วันนี้ ตกเย็น ลูกเลิกเรียนพิเศษ เจ้าหมิวชวนไปซื้อของในเซนทรัล
"ทะเล นั้นเป็นเหมือนถิ่นของเรา"
ผมรีบรับโทรศัพท์ทันที
"หวัดดีค่ะพี่ สบายดีไหม หนูโทรมาสวัสดีปีใหม่" เสียงเพื่อนใหม่ในเฟซบุ๊ก โทรมาหา เขาเพิ่งรู้จักผมซักสองสามเดือน คุณเธอ เป็นอะไรที่ผมเวียนหัว
เราคุยกัน นิดหน่อย เพราผมกำลังขับรถขึ้นตึกอยู่พอดี
"พี่หนูเห็นพี่เขียนในเฟซบุ๊ก ว่า จะต้องให้ลูกศิษย์จ่ายแป๊ะเจ๊ยะ ห้าหมื่นบาท หรือ โอย พี่ มัน เรื่องนิดหน่อยนะสำหรับโรงเรียนสมัยนี้ พี่รู้ไหม เขาจ่ายกันเป็นล้าน อย่าง
สาธิต.............. นี่นะ แป๊ะเจี๊ยะขึ้นทุกปี" คุณเธอบอกผม
"ก็เรื่องของเขาซิครับ แต่สำหรับพี่ว่าห้าหมื่นมันแพง แล้วตลอดชีวิต พี่กับลูกไม่เคยจ่ายตรงนี้ สอบเข้าได้ ได้เรียนต่อหมด ไม่ได้ก็ไม่เรียนเพราะครอบครัว ข้าราชการจะมี
อะไร เกษียณก็บ้านหลังรถคัน ผู้ใหญ่ไม่มีปัญหาจ่าย แป๊ะเจี๊ยะให้พี่หรอก วันนี้พี่ก็พอมีพอกิน" ผมตอบ แต่ใจรำคาญ มากกว่า
"แหม พี่ หนูจะบอกว่าการศึกษาสมัยนีมันต้องใช้เงิน ลูกหนูเรียน กิ๊ฟเต็ด รร................... ตอนนี้ค่าติวเดือนละสามหมื่นแล้ว นี่มันจะย้ายไป อยู่โรงเรียน ...... แถว
สามเสน มัน จะไปแข่งโอลิมปิค หนูต้องหาคนติว.............. ว่าแต่ลูกพี่ ติวไปถึงไหน หนูว่า เรียนบ้านนอกคงหาที่ติวลำบาก" วุ้ย ชลบุรีบ้านนอก ก็ช่างวุ้ย
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ติว เท่าที่เขา รับได้ เขา ได้แค่ไหนก็แค่นั้นให้เขามีความสุขก็พอ" ผมตอบ
"ไม่ด๊ายยยยย ไม่ได้ ลูกหนูจะฟิต ให้ไปแข่ง ........ โอลิมปิค ตอนนี้ต้องฟิตแหลก ตอนนี้เรียน ม.1 แต่เขาเรียนวิชาของ ม.6 จบแล้วนะคะ "
ใจผมก็นึกถึงรูปยัยน้องคนนี้ในเฟซบุ๊ก ที่เป็นเด็กผู้ชายใส่แว่นตาหนาเตอะ มองเหมือนเด็ก ต๊องๆ ใจก็คิดว่า มีลูกที่มันปรกติดีกว่า ให้เขามีความสุขตามวัยของเขา ดีกว่า
"พี่กำลังทำไรอยู่หรือ"
"กำลังขับรถขึ้นตึก ครับ แหมอยากได้ รถนิสสันมาร์ช จัง คันเล็กขับขึ้นตึกสบายๆ" ผม บอก
"แล้วนี่พี่ใช้รถอะไรหรือ"
"ใช้ มิตซูครับ "
"วุ้ย Mitsu รถกระจอกจัง พอหมดประกันมันก็เสียรวนหมดทั้งระบบ "
"อ้าว เสียก็ซ่อมได้นี่ครับ ชลบุรีอู่เยอะไป "
"นั่นแหละพี่มันรถกระจอก หนูใช้เบ๊นซ์ E350 ที่บ้านห่วยสุดก็ Nissan Teana คันนี้ยังไม่อยากขับเลย" คุณเธอบอก
"แหมพี่ก็คนทำมาหากิน รถอะไรก็ใช้ให้มันติดต่องานได้ แล้ว ปัจจุบันนี้พี่ก็ สื่อสารกันทางเนต ด้วย ปีหนึ่งขับรถทางไกล นับครั้งได้รถ อะไรก็ได้ นั่งกันสองพ่อลูก"
"นั่นแหละพี่ .............. " แล้วเธอก็พูดยาวไปพอดี กับผมได้ ที่จอดรถแล้ว
"คุณน้องครับพี่ขอตัวก่อนนะ รถมันจอแจ"
แล้วผมก็รีบวางสายไปเลย
เจ้าหมิวนั่งข้างๆ มันยังถาม พ่อทนคุยกับเขาได้ไง
เฮ้อ นี่รับสายฟังคนเขาดูถูกเรากับลูกหรือนี่
แหมมนุษย์เรา มันบ้าหลุดมาจากไหนนี่
"ทะเล นั้นเป็นเหมือนถิ่นของเรา"
ผมรีบรับโทรศัพท์ทันที
"หวัดดีค่ะพี่ สบายดีไหม หนูโทรมาสวัสดีปีใหม่" เสียงเพื่อนใหม่ในเฟซบุ๊ก โทรมาหา เขาเพิ่งรู้จักผมซักสองสามเดือน คุณเธอ เป็นอะไรที่ผมเวียนหัว
เราคุยกัน นิดหน่อย เพราผมกำลังขับรถขึ้นตึกอยู่พอดี
"พี่หนูเห็นพี่เขียนในเฟซบุ๊ก ว่า จะต้องให้ลูกศิษย์จ่ายแป๊ะเจ๊ยะ ห้าหมื่นบาท หรือ โอย พี่ มัน เรื่องนิดหน่อยนะสำหรับโรงเรียนสมัยนี้ พี่รู้ไหม เขาจ่ายกันเป็นล้าน อย่าง
สาธิต.............. นี่นะ แป๊ะเจี๊ยะขึ้นทุกปี" คุณเธอบอกผม
"ก็เรื่องของเขาซิครับ แต่สำหรับพี่ว่าห้าหมื่นมันแพง แล้วตลอดชีวิต พี่กับลูกไม่เคยจ่ายตรงนี้ สอบเข้าได้ ได้เรียนต่อหมด ไม่ได้ก็ไม่เรียนเพราะครอบครัว ข้าราชการจะมี
อะไร เกษียณก็บ้านหลังรถคัน ผู้ใหญ่ไม่มีปัญหาจ่าย แป๊ะเจี๊ยะให้พี่หรอก วันนี้พี่ก็พอมีพอกิน" ผมตอบ แต่ใจรำคาญ มากกว่า
"แหม พี่ หนูจะบอกว่าการศึกษาสมัยนีมันต้องใช้เงิน ลูกหนูเรียน กิ๊ฟเต็ด รร................... ตอนนี้ค่าติวเดือนละสามหมื่นแล้ว นี่มันจะย้ายไป อยู่โรงเรียน ...... แถว
สามเสน มัน จะไปแข่งโอลิมปิค หนูต้องหาคนติว.............. ว่าแต่ลูกพี่ ติวไปถึงไหน หนูว่า เรียนบ้านนอกคงหาที่ติวลำบาก" วุ้ย ชลบุรีบ้านนอก ก็ช่างวุ้ย
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ติว เท่าที่เขา รับได้ เขา ได้แค่ไหนก็แค่นั้นให้เขามีความสุขก็พอ" ผมตอบ
"ไม่ด๊ายยยยย ไม่ได้ ลูกหนูจะฟิต ให้ไปแข่ง ........ โอลิมปิค ตอนนี้ต้องฟิตแหลก ตอนนี้เรียน ม.1 แต่เขาเรียนวิชาของ ม.6 จบแล้วนะคะ "
ใจผมก็นึกถึงรูปยัยน้องคนนี้ในเฟซบุ๊ก ที่เป็นเด็กผู้ชายใส่แว่นตาหนาเตอะ มองเหมือนเด็ก ต๊องๆ ใจก็คิดว่า มีลูกที่มันปรกติดีกว่า ให้เขามีความสุขตามวัยของเขา ดีกว่า
"พี่กำลังทำไรอยู่หรือ"
"กำลังขับรถขึ้นตึก ครับ แหมอยากได้ รถนิสสันมาร์ช จัง คันเล็กขับขึ้นตึกสบายๆ" ผม บอก
"แล้วนี่พี่ใช้รถอะไรหรือ"
"ใช้ มิตซูครับ "
"วุ้ย Mitsu รถกระจอกจัง พอหมดประกันมันก็เสียรวนหมดทั้งระบบ "
"อ้าว เสียก็ซ่อมได้นี่ครับ ชลบุรีอู่เยอะไป "
"นั่นแหละพี่มันรถกระจอก หนูใช้เบ๊นซ์ E350 ที่บ้านห่วยสุดก็ Nissan Teana คันนี้ยังไม่อยากขับเลย" คุณเธอบอก
"แหมพี่ก็คนทำมาหากิน รถอะไรก็ใช้ให้มันติดต่องานได้ แล้ว ปัจจุบันนี้พี่ก็ สื่อสารกันทางเนต ด้วย ปีหนึ่งขับรถทางไกล นับครั้งได้รถ อะไรก็ได้ นั่งกันสองพ่อลูก"
"นั่นแหละพี่ .............. " แล้วเธอก็พูดยาวไปพอดี กับผมได้ ที่จอดรถแล้ว
"คุณน้องครับพี่ขอตัวก่อนนะ รถมันจอแจ"
แล้วผมก็รีบวางสายไปเลย
เจ้าหมิวนั่งข้างๆ มันยังถาม พ่อทนคุยกับเขาได้ไง
เฮ้อ นี่รับสายฟังคนเขาดูถูกเรากับลูกหรือนี่