สวัสดีค่ะ นี่ก็เป็นกระทู้แรกแล้วก็เป็นการเดินทางไปbackpackด้วยตัวเองครั้งแรกของพวกเราสองสาว รูปอาจจะไม่สวยบ้าง ไม่ชัดบ้าง เขียนแล้วอ่านไม่ค่อยไหลลื่นบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ทีนี้ ด้วยนะคะเนื่องจากไม่เคยเขียนมาก่อน กระทู้นี้อาจจะมีบางพาร์ทที่เนื้อหายาวหน่อยแต่นั้นคือความผิดพลาดของเราที่เกิดขึ้นในระหว่างทริปนี้ค่ะ เราเลยอยากอธิบายให้ละเอียด ชัดเจน ^^ ถ้าพร้อมแล้ว มาเที่ยวเวียดนามเหนือด้วยกันเลยค่ะ
เรากับพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง) วางแพลนไปเวียดนามเหนือกันสองคน เราใช้ระยะเวลาในการเก็บข้อมูลต่างๆตามหนังสือไกด์บุ๊ครวมไปถึงการอ่านกระทู้พันทิปของผู้ที่เคยไปมาแล้ว เพื่อป้องกันความผิดพลาดให้น้อยที่สุดค่ะ555555555 เราโชคดีค่ะ ได้ตั๋วโปรโมชั่นพอดีแต่ก็ใช้เวลากันอยู่นานพอสมควร จนเกือบจะถอดใจไปแล้ว T^T เราตั้งเป้าเอาไว้ว่าอยากจะให้ทริปนี้เป็นทริปประหยัด(หน่อย)ให้ได้มากที่สุด เราเลยพยายามหาตั๋วโปรโมชั่นมาครอบครองให้ได้(หน้าที่นี้ก็เป็นของพี่สาวเราค่ะ) และในที่สุดเราก็หากันจนเจอค่ะ อิอิ
การเดินทางของเราครั้งนี้เราเดินทางไปกับสายการบินNokairค่ะ ยอมรับนะคะว่าตอนแรกๆเราแอบกลัวเพราะช่วงนั้นมีข่าวว่าสายการบินนี้ยกเลิกการบินอยู่บ่อยๆ แต่ก็ต้องลองเสี่ยงค่ะ
-----18 May 2016-----
เราเกือบตกเครื่องกันค่ะ ด้วยความที่วันนั้นทัวร์จีนเยอะมาก มากๆ และไฟท์บินเราคือตอน6:10นาที พี่สาวเราค่ะ นางพาเราวิ่งและลัดคิวไปสแกนกระเป๋า(อันนี้ไม่ดีนะคะ อย่าทำตาม 55555) แต่ด้วยความจะตกเครื่องไงคะเลยจำเป็นต้องหน้าหนาเข้าไว้ ฉัน จะ ไม่ ยอม ตก เครื่อง !!! และในที่สุดเราก็รอดค่ะ เฮ้อ!เกือบตาย วิ่งกันแต่เช้าเลย
และเราก็ออกเดินทางด้วยรอยยิ้มกับสายการบินNokair ประทับใจมากค่ะ และหลังจากที่เราทะยานฟ้ากันมานานร่วมชั่วโมงกว่าๆ ก็มีเสียงปลุกจากแอร์สาวว่าในขณะนี้เราได้มาถึงสนามบินNội Bài(โหน่ย บ่าย)กันแล้วค่ะซินจ่าว เวียดนาม
หลังจากที่เราผ่าน ตม.มาเรียบร้อยแล้ว เราก็ลงมารอรับกระเป๋า และเรามีเรื่องนิดหน่อยตั้งแต่มาถึงเลยคือไม่รู้ว่าใครหยิบกระเป๋าเราไปผิดรึเปล่า เราก็รออยู่นานจนมั่นใจแล้วว่ากระเป๋าหาย เราเลยรีบวิ่งไปแจ้งเจ้าหน้าที่ค่ะ เจ้าหน้าที่ที่นี่ก็ให้ความช่วยเหลือดีนะคะ น่ารักค่ะ พอเธอวิ่งออกมาปุ๊ป เราก็เจอกระเป๋าตัวเองเลยค่ะ สงสัยมีคนหยิบผิดจริงๆ เราเลยขอบคุณและขอโทษเธอไป
หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาข้างนอกเพื่อแลกเงินด่องและซื้อซิมค่ะ คือเราจะมีทั้งเงินบาท เงินดอลล่า และเงินด่องในกระเป๋าค่ะ เงินไทยเผื่อไว้ เงินดอลล่าเอาไว้จ่ายค่าทัวร์กับค่าโรงแรม ส่วนเงินด่องเอาไว้จ่ายจุกจิกจิปาถะ เรากับพี่สาวตกลงกันว่าจะให้พี่สาวเราซื้อซิมแค่คนเดียวพอ ในขณะที่พี่สาวเราซื้อซิมเราก็ได้ยินเสียงคนไทยคุยกันค่ะ ทาดาาา เป็นพี่ผู้ชายสองคนค่ะกำลังต่อคิวซื้อซิมหลังเรา เราเป็นคนเอ่ยชวนให้พี่เค้าเดินทางไปยังตัวเมืองกับเราค่ะ เพราะพี่เค้าก็กำลังจะเดินทางเข้าเมืองเหมือนกัน และพวกเราสี่คนก็มาด้วยกัน เราตกลงกันว่าจะขึ้นรถบัสสาย17ตามที่ได้อ่านกระทู้พันทิปกันมา(ทั้งสี่คน) ด้วยความที่เป็นมือใหม่กันทั้งหมดพวกเราจึงเดินหารถบัสกันอยู่นานค่ะ แม้ว่าจะมีคนขับรถตู้มาชักชวนแต่เราก็ปฏิเสธไปอย่างมั่นคงทุกครั้งค่ะ เราถามทั้งเจ้าหน้าที่ในสนามบิน ถามคนแถวนั้นว่าต้องรอรถบัสสายนี้ที่ไหน เขาก็บอกให้เรายืนรอที่ป้าย เรารอกันนานมากจนเกือบจะตัดสินใจนั่งtaxiแล้วค่ะ แต่พี่สาวเรายังยืนยันคำเดิมว่า 'ยังไงฉันก็จะนั่งรถบัสคันนี้ให้ได้ ฉันอยากจะได้ฟีลเวียดนาม' เรายืนรอกันอยู่นานจนมีรสบัสสีดำคันนึงซึ่งเป็นรสบัสรับส่งคนภายในของสนามบินมาจอดรอรับคนจากเทอร์มินอล1ไป2(ฟรี) เราก็ไม่ได้สนใจค่ะ แต่มีป้าชาวเวียดนามคนนึงแกเดินมาบอกเราด้วยเสียงรีบร้อนค่ะว่าให้ขึ้นไปบนรถคันนี้ เราก็งงค่ะ เพราะจู่ๆป้าแกก็เดินมาบอกให้เราขึ้นรถไปไหนก็ไม่รู้ เราก็กลัวสิคะ เลยถามกลับไปว่ารถบัสคันนี้จะพาเราไปจุดที่รสบัสสาย17จอดอยู่ใช่ไหม ป้าแกก็บอกว่า ใช่ๆ ให้รีบขึ้นไป ด้วยความที่ป้าแกก็คงรีบด้วยเหมือนกันแกเลยรับไล่เราขึ้นรถทันที เราก็ตะโกนไปขอบคุณป้าเค้า และรถบัสคันนี้ก็พาเรามาถูกค่ะ เราเห็นรถบัสสาย17หลายคันจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของเทอร์มินอล1 พวกเราสี่คนจึงรีบตรงไปทันที รถบัสสาย17สีแดงเหลือง คันนี้แหละค่ะจะพาพวกเราไปสู่ตัวเมืองฮ่าโหน่ยหรือฮานอยนั่นเอง
ราคาตั๋วแค่9000ด่อง ประมาณ14-15บาท เราก็ถามพนักงานเก็บตั๋วว่าจะพาไปลงที่Old quarterไหม เขาก็บอกว่าลงค่ะ แต่ต้องต่อรถสายเข้าไปอีกสายนึง เขาให้ความร่วมมือดีมากค่ะทั้งคนขับและพนักงานเก็บตั๋ว พนักงานเก็บตั๋วเป็นผู้ชายอายุไล่เลี่ยเราหน้าตาดีใช่ย่อยค่ะ อิอิ ระหว่างทางเราก็ตื่นตากับบรรยากาศสองข้างทางพร้อมกับมีเสียงเคล้าคลอของเพลงเวียดนามที่เปิดบนรสบัสยิ่งเพิ่มฟีลให้พวกเราอีก เราก็พูดคุยกันตามประสาคนไทยที่บังเอิญเจอกันและผ่านชั่วโมงแห่งการตามหารถบัสสาย17มาด้วยกันค่ะ เราจะต้องฟังตลอดเวลาว่าถึงป้ายไหนแล้วบ้าง มันคือสายสุดท้ายเลยค่ะ สถานีLong Biên(ลอง-เบียน) พแเราลงมาจากรถ เราก็เหมือนซุปเปอร์สตาร์จริงๆค่ะ ลุงๆต่างกรูกันเข้ามาเสนอราคารถมอไซค์กัน แต่เราไม่สนค่ะเราจะเดิน เดินไปหาโรงแรม เราเปิดGoogle mapกันค่ะ ขอบอกเลยนะคะว่าgoogle mapในต่างประเทศหรือในประเทศช่วยคุณได้มากจริงๆ เราก็เดิน(ลากกระเป๋า)กันมาได้สักพักก็ถึงเวลาต้องแยกกันค่ะ เราเอ่ยคำลากับพี่ๆพร้อมขอบคุณพี่เค้า ตอนแรกเค้าจะมาส่งเราที่โรงแรมแต่เราก็เกรงใจค่ะ เราเลยบอกลากันตรงนั้นและเดินหาโรงแรมค่ะ
เป้าหมายของเราคือที่นี่ค่ะ เราwalk inเอานะคะ โดยหาชื่อโรงแรมจากagoda และประมาณ15นาทีเราก็เดินมาถึงค่ะ เราแทบกรี๊ด คือแบบ เจอโรงแรมแล้ว ตอนนั้นเราร้อนมากค่ะ เดินมาตั้งโลกว่าๆ
เราสอบถามราคาก็ได้มาในราคา30usค่ะเป็นห้องติดถนน และมีห้อง28us แต่ไม่มีวิวถนน เรากับพี่สาวนี่มองหน้ากัน แก!!คือมันแบบแพงไปเท่าตัวที่เราตั้งเป้าไว้เลยนะ เราเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวเราไปหาโรงแรมอื่นก่อนละกัน พนักงานเลยรีบบอกทันทีว่า ถ้าเอาเขาจะลดให้เหลือ28usเป็นห้องติดถนน เราก็แบบขอไปหาก่อนละกันเดี๋ยวมาใหม่ แต่พออกไปได้ไม่ถึง20นาทีเท่านั้นแหละ ก็กลับเข้ามาใหม่ พร้อมตกลง555555 ก็อากาศมันร้อนบวกกับความเหนื่อยนี่คะ
นี่แหละค่ะโฉมหน้าของGolden moon Hotelที่พักของเราในคืนแรก
เขาก็เอาน้ำ เอากล้วยมาเสิร์ฟ น้ำเขาไม่ใช่น้ำเปล่านะคะ เป็นน้ำอะไรสักอย่างดื่มแล้วสดชื่นแบบบอกไม่ถูก ห้องว่างตอน5โมงค่ะ แต่ตอนนี้เพิ่งจะเที่ยงกว่าๆ เราเลยนั่งรอที่ล็อบบี้ พนักงานก็เอาแผนที่พร้อมแนะนำสถานที่ต่างๆในฮานอยให้พวกเรา
และเราได้ทำการจองแพ็กเก็จทัวร์ฮาลองไว้กับ Mrs. Nga คนดังแห่งpantipค่ะ เราทักไปบอกMrs.Nga ว่าเราถึงฮานอยแล้ว เราอยู่ที่โรงแรมนี้ เธอบอกว่าเธอจะออกมาหาเราภายใน10นาทีค่ะ และเธอก็มาจริงๆ ตัวจริงเธอดูเด็กกว่าในรูปมากค่ะ เธอเอากระดาษให้ใบนึงและบอกว่าพรุ่งนี้จะมีคนมารับให้ยื่นใบนี้ให้ เราก็จ่ายเงินไปคนละ25usค่ะ เธอยังแนะนำว่าให้เอากระเป๋าสะพายไว้ด้านหน้า และถ้ามีคนเดินมาขัดรองเท้าให้ชักเท้าหนีค่ะ เธอเป็นมืออาชีพมากๆ ไม่ว่าเราจะถามเยอะหรือต้องการอะไร เธอให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็ออกมาเดินเล่นกันรอบๆย่านนี้ค่ะ โดยฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรม
เราเดินเล่นไปมาเรื่อยๆก็เจอร้านอาหารร้านนึงค่ะ เราเลยเข้าไปนั่งกินกัน นี่คือ"Mỳ vằn thắn" (บะหมี่เกี๊ยว) ราคา35.000VNĐ น้ำซุปของที่นี่อร่อย หวาน หอมกลิ่นเกี๊ยวกุ้ง
และนี่คือ"Mỳ khô" (บะหมี่แห้ง) ราคา35.000VNĐ เราชอบชามนี้นะ อร่อยดีมีน้ำซุปให้ด้วยถ้วยนึง **แต่ร้านอาหารที่นี่ไม่มีน้ำบริการให้ฟรีแบบไทยนะคะ ต้องเสียเงินซื้อค่ะ ทุกร้านเลย
หลังจากที่เราอิ่มของคาวแล้วนั้น ก็ยังเหลือเวลาค่ะ ก็เลยเดินหาของหวาน เราได้เจอซิกเนอเจอร์ของที่นี่ คือ กาแฟไข่ค่ะ แก้วขวามือของเราเป็นกาแฟ แก้วซ้ายมือของพี่สาวเป็นโกโก้ค่ะ เขาใช้ไข่ทำเป็นฟอง อร่อยค่ะไม่มีกลิ่นคาว ฟองไข่นุ่มมาก กาแฟเราว่าขมไปหน่อยสำหรับเรา แต่โกโก้พี่สาวเราบอกว่าอร่อยดีค่ะ ราคาแก้วละ25.000 VNĐค่ะ
นี่คือสภาพห้องของเราค่ะ คือมันโอเคมาก สมกับราคา เราได้ห้อง201ค่ะ Check-outได้ถึงเที่ยง เราให้8/10ค่ะ (ราคาแพงไปหน่อยสำหรับเรา)
วิวดีมากค่ะ หน้าต่างที่นี่เก็บเสียงดีมากค่ะไม่มีเสียงแตรรบกวนเท่าไหร่ ทั้งๆที่ติดกับถนน
สภาพในห้องน้ำค่ะ โอเคมากๆ
มีแปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ คัตตอนบัท หมวกคลุมผม ไดร์เป่าผม บริการให้ด้วยค่ะ
มีกาแฟG7 กาแฟชื่อดังของเวียดนาม กับชาดอกบัวไว้ให้บริการ(ฟรี) ด้วยค่ะ
แล้วก็มีน้ำเปล่าขวดเล็ก 2ขวดให้ฟรีด้วยค่ะ ถ้านอกเหนือจากนั้นคือเสียตังค์ค่ะ
ในคืนนั้นเราWalk in หาโรงแรมอื่นกันอีกค่ะ เพราะทีนี่แพงไป เราก็ไปเจอโรงแรม Violet Hotelค่ะ (ไม่มีรูปนะคะ) เราเลยจองไปในราคา15us เราตกลงนอนแค่1คืนก่อน แต่เราขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าโรงแรมนี้ไม่ผ่านค่ะ เราให้4/10ค่ะ คือพนักงานก็โอเค(อยู่) ส่วนสภาพห้องนั้นไม่โอเคสุดๆค่ะ(สำหรับเรานะ) กลิ่นอับ ไม่มีวิว ห้องเก่า ผ้าห่มบางมาก ดูไปดูมามันคือผ้าคลุมเตียงนั่นเอง -*- คือรู้สึกไม่โอเคสุดๆ ไม่ถูกโฉลกเท่าไหร่(ใช้คำนี้ได้ไหม5555) ให้นอนอีกคืนก็คงไม่นอนอ่ะ ไม่มีลิฟท์ ดูเหมือนเป็นบ้านพักมากกว่า บันไดแคบ เล็ก น่ากลัวจะตกลงไป ดูไม่ปลอดภัย
-----19 May 2016-----
เราตื่นเช้ามาเคลียร์ของและCheck out ตั้งแต่เช้า เพราะรถบัสที่จะไปฮาลองนั้นจะมารับระหว่าง 8:00-8:30 น. เราก็จัดการCheck inต่อที่Violet Hotel และออกมารอรถที่หน้าโรงแรมค่ะ ระหว่างนั้นเราก็ได้ดูบรรยากาศยามเช้าของฮานอยกัน
ฝั่งตรงข้ามของViolet hotelค่ะ โรงแรมRosa hotel นั้น พนักงานต้อนรับ เป็นผู้ชาย งานดีมากค่ะ
และสถานีที่เราจะไปต่อก็คือ Hạ Long Bay(ฮาลองเบย์) นั่นเองค่ะ เดี๋ยวมาต่อ
[CR] ตะลุยบุกเวียดนามเหนือ Hà Nội-Hạ Long Bay-Sapa ฉบับ2สาว(ก็เที่ยวกันได้) ตอนที่1
เรากับพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง) วางแพลนไปเวียดนามเหนือกันสองคน เราใช้ระยะเวลาในการเก็บข้อมูลต่างๆตามหนังสือไกด์บุ๊ครวมไปถึงการอ่านกระทู้พันทิปของผู้ที่เคยไปมาแล้ว เพื่อป้องกันความผิดพลาดให้น้อยที่สุดค่ะ555555555 เราโชคดีค่ะ ได้ตั๋วโปรโมชั่นพอดีแต่ก็ใช้เวลากันอยู่นานพอสมควร จนเกือบจะถอดใจไปแล้ว T^T เราตั้งเป้าเอาไว้ว่าอยากจะให้ทริปนี้เป็นทริปประหยัด(หน่อย)ให้ได้มากที่สุด เราเลยพยายามหาตั๋วโปรโมชั่นมาครอบครองให้ได้(หน้าที่นี้ก็เป็นของพี่สาวเราค่ะ) และในที่สุดเราก็หากันจนเจอค่ะ อิอิ
การเดินทางของเราครั้งนี้เราเดินทางไปกับสายการบินNokairค่ะ ยอมรับนะคะว่าตอนแรกๆเราแอบกลัวเพราะช่วงนั้นมีข่าวว่าสายการบินนี้ยกเลิกการบินอยู่บ่อยๆ แต่ก็ต้องลองเสี่ยงค่ะ
-----18 May 2016-----
เราเกือบตกเครื่องกันค่ะ ด้วยความที่วันนั้นทัวร์จีนเยอะมาก มากๆ และไฟท์บินเราคือตอน6:10นาที พี่สาวเราค่ะ นางพาเราวิ่งและลัดคิวไปสแกนกระเป๋า(อันนี้ไม่ดีนะคะ อย่าทำตาม 55555) แต่ด้วยความจะตกเครื่องไงคะเลยจำเป็นต้องหน้าหนาเข้าไว้ ฉัน จะ ไม่ ยอม ตก เครื่อง !!! และในที่สุดเราก็รอดค่ะ เฮ้อ!เกือบตาย วิ่งกันแต่เช้าเลย
และเราก็ออกเดินทางด้วยรอยยิ้มกับสายการบินNokair ประทับใจมากค่ะ และหลังจากที่เราทะยานฟ้ากันมานานร่วมชั่วโมงกว่าๆ ก็มีเสียงปลุกจากแอร์สาวว่าในขณะนี้เราได้มาถึงสนามบินNội Bài(โหน่ย บ่าย)กันแล้วค่ะซินจ่าว เวียดนาม
หลังจากที่เราผ่าน ตม.มาเรียบร้อยแล้ว เราก็ลงมารอรับกระเป๋า และเรามีเรื่องนิดหน่อยตั้งแต่มาถึงเลยคือไม่รู้ว่าใครหยิบกระเป๋าเราไปผิดรึเปล่า เราก็รออยู่นานจนมั่นใจแล้วว่ากระเป๋าหาย เราเลยรีบวิ่งไปแจ้งเจ้าหน้าที่ค่ะ เจ้าหน้าที่ที่นี่ก็ให้ความช่วยเหลือดีนะคะ น่ารักค่ะ พอเธอวิ่งออกมาปุ๊ป เราก็เจอกระเป๋าตัวเองเลยค่ะ สงสัยมีคนหยิบผิดจริงๆ เราเลยขอบคุณและขอโทษเธอไป
หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาข้างนอกเพื่อแลกเงินด่องและซื้อซิมค่ะ คือเราจะมีทั้งเงินบาท เงินดอลล่า และเงินด่องในกระเป๋าค่ะ เงินไทยเผื่อไว้ เงินดอลล่าเอาไว้จ่ายค่าทัวร์กับค่าโรงแรม ส่วนเงินด่องเอาไว้จ่ายจุกจิกจิปาถะ เรากับพี่สาวตกลงกันว่าจะให้พี่สาวเราซื้อซิมแค่คนเดียวพอ ในขณะที่พี่สาวเราซื้อซิมเราก็ได้ยินเสียงคนไทยคุยกันค่ะ ทาดาาา เป็นพี่ผู้ชายสองคนค่ะกำลังต่อคิวซื้อซิมหลังเรา เราเป็นคนเอ่ยชวนให้พี่เค้าเดินทางไปยังตัวเมืองกับเราค่ะ เพราะพี่เค้าก็กำลังจะเดินทางเข้าเมืองเหมือนกัน และพวกเราสี่คนก็มาด้วยกัน เราตกลงกันว่าจะขึ้นรถบัสสาย17ตามที่ได้อ่านกระทู้พันทิปกันมา(ทั้งสี่คน) ด้วยความที่เป็นมือใหม่กันทั้งหมดพวกเราจึงเดินหารถบัสกันอยู่นานค่ะ แม้ว่าจะมีคนขับรถตู้มาชักชวนแต่เราก็ปฏิเสธไปอย่างมั่นคงทุกครั้งค่ะ เราถามทั้งเจ้าหน้าที่ในสนามบิน ถามคนแถวนั้นว่าต้องรอรถบัสสายนี้ที่ไหน เขาก็บอกให้เรายืนรอที่ป้าย เรารอกันนานมากจนเกือบจะตัดสินใจนั่งtaxiแล้วค่ะ แต่พี่สาวเรายังยืนยันคำเดิมว่า 'ยังไงฉันก็จะนั่งรถบัสคันนี้ให้ได้ ฉันอยากจะได้ฟีลเวียดนาม' เรายืนรอกันอยู่นานจนมีรสบัสสีดำคันนึงซึ่งเป็นรสบัสรับส่งคนภายในของสนามบินมาจอดรอรับคนจากเทอร์มินอล1ไป2(ฟรี) เราก็ไม่ได้สนใจค่ะ แต่มีป้าชาวเวียดนามคนนึงแกเดินมาบอกเราด้วยเสียงรีบร้อนค่ะว่าให้ขึ้นไปบนรถคันนี้ เราก็งงค่ะ เพราะจู่ๆป้าแกก็เดินมาบอกให้เราขึ้นรถไปไหนก็ไม่รู้ เราก็กลัวสิคะ เลยถามกลับไปว่ารถบัสคันนี้จะพาเราไปจุดที่รสบัสสาย17จอดอยู่ใช่ไหม ป้าแกก็บอกว่า ใช่ๆ ให้รีบขึ้นไป ด้วยความที่ป้าแกก็คงรีบด้วยเหมือนกันแกเลยรับไล่เราขึ้นรถทันที เราก็ตะโกนไปขอบคุณป้าเค้า และรถบัสคันนี้ก็พาเรามาถูกค่ะ เราเห็นรถบัสสาย17หลายคันจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของเทอร์มินอล1 พวกเราสี่คนจึงรีบตรงไปทันที รถบัสสาย17สีแดงเหลือง คันนี้แหละค่ะจะพาพวกเราไปสู่ตัวเมืองฮ่าโหน่ยหรือฮานอยนั่นเอง
ราคาตั๋วแค่9000ด่อง ประมาณ14-15บาท เราก็ถามพนักงานเก็บตั๋วว่าจะพาไปลงที่Old quarterไหม เขาก็บอกว่าลงค่ะ แต่ต้องต่อรถสายเข้าไปอีกสายนึง เขาให้ความร่วมมือดีมากค่ะทั้งคนขับและพนักงานเก็บตั๋ว พนักงานเก็บตั๋วเป็นผู้ชายอายุไล่เลี่ยเราหน้าตาดีใช่ย่อยค่ะ อิอิ ระหว่างทางเราก็ตื่นตากับบรรยากาศสองข้างทางพร้อมกับมีเสียงเคล้าคลอของเพลงเวียดนามที่เปิดบนรสบัสยิ่งเพิ่มฟีลให้พวกเราอีก เราก็พูดคุยกันตามประสาคนไทยที่บังเอิญเจอกันและผ่านชั่วโมงแห่งการตามหารถบัสสาย17มาด้วยกันค่ะ เราจะต้องฟังตลอดเวลาว่าถึงป้ายไหนแล้วบ้าง มันคือสายสุดท้ายเลยค่ะ สถานีLong Biên(ลอง-เบียน) พแเราลงมาจากรถ เราก็เหมือนซุปเปอร์สตาร์จริงๆค่ะ ลุงๆต่างกรูกันเข้ามาเสนอราคารถมอไซค์กัน แต่เราไม่สนค่ะเราจะเดิน เดินไปหาโรงแรม เราเปิดGoogle mapกันค่ะ ขอบอกเลยนะคะว่าgoogle mapในต่างประเทศหรือในประเทศช่วยคุณได้มากจริงๆ เราก็เดิน(ลากกระเป๋า)กันมาได้สักพักก็ถึงเวลาต้องแยกกันค่ะ เราเอ่ยคำลากับพี่ๆพร้อมขอบคุณพี่เค้า ตอนแรกเค้าจะมาส่งเราที่โรงแรมแต่เราก็เกรงใจค่ะ เราเลยบอกลากันตรงนั้นและเดินหาโรงแรมค่ะ
เป้าหมายของเราคือที่นี่ค่ะ เราwalk inเอานะคะ โดยหาชื่อโรงแรมจากagoda และประมาณ15นาทีเราก็เดินมาถึงค่ะ เราแทบกรี๊ด คือแบบ เจอโรงแรมแล้ว ตอนนั้นเราร้อนมากค่ะ เดินมาตั้งโลกว่าๆ
เราสอบถามราคาก็ได้มาในราคา30usค่ะเป็นห้องติดถนน และมีห้อง28us แต่ไม่มีวิวถนน เรากับพี่สาวนี่มองหน้ากัน แก!!คือมันแบบแพงไปเท่าตัวที่เราตั้งเป้าไว้เลยนะ เราเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวเราไปหาโรงแรมอื่นก่อนละกัน พนักงานเลยรีบบอกทันทีว่า ถ้าเอาเขาจะลดให้เหลือ28usเป็นห้องติดถนน เราก็แบบขอไปหาก่อนละกันเดี๋ยวมาใหม่ แต่พออกไปได้ไม่ถึง20นาทีเท่านั้นแหละ ก็กลับเข้ามาใหม่ พร้อมตกลง555555 ก็อากาศมันร้อนบวกกับความเหนื่อยนี่คะ
นี่แหละค่ะโฉมหน้าของGolden moon Hotelที่พักของเราในคืนแรก
เขาก็เอาน้ำ เอากล้วยมาเสิร์ฟ น้ำเขาไม่ใช่น้ำเปล่านะคะ เป็นน้ำอะไรสักอย่างดื่มแล้วสดชื่นแบบบอกไม่ถูก ห้องว่างตอน5โมงค่ะ แต่ตอนนี้เพิ่งจะเที่ยงกว่าๆ เราเลยนั่งรอที่ล็อบบี้ พนักงานก็เอาแผนที่พร้อมแนะนำสถานที่ต่างๆในฮานอยให้พวกเรา
และเราได้ทำการจองแพ็กเก็จทัวร์ฮาลองไว้กับ Mrs. Nga คนดังแห่งpantipค่ะ เราทักไปบอกMrs.Nga ว่าเราถึงฮานอยแล้ว เราอยู่ที่โรงแรมนี้ เธอบอกว่าเธอจะออกมาหาเราภายใน10นาทีค่ะ และเธอก็มาจริงๆ ตัวจริงเธอดูเด็กกว่าในรูปมากค่ะ เธอเอากระดาษให้ใบนึงและบอกว่าพรุ่งนี้จะมีคนมารับให้ยื่นใบนี้ให้ เราก็จ่ายเงินไปคนละ25usค่ะ เธอยังแนะนำว่าให้เอากระเป๋าสะพายไว้ด้านหน้า และถ้ามีคนเดินมาขัดรองเท้าให้ชักเท้าหนีค่ะ เธอเป็นมืออาชีพมากๆ ไม่ว่าเราจะถามเยอะหรือต้องการอะไร เธอให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็ออกมาเดินเล่นกันรอบๆย่านนี้ค่ะ โดยฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรม
เราเดินเล่นไปมาเรื่อยๆก็เจอร้านอาหารร้านนึงค่ะ เราเลยเข้าไปนั่งกินกัน นี่คือ"Mỳ vằn thắn" (บะหมี่เกี๊ยว) ราคา35.000VNĐ น้ำซุปของที่นี่อร่อย หวาน หอมกลิ่นเกี๊ยวกุ้ง
และนี่คือ"Mỳ khô" (บะหมี่แห้ง) ราคา35.000VNĐ เราชอบชามนี้นะ อร่อยดีมีน้ำซุปให้ด้วยถ้วยนึง **แต่ร้านอาหารที่นี่ไม่มีน้ำบริการให้ฟรีแบบไทยนะคะ ต้องเสียเงินซื้อค่ะ ทุกร้านเลย
หลังจากที่เราอิ่มของคาวแล้วนั้น ก็ยังเหลือเวลาค่ะ ก็เลยเดินหาของหวาน เราได้เจอซิกเนอเจอร์ของที่นี่ คือ กาแฟไข่ค่ะ แก้วขวามือของเราเป็นกาแฟ แก้วซ้ายมือของพี่สาวเป็นโกโก้ค่ะ เขาใช้ไข่ทำเป็นฟอง อร่อยค่ะไม่มีกลิ่นคาว ฟองไข่นุ่มมาก กาแฟเราว่าขมไปหน่อยสำหรับเรา แต่โกโก้พี่สาวเราบอกว่าอร่อยดีค่ะ ราคาแก้วละ25.000 VNĐค่ะ
นี่คือสภาพห้องของเราค่ะ คือมันโอเคมาก สมกับราคา เราได้ห้อง201ค่ะ Check-outได้ถึงเที่ยง เราให้8/10ค่ะ (ราคาแพงไปหน่อยสำหรับเรา)
วิวดีมากค่ะ หน้าต่างที่นี่เก็บเสียงดีมากค่ะไม่มีเสียงแตรรบกวนเท่าไหร่ ทั้งๆที่ติดกับถนน
สภาพในห้องน้ำค่ะ โอเคมากๆ
มีแปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ คัตตอนบัท หมวกคลุมผม ไดร์เป่าผม บริการให้ด้วยค่ะ
มีกาแฟG7 กาแฟชื่อดังของเวียดนาม กับชาดอกบัวไว้ให้บริการ(ฟรี) ด้วยค่ะ
แล้วก็มีน้ำเปล่าขวดเล็ก 2ขวดให้ฟรีด้วยค่ะ ถ้านอกเหนือจากนั้นคือเสียตังค์ค่ะ
ในคืนนั้นเราWalk in หาโรงแรมอื่นกันอีกค่ะ เพราะทีนี่แพงไป เราก็ไปเจอโรงแรม Violet Hotelค่ะ (ไม่มีรูปนะคะ) เราเลยจองไปในราคา15us เราตกลงนอนแค่1คืนก่อน แต่เราขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าโรงแรมนี้ไม่ผ่านค่ะ เราให้4/10ค่ะ คือพนักงานก็โอเค(อยู่) ส่วนสภาพห้องนั้นไม่โอเคสุดๆค่ะ(สำหรับเรานะ) กลิ่นอับ ไม่มีวิว ห้องเก่า ผ้าห่มบางมาก ดูไปดูมามันคือผ้าคลุมเตียงนั่นเอง -*- คือรู้สึกไม่โอเคสุดๆ ไม่ถูกโฉลกเท่าไหร่(ใช้คำนี้ได้ไหม5555) ให้นอนอีกคืนก็คงไม่นอนอ่ะ ไม่มีลิฟท์ ดูเหมือนเป็นบ้านพักมากกว่า บันไดแคบ เล็ก น่ากลัวจะตกลงไป ดูไม่ปลอดภัย
-----19 May 2016-----
เราตื่นเช้ามาเคลียร์ของและCheck out ตั้งแต่เช้า เพราะรถบัสที่จะไปฮาลองนั้นจะมารับระหว่าง 8:00-8:30 น. เราก็จัดการCheck inต่อที่Violet Hotel และออกมารอรถที่หน้าโรงแรมค่ะ ระหว่างนั้นเราก็ได้ดูบรรยากาศยามเช้าของฮานอยกัน
ฝั่งตรงข้ามของViolet hotelค่ะ โรงแรมRosa hotel นั้น พนักงานต้อนรับ เป็นผู้ชาย งานดีมากค่ะ
และสถานีที่เราจะไปต่อก็คือ Hạ Long Bay(ฮาลองเบย์) นั่นเองค่ะ เดี๋ยวมาต่อ