ผู้หญิงที่ว่านั้น คือเพื่อนของผมเอง รู้จักกันมาประมาณเกือบ 2 ปีแล้ว อยู่ด้วยกันก็บ่อยซึ่งการที่
เราค่อนข้่างที่จะสนิทกันมาก จึงอยู่ด้วยกันบ่อยๆ แล้วเมื่อประมาณ2 เดือนก่อนน่าจะได้เพื่อนผม
คนนี้มันไม่สบายเป็นไข้ ผมก็เป็นห่วงมันจึงคอยดูแลมันทั้งป้อนยา ซื้อข้าว ให้มันจนมันหายดีไม่รู้มัน
เป็นไปตอนไหนหลังจากหายรู้สึกมันพูดกับผมเพราะขึ้น จากตอนแรกพูดกันแบบ กุ เมิง ห่า ข้า
หายหมด กลายเป็น เค้า แก ผมก็งง แต่ซักพักก็เริ่มชิน และด้วยการที่มันเป็นคนไม่สบายบ่อย ผมก็
เป็นห่วงมัน ( ในฐานะเพื่อน ) ก็ต้องคอยส่งมันทุกวัน ( กลัวมันจะเป็นลมเป็นแล้ง ตอนมันกลับ )
เป็นแบบนี้ทุกวัน แล้วจนวัน พฤหัสที่ผ่านมา อยู่ดีๆมันมาบอกว่าชอบผม คือผมอึ้ง เพราะคิดกับมันแค่
เพื่อนจริงๆ ก็เลยบอกมันไปว่า " เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอวะ " เท่านั้นแหละครับ มันก็ร้องให้แล้วก็มันก็พยายามหลบหน้่าผมจนถึงวันนี้ ก็ไม่รู้ว่ามันมาชอบผมตอนไหน หรืออาจเป็นเพราะผมไม่รักษาระยะห่างให้มันพอดี ดูแลมันมากเกินไป จนทำให้ผมกับมันตอนนี้ไม่ได้คุยกันเลย เสียใจ ไม่รู้ว่าถ้ากลับมาคุยกัน ความรู้สึกมันจะเหมือนเดิมหรือป่าว เซง
ผมทำให้ผู้หญิงคนนึงเสียใจ
เราค่อนข้่างที่จะสนิทกันมาก จึงอยู่ด้วยกันบ่อยๆ แล้วเมื่อประมาณ2 เดือนก่อนน่าจะได้เพื่อนผม
คนนี้มันไม่สบายเป็นไข้ ผมก็เป็นห่วงมันจึงคอยดูแลมันทั้งป้อนยา ซื้อข้าว ให้มันจนมันหายดีไม่รู้มัน
เป็นไปตอนไหนหลังจากหายรู้สึกมันพูดกับผมเพราะขึ้น จากตอนแรกพูดกันแบบ กุ เมิง ห่า ข้า
หายหมด กลายเป็น เค้า แก ผมก็งง แต่ซักพักก็เริ่มชิน และด้วยการที่มันเป็นคนไม่สบายบ่อย ผมก็
เป็นห่วงมัน ( ในฐานะเพื่อน ) ก็ต้องคอยส่งมันทุกวัน ( กลัวมันจะเป็นลมเป็นแล้ง ตอนมันกลับ )
เป็นแบบนี้ทุกวัน แล้วจนวัน พฤหัสที่ผ่านมา อยู่ดีๆมันมาบอกว่าชอบผม คือผมอึ้ง เพราะคิดกับมันแค่
เพื่อนจริงๆ ก็เลยบอกมันไปว่า " เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอวะ " เท่านั้นแหละครับ มันก็ร้องให้แล้วก็มันก็พยายามหลบหน้่าผมจนถึงวันนี้ ก็ไม่รู้ว่ามันมาชอบผมตอนไหน หรืออาจเป็นเพราะผมไม่รักษาระยะห่างให้มันพอดี ดูแลมันมากเกินไป จนทำให้ผมกับมันตอนนี้ไม่ได้คุยกันเลย เสียใจ ไม่รู้ว่าถ้ากลับมาคุยกัน ความรู้สึกมันจะเหมือนเดิมหรือป่าว เซง