ตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม ศกนี้เป็นต้นมา อัตราค่าจ้างขั้นต่ำทั่วประเทศอยู่ที่ ๓๐๐ บาทต่อวันเท่ากันหมดทั่วทั้งประเทศ เป็นไปตามนโยบายของรัฐบาลที่ประกาศไว้ แต่ล่าช้าออกมา ๑ ปีเต็ม
มีการคัดค้านวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวางอึงคนึง ทั้งจากฝ่ายค้านและนักวิชาการจำนวนหนึ่ง และเสียงวิจารณ์คัดค้านดังกล่าวก็ยังไม่หยุด ประหนึ่งว่า...ถ้าดำเนินนโยบายนี้ต่อไปแล้ว บ้านเมืองจะถึงกาลพังพินาศอย่างแน่แท้
ค่าจ้างวันละ ๓๐๐ บาทคืออะไร?
ต้องบอกว่ามันเป็นค่าจ้างขั้นต่ำ ไม่ใช่ค่าจ้างขั้นสูงอย่างที่บางฝ่ายพยายามจะทำให้เกิดความเข้าใจไขว้เขว และก่อนจะพูดถึงผลดีผลเสียของนโยบายนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมองถึงภาพรวมของสังคมเสียก่อน นั่นคือ
ประเทศไทยเรามีเศรษฐกิจที่เติบโตอย่างรวดเร็วและประสบความสำเร็จอย่างมากในรอบ ๑๐ ปีที่ผ่านมา จนธนาคารโลกยกระดับจากประเทศที่มีเศรษฐกิจระดับกลางต่ำ เป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจระดับกลางช่วงบน
ขณะนี้ไทยเรามีผลผลิตมวลรวมประชาชาติต่อหัวอยู่ที่ ๕,๐๐๐ เหรียญสหรัฐหรือ ๑๕๐,๐๐๐ บาทต่อปี โดยมีรายได้ประชาชาติต่อหัวอยู่ที่ ๔,๕๐๐ เหรียญสหรัฐต่อปี เพิ่มขึ้นเกือบ ๒ เท่าในช่วง ๑๐ ปีที่ผ่านมา
แต่ ๑๐ ปีที่ผ่านมาค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำตามกฎหมายยังอยู่ที่ ๑๐๐ กว่าบาทถึง ๒๐๐ กว่าบาท ต่ำกว่ารายได้ประชาชาติต่อหัวเกือบเท่าตัว
เมื่อกำหนดให้ค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำเป็นวันละ ๓๐๐ บาท ถ้าทำงานวันละ ๘ ชั่วโมงหรือสัปดาห์ละ ๔๐ ชั่วโมง ก็จะมีรายได้เดือนละ ๖,๐๐๐ บาท เงินจำนวนนี้ แค่จะเลี้ยงตัวเองมันก็เกือบจะไม่พอ ไม่ต้องพูดถึงการมีลูกมีเมียและพ่อแม่
คนงานจึงจำเป็นจะต้องทำงานล่วงเวลาหารายได้เพิ่มเติม ทำให้ไม่สามารถจะหยุดพักผ่อนอยู่กับครอบครัวในวันเสาร์อาทิตย์ ไม่มีเวลาศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมได้เลย เพราะต้องทำงานสัปดาห์ละ ๖๐-๗๐ ชั่วโมง
จะพัฒนาสังคมไปแบบนี้หรือ?
พูดกันมากเหลือเกินว่า...อุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานมากจะย้ายไปอยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้าน มันจริงหรือไม่ เพราะถ้าย้ายไปจะประสบปัญหามากมายทั้งคุณภาพสินค้าและการจำหน่ายสินค้า
เมื่อเร็วๆนี้ อินโดนีเชีย ได้ขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ ๔๕ เปอร์เซนต์มากกว่าไทยเราเสียอีก...ประธานาธิบดีบัมบัง บอกว่า มันหมดยุคของการมีแรงงานขั้นต่ำราคาถูกเสียแล้ว
นี่คือความจริง และความจริงยังมีด้วยว่า การขึ้นค่าแรงงานขั้นต่ำ มันไม่มีผลกระทบต่อการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ เงินเฟ้อก็ไม่เพิ่ม การจ้างงานก็ไม่ลดลง
ที่สำคัญบรรดาอุตสาหกรรมสำคัญๆในประเทศไทยเรา ล้วนแต่จ่ายค่าจ้างเกินกว่า ๓๐๐ บาทแล้วทั้งสิ้น
๓๐๐ บาทเป็นค่าจ้างขั้นต่ำ และมันก็ยังต่ำจริงๆ เสียด้วย
บางกอกทูเดย์
๓๐๐ บาท
มีการคัดค้านวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวางอึงคนึง ทั้งจากฝ่ายค้านและนักวิชาการจำนวนหนึ่ง และเสียงวิจารณ์คัดค้านดังกล่าวก็ยังไม่หยุด ประหนึ่งว่า...ถ้าดำเนินนโยบายนี้ต่อไปแล้ว บ้านเมืองจะถึงกาลพังพินาศอย่างแน่แท้
ค่าจ้างวันละ ๓๐๐ บาทคืออะไร?
ต้องบอกว่ามันเป็นค่าจ้างขั้นต่ำ ไม่ใช่ค่าจ้างขั้นสูงอย่างที่บางฝ่ายพยายามจะทำให้เกิดความเข้าใจไขว้เขว และก่อนจะพูดถึงผลดีผลเสียของนโยบายนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมองถึงภาพรวมของสังคมเสียก่อน นั่นคือ
ประเทศไทยเรามีเศรษฐกิจที่เติบโตอย่างรวดเร็วและประสบความสำเร็จอย่างมากในรอบ ๑๐ ปีที่ผ่านมา จนธนาคารโลกยกระดับจากประเทศที่มีเศรษฐกิจระดับกลางต่ำ เป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจระดับกลางช่วงบน
ขณะนี้ไทยเรามีผลผลิตมวลรวมประชาชาติต่อหัวอยู่ที่ ๕,๐๐๐ เหรียญสหรัฐหรือ ๑๕๐,๐๐๐ บาทต่อปี โดยมีรายได้ประชาชาติต่อหัวอยู่ที่ ๔,๕๐๐ เหรียญสหรัฐต่อปี เพิ่มขึ้นเกือบ ๒ เท่าในช่วง ๑๐ ปีที่ผ่านมา
แต่ ๑๐ ปีที่ผ่านมาค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำตามกฎหมายยังอยู่ที่ ๑๐๐ กว่าบาทถึง ๒๐๐ กว่าบาท ต่ำกว่ารายได้ประชาชาติต่อหัวเกือบเท่าตัว
เมื่อกำหนดให้ค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำเป็นวันละ ๓๐๐ บาท ถ้าทำงานวันละ ๘ ชั่วโมงหรือสัปดาห์ละ ๔๐ ชั่วโมง ก็จะมีรายได้เดือนละ ๖,๐๐๐ บาท เงินจำนวนนี้ แค่จะเลี้ยงตัวเองมันก็เกือบจะไม่พอ ไม่ต้องพูดถึงการมีลูกมีเมียและพ่อแม่
คนงานจึงจำเป็นจะต้องทำงานล่วงเวลาหารายได้เพิ่มเติม ทำให้ไม่สามารถจะหยุดพักผ่อนอยู่กับครอบครัวในวันเสาร์อาทิตย์ ไม่มีเวลาศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมได้เลย เพราะต้องทำงานสัปดาห์ละ ๖๐-๗๐ ชั่วโมง
จะพัฒนาสังคมไปแบบนี้หรือ?
พูดกันมากเหลือเกินว่า...อุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานมากจะย้ายไปอยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้าน มันจริงหรือไม่ เพราะถ้าย้ายไปจะประสบปัญหามากมายทั้งคุณภาพสินค้าและการจำหน่ายสินค้า
เมื่อเร็วๆนี้ อินโดนีเชีย ได้ขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ ๔๕ เปอร์เซนต์มากกว่าไทยเราเสียอีก...ประธานาธิบดีบัมบัง บอกว่า มันหมดยุคของการมีแรงงานขั้นต่ำราคาถูกเสียแล้ว
นี่คือความจริง และความจริงยังมีด้วยว่า การขึ้นค่าแรงงานขั้นต่ำ มันไม่มีผลกระทบต่อการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ เงินเฟ้อก็ไม่เพิ่ม การจ้างงานก็ไม่ลดลง
ที่สำคัญบรรดาอุตสาหกรรมสำคัญๆในประเทศไทยเรา ล้วนแต่จ่ายค่าจ้างเกินกว่า ๓๐๐ บาทแล้วทั้งสิ้น
๓๐๐ บาทเป็นค่าจ้างขั้นต่ำ และมันก็ยังต่ำจริงๆ เสียด้วย
บางกอกทูเดย์