ช่วยแนะนำการ์ตูนที่เกี่ยวกับอาหารให้หน่อยค่ะ

ขอยกมาจากที่ผมเคยโพสต์ไว้ แต่มันก็เขียนมาตั้งร่วม 4 ปีแล้วล่ะครับ
เดี๋ยวนี้มีเรื่องใหม่ๆ อัพเดทอีกเยอะแล้วนะครับ
----------------------------------------------------------------------------------

- โซ้ยแหลก
เป็นการ์ตูนทำอาหารเรื่องแรกที่ผมเคยอ่านเลยครับ
มาถึงทุกวันนี้ 10 กว่าปีเข้าไปแล้ว หยิบมาอ่านใหม่ ก็ยังคงสนุก,น่ากินอยู่ดี
พระเอกเป็นจอมตะกละที่ถ้าหิว จะมีเซนส์ในการทำอาหารได้อร่อยมากๆ

- พ่อครัวจอมมายา (คนวาดเดียวกับ โชตะ ไอ้หนูซูชิ)
เจ้าหนูอร่อยเหาะที่เคยฉายทางช่อง 9 นั่นเองครับ แต่ในหนังสือจะไม่ แฟนตาซี เท่าในทีวีนะ
ก็อ่านได้เพลินๆกับไอเดียทำอาหารที่มากมายพลิกแพลง จากของธรรมดาๆให้แหวกแนวขึ้นมาได้
แต่อ่านๆไปอาจเซ็งกับนิสัยแปลกๆของ โยอิจิ พระเอกของเรื่องก็ได้
(เนื่องจากการ์ตูนเก่ามากแล้ว บางทีการผูกเรื่องอะไรยังทำได้ไม่ดี
หลายๆเหตุการณ์เลยออกมาไม่ค่อยจะสมเหตุสมผลนัก พระเอกเราเลยดูเกรียนๆยังไงไม่ทราบ -คห.ส่วนตัว- แต่ถ้าเรื่องของการทำอาหารนี่ยอดเยี่ยมครับ)

- พ่อครัวจอมมายา ภาค 2
อ.แกเพิ่งหยิบกลับมาเขียนใหม่ ไม่กี่ปีมานี้เองครับ (บ้านเราออกมาได้ 3 เล่ม)
เนื้อเรื่องแนวเรื่องอะไรสนุกกว่าภาคแรกมากๆเลยครับ เป็นอีกหลายๆปีให้หลัง
พ่อครัวน้อยพระเอกของเราในภาคแรก มีครอบครัว มีลูกชายแล้วครับ
ในขณะที่องค์กรเกี่ยวกับอาหารอาจิโจที่หนุนหลังพระเอกอยู่ในภาคแรก มีการเปลี่ยนแปลงภายใน
เนื่องจากประธานอาจิโจคนก่อนอายุมากแล้ว (ก็แก่มาตั้งแต่ภาคแรกแล้วล่ะ)
นโยบายใหม่ขององค์กรเลยเปลี่ยนไป ทำให้พระเอกของเราต้องเข้ามาช่วยแก้ไข
ในขณะที่อีกทางนึง ลูกชายของพระเอกก็ถือเป็นตัวเอกอีกตัวในภาคนี้
เพราถึงจะรักและเคารพในตัวพ่อมากๆ แต่เค้าก็มีความอยากจะเป็นพ่อครัวมือหนึ่ง ที่หลุดออกจากความมีชื่อเสียงของพ่อ (และพ่อก็เข้าใจ)
เลยไปเข้าเรียนที่โรงเรียนทำอาหารของอาจิโจ และก็จะเป็นเนื้อเรื่องในส่วนของเด็กทั้งหลาย ค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆครับ
ซึ่งเนื้อเรื่องมี 2 ฝั่ง แต่เอามารวมกันได้สนุกมากๆครับ (ชอบเลยล่ะ แต่ควรอ่านภาคแรกด้วยนะจะได้ซึ้งเวลามีตัวละครเก่าๆออกมา)

- หักเหลี่ยมยอดนักชิม (คนวาดเดียวกับ โชตะ ไอ้หนูซูชิ, พ่อครัวจอมมายา)
เสียดายมากๆที่แค่ 4 เล่มจบ ส่วนเนื้อเรื่องก็เป็นพระเอกนักเลงที่เพิ่งออกมาจากบ้านเมตตา เนื่องจากเหตุทะเลาะวิวาท
แต่มีเซนส์เรื่องอาหารดีมากๆ เลยคิดอยากหาเงินด้วยการเป็น food producer ช่วยเหลือร้านอาหารต่างๆ
เนื้อเรื่องดี พระเอกโฉดเถื่อน อาหารน่ากินด้วยแนวคิดแปลกใหม่ แต่ดัน(โดนตัด)จบเร็วไป น่าเสียดายครับ

- นักสืบจอมโซ้ย (คนวาดเดียวกับ โชตะ ไอ้หนูซูชิ, พ่อครัวจอมมายา)
สนุกมากครับ พระเอกเป็นนักประพันธ์ผู้มีชื่อเสียง ทั้งยังเป็นนักกินที่มีกระเพาะ 4 มิติ
และยังมักจะได้รับการไหว้วานจากตำรวจที่สนิทกัน ให้ไปช่วยสืบคดีด้วย
เรื่องนี้จะทำการเชื่อมโยงการไขคดี เข้ากันกับเรื่องของอาหาร
และทำออกมาได้ไม่เลวเลยครับ แต่คดีอาจจะโบ๋ๆไม่สมจริงไปบ้าง
เพราะเวลาปูเรื่องน้อย (จบในตอน รึอย่างมากก็ 2-3 ตอน) แต่การไขคดีโดยทำให้เกี่ยวข้องกับอาหาร ทำได้ดีมากๆครับ

- ผีซ่าท้าชิม
ไม่ดัง แต่ขอแนะนำครับ ของ NED ออกมาได้ 4 เล่มแล้ว
เป็นเรื่องเกี่ยวกับข้าวผัด ซึ่งสามารถทำได้หลากหลายราวกับดาราบนท้องฟ้า
ตอนแรกอ่านเรื่องย่อเป็นว่า มีวิญญาณพระสนมหยางกุ้ยเฟยมาเจอกับเด็กสาวตัวเอก
ก็นึกว่าจะเป็นแบบนางเอกไม่เก่ง แต่มีพระสนมหยางมาสอนทำให้
แต่จริงๆแล้วนางเอกเก่งอยู่แล้วครับ ที่สำคัญคือเป็นเด็กดีมากๆเลย
ทั้งเก่ง ทั้งขยัน ไม่อวดตน (จริงเป็นหลานเจ้าของภัตราคาร แต่ไม่มีใครรู้ แล้วก็ไม่ได้บอกใคร)
จิตใจดีงาม อ่านแล้วน่ารักดีครับ
ข้าวผัดก็มีสูตรต่างๆให้เอาไปลองทำกันได้ด้วย (เรื่องนี้ 1 ตอน 1 ข้าวผัดครับ)

- ตำรับลับจอมราชันย์
การ์ตูนทำเค้กเรื่องเดียวที่เคยเจอ เลยไม่มีเรื่องอื่นให้เปรียนเทียบ
ภาพวาดไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่เรื่องเค้กนี้เต็มๆครับ สนุกใช้ได้เลยนะ

- เจปัง
............. ไม่รู้จะพูดอะไรดี เอาเป็น โยคะ เฟลมมมม แล้วกัน

- ไอ้หนุ่มซูชิ
มาทางบูรพัฒน์บ้าง ไอ้หนุ่มซูชิจะเป็นการ์ตูนแบบจบในตอนไป (บางทีก็ 2 ตอน แต่ยังไม่มีแบบลากยาวมากนัก)
พระเอกเป็นทายาทร้านริวซูชิ ร้านที่ค่อนข้างดังในย่านกินซ่า ที่เน้นความใส่ใจในลูกค้าแต่ละราย
โดยใช้ชูซิเป็นตัวสอนให้ลูกค้าที่กำลังเจอปัญหา ได้เกิดแนวคิดดีๆ มุมมองใหม่ๆกลับไป หรือจะช่วยเยียวยาจิตใจให้ดีขึ้นมา
ข้อมูลด้านซูชิทั้งเรื่อง ปลา และเรื่องอื่นๆ มากล้นเลยครับสำหรับเรื่องนี้ (มากกว่าไอ้หนูโชตะเยอะเลย)
ปล. ที่ญี่ปุ่นออกมาทะลุ 40 เล่มไปแล้ว เยอะมาก

- ซามูไร ซุปเปอร์กุ๊ก
การ์ตูนใหม่เพิ่งออกมาได้เดือนเศษเอง (แต่เล่ม 3 กำลังจะออกแล้ว บูรพัฒน์ออกไวมาก)
เป็นยุคสมัยสงครามทั่วประเทศของญี่ปุ่น (Sengoku) ทหารคนนึงซึ่งมีความสามารถในการทำอาหาร
ด้วยแนวคิดที่ว่า อาหารคือชีวิต ได้ใช้อาหารช่วยเหลือผู้คนในยุคสงครามที่ขาดแคลน
ตัวเนื้อเรื่องจะเอาพ่อครัวคนนี้ไปแจมไว้ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในอดีต
ให้เป็นว่าจริงแล้วเพราะมีพ่อครัวคนนึง จึงทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นได้
โดยส่วนตัวกำลังชอบเรื่องนี้มากๆอยู่ครับ

- ซุปเปอร์กุ๊กกระตุกต่อมอร่อย
โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ครับ แต่ก็บ้าซื้อมาได้ครบ 27 เล่ม แถมบ้าอ่านไปได้นี่ก็รอบที่ 4-5 แล้ว (งงเนอะ)
พระเอกเป็นกุ๊กอัจฉริยะในตำนานที่ออกจากภัตราคารชื่อดัง มาเป็นนักกอบกู้ร้านอาหาร
ก็จะไปช่วยร้านที่กำลังจะเจ๊ง แต่เจ้าของร้านยังมีจิตใจแห่งอาหารอยู่
โดยจะให้ไปทำอะไรแปลกๆ ที่เอามาใช้กับการทำอาหารนั้นได้เป็นอย่างดี
เช่น เอาคนทำโซบะไปเล่นเกมเต้น เป็นต้น มันเกี่ยวกันยังไง ก็ต้องไปหาอ่านดูนะครับ
สุดท้ายตอนจบกลายเป็น ชินเซ็นกุมิ ไปได้ แถมมี ฮิจิคาตะ โทชิโซ ด้วยครับ แปลกๆดี

- ไอ้หนุ่มราเม็ง, ยุทธภูมิกระเพาะเหล็ก
คนวาดเดียวกับ ซุปเปอร์กุ๊ก แต่ผมไม่ได้ซื้อ ก็อย่างที่บอกว่าไม่ค่อยชอบน่ะครับ เลยไม่ได้อ่าน
แต่ไอ้หนุ่มราเม็งก็ประมาณ เด็กแก๊งค์ซิ่งที่ต้องผันตัวเองมาช่วยเหลือร้านราเม็ง
ส่วนยุทธภูมิกระเพาะเหล็ก จะเป็นแนวที่แปลกมากของ นักกินจุ ครับ

- ยอดเชฟครัวท่านฑูต
การทำอาหารผสมผสานกับการฑูตระหว่างประเทศ แฝงไว้ด้วยจิตใจอันอบอุ่นของมนุษย์
เรื่องนี้มีเพื่อนๆพูดถึงไว้เยอะมากๆแล้ว ในกระทู้เก่าๆ
เอาเป็นว่าถ้าอ่านตัวหนังสือเยอะๆ และบางทีก็หนักหัวไปบ้างได้
ยังไงก็แนะนำให้อ่านครับ

- ยอดกุ๊กแดนมังกร
เวทีอยู่ที่ประเทศจีน ตัวเอกเป็นกุ๊กอิจฉริยะอยู่แถบเสฉวน
ออกเดินทางเพื่อสั่งสมฝีมือในการทำอาหาร และในช่วงหลังก็จะต้องปะทะกับ
องค์กรอาหารใต้ดิน เพื่อชิง เครื่องครัวในตำนานทั้ง 7
ดูเวอร์ๆดีนะครับ เรื่องนี้ตอนแรกผมอ่านๆก็สนุกดีในระดับนึง แต่อาจเพราะลายเส้นที่ผมไม่ค่อยชอบ
ก็เลยไม่ชอบมากเท่าไหร่
แต่มาชอบมากๆเลยตอนได้ดูอนิเม (ช่อง9) ซึ่งทำออกมาได้ดี ภาพสวย อาหารน่ากิน ผูกเนื้อเรื่องใหม่ให้ราบลื่อนขึ้น
แต่เอาจริงๆเรื่องนี้ก็หาซื้อไม่ได้แล้วล่ะครับ ก็หาอนิเมมาดูแทนแล้วกันนะ สนุกกว่า (คห.ส่วนตัว)

- ชุน คนเล็กอัจฉริยะ
คนวาดเป็นสุภาพสตรีครับ บรรยากาศก็เลยจะต่างๆออกไปหน่อย แต่ความสนุกมีอยู่เต็มที่ไม่ต่างกัน
เป็นเรื่องที่เน้น ข้าวราด หน้าต่างๆครับ
พระเอกเป็นลูกชายร้านโซบะที่มีชื่อเสียงในอดีต แต่ไปพลาดท่าทำสัญญาค้ำประกัน (เป็นเรื่องที่ยังมีเงื่อนงำอยู่ ยังไม่ได้เปิดเผย)
ทำให้ร้านจะถูกยึด ส่วนพ่อก็ประสบอุบัติเหตุ (แล้วก็หายสาบสูญไปจากเรื่อง คือมีตัวตนแต่ไม่มีบท ปล่อยให้ลูกลำบากอยู่คนเดียว... จริงๆอาจเพราะคนแต่งลืม) ทำให้ลูกชายต้องกอบกู้ร้านให้ได้
เจ้าของเงินกู้เกิดถูกใจในฝีมือ จึงรับเป็นคนในปกครอง แล้วส่งไปให้เจออีเวนท์ต่างๆ เพื่อให้เก่งยิ่งๆขึ้นไป

- พยัคฆ์ร้ายโรงครัว
3 เล่มจบ เป็นเรื่องของ อิจิโจ เซ็น ผู้เป็น Maitre d'hotel (แม็ตโดเทล) ซึ่งก็คือผู้เสริมรสให้อาหารขั้นสุดท้ายก่อนออกเสริฟ เป็นผู้ทำให้
อาหาร 100% ของพ่อครัว เพื่อเป็น 120% ให้ผู้ทาน ทานได้อร่อยยิ่งขึ้น
ในเรื่องก็จะมีความรู้ต่างๆเรื่องอาหาร ทั้งเรื่องเนื้อ เรื่องแป้ง เรื่องไวท์ ฯลฯ อยู่พอสมควร
ภาพตัวละครวาดไม่ค่อยสวยนัก (แต่อาหารสวยน่ากินนะ) 3 เล่มจบ เอามาอ่านประดับความรู้ ก็สนุกดีครับ

- อาราคาร์ท
5 เล่มจบ เป็นเรื่องของร้านอาหารตะวันตกชื่อดัง ที่กำลังย่ำแย่ด้วยสาเหตุที่คุณปู่เจ้าของร้านคนเดิม เก่งเกินไป
ส่วนยรุ่นใหม่ก็รับฝีมือ สูตรอาหารมาได้ไม่เต็ม 100
มีเพียงเด็กน้อยที่ชอบทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจ ที่อยู่บ้านข้างๆร้านนี้
และชอบมองผ่านหน้าต่างเข้าไปยังห้องครัวของร้านตั้งแต่เด็กๆ
จึงทำให้จำสูตร จำวิธีการ ซึ่งเป็น"ต้นตำรับ" ของร้านได้เป็นอย่างดี
คนนี้เท่านั้นที่จะมากอบกู้ร้านนี้ได้
ประโยคประจำของเรื่องนี้ก็คือ "นี่มันไม่ใช่สูตรดั้งเดิมนิ" แล้วเจ้าหนูก็จะปรุงใหม่ให้เป็นไปตามสูตรดั้งเดิมของร้าน 5 เล่มจบ น่าเสียดายอยู่ แต่คงหมดมุกแหละครับ เพราะมีแต่ "นี่มันไม่ใช่สูตรดั้งเดิมนิ" ทั้งเรื่อง

- จอมคนก้นครัว
เป็นการ์ตูนทำอาหารที่ห่วยที่สุด เท่าที่ผมเคยอ่านมา (ขออภัย)
อุตส่าห์วาดภาพสวย อาหารน่ากิน ตัวละครเด็กผู้หญิงเยอะ
แต่เนื้อเรื่อง, มุกในการนำเสนออาหาร แย่เอามากๆเลยครับ
5 เล่มจบเหมือนเรื่องข้างบน แต่เป็น จบๆไปซะได้ก็ดี

- สูตรเด็ดยอดยุทธจักรราเมง
คนวาดเดียวกับ อากิยามะ จาง แต่เรื่องนี้ 2 เล่มจบ
เรื่องดำเนินเร็วครับ จากร้านอาหารในโรงเรียน เข้าสู่การแข่งราเม็งกรังปรีย์
พอชนะแล้วก็จบเลย ก็อ่านได้เพลินๆดีครับ ชอบ จาง ก็เอาเรื่องนี้ไปอ่านด้วยก็ไม่เลว

- ลา ลา ลา คุ๊กกิ้งเออร์
น่าจะเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กๆ (ลงนิตยสารเล่มเดียวกับพวก เบย์เบลด ทามิย่า พวกนั้นน่ะ) เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ทำอาหารที่แปลงร่างมาทำอาหารอร่อยๆให้เด็กที่เกลียดผัก ชอบกินผัก เป็นต้น
สนุกกว่าที่คิด แต่เนือเรื่องอะไรมันอ่อนมากๆเลย หลายคนอาจจะไม่ชอบ

- ฮันโซ ยอดกุ๊กสมองเพชร  
ของค่ายน้องให้อย่าง TKO Comics เรื่องเป็นแนวสมจริง (จนบางทีน่าเบื่อนะ)
คำโปรยว่าไว้ว่า ใช้เป็นตำราอาหารได้จริงๆ ประมาณนี้เลยครับ
(โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบ แต่ก็ซื้อๆไว้นะ)