ nice แต่เรา nice ซะอย่างไม่มีปัญหา โฮะโฮะ)
และแล้วเมื่อจัดแจงหาเวลามาสอบได้ ขั้นตอนการสอบใบขับขี่ที่อเมริกาของชั้นก็ได้เริ่มต้นขึ้น ก่อนอื่นก็เตรียมเอกสารให้พร้อม มี Passport+Visa, I-20 , ใบที่อ้างอิงได้ว่าเรามีที่อยู่อยู่ที่นี่จริงๆ (เราใช้เอกสารของธนาคารที่เค้าส่งมาให้ที่บ้าน) , ใบขับขี่ของเมืองไทย (ถ้าคนที่ยังไม่เคยมีใบขับขี่ที่เมืองไทยจะไม่สามารถสอบปฎิบัติต่อเลยได้ ต้องรอให้ครบ 30 วันถึงจะกลับมาสอบปฎิบัติได้นะเออ เพราะฉะนั้นถ้าจะมานี่เตรียมสอบใบขับขี่ของไทยไว้ดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา)
โอเช เอกสารพร้อม อ่านหนังสือพร้อม แต่งหน้าพร้อม เล็ทสะโก!! สถานที่สอบขับที่นี่จะเรียกย่อๆว่า DMV (Department of Motor Vehicles) จะเปิด แปดโมงเช้าถึงสี่โมงเย็น วันนั้นมาถึงประมาณเก้าโมงกว่า วันนั้นคนไม่เยอะมาก ก็ไปเอาใบคิวกะเอาเอกสารมากรอก รอคิวประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงคิวเราแล้ว เจอเป็นเจ๊อินเดียๆคนนึงเป็นพนักงาน
“ฮายย วันนี๋คุณจาทำอารายค๊า” (เพื่อได้อรรถรสในการอ่านขอแปลเป็นภาษาไทยเลยละกัน)
“อิชั้น จะมาสอบข้อเขียนฮ่า” ระหว่างนั้นเจ๊แกก็ตรวจเอกสารไป พอตรวจเสร็จก็บอกให้เราไปวัดสายตา… อ่าวเวรละตรู ลืมเอาแว่นสายตามา อ๊ากกก (สั้น75 กะ125 เลยไม่ชอบใส่แว่นเวลาปกติ) แต่เอาฟระลองดู
“อ่าน บรรทัดที่นึ่งนาก๊ะ” เจ๊แกบอก
“ เอ ดี……เค….. (ตัวไรฟะ พยายามหรี่ตามอง)…….”
“ทำมายคูนต้องหรี่ตาคะ”
“เอิ่ม จริงๆแล้ว ชั้นสั้นอยู่นิหน่อยนะค่ะ แต่ชั้นมองข้อสอบออกนะคะ”
“เอ่อ เสียใจด้วยหน่าก๊ะ คุณต้องกลับปายเอาแว่นของคูนมา เพราะนี่ถือเปนการสอบอย่างหนึ่งงง”
โอ้ว โนวววว….ด้วยความสะเพร่าของตัวเองเลยต้องกลับไปเอาแว่นแล้วรอคิวใหม่ สุดท้ายก้อผ่านเจ๊แกมาได้ เสียเวล่ำเวลาซะจริงเชียว
ยังมีตอนต่อไปอีกจ้า แต่ถ้ายังอ่านไหวก็
ดูต่อทางนี้ได้เลยค่า
ประสบการณ์หฤโหดในการสอบใบขับขี่ที่อเมริกา ตอนแรก
ณ ดินแดนอันไกลโพ้น ดินแดนอันศรีวิไลซ์ที่ใครๆต่างหมายปองว่าจะต้องมาอยู่ให้ได้ซักครั้งในชีวิต คือ ประเทศ อเมริกา เป็นประเทศที่ขอวีซ่าก็แสนจะยากลำบากแล้ว การทำใบขับขี่ที่นี่ก็ยากแสนยากไม่แพ้กัน (เอ๊ะ หรือชั้นคิดเองคนเดียว ? )
โอเค เริ่มเลยละกัน จะขอเท้าความก่อนว่า เราก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่แสนจะบอบบางร่างน้อยคน
นึงที่อยากมาตามหาความฝัน จินตนาการ และแรงบันดาลใจที่นี่………. ฟังแล้วดูดีจังแฮะ จริงๆแล้วก็แค่เบื่อหน่ายการงานที่ไทยที่ทำมาปีนึง แล้วอยากจะเที่ยวเล่น ฝึกภาษาต่อก็แค่นั้นเองแหละ โดยมีพี่สาวที่เรียนโทที่นี่เป็นคนคอยจัดแจงหาที่เรียนที่อยู่ให้ เลยผ่านวีซ่า F1 (วีซ่านักเรียน) มาได้อย่างสบายบรื๋อ (ขอบคุณนะฮ้า)
ที่ที่อยู่คือ รัฐ Virginia ซึ่งเป็นรัฐที่ค่อนข้างอยู่นอกเมือง โดยบ้านแถวที่อยู่นั้น ไม่มี bus ไม่มี subway การสัญจรเดินทางเลยจำเป็นต้องมีรถขับเท่านั้น!! และที่ Virginia จะใช้ใบขับขี่แบบ international แบบที่ทำจากไทยไม่ได้นะจ๊ะ ต้องทำใหม่จ่ะ เพราะกฎการจราจรของที่นี่ไม่เหมือนบ้านเรา เอาละฟะ ในไทยชั้นยังขับได้แล้วเลย (เพิ่งทำใบขับขี่มาเมื่อ 2 เดือนก่อนจะมา) การสอบใบขับขี่ที่นี่มันจะยากอาร้ายย ใครๆก็บอกกันว่าที่นี่ขับง่ายมั่กมาก……. ฮึ สอบใบขับขี่ที่นี่หมูๆ ชั้นผ่านอยู่แล้วละย่ะ กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ
การสอบใบขับขี่ที่นี่ก็จะแบ่งเป็นการสอบข้อเขียน กับ สอบปฏิบัติเหมือนในบ้านเรา แค่เพียงไม่ต้องมีอบรมเท่านั้น โดยเริ่มจากเตรียมตัวสอบข้อเขียน ก็ดูตัวอย่างข้อเขียนจากใน web www.GoGoAmerica.com ที่พี่สาวแนะนำ โฮะๆนี่ชั้นช่างเป็นคนโชคดีซะจริงเลย ไม่ต้องมานั่งหาเองให้เมื่อยตุ้ม เพื่อนพี่สาวบอกว่าถ้าทำตัวอย่างข้อเขียนได้หมด ก็ผ่านอยู่แล้นนน ไม่มีปัญหา (สบายตรู)
พออ่านเสร็จแล้วก็เตรียมตัวจะไปสอบข้อเขียนละ โดยสถานที่จะไปสอบอยู่ในเขต Sterling แถวบ้าน ซึ่งขึ้นชื่อว่าพนักงานที่นี่ไม่ค่อย nice แต่ด้วยความที่มันใกล้บ้านแบบสุดๆ ขับรถไปแค่สิบนาทีก็ถึง เลยเลือกมาสอบที่นี่ (พนักงานไม่ nice แต่เรา nice ซะอย่างไม่มีปัญหา โฮะโฮะ)
และแล้วเมื่อจัดแจงหาเวลามาสอบได้ ขั้นตอนการสอบใบขับขี่ที่อเมริกาของชั้นก็ได้เริ่มต้นขึ้น ก่อนอื่นก็เตรียมเอกสารให้พร้อม มี Passport+Visa, I-20 , ใบที่อ้างอิงได้ว่าเรามีที่อยู่อยู่ที่นี่จริงๆ (เราใช้เอกสารของธนาคารที่เค้าส่งมาให้ที่บ้าน) , ใบขับขี่ของเมืองไทย (ถ้าคนที่ยังไม่เคยมีใบขับขี่ที่เมืองไทยจะไม่สามารถสอบปฎิบัติต่อเลยได้ ต้องรอให้ครบ 30 วันถึงจะกลับมาสอบปฎิบัติได้นะเออ เพราะฉะนั้นถ้าจะมานี่เตรียมสอบใบขับขี่ของไทยไว้ดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา)
โอเช เอกสารพร้อม อ่านหนังสือพร้อม แต่งหน้าพร้อม เล็ทสะโก!! สถานที่สอบขับที่นี่จะเรียกย่อๆว่า DMV (Department of Motor Vehicles) จะเปิด แปดโมงเช้าถึงสี่โมงเย็น วันนั้นมาถึงประมาณเก้าโมงกว่า วันนั้นคนไม่เยอะมาก ก็ไปเอาใบคิวกะเอาเอกสารมากรอก รอคิวประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงคิวเราแล้ว เจอเป็นเจ๊อินเดียๆคนนึงเป็นพนักงาน
“ฮายย วันนี๋คุณจาทำอารายค๊า” (เพื่อได้อรรถรสในการอ่านขอแปลเป็นภาษาไทยเลยละกัน)
“อิชั้น จะมาสอบข้อเขียนฮ่า” ระหว่างนั้นเจ๊แกก็ตรวจเอกสารไป พอตรวจเสร็จก็บอกให้เราไปวัดสายตา… อ่าวเวรละตรู ลืมเอาแว่นสายตามา อ๊ากกก (สั้น75 กะ125 เลยไม่ชอบใส่แว่นเวลาปกติ) แต่เอาฟระลองดู
“อ่าน บรรทัดที่นึ่งนาก๊ะ” เจ๊แกบอก
“ เอ ดี……เค….. (ตัวไรฟะ พยายามหรี่ตามอง)…….”
“ทำมายคูนต้องหรี่ตาคะ”
“เอิ่ม จริงๆแล้ว ชั้นสั้นอยู่นิหน่อยนะค่ะ แต่ชั้นมองข้อสอบออกนะคะ”
“เอ่อ เสียใจด้วยหน่าก๊ะ คุณต้องกลับปายเอาแว่นของคูนมา เพราะนี่ถือเปนการสอบอย่างหนึ่งงง”
โอ้ว โนวววว….ด้วยความสะเพร่าของตัวเองเลยต้องกลับไปเอาแว่นแล้วรอคิวใหม่ สุดท้ายก้อผ่านเจ๊แกมาได้ เสียเวล่ำเวลาซะจริงเชียว
ยังมีตอนต่อไปอีกจ้า แต่ถ้ายังอ่านไหวก็ ดูต่อทางนี้ได้เลยค่า