หลังจากทั้งสองนัด ในการชิงชนะเลิศ AFF ที่ผ่านมา ผลทุกท่านคงทราบดีอยู่แล้ว แต่อยากจะมาให้ช่วยกันวิเคราะห์ กันครับว่าทำไมเราถึงแพ้ เอาเฉพาะเรื่องแทคติก ไม่เอากรรมการ ไม่เอาเรื่องการบริหารเอาเฉพาะระบบการเล่นของผู้เล่นและโคชเท่านั้นครับ
จากความเห็นส่วนตัว
จากการเล่นทั้งสองนัดนี้เห็นได้ชัดเลยว่าทีมชาติไทยเรามีจุดอ่อนใหญ่ๆสองจุด ถ้าแก้ปัญหาหนึ่งในสองจุดนี้ได้ ทีมชาติไทยน่าจะมีศักยภาพที่น่ากลัวขึ้นมาก
จุดอ่อนอันแรก คือ เรื่องของรูปร่างที่ตอนนี้ดูแล้วค่อนข้างเสียเปรียบอย่าว่าแต่กับทีมในยุโรป หรือ อเมริกาเลย แม้แต่ในอาเซี่ยนเองดูๆจากรายการที่ผ่านมาแล้วโดยเฉลี่ยเรายังคงตัวเล็กกว่าทีมอื่นอยู่แม้ว่าบางชาติในอาเซี่ยนจะใช้นักเตะต่างชาติก็เถอะ การแก้ปัญหานี้ ค่อนข้างยากเพราะมันเป็นเรื่องที่ไกลจากฟุตบอล จะคัดเอาพวกตัวใหญ่ๆสูง เค้าก็ไม่ชอบเล่นฟุตบอลแต่ไปเล่นอย่างอื่นแทน
จุดอ่อนที่สอง คือ เรื่องของการแก้ไขปัญหา การเพลสซิงเร็วของผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม ปัญหานี้เกิดขึ้นในนัดแรกซึ่งทำให้เราแพ้ เพราะเราไม่สามารถเล่นเกมส์ของเราได้ ปัญหานี้ก็ยากต่อการแก้เหมือนกัน เพราะปัจจุบันนี้เรามีหลีกระดับชาติ ที่นักเตะต่างก็อยู่คนละสโมสร การที่จะสร้างระบบการต่อบอล(แบบาซ่า)เพื่อแก้ปัญหาการเเข้าเพลสซิ่งเร็วนั้น ทำได้แต่ต้องใช้เวลามาก(ผมเชื่อวาทำได้น่ะ) ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้อีกที่จะเก็บตัวนานๆ เพื่อเน้นระบบนี้ วินนี่เองรู้ดีถึงจุดนี้แต่เค้าก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ในเวลาอันสั้นเพราะเหตุผลข้างต้น หนทางที่ดีที่สุดก็ต้องพึ่งสโมสร (ถ้าทำได้) ให้สโมสรเล่นเป็นแบบแผน(เรื่องการต่อบอลเพื่อแก้การเพลสซิ่ง)เดียวกันเพื่อแก้ปัญหานี้
จากปัญหาทั้งสองนี้เองที่ทำให้เราแพ้
นัดแรก เราโดนเพลสซิ่งไม่สามารถควบคุมเกมส์ในอยู่ในการเล่นของเราได้ ประกอบกับถูกลูกกลางอากาศที่โยนเข้าใส่ จึงแพ้ไป
นัดที่สอง มาเล่นในบ้านสิงคโปร์มาเล่นด้วยเกมส์รับ แต่รับแบบเข้าบอเร็ว(เพลสซิ่ง)+ลูกหนัก ทำให้เราไม่สามารถควบคุมการเล่นได้ดีนักในครึ่งแรก แต่โชคดีที่ได้ประตูจากลูกเตะมุม พอมาครึ่งหลัง วินนี่แก้ไขปัญหาการถูกเพลสซิ่งโดยการใช้ลูกโยนยาวไปในแนวหน้าแทน แต่ก็ยังไม่ได้ผลเพราะกองหลังสิงคโปร์เก็บได้หมด หมดเวลาเราจึงแพ้ไป
เชิญทุกท่านร่วมกันวิเคราะห์ตามความเห็นตัเองดูครับ
ปล.ขออภัยถ้าข้อมูลหรือสิ่งที่บอกไปข้างต้นมีความผิดพลาด
วิเคราะห์หลังเกมส์ ไทย-สิงคโปร์
จากความเห็นส่วนตัว
จากการเล่นทั้งสองนัดนี้เห็นได้ชัดเลยว่าทีมชาติไทยเรามีจุดอ่อนใหญ่ๆสองจุด ถ้าแก้ปัญหาหนึ่งในสองจุดนี้ได้ ทีมชาติไทยน่าจะมีศักยภาพที่น่ากลัวขึ้นมาก
จุดอ่อนอันแรก คือ เรื่องของรูปร่างที่ตอนนี้ดูแล้วค่อนข้างเสียเปรียบอย่าว่าแต่กับทีมในยุโรป หรือ อเมริกาเลย แม้แต่ในอาเซี่ยนเองดูๆจากรายการที่ผ่านมาแล้วโดยเฉลี่ยเรายังคงตัวเล็กกว่าทีมอื่นอยู่แม้ว่าบางชาติในอาเซี่ยนจะใช้นักเตะต่างชาติก็เถอะ การแก้ปัญหานี้ ค่อนข้างยากเพราะมันเป็นเรื่องที่ไกลจากฟุตบอล จะคัดเอาพวกตัวใหญ่ๆสูง เค้าก็ไม่ชอบเล่นฟุตบอลแต่ไปเล่นอย่างอื่นแทน
จุดอ่อนที่สอง คือ เรื่องของการแก้ไขปัญหา การเพลสซิงเร็วของผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม ปัญหานี้เกิดขึ้นในนัดแรกซึ่งทำให้เราแพ้ เพราะเราไม่สามารถเล่นเกมส์ของเราได้ ปัญหานี้ก็ยากต่อการแก้เหมือนกัน เพราะปัจจุบันนี้เรามีหลีกระดับชาติ ที่นักเตะต่างก็อยู่คนละสโมสร การที่จะสร้างระบบการต่อบอล(แบบาซ่า)เพื่อแก้ปัญหาการเเข้าเพลสซิ่งเร็วนั้น ทำได้แต่ต้องใช้เวลามาก(ผมเชื่อวาทำได้น่ะ) ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้อีกที่จะเก็บตัวนานๆ เพื่อเน้นระบบนี้ วินนี่เองรู้ดีถึงจุดนี้แต่เค้าก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ในเวลาอันสั้นเพราะเหตุผลข้างต้น หนทางที่ดีที่สุดก็ต้องพึ่งสโมสร (ถ้าทำได้) ให้สโมสรเล่นเป็นแบบแผน(เรื่องการต่อบอลเพื่อแก้การเพลสซิ่ง)เดียวกันเพื่อแก้ปัญหานี้
จากปัญหาทั้งสองนี้เองที่ทำให้เราแพ้
นัดแรก เราโดนเพลสซิ่งไม่สามารถควบคุมเกมส์ในอยู่ในการเล่นของเราได้ ประกอบกับถูกลูกกลางอากาศที่โยนเข้าใส่ จึงแพ้ไป
นัดที่สอง มาเล่นในบ้านสิงคโปร์มาเล่นด้วยเกมส์รับ แต่รับแบบเข้าบอเร็ว(เพลสซิ่ง)+ลูกหนัก ทำให้เราไม่สามารถควบคุมการเล่นได้ดีนักในครึ่งแรก แต่โชคดีที่ได้ประตูจากลูกเตะมุม พอมาครึ่งหลัง วินนี่แก้ไขปัญหาการถูกเพลสซิ่งโดยการใช้ลูกโยนยาวไปในแนวหน้าแทน แต่ก็ยังไม่ได้ผลเพราะกองหลังสิงคโปร์เก็บได้หมด หมดเวลาเราจึงแพ้ไป
เชิญทุกท่านร่วมกันวิเคราะห์ตามความเห็นตัเองดูครับ
ปล.ขออภัยถ้าข้อมูลหรือสิ่งที่บอกไปข้างต้นมีความผิดพลาด