ดูเหมือนว่า ในอริยสัจ 4 ไม่มีคำสอนให้พิจารณาไตรลักษณ์
แต่บุคคลหากรู้แจ้งในอริยสัจ 4 ก็สามารถทำให้บรรลุพระอรหันต์ได้
(ตัวอย่าง พระยสกุลบุตร และสหายภัททวัคคีย์ 30 คน ฟังอนุปุพพพิกถา และอริยสัจ 4)
แต่ก็มีคำสอนที่ให้พิจารณาไตรลักษณ์ แล้วทำให้บรรลุเป็นพระอรหันต์เช่นกัน
จึงเกิดคำถามขึ้นมาว่า การปฏิบัติธรรมของบุคคลเพื่อการบรรลุธรรมสูงสุดนั้น
อาศัยเพียง อริยสัจ 4 หรือ ไตรลักษณ์ หมวดใดหมวดหนึ่งก็เพียงพอแล้ว ใช่หรือไม่ ?
หรือในเบื้องต้นต้องอาศัย อริยสัจ 4 ก่อน และในเบื้องปลายจึงอาศัย ไตรลักษณ์
ดังกรณีของพระปัญจวัคคีย์ ที่ฟังธัมมจักกัปปวัตตนสูตรก่อน แล้วฟังอนัตตลักขณสูตรต่อมา
หรืออันที่จริงหมวดธรรมทั้ง 2 มีความสัมพันธ์กันอย่างไรแน่ ?
รู้อริยสัจ VS รู้ไตรลักษณ์
แต่บุคคลหากรู้แจ้งในอริยสัจ 4 ก็สามารถทำให้บรรลุพระอรหันต์ได้
(ตัวอย่าง พระยสกุลบุตร และสหายภัททวัคคีย์ 30 คน ฟังอนุปุพพพิกถา และอริยสัจ 4)
แต่ก็มีคำสอนที่ให้พิจารณาไตรลักษณ์ แล้วทำให้บรรลุเป็นพระอรหันต์เช่นกัน
จึงเกิดคำถามขึ้นมาว่า การปฏิบัติธรรมของบุคคลเพื่อการบรรลุธรรมสูงสุดนั้น
อาศัยเพียง อริยสัจ 4 หรือ ไตรลักษณ์ หมวดใดหมวดหนึ่งก็เพียงพอแล้ว ใช่หรือไม่ ?
หรือในเบื้องต้นต้องอาศัย อริยสัจ 4 ก่อน และในเบื้องปลายจึงอาศัย ไตรลักษณ์
ดังกรณีของพระปัญจวัคคีย์ ที่ฟังธัมมจักกัปปวัตตนสูตรก่อน แล้วฟังอนัตตลักขณสูตรต่อมา
หรืออันที่จริงหมวดธรรมทั้ง 2 มีความสัมพันธ์กันอย่างไรแน่ ?