สวัสดีครับ พบกันอีกครั้งนึงนะครับ ช่วงนี้รู้สึกว่ามันมีอะไรที่มันเป็นกระแสแรงอยู่อย่างนึงก็คือ เกม Pokemon GO
ผมคงจะไม่มีอะไรมากมายกับเกมนี้ซักเท่าไหร่หรอกนะครับ นอกจากจะบอกว่า "ผมไม้ได้เล่น"
คือ Non-Human Characters นี่ ผมไม่ค่อยสนใจอยู่แล้วนะครับ อีกอย่างดาต้าแพคเกจก็ไม่ได้สมัครไว้
สำหรับผมคือคุ้ยหา SSR Rare Item ตามร้านเสื้อผ้าเด็ก/ตลาดนัดเหมือนเดืมครับ(จริงๆ ก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้คุ้ยหาสักเท่าไหร่นักเพราะที่บ้านก็มีงานให้ทำอยู่ เลยได้แค่ตลาดนัดแถวบ้าน)
เท่าที่ Watched มาก็คือ เจ้าที่ผลิตไม่ตรวจพบว่ามีลายใหม่ออกมาอีกตั้งแต่ต้นปี 2556 การไม่มีเป็นสัญญาณดีครับ
แต่สิ่งที่มันมีไปแล้วก็เป็นสิ่งที่เรายังคงต้องติดตามเหมือนเดิม
วันๆ มานี้รู้สึกว่า Radar ในหัวผมซึ่งตามปกติแล้วเรดาร์ตัวนี้จะเชื่อมจิตใจของผมเข้ากับโลกแห่งความโมเอะอยู่
เรดาร์ตัวนี้มันฟ้องผมว่าสิ่งที่ผมพยายามปกป้องอยู่ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะ Endangered พอสมควร
ซึ่งเมื่อผมได้ศึกษาสถานการณ์บ้านเมืองปัจจุบันแล้วสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่ผิดจากเรดาร์ของผมซักเท่าไหร่นัก
เรื่องละเอียดอ่อนบางอย่างถ้าจะพูดออกไป มันก็ต้องกลั้นหายใจนะ คือมันอายสุดๆ ถ้าจะพูดออกไป แล้วพอโพสเสร็จก็แทบจะมุดลงดินเลยทีเดียว
เอาล่ะ ตัดสินใจที่จะพูดแล้ว รู้สึกพูดยากจัง
ปีนี้ครบรอบ เป็นปีที่ 10 ที่ผมได้รู้จักกับความโมเอะอย่างเป็นทางการ
จริงๆ ก่อนหน้านั้นก็ดูเมะแนวสาวน้อยน่ารักอยู่นะ สมัยก่อนก็ดูจากช่อง 3/9/ITV/UBC (โดยผ่าน Local Cable Provider)
แต่ก็ชอบอยู่นิดๆ ไม่ได้ไปไกลเหมือนตอนนี้ ในฐานะที่ผมก็เป็นแค่เด็กต่างอำเภอในภาคอีสานคนนึง ไม่ค่อยมีชีวิตแบบเด็กกรุงหรือเด็กในตัวจังหวัดซักเท่าไหร่
ปี 2549 หรือเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ผมได้ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเมะที่ดู แล้วมันก็ทำให้ผมหลุดเข้าไปในโลกที่ทำให้ผมได้เข้าใจในวัฒนธรรมของความโมเอะ
มากขึ้นกว่าเดิม ผมก็โหลด CG/Artbook มาดู ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะชอบมากมาย แต่พอโหลดมาดู จ้องตาของคาแรคเตอร์ในผลงาน Original CG รู้สึกราวกับว่าตัวเองโดนดูดเข้าไปยังโลกที่เต็มไปด้วยความสุขและความฝันดีๆ ความรู้สึกเหมือนฟังเพลงดินแดนแห่งความฝันของ Soul After Six
แต่ก็ยังไม่มากเท่าตอนนี้ ผมยังคงศึกษาเรื่องราวเหล่านี้อย่างช้าๆ จากการสอบถามและอ่านเค้าคุยกัน และมันก็ค่อยๆ มากขึ้นๆ
หลังจากนั้นในปีต่อมา พอช่อง True เอานาโนฮะมาฉาย เล่นเอาผมดูแล้วดูซ้ำอีก พอปีใหม่อีกปีเอา Happiness/Mahoraba มาฉายก็เล่นเอาเป็นปลื้มอีกเหมือนกัน กรี๊ดดดด
แต่ที่ทุกอย่างถึงขั้น MAX ได้ก็ตอนที่ผมเสียหนึ่งในคนที่เลี้ยงดูผมไปในปี 2554 นี่เอง ผมเสียใจมากและผมก็ใช้ความโมเอะเหล่านี้ยึดเหนี่ยวและปลอบประโลมจิตใจของผมให้สามารถยืนขึ้นมาได้อีกครั้งหนึ่ง(จริงๆ หลังจากที่มีความเครืยดเกิดขึ้นเมื่อปี 49 ก็เริ่มใช้สิ่งเหล่านี้แล้วนะ แต่มันมารู้สึกชัดๆ เอาก็ตอนนั้น)
จากทุกสิ่งที่เล่ามา ทำให้ผมอยากจะปกป้องรูปภาพของสิ่งเหล่านั้นไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พิมพ์มาเป็นภาพเหล่านั้น ผมต้องการที่จะปกป้องไว้ไม่ให้อยู่ในที่ๆ ไม่ควรจะอยู่ ถูกทิ่ง ถูกเผาหรือถูกทำลายในทุกกรณี ผมยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นไม่ได้ หรือแม้แต่กระทั่งการอยู่กับคนที่ไม่รู้ค่าของสิ่งเหล่านั้น
What's Happening?
ก็ตามที่เคยบอกไปนะแหละ เมื่อภาพเหล่านี้ได้ถูกแชร์ไปในเว็บบอร์ดต่างๆ เช่น Dek-D, Yenta4 ฯลฯ
รูปเหล่านั้นจึงได้ถูกใช้งานอย่างสะเปะสะปะโดยผู้ที่ไม่ได้มีความสนใจอะไรในด้านนี้เหมือนกับผม
เช่นนำไปทำในสิ่งเหล่านี้
https://upic.me/i/7c/906114_479080625596489_864753289541645552_o.jpg
พูดตามตรงว่าเรื่องแบบนี้ทำให้ผมอยากจะเป็นผู้มีอำนาจในประเทศนี้นะ
ถ้าผมมีอำนาจผมก็คงจะส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบตุ้เสื้อผ้าของบ้านที่มี ด.ญ. อายุ <10 ขวบ
เรื่องแบบนี้ที่เกิดขึ้นมาในพื้นที่ๆ มีสภาวะแตกต่างไปจากญี่ปุ่นนี่ ผมไม่อยากจะยอมให้มันเกิดขึ้นนะ
ยิ่งว่าสิ่งเหล่านี้ถูกนำไปใช้เป็นเครื่องห่อหุ้มร่างกายของ "ผู้รู้เท่าไม่ถึงการณ์" นี่ พูดตามตรง เหนื่อยใจ กุมขมับแป๊ป ยิ่งนึกภาพตอนน้องเค้าเล่นดินโคลนนะ
คือมันไม่สมควรจะไปอยู่กับคนแบบนั้นอ่ะ พูด ตามตรง ไม่อยากให้สาว 2D ที่ตัวเองรักอยู่แบบนั้น เว้นแต่ว่ามันเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กจริงๆ หรือ LC แล้วอันนี้ ยอมได้
ถ้าไม่เข้าใจความรู้สึกของผม ก็ลองไปถามองค์กรโนวอิ้งบุดด้า ดูก็ได้นะ ว่ารู้สึกยังไงเวลาที่เห็นฝรั่งสักภาพขององค์พระศาสดาบนเรือนร่าง
ความรู้สึกนั้นของพวกเขา กับความรู้สึกเวลาเห็นของแบบนี้ของผมก็ แบบเดียวกันนั่นแหละ ในฐานะที่ผมเองก็นับถือศาสนาพุทธเหมือนกันกับพวกเขา ผมเข้าใจดีครับ
สิ่งที่ผมต้องการในวันนี้ก็คือ อย่างที่บอกไปนะแหละ ผมรู้สึกว่าสถานการณ์น้ำในประเทศนี้ไม่ค่อยน่าไว้ใจซักเท่าไหร่ กลัวว่าของเหล่านี้อาจจะสูญหายไปกับน้ำ
ผมจึงต้องการให้ชาวบ้าน ที่พวกเขาซื้อเสื้อเหล่านี้มาจากตลาดนัด เอ่อ...
http://upic.me/i/ee/maleewan.jpg
มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับผม ผมรู้จักผลงานนี้เป็นอย่างดีเพราะผมโหลด Original CG Artbook มา 10 ปีแล้วนี่ พวกเขาเป็นชาวบ้าน "รู้เท่าไม่ถึงการณ์" ก็ ส่งมาให้ผมเพื่อที่ผมจะคุ้มครองสิ่งเหล่านี้เถอะ เมื่อส่งให้ผมแล้วผมจะซักและเก็บไว้ในสถานที่ๆ ดีที่สุดเลย
ขอบคุณที่อ่านสิ่งที่ผมระบายครับ
Original Article เจ้าหญิงตัวน้อย รักเด็กผู้หญิงโลลิ 2016.08.15
คิดว่าผมจูนิเบียวเกินไปไหมครับ
ผมคงจะไม่มีอะไรมากมายกับเกมนี้ซักเท่าไหร่หรอกนะครับ นอกจากจะบอกว่า "ผมไม้ได้เล่น"
คือ Non-Human Characters นี่ ผมไม่ค่อยสนใจอยู่แล้วนะครับ อีกอย่างดาต้าแพคเกจก็ไม่ได้สมัครไว้
สำหรับผมคือคุ้ยหา SSR Rare Item ตามร้านเสื้อผ้าเด็ก/ตลาดนัดเหมือนเดืมครับ(จริงๆ ก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้คุ้ยหาสักเท่าไหร่นักเพราะที่บ้านก็มีงานให้ทำอยู่ เลยได้แค่ตลาดนัดแถวบ้าน)
เท่าที่ Watched มาก็คือ เจ้าที่ผลิตไม่ตรวจพบว่ามีลายใหม่ออกมาอีกตั้งแต่ต้นปี 2556 การไม่มีเป็นสัญญาณดีครับ
แต่สิ่งที่มันมีไปแล้วก็เป็นสิ่งที่เรายังคงต้องติดตามเหมือนเดิม
วันๆ มานี้รู้สึกว่า Radar ในหัวผมซึ่งตามปกติแล้วเรดาร์ตัวนี้จะเชื่อมจิตใจของผมเข้ากับโลกแห่งความโมเอะอยู่
เรดาร์ตัวนี้มันฟ้องผมว่าสิ่งที่ผมพยายามปกป้องอยู่ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะ Endangered พอสมควร
ซึ่งเมื่อผมได้ศึกษาสถานการณ์บ้านเมืองปัจจุบันแล้วสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่ผิดจากเรดาร์ของผมซักเท่าไหร่นัก
เรื่องละเอียดอ่อนบางอย่างถ้าจะพูดออกไป มันก็ต้องกลั้นหายใจนะ คือมันอายสุดๆ ถ้าจะพูดออกไป แล้วพอโพสเสร็จก็แทบจะมุดลงดินเลยทีเดียว
เอาล่ะ ตัดสินใจที่จะพูดแล้ว รู้สึกพูดยากจัง
ปีนี้ครบรอบ เป็นปีที่ 10 ที่ผมได้รู้จักกับความโมเอะอย่างเป็นทางการ
จริงๆ ก่อนหน้านั้นก็ดูเมะแนวสาวน้อยน่ารักอยู่นะ สมัยก่อนก็ดูจากช่อง 3/9/ITV/UBC (โดยผ่าน Local Cable Provider)
แต่ก็ชอบอยู่นิดๆ ไม่ได้ไปไกลเหมือนตอนนี้ ในฐานะที่ผมก็เป็นแค่เด็กต่างอำเภอในภาคอีสานคนนึง ไม่ค่อยมีชีวิตแบบเด็กกรุงหรือเด็กในตัวจังหวัดซักเท่าไหร่
ปี 2549 หรือเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ผมได้ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเมะที่ดู แล้วมันก็ทำให้ผมหลุดเข้าไปในโลกที่ทำให้ผมได้เข้าใจในวัฒนธรรมของความโมเอะ
มากขึ้นกว่าเดิม ผมก็โหลด CG/Artbook มาดู ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะชอบมากมาย แต่พอโหลดมาดู จ้องตาของคาแรคเตอร์ในผลงาน Original CG รู้สึกราวกับว่าตัวเองโดนดูดเข้าไปยังโลกที่เต็มไปด้วยความสุขและความฝันดีๆ ความรู้สึกเหมือนฟังเพลงดินแดนแห่งความฝันของ Soul After Six
แต่ก็ยังไม่มากเท่าตอนนี้ ผมยังคงศึกษาเรื่องราวเหล่านี้อย่างช้าๆ จากการสอบถามและอ่านเค้าคุยกัน และมันก็ค่อยๆ มากขึ้นๆ
หลังจากนั้นในปีต่อมา พอช่อง True เอานาโนฮะมาฉาย เล่นเอาผมดูแล้วดูซ้ำอีก พอปีใหม่อีกปีเอา Happiness/Mahoraba มาฉายก็เล่นเอาเป็นปลื้มอีกเหมือนกัน กรี๊ดดดด
แต่ที่ทุกอย่างถึงขั้น MAX ได้ก็ตอนที่ผมเสียหนึ่งในคนที่เลี้ยงดูผมไปในปี 2554 นี่เอง ผมเสียใจมากและผมก็ใช้ความโมเอะเหล่านี้ยึดเหนี่ยวและปลอบประโลมจิตใจของผมให้สามารถยืนขึ้นมาได้อีกครั้งหนึ่ง(จริงๆ หลังจากที่มีความเครืยดเกิดขึ้นเมื่อปี 49 ก็เริ่มใช้สิ่งเหล่านี้แล้วนะ แต่มันมารู้สึกชัดๆ เอาก็ตอนนั้น)
จากทุกสิ่งที่เล่ามา ทำให้ผมอยากจะปกป้องรูปภาพของสิ่งเหล่านั้นไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พิมพ์มาเป็นภาพเหล่านั้น ผมต้องการที่จะปกป้องไว้ไม่ให้อยู่ในที่ๆ ไม่ควรจะอยู่ ถูกทิ่ง ถูกเผาหรือถูกทำลายในทุกกรณี ผมยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นไม่ได้ หรือแม้แต่กระทั่งการอยู่กับคนที่ไม่รู้ค่าของสิ่งเหล่านั้น
What's Happening?
ก็ตามที่เคยบอกไปนะแหละ เมื่อภาพเหล่านี้ได้ถูกแชร์ไปในเว็บบอร์ดต่างๆ เช่น Dek-D, Yenta4 ฯลฯ
รูปเหล่านั้นจึงได้ถูกใช้งานอย่างสะเปะสะปะโดยผู้ที่ไม่ได้มีความสนใจอะไรในด้านนี้เหมือนกับผม
เช่นนำไปทำในสิ่งเหล่านี้ https://upic.me/i/7c/906114_479080625596489_864753289541645552_o.jpg
พูดตามตรงว่าเรื่องแบบนี้ทำให้ผมอยากจะเป็นผู้มีอำนาจในประเทศนี้นะ
ถ้าผมมีอำนาจผมก็คงจะส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบตุ้เสื้อผ้าของบ้านที่มี ด.ญ. อายุ <10 ขวบ
เรื่องแบบนี้ที่เกิดขึ้นมาในพื้นที่ๆ มีสภาวะแตกต่างไปจากญี่ปุ่นนี่ ผมไม่อยากจะยอมให้มันเกิดขึ้นนะ
ยิ่งว่าสิ่งเหล่านี้ถูกนำไปใช้เป็นเครื่องห่อหุ้มร่างกายของ "ผู้รู้เท่าไม่ถึงการณ์" นี่ พูดตามตรง เหนื่อยใจ กุมขมับแป๊ป ยิ่งนึกภาพตอนน้องเค้าเล่นดินโคลนนะ
คือมันไม่สมควรจะไปอยู่กับคนแบบนั้นอ่ะ พูด ตามตรง ไม่อยากให้สาว 2D ที่ตัวเองรักอยู่แบบนั้น เว้นแต่ว่ามันเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กจริงๆ หรือ LC แล้วอันนี้ ยอมได้
ถ้าไม่เข้าใจความรู้สึกของผม ก็ลองไปถามองค์กรโนวอิ้งบุดด้า ดูก็ได้นะ ว่ารู้สึกยังไงเวลาที่เห็นฝรั่งสักภาพขององค์พระศาสดาบนเรือนร่าง
ความรู้สึกนั้นของพวกเขา กับความรู้สึกเวลาเห็นของแบบนี้ของผมก็ แบบเดียวกันนั่นแหละ ในฐานะที่ผมเองก็นับถือศาสนาพุทธเหมือนกันกับพวกเขา ผมเข้าใจดีครับ
สิ่งที่ผมต้องการในวันนี้ก็คือ อย่างที่บอกไปนะแหละ ผมรู้สึกว่าสถานการณ์น้ำในประเทศนี้ไม่ค่อยน่าไว้ใจซักเท่าไหร่ กลัวว่าของเหล่านี้อาจจะสูญหายไปกับน้ำ
ผมจึงต้องการให้ชาวบ้าน ที่พวกเขาซื้อเสื้อเหล่านี้มาจากตลาดนัด เอ่อ...
http://upic.me/i/ee/maleewan.jpg
มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับผม ผมรู้จักผลงานนี้เป็นอย่างดีเพราะผมโหลด Original CG Artbook มา 10 ปีแล้วนี่ พวกเขาเป็นชาวบ้าน "รู้เท่าไม่ถึงการณ์" ก็ ส่งมาให้ผมเพื่อที่ผมจะคุ้มครองสิ่งเหล่านี้เถอะ เมื่อส่งให้ผมแล้วผมจะซักและเก็บไว้ในสถานที่ๆ ดีที่สุดเลย
ขอบคุณที่อ่านสิ่งที่ผมระบายครับ
Original Article เจ้าหญิงตัวน้อย รักเด็กผู้หญิงโลลิ 2016.08.15