ถึงแม่ประนอม
วันนี้ เป็นวันพุธที่ ๒๖ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๕๙
แม่ประนอมจ๊ะ... ๑๓ วันแล้วซินะ ที่แม่ประนอมกับฉัน และประชาชนทั่วทั้งแผ่นดินสยาม
ต่างก็หลั่งน้ำตาหยดรดแผ่นดิน ด้วยความอาลัยต่อพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ
แม่ประนอมคงจำได้ถึงบันทึกของ แม่พลอย ที่น้ำตานองหน้าเมื่อครั้งพระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ ๕ เสด็จสวรรคต
บรรยากาศที่แม่พลอยประสบในครั้งกระนั้น จวบจนมาครั้งนี้ ความรู้สึกของผู้คนทั้งแผ่นดิน..
ในรัชกาลที่ ๙ ไม่ได้มีอะไรต่างกันเลยแม้แต่น้อย
แม่ประนอมลองอ่านบันทึกของแม่พลอยตอนหนึ่งดูซิจ๊ะ...
.......เย็นวันนี้เขาจะแห่พระบรมศพกลับเข้าวังอย่างน้อยที่สุดที่ตนจะทำได้ในวันนี้ก็คือ
ไปคอยเฝ้าถวายบังคมพระบรมศพตามข้างถนนหนทาง ยังดีกว่านั่งอยู่ที่บ้านโดยไม่มีจิตใจจะทำอะไรถูก
ตลอดทางที่พลอยผ่านมีแต่ชาวบ้านร้านตลาดแต่งกายไว้ทุกข์ นุ่งดำเดินมุ่งหน้าไปทางเดียวกันทั้งสิ้น
ทุกคนมีใบหน้าอันเศร้าหมอง ส่วนมากถือดอกไม้ธูปเทียนในมือ บางคนเดินร้องไห้ดังๆ บางคนก็เดินเช็ดน้ำตา
ทุกคนต่างมุ่งหน้าไปคอยกระบวนพระบรมศพ เพื่อถวายบังคมสักการะในวันนี้...
พลอยนั่งคอยอยู่นาน ฝูงคนที่มาคอยถวายบังคมก็มากขึ้นทุกที อากาศที่ครึ้มอยู่ตลอดวันนั้น กลายเป็นเมฆฝนขนาดหนัก
บดบังท้องฟ้ามืดมิดไปทั่วราวกับเวลากลางคืนที่มืดสนิท
พลอยมองไปข้างหน้าตามขอบฟ้า เห็นฟ้าแลบไกลๆเป็นระยะๆและเสียงฟ้าร้องดังครืนๆอยู่ไกลๆ
แต่ดินฟ้าอากาศที่แสดงอาการว่าฝนจะตกนั้น มิได้ทำให้ฝูงชนที่มาคอยถวายบังคม
พระบรมศพนั้นท้อถอยไปได้เลย เวลายิ่งล่วงไป ความมืดก็ยิ่งทวีขึ้น
พลอยขนลุกเมื่อได้ยินเสียงคนเป็นอันมากร้องไห้โฮ
ดังมาตั้งแต่ถนนราชดำเนินนอก อันเป็นต้นทาง.....
======================== จดหมายถึงแม่ประนอม =====================
วันนี้ เป็นวันพุธที่ ๒๖ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๕๙
แม่ประนอมจ๊ะ... ๑๓ วันแล้วซินะ ที่แม่ประนอมกับฉัน และประชาชนทั่วทั้งแผ่นดินสยาม
ต่างก็หลั่งน้ำตาหยดรดแผ่นดิน ด้วยความอาลัยต่อพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ
แม่ประนอมคงจำได้ถึงบันทึกของ แม่พลอย ที่น้ำตานองหน้าเมื่อครั้งพระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ ๕ เสด็จสวรรคต
บรรยากาศที่แม่พลอยประสบในครั้งกระนั้น จวบจนมาครั้งนี้ ความรู้สึกของผู้คนทั้งแผ่นดิน..
ในรัชกาลที่ ๙ ไม่ได้มีอะไรต่างกันเลยแม้แต่น้อย
แม่ประนอมลองอ่านบันทึกของแม่พลอยตอนหนึ่งดูซิจ๊ะ...
ไปคอยเฝ้าถวายบังคมพระบรมศพตามข้างถนนหนทาง ยังดีกว่านั่งอยู่ที่บ้านโดยไม่มีจิตใจจะทำอะไรถูก
ตลอดทางที่พลอยผ่านมีแต่ชาวบ้านร้านตลาดแต่งกายไว้ทุกข์ นุ่งดำเดินมุ่งหน้าไปทางเดียวกันทั้งสิ้น
ทุกคนมีใบหน้าอันเศร้าหมอง ส่วนมากถือดอกไม้ธูปเทียนในมือ บางคนเดินร้องไห้ดังๆ บางคนก็เดินเช็ดน้ำตา
ทุกคนต่างมุ่งหน้าไปคอยกระบวนพระบรมศพ เพื่อถวายบังคมสักการะในวันนี้...
พลอยนั่งคอยอยู่นาน ฝูงคนที่มาคอยถวายบังคมก็มากขึ้นทุกที อากาศที่ครึ้มอยู่ตลอดวันนั้น กลายเป็นเมฆฝนขนาดหนัก
บดบังท้องฟ้ามืดมิดไปทั่วราวกับเวลากลางคืนที่มืดสนิท
พลอยมองไปข้างหน้าตามขอบฟ้า เห็นฟ้าแลบไกลๆเป็นระยะๆและเสียงฟ้าร้องดังครืนๆอยู่ไกลๆ
แต่ดินฟ้าอากาศที่แสดงอาการว่าฝนจะตกนั้น มิได้ทำให้ฝูงชนที่มาคอยถวายบังคม
พระบรมศพนั้นท้อถอยไปได้เลย เวลายิ่งล่วงไป ความมืดก็ยิ่งทวีขึ้น
พลอยขนลุกเมื่อได้ยินเสียงคนเป็นอันมากร้องไห้โฮ
ดังมาตั้งแต่ถนนราชดำเนินนอก อันเป็นต้นทาง.....