มันซึ้งจริง ๆ เลยค่ะ แรงบันดาลใจของใครหลายคนกับสิ่งเล็ก ๆ ที่จะเริ่มต้นใส่ใจทำ

กระทู้สนทนา
เช้านี้  มีเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างที่ทำให้ดิฉันได้คิด

...เพื่อนในเฟซบุ๊คคนหนึ่งอกหัก   ท้อแท้   เธอพร่ำเพ้อถึงแต่ความรักที่จากไป  ปกติเธอจะแสดงทัศนคติทางการเมืองต่อเรื่องนั้นเรื่องนี้คม ๆให้อ่านเสมอ  ทำให้ดิฉันอดได้อ่านอะไรดี ๆ จากเธอ หงุดหงิดค่ะ  แล้วมานึกได้อีกที  เอ.....ทำไมเราคาดหวังอะไรจากคนอื่นมากขนาดนี้  ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่เคยให้อะไรเธอเลย  แม้แต่คำปลอบใจเวลาที่เธอเจ็บ  

...ใครบางคนที่ดิฉันรู้จัก  และไม่ค่อยชอบ  ป่วยหนัก โคม่า ก่อนจะแสดงความสะใจลงในพื้นที่ส่วนตัว  ดิฉันพยายามนึกถึงใบหน้าของเธอจินตนาการเทียบเคียงกับหน้าศพคนอื่น ๆ  ในที่สุดเธอก็จะเป็นเหมือนเขา  และวันหนึ่งเราทุกคนก็จะเหมือนกัน  ห่ำหั่นกันไปทำไมนะ

...เพื่อนรักคนหนึ่งของดิฉันตอนเรียนประถม  ทะเลาะกัน  ไม่พูดกัน  จนเรียนมัธยมวนเวียนมาเรียนห้องเดียวกันอีกก็ยังไม่พูดกันจนเรียนจบ  ทั้ง ๆ ที่จำไม่ได้แล้วว่าเคยทะเลาะกันเรื่องอะไร  บังเอิญดิฉันเจอเธอในเฟซบุ๊คอีกครั้ง  อยากจะคลิกขอเป็นเพื่อนก็ยังไม่กล้า  ขอเวลาอีกนิดก็แล้วกัน  

บางครั้งถ้าเรายอมเสียเวลานิดหน่อยเพื่อคนอื่น  เราทำได้ไม่ยาก  แต่เราก็ไม่ได้ทำ  ไม่มีพลัง  หรือเพิกเฉยกันแน่...แย่

เม่าคัทลอส


แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่