ความนิ่งและการเคลื่อนไหว

เช้าวันใหม่    ยังมืดมิด   ก่อนฟ้าสาง
อากาศเย็น  คลุมเคลือบ    ฟ้าโปร่ง   แจ่มกระจ่าง
จันทร์แรมเสี้ยว   ดวงดาว  พร่างพราวแสง   ละลานตา

ยืนนิ่งแหนคอตั้ง  ทะยานตา   กวาดดาวระยิบ
นานดู   ยิ่งระยับ  เพิ่มเศษทรายแสง   กลืนกิน

สิ่งที่เห็น    หรือจะมีอยู่แล้ว   ข้างในเรา

ความจริงสะท้อนจากโลกปรากฏ   ไปที่ตาใจสัมผัส

ถ้าตัวเราเคลื่อนไหว    ก็จักกลาย  เป็น  แนวโน้มความเป็นวัตถุของโลก
ถ้าตัวเรานิ่ง   ย่อมแลเห็น   ความแปรเปลี่ยนของความจริง
และเป็น ตัวเราเอง  ที่แปรเปลี่ยนคู่ขนานไปกับ ความจริงที่แปรเปลี่ยน

ดังนั้น   ความนิ่ง  ก็คือ  ความแปรเปลี่ยนตามที่มันเป็น โดยไม่ไปแทรกแซง
ต่อเมื่อ     เราเคลื่อนไหว    นั่นแหล่ะ    เราได้เข้าสู่โหมดโลกแห่งความเป็นจริง   
..........ที่เป็นเศษเสี้ยวของความจริง


ปัญหา คือ ความครอบคลุมของการรับรู้
และ ปฏิบัติการเคลื่อนไหวที่มีนัยยะสำคัญ
ว่า ขอบเขตและตัวบ่งชี้คืออะไร..