ไม่รู้ว่าเราคิดมากเกินไปรึเปล่านะคะ แต่รู้สึกอึดอัดมากๆ
เวลาที่จะกินข้าว แล้วเจอนักศึกษาหลายคนใส่กาวน์ยาวเดินว่อนไปปลิวมาในร้านหรือโซนขายอาหาร
เราจินตนาการไปไกล ว่าเสื้อกาวน์นั้นสัมผัสอะไรมาบ้าง
สิ่งคัดหลั่งผู้ป่วย? เชื้อโรค? สิ่งสกปรก?
ทำให้นานๆเข้าเรารู้สึกว่า เราอึดอัดมากขึ้น
จากความไม่สบายใจ กลายเป็นความพะอืดพะอม จนกินข้าวมื้อนั้นไปไม่ได้
เราเป็นไมเกรนอยู่ด้วย พอรู้สึกพะอืดพะอม อาการก็กำเริบ
ยิ่งทำใจกินข้าวไม่ได้แล้วหิวจัดๆแต่ทานไม่ลงขึ้นมา อาการก็ยิ่งเป็นหนัก บางวันแทบทำงานช่วงบ่ายไม่ไหว
อึดอัดค่ะ จากที่เป็นคนมีความสุขกับการกิน กินได้ทุกอย่าง
กลับตรงกันข้าม คุณภาพชีวิตแย่ลงมากๆจากกาวน์ยาว
หรือเราคิดมากไปคะ จริงๆแล้วกาวน์ยาวที่นักศึกษาแพทย์ใส่
แค่ใส่เฉยๆในห้องเรียนโดยไม่ได้สัมผัสสิ่งคัดหลั่ง เชื้อโรค หรืออะไรต่อมิอะไรจากผู้ป่วยใช่ไหมคะ
เพราะน้องหมอเอง ก็ใส่กาวน์ยาวกินข้าวกันได้
เราจะได้สบายใจ คุณภาพชีวิตกลับมาเป็นปกติสักที
พะอืดพะอมกินข้าวไม่ลงเพราะกาวน์ยาว
เวลาที่จะกินข้าว แล้วเจอนักศึกษาหลายคนใส่กาวน์ยาวเดินว่อนไปปลิวมาในร้านหรือโซนขายอาหาร
เราจินตนาการไปไกล ว่าเสื้อกาวน์นั้นสัมผัสอะไรมาบ้าง
สิ่งคัดหลั่งผู้ป่วย? เชื้อโรค? สิ่งสกปรก?
ทำให้นานๆเข้าเรารู้สึกว่า เราอึดอัดมากขึ้น
จากความไม่สบายใจ กลายเป็นความพะอืดพะอม จนกินข้าวมื้อนั้นไปไม่ได้
เราเป็นไมเกรนอยู่ด้วย พอรู้สึกพะอืดพะอม อาการก็กำเริบ
ยิ่งทำใจกินข้าวไม่ได้แล้วหิวจัดๆแต่ทานไม่ลงขึ้นมา อาการก็ยิ่งเป็นหนัก บางวันแทบทำงานช่วงบ่ายไม่ไหว
อึดอัดค่ะ จากที่เป็นคนมีความสุขกับการกิน กินได้ทุกอย่าง
กลับตรงกันข้าม คุณภาพชีวิตแย่ลงมากๆจากกาวน์ยาว
หรือเราคิดมากไปคะ จริงๆแล้วกาวน์ยาวที่นักศึกษาแพทย์ใส่
แค่ใส่เฉยๆในห้องเรียนโดยไม่ได้สัมผัสสิ่งคัดหลั่ง เชื้อโรค หรืออะไรต่อมิอะไรจากผู้ป่วยใช่ไหมคะ
เพราะน้องหมอเอง ก็ใส่กาวน์ยาวกินข้าวกันได้
เราจะได้สบายใจ คุณภาพชีวิตกลับมาเป็นปกติสักที