เนื่องจากเมื่อวานเราไปทำธุระที่ธนาคารที่ห้างบัวเขียว สาขาภูเก็ต
เสร็จธุระจึงเดินไปซื้อนมถั่วเหลืองผสมงาดำที่เรากินประจำเพื่อบำรุงครรภ์
เผอิญตรงกระบะโปรโมชั่นขึ้นป้าย 33฿ ซื้อ 3 ชิ้น 81฿ เราจึงหยิบมา 6 ชิ้น
เมื่อจ่ายตังค์เสร็จก็ไม่ได้ตรวจบิล กลับมาถึงบ้านจึงหยิบมาดู อ้าว ไม่ลดนี่หว่า
ปรั๊ดอ่ะ เจ็บใจตัวเอง โง่กว่าห้างนี้อีกจนได้ ตอนนั้นก็คิดว่าช่างมัน
เพราะซื้อราคานี้ประจำอยู่แล้ว ขี้เกียจหิ้วของ ขับรถไปเอาส่วนต่างเล็กๆน้อยๆ
แต่บังเอิญวันนี้เราต้องมาธุระให้ที่ทำงาน ใจน่ะลืมไปแล้วถ้าไม่เหลือบไปเห็น
กะบะลดราคาและป้ายยังอยู่อย่างเดิม ปรี๊ดอีกรอบ หยิบโทรศัพท์ถ่ายรูปไว้ทันที
แล้วหาใบเสร็จในกระเป๋า โชคดีเจอเว้ยเห้ย (ปรกติคงทิ้งไปแล้ว)
จึงเอาใบเสร็จเดินไปติดต่อที่ลูกค้าสัมพันธ์ น้องหน้าหงิกเลย บ่นกันเองว่า...
มันยังไม่เอาป้ายออกอีกเหรอ หมดอายุตั้งแต่วันที่ 2 แล้ว เราเลยตอบว่า...
ยังค่ะ พี่เพิ่งเดินไปดูป้ายมาเมื่อกี๊เอง น้องเค้าบอกให้เรายืนรอสักครู่ แล้วก็หันไปคุยกันเอง
เรายืนรออยู่ห้านาที ให้เค้าตกลงกันเองว่าจะเอายังไง ซักพักน้องพนง.บอกให้น้องอีกคน
เดินไปเอาป้ายมา น้องคนนั้นหายไปนานมากกกกกก จนเราหน้าหงิกแล้วอ่ะ
แล้วน้องก็กลับมา ถามว่า พี่ดูป้ายตรงไหนมาอ่ะค่ะ หนูไม่เห็นมี เราก็อ้าว????
เชิญพี่เดินมาดูป้ายกับหนูหน่อย เราก็เริ่มตะหงิดใจแล้วล่ะ ปากเราก็บ่นพึมพำ
แต่ก็เดินพาน้องเค้าไปดู พอไปถึง โอ้แม่เจ้า....มันหายไป!!!!!
฿฿฿ห้างบัวเขียว ผิดพลาดไม่สิ้นสุด แถมยังบ่ายเบี่ยงความผิด เซ็งเว่อร์ๆ฿฿฿
เสร็จธุระจึงเดินไปซื้อนมถั่วเหลืองผสมงาดำที่เรากินประจำเพื่อบำรุงครรภ์
เผอิญตรงกระบะโปรโมชั่นขึ้นป้าย 33฿ ซื้อ 3 ชิ้น 81฿ เราจึงหยิบมา 6 ชิ้น
เมื่อจ่ายตังค์เสร็จก็ไม่ได้ตรวจบิล กลับมาถึงบ้านจึงหยิบมาดู อ้าว ไม่ลดนี่หว่า
ปรั๊ดอ่ะ เจ็บใจตัวเอง โง่กว่าห้างนี้อีกจนได้ ตอนนั้นก็คิดว่าช่างมัน
เพราะซื้อราคานี้ประจำอยู่แล้ว ขี้เกียจหิ้วของ ขับรถไปเอาส่วนต่างเล็กๆน้อยๆ
แต่บังเอิญวันนี้เราต้องมาธุระให้ที่ทำงาน ใจน่ะลืมไปแล้วถ้าไม่เหลือบไปเห็น
กะบะลดราคาและป้ายยังอยู่อย่างเดิม ปรี๊ดอีกรอบ หยิบโทรศัพท์ถ่ายรูปไว้ทันที
แล้วหาใบเสร็จในกระเป๋า โชคดีเจอเว้ยเห้ย (ปรกติคงทิ้งไปแล้ว)
จึงเอาใบเสร็จเดินไปติดต่อที่ลูกค้าสัมพันธ์ น้องหน้าหงิกเลย บ่นกันเองว่า...
มันยังไม่เอาป้ายออกอีกเหรอ หมดอายุตั้งแต่วันที่ 2 แล้ว เราเลยตอบว่า...
ยังค่ะ พี่เพิ่งเดินไปดูป้ายมาเมื่อกี๊เอง น้องเค้าบอกให้เรายืนรอสักครู่ แล้วก็หันไปคุยกันเอง
เรายืนรออยู่ห้านาที ให้เค้าตกลงกันเองว่าจะเอายังไง ซักพักน้องพนง.บอกให้น้องอีกคน
เดินไปเอาป้ายมา น้องคนนั้นหายไปนานมากกกกกก จนเราหน้าหงิกแล้วอ่ะ
แล้วน้องก็กลับมา ถามว่า พี่ดูป้ายตรงไหนมาอ่ะค่ะ หนูไม่เห็นมี เราก็อ้าว????
เชิญพี่เดินมาดูป้ายกับหนูหน่อย เราก็เริ่มตะหงิดใจแล้วล่ะ ปากเราก็บ่นพึมพำ
แต่ก็เดินพาน้องเค้าไปดู พอไปถึง โอ้แม่เจ้า....มันหายไป!!!!!