แมวเราชื่อกะลาค่ะ กะลาป่วยมานานแล้วเพราะเค้าป็นมะเร็งเม็ดเลือดค่ะ และได้พาเค้าไปหาหมอวันที่ 11 เพราะอาการเริ่มไม่ดีและไปติดต่อกันอีกประมาณ 4 วัน หมอบอกว่าพรุ่งนี้ฉีดยาอักเสบเข็มสุดท้าย
พอวันที่ 14 ตอนกลางคืนน้าเราเห็นว่าอาการไม่ดีจะให้พาไปจุฬา แต่เราผิดเองที่ไม่พาไปเพราะเราจะรอให้วันที่ 15 ไปฉีดเข็มสุดท้าย
พอเช้าวันที่ 15 เราเห็นเค้าหายใจทางปากแล้วเลยโทรไปบอกให้มามาพาไปจุฬา ระหวางรอน้าเราก็ป้อนข้าวเค้าและไปทำธุระต่อ ประมาณ 8 โมง 10 นาที เราไปนำเค้าออกมาจากใต้เก้าอี้มานอนที่เบาะจะเช็ดปากเพราะน้ำลายไหลเราเลยนำแขนไปรองคอเค้า ตอนนั้นเค้าเหมือนไม่ไหวแล้วหายใจทางปากเร็วขึ้นและถีบกล่องชชู่ถีบมือเรา เห็นแล้วปวดใจมากจึงบอกเค้าว่า"ถ้าหนูทรมานหนูไปเถอะไม่ต้องห่วงแล้ว" จากนั้นเค้าก็นิ่งไปในแขนเรา เราตกใจมากจึงตะโกนเรียกชื่อเค้าดังๆ แล้วก็ร้องไห้ออกมา แม่ก็วิ่งเข้ามาดูคนแถวนั้นก็เดินมาดูเราก็ร้องไห้ตลอดเลยแล้วได้ยินคนๆหนึ่งพูดว่า "แมวตาย ร้องซะ" แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะกอดเค้าอยู่แล้วอีกสักพักจะนำไปฝังเขาก็พูดว่า "ให้เค้าอาลัยอาวรณ์กันก่อน" เราก็คิดอยู่ในใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป แล้วก็นำเค้าไปฝัง วันนี้เราก็ยังร้องไห้ทั้งวันเพราะคิดถึงเค้า นอนด้วยกัน เวลาเราเบื่อๆที่โรงเรียนก็คิดว่าวันนี้กลับไปจะนอนกอดกะลาทั้งคืน พอคิดแล้วก็มีความสุขอยากกลับบ้านเรๆ
แต่ตอนนี้ไม่มีเค้าแล้วก็เหมือนความสุขหายไป ก็ได้แต่ขอให้เค้าไปเกิดในที่ดีๆได้เจอกันอีกเพราะเรารักเค้ามาก
เราก็ไม่อยากจะเลี้ยงอีกแล้วค่ะถ้ารู้ว่าตอนเค้าจากไปมันทรมานแบบนี้ กะลาเป็นแมวข้างถนนที่แม่เค้ามาคลอดค่ะเลยนำมาเลี้ยงในบ้าน
จากนั้นเราก็โทรไปบอกหมอเพราะกลัวว่าหมอจะรอ แล้วก็ขอบคุณหมอมากๆเพราะหมอทำเต็มที่แล้ว ขอบคุณค่ะ - ขอให้กะลาไปสู่สุขตินะลูกมีบุญอยู่ด้วยกันไม่ถึง 3 ปีแต่รักหนูมากนะ- ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านค่ะ
*รูปนี้ยังแข็งแรงค่ะ
แมวจากไป ร้องไห้ไม่ได้เหรอ ??
พอวันที่ 14 ตอนกลางคืนน้าเราเห็นว่าอาการไม่ดีจะให้พาไปจุฬา แต่เราผิดเองที่ไม่พาไปเพราะเราจะรอให้วันที่ 15 ไปฉีดเข็มสุดท้าย
พอเช้าวันที่ 15 เราเห็นเค้าหายใจทางปากแล้วเลยโทรไปบอกให้มามาพาไปจุฬา ระหวางรอน้าเราก็ป้อนข้าวเค้าและไปทำธุระต่อ ประมาณ 8 โมง 10 นาที เราไปนำเค้าออกมาจากใต้เก้าอี้มานอนที่เบาะจะเช็ดปากเพราะน้ำลายไหลเราเลยนำแขนไปรองคอเค้า ตอนนั้นเค้าเหมือนไม่ไหวแล้วหายใจทางปากเร็วขึ้นและถีบกล่องชชู่ถีบมือเรา เห็นแล้วปวดใจมากจึงบอกเค้าว่า"ถ้าหนูทรมานหนูไปเถอะไม่ต้องห่วงแล้ว" จากนั้นเค้าก็นิ่งไปในแขนเรา เราตกใจมากจึงตะโกนเรียกชื่อเค้าดังๆ แล้วก็ร้องไห้ออกมา แม่ก็วิ่งเข้ามาดูคนแถวนั้นก็เดินมาดูเราก็ร้องไห้ตลอดเลยแล้วได้ยินคนๆหนึ่งพูดว่า "แมวตาย ร้องซะ" แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะกอดเค้าอยู่แล้วอีกสักพักจะนำไปฝังเขาก็พูดว่า "ให้เค้าอาลัยอาวรณ์กันก่อน" เราก็คิดอยู่ในใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป แล้วก็นำเค้าไปฝัง วันนี้เราก็ยังร้องไห้ทั้งวันเพราะคิดถึงเค้า นอนด้วยกัน เวลาเราเบื่อๆที่โรงเรียนก็คิดว่าวันนี้กลับไปจะนอนกอดกะลาทั้งคืน พอคิดแล้วก็มีความสุขอยากกลับบ้านเรๆ
แต่ตอนนี้ไม่มีเค้าแล้วก็เหมือนความสุขหายไป ก็ได้แต่ขอให้เค้าไปเกิดในที่ดีๆได้เจอกันอีกเพราะเรารักเค้ามาก
เราก็ไม่อยากจะเลี้ยงอีกแล้วค่ะถ้ารู้ว่าตอนเค้าจากไปมันทรมานแบบนี้ กะลาเป็นแมวข้างถนนที่แม่เค้ามาคลอดค่ะเลยนำมาเลี้ยงในบ้าน
จากนั้นเราก็โทรไปบอกหมอเพราะกลัวว่าหมอจะรอ แล้วก็ขอบคุณหมอมากๆเพราะหมอทำเต็มที่แล้ว ขอบคุณค่ะ - ขอให้กะลาไปสู่สุขตินะลูกมีบุญอยู่ด้วยกันไม่ถึง 3 ปีแต่รักหนูมากนะ- ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านค่ะ
*รูปนี้ยังแข็งแรงค่ะ