หนังเรื่องนี้ แบ่งออกเป็นสามพาร์ท สามรุ่น ผ่านตัวละคร โม(ยาย)/หลี่(แม่)/ฮั้ว(ลูก)
ซึ่งในแต่ละเรื่องนั้นจบลงด้วยโศกนาฏกรรม
- โม(ยาย) - เป็นเด็กสาวที่เติบโตมาในร้านถ่ายรูป แต่เธอไม่อยากจับเจ่า
อยู่แค่นี้ เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นดารา เธอจึงหนีออกจากบ้านเพื่อมาเป็นดารา
แล้วเธอก็ประสบความสำเร็จในอาชีพจากการผลักดันผู้กำกับที่พ่วงฐานะ
ของคนรักของเธอไปด้วย แต่เมื่อญี่ปุ่นเริ่มบุกเข้ามา ความฝันของเธอทั้งหมด
ของเธอก็ถูกพัดพาหายไป
- หลี่(แม่) - ลูกสาวของโม เป็นเด็กสาวจิตใจดี ยึดมั่นในความรัก เธอได้แต่งงานกับชายที่เธอรัก
แต่เธอต้องเจอปัญหา เมื่อเธอไม่สามารถมีลูกให้สามีได้ จนเธอต้องไปรับเด็กมาเลี้ยง
จนผลสุดท้าย ความใกล้ชิดของ พ่อเลี้ยง - ลูกเลี้ยงก็ทำให้เธอหวาดระแวง
คนทั้งสอง
- ฮั้ว(ลูก) - หลานสาวของโมเธอมีแฟนหนุ่มอยู่คนหนึ่ง และคิดว่าจะแต่งงานกันหลังจากที่ฝ่ายชายเรียนจบ
แต่แล้วเรื่องก็เกิด เมื่อแฟนหนุ่มของเธอปันใจ และเธอตั้งท้องขึ้นมา แต่เธอ
ก็พยายามที่จะพยายามรั้งเขากลับมา
เรื่องทั้งสามเรื่องต้องบอกว่า เป็นประวัติศาสตร์ซ้ำรอย โศกนาฏกรรมซ้ำซ้อน
เรียกได้ว่าดราม่าจัดเต็มตั้งแต่ต้นยันจบ ตั้งแต่พาร์ทลากยาวไปถึงพาร์ทฮั้ว
แต่ที่เราคงสะเทือนใจมากที่สุดคงเป็นพาร์ทของหลี่ เพราะดูแล้วคิดว่า เฮ้ย!
เหมือนชีวิตเล่นตลก ทำไมมันเลวร้ายยังงี้ว่ะ เราดูแล้วแบบหดหู่มากน่ะ
จางจื้ออี้เล่นดีมาก เล่นเป็น โม หลี่ ฮั้วได้ชัดเจนมากทั้งสามคาแรกเตอร์
ซึ่งทั้งสามตัวจะมีพัฒนาการทางอารมณ์ที่แตกต่างกัน ซึ่งจางจื้ออี้ก็ทำได้
ไม่น่าผิดหวัง...ซึ่งนอกจากจางจื้ออี้แล้ว ยังมีโจน เช็น นักแสดงรุ่นพี่ของจื้ออี้
ที่เล่นดีไม่แพ้กัน เธอมารับบทแม่ของโม/แม่ของหลี่ และยายของฮั้ว เธอก็ทำได้
เยี่ยมมาก ทั้งสองบท ทั้งบทแม่ของโม และบทโมตอนแก่
เรื่องนี้ทำเอาเราสฃเสียน้ำตาอยู่หลายฉากเหมือนกัน เป็นดราม่าที่ดูแล้วมัน
สะเทือนใจดีน่ะ ดูแล้วร้องไห้ไปหลายวันเลย
Jasmine Women...หนังของจางจืออี้ ที่ทำให้เราร้องไห้ได้ หลังจากเรื่อง The Road Home
ซึ่งในแต่ละเรื่องนั้นจบลงด้วยโศกนาฏกรรม
- โม(ยาย) - เป็นเด็กสาวที่เติบโตมาในร้านถ่ายรูป แต่เธอไม่อยากจับเจ่า
อยู่แค่นี้ เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นดารา เธอจึงหนีออกจากบ้านเพื่อมาเป็นดารา
แล้วเธอก็ประสบความสำเร็จในอาชีพจากการผลักดันผู้กำกับที่พ่วงฐานะ
ของคนรักของเธอไปด้วย แต่เมื่อญี่ปุ่นเริ่มบุกเข้ามา ความฝันของเธอทั้งหมด
ของเธอก็ถูกพัดพาหายไป
- หลี่(แม่) - ลูกสาวของโม เป็นเด็กสาวจิตใจดี ยึดมั่นในความรัก เธอได้แต่งงานกับชายที่เธอรัก
แต่เธอต้องเจอปัญหา เมื่อเธอไม่สามารถมีลูกให้สามีได้ จนเธอต้องไปรับเด็กมาเลี้ยง
จนผลสุดท้าย ความใกล้ชิดของ พ่อเลี้ยง - ลูกเลี้ยงก็ทำให้เธอหวาดระแวง
คนทั้งสอง
- ฮั้ว(ลูก) - หลานสาวของโมเธอมีแฟนหนุ่มอยู่คนหนึ่ง และคิดว่าจะแต่งงานกันหลังจากที่ฝ่ายชายเรียนจบ
แต่แล้วเรื่องก็เกิด เมื่อแฟนหนุ่มของเธอปันใจ และเธอตั้งท้องขึ้นมา แต่เธอ
ก็พยายามที่จะพยายามรั้งเขากลับมา
เรื่องทั้งสามเรื่องต้องบอกว่า เป็นประวัติศาสตร์ซ้ำรอย โศกนาฏกรรมซ้ำซ้อน
เรียกได้ว่าดราม่าจัดเต็มตั้งแต่ต้นยันจบ ตั้งแต่พาร์ทลากยาวไปถึงพาร์ทฮั้ว
แต่ที่เราคงสะเทือนใจมากที่สุดคงเป็นพาร์ทของหลี่ เพราะดูแล้วคิดว่า เฮ้ย!
เหมือนชีวิตเล่นตลก ทำไมมันเลวร้ายยังงี้ว่ะ เราดูแล้วแบบหดหู่มากน่ะ
จางจื้ออี้เล่นดีมาก เล่นเป็น โม หลี่ ฮั้วได้ชัดเจนมากทั้งสามคาแรกเตอร์
ซึ่งทั้งสามตัวจะมีพัฒนาการทางอารมณ์ที่แตกต่างกัน ซึ่งจางจื้ออี้ก็ทำได้
ไม่น่าผิดหวัง...ซึ่งนอกจากจางจื้ออี้แล้ว ยังมีโจน เช็น นักแสดงรุ่นพี่ของจื้ออี้
ที่เล่นดีไม่แพ้กัน เธอมารับบทแม่ของโม/แม่ของหลี่ และยายของฮั้ว เธอก็ทำได้
เยี่ยมมาก ทั้งสองบท ทั้งบทแม่ของโม และบทโมตอนแก่
เรื่องนี้ทำเอาเราสฃเสียน้ำตาอยู่หลายฉากเหมือนกัน เป็นดราม่าที่ดูแล้วมัน
สะเทือนใจดีน่ะ ดูแล้วร้องไห้ไปหลายวันเลย