คิดแล้วคิดอีก รวบรวบสติสตังและพลังใจอยู่นานสำหรับการเขียนกระทู้นี้ เขียนดีไม่เขียนดี เขียนยังไงดี ถ่ายทอดเรื่องราวแบบไหนดี เพราะประสบการณ์เดินทางครั้งนี้ มีเหตุการณ์สำคัญอย่างยิ่งเกิดขึ้นและมี impact กับเรามากๆ นำไปสู่บทสนทนากับเพื่อนร่วมทาง หรือแม้กระทั่งคนแปลกหน้า ที่ช่วยให้เราผ่านการเดินทางครั้งนี้มาได้ พร้อมกับได้เรียนรู้และเติบโต
Switzerland ถือเป็น dream land ดินแดนในฝันที่เราตั้งใจมั่นว่าจะต้องไปเยือนให้ได้ซักครั้งในชีวิต เก็บตังค์ข้ามปีในระหว่างที่ทยอยใช้หนี้ก้อนโตไปด้วย รอตั๋วโปร บริหารจัดการวันลาประจำปีซึ่งมีอยู่น้อยนิด แพลนทริปเดินทางคนเดียว หาข้อมูล ทำการบ้านล่วงหน้ากันครึ่งปี โดยเฉพาะ จขกท เดินทางแบบมนุษย์ดึกดำบรรพ์ ใช้แผนที่กระดาษเท่านั้น ไม่ได้เปิดโรมมิ่ง ไม่ได้เช่า pocket wifi ไม่ได้ซื้อซิม เรียกได้ว่าตัดขาดจาก internet, social media และโลกอีกด้านในระหว่างวัน อยู่กับโลกปัจจุบันตรงหน้าที่เท้าเหยียบเท่านั้นจริงๆ
จขกท เชื่อว่าทุกการเดินทางทำให้เราเติบโต ได้เปิดประสบการณ์ใหม่ๆ ได้เห็นโลกกว้าง ได้พบเจอผู้คนตามรายทาง ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ รวมทั้งรู้จักตัวเอง สำหรับการเดินทางครั้งนี้ เป็นประสบการณ์ที่ จขกท คงไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต
ตัดสินใจว่างั้นเขียนเหอะ สิ่งที่เราได้ไปพบเจอมาจะได้ไม่เลือนหายหรือตายไปกับเรา ตั้งแต่กลับมาใช้เวลาเรียบเรียงอยู่กว่า 2 อาทิตย์ เลือกรูป ตั้งชื่อตอน ตั้งชื่อภาพ แก้แล้วแก้อีก edit ไปไม่รู้กี่รอบ อ่านใหม่ก็แก้ใหม่ พิมพ์ไปแก้ไปน้ำตาร่วงไป อยากให้งานเขียนชิ้นนี้ออกมาดีที่สุด ถ้าจะมีประโยชน์กับคนอ่านบ้าง ก็ขอยกความดีงามให้ผู้คนและเพื่อนร่วมทางที่โลดแล่นในเรื่องราว ๙ ตอน ๙ ภาพนี้ และถวายเป็นพระราชกุศลแด่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ผู้ทรงเป็นที่รักยิ่งของเราทุกคน (-/\-)
[CR] ...เมื่อฉันอยู่ Switzerland ในวันที่แผ่นดินไทยร่ำไห้: การเดินทางเปื้อนน้ำตา กับบทสนทนาที่ดีต่อใจ...
Switzerland ถือเป็น dream land ดินแดนในฝันที่เราตั้งใจมั่นว่าจะต้องไปเยือนให้ได้ซักครั้งในชีวิต เก็บตังค์ข้ามปีในระหว่างที่ทยอยใช้หนี้ก้อนโตไปด้วย รอตั๋วโปร บริหารจัดการวันลาประจำปีซึ่งมีอยู่น้อยนิด แพลนทริปเดินทางคนเดียว หาข้อมูล ทำการบ้านล่วงหน้ากันครึ่งปี โดยเฉพาะ จขกท เดินทางแบบมนุษย์ดึกดำบรรพ์ ใช้แผนที่กระดาษเท่านั้น ไม่ได้เปิดโรมมิ่ง ไม่ได้เช่า pocket wifi ไม่ได้ซื้อซิม เรียกได้ว่าตัดขาดจาก internet, social media และโลกอีกด้านในระหว่างวัน อยู่กับโลกปัจจุบันตรงหน้าที่เท้าเหยียบเท่านั้นจริงๆ
จขกท เชื่อว่าทุกการเดินทางทำให้เราเติบโต ได้เปิดประสบการณ์ใหม่ๆ ได้เห็นโลกกว้าง ได้พบเจอผู้คนตามรายทาง ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ รวมทั้งรู้จักตัวเอง สำหรับการเดินทางครั้งนี้ เป็นประสบการณ์ที่ จขกท คงไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต
ตัดสินใจว่างั้นเขียนเหอะ สิ่งที่เราได้ไปพบเจอมาจะได้ไม่เลือนหายหรือตายไปกับเรา ตั้งแต่กลับมาใช้เวลาเรียบเรียงอยู่กว่า 2 อาทิตย์ เลือกรูป ตั้งชื่อตอน ตั้งชื่อภาพ แก้แล้วแก้อีก edit ไปไม่รู้กี่รอบ อ่านใหม่ก็แก้ใหม่ พิมพ์ไปแก้ไปน้ำตาร่วงไป อยากให้งานเขียนชิ้นนี้ออกมาดีที่สุด ถ้าจะมีประโยชน์กับคนอ่านบ้าง ก็ขอยกความดีงามให้ผู้คนและเพื่อนร่วมทางที่โลดแล่นในเรื่องราว ๙ ตอน ๙ ภาพนี้ และถวายเป็นพระราชกุศลแด่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ผู้ทรงเป็นที่รักยิ่งของเราทุกคน (-/\-)