สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมตั้งนะครับ อาจจะเล่างงๆไปบ้างยังไงก็ขออภัยด้วยนะครับ
ไม่รู้ว่าเคยเป็นกันใหมนะครับ บางที ต่อให้มันผ่านมานานแล้ว บางทีเราก็นึกถึงคนคนนึง คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตโดยบังเอิญ แต่กลับอยู่ในใจเราตลอดไป
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
ย้อนกลับไปเมื่อปี 2551 ช่วงนั้นผมอยู่ ม.3 มีอยู่คืนนึง ผมเลยออกไปซื้ออะไรทาน แล้วตอนนั้น มีผู้ชายคนนึง เขาเข้ามาทักว่า
คนนั้น : ชื่ออะไรครับ
ผม:ชื่อ(ขอไม่เอ่ย)ครับ
คนนั้น : พี่ชื่อ พจน์(นามสมมติ) นะครับ เราอยู่ที่ไหนหรือครับ
ผม : บ้านผมอยู่ตรงข้ามนี่เองครับ
พี่พจน์ : เราเรียนที่ไหนหรือ
ผม : อ่อ ผมเรียนอยู่ที่ รร แถวคลอง 2 อ่ะครับ
พี่พจน์ : หะ รร อะไร นะ
ผม : (เป็นโรงเรียนเอกชน)ครับ
พี่พจน์ : ไม่เคยได้ยินชื่อเลย 555
ผม : งั้นผมไปก่อนนะครับ
แล้วหลังจากนั้น ผมก็เข้าบ้านไป ซึ่งผมก็ไม่คิดหรอกครับว่า หลังจากวันนั้นแล้ว จะมีอะไรเกิดขึ้นกับผมอีก ผมก็ใช้ชีวิตปกติ จนหลังจากวันนั้นไม่กี่วัน ผมกลับมาจากซื้อของ แวะไปเติมยางที่ร้านตรงข้ามบ้าน เห็นพี่เขานั่งอยู่ พี่เขาก็ชวนผมคุย
พี่พจน์ : เพิ่งกลับมาจากซื้อของหรือครับ
ผม : ใช่ครับ
พี่พจน์ : อ่อ ซื้ออะไรมาบ้างละครับ
ผม : ของใช้ส่วนตัว ของกิน ครับ
พี่พจน์ : อ่อ งั้น พี่ขอเบอร์ของน้องหน่อยได้มั้ย เผื่อพี่มีอะไรจะได้โทรหา
ผม : 08x-xxx-xxxx ครับ
พี่พจน์ : โทรคุยได้ตลอดเลยมั้ยครับ
ผม : ได้ 24 ชม เลยครับ
พี่พจน์ : แน่ใจนะ
ผม : แน่ครับ
หลังจากนั้น ผมก็เข้าบ้านไป ไม่ทันไร พี่เขาก็โทรมาเลย แต่พี่ชายผมรับ ผมได้ยิน ก็เลยดึงมารับแทน แล้วเขาก็พูดว่า
พี่พจน์ : ไหนบอกว่าโทรได้ตลอด 24 ชม ไง
ผม : ก็ไม่นึกว่าพี่จะโทรมาเลยนี่ครับ 555
พี่พจน์ : ครับ งั้นพี่ไม่กวนแล้วดีกว่า ไว้ว่างๆเราค่อยคุยกันใหม่นะครับ
แล้วพี่เขาก็วางสายไป ซึ่งในคืนวันนั้น ตอนตี 2 ผมนึกสนุก ยิงเบอร์ไป ไม่ได้คิดว่าจะให้เขาโทรกลับนะครับ สักพัก เขาโทรเข้ามาเลย ตกใจมาก ผมก็เลยรับสาย
พี่พจน์ : ว่าไงครับ โทรมาซะดึกเชียว มีอะไรหรือครับ
ผม : เปล่าครับ พอดีมือมันไปโดน(จริงๆตั้งใจยิงไป 555)
พี่พจน์ : อ่อ แล้วยังไม่นอนเหรอครับ
ผม : นอนแล้ว แต่ปวดเยี่ยว เลยลุกมาเข้าห้องน้ำ
พี่พจน์ : อ่อ งั้นฝันดีนะครับ
ผม : อ่อครับ (ซึ่งในใจคิดว่าแปลกใจมากเพราะไม่เคยมีคนมาบอกฝันดีมาก่อน)
พี่พจน์ : ไว้ว่างๆ เราไปเที่ยวด้วยกันเนอะ แต่ไม่รู้ว่าเราจะว่างรึเปล่า
ผม : ไปเที่ยวที่ไหนครับ
พี่พจน์ : แถวนี้แหละ ช่วงวันศุกร์
ผม : โอเคครับ
แล้วก็จบบทสนทนาไว้ที่ตรงนี้
หลังจากนั้น พอผมออกจากบ้านทีไร ผมก็จะเห็นพี่พจน์อยู่ที่ร้านปะยาง และมองมาทางผมตลอดเวลา ซึ่งตอนนั้น ผมก็คิดไปว่าเขาก็คงแค่อยากทำความรู้จักกับผมเป็นแบบพี่น้องธรรมดา(ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆ) พี่เขาไม่เคยโทรมาหาผมเลย แต่เวลาที่ผมไปเติมลมล้อรถ พี่พจน์ก็จะชวนเราคุยเรื่อยๆ ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับพี่เขาแบบพี่ชายคนนึง
กลับมาเล่าต่อแล้วครับ หลังจากนั้นไม่นาน จู่ๆผมก็ลองโทรไปคุยกับเขา แล้วก็ถามพี่เขาถึงแนวหนังที่ชอบดู (ต่อไปนี้เนื้อหาอาจจะไม่เหมาะสม ผมจะใส่สปอยไว้นะครับ)
ผม : เมื่อคืนวันก่อนที่ผมโทรไปหาพี่พจน์ พี่พจน์กำลังทำอะไรอยู่ครับ
พี่พจน์ : พี่ก็ดูหนังไปเรื่อยแหละครับ
ผม : ดูหนังอะไรอ่ะ
พี่พจน์ : 555
ซึ่งในใจผมก็คิดไว้อยู่แล้วว่า พี่เขาไม่น่าจะเป็นอย่างที่ผมคิด แต่ในตอนนั้นคือผมอยากจะให้มันแน่ใจ ผมก็เลยถามต่อ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผม : แล้วบ้านพี่อยู่ที่ไหนหรือครับ
พี่พจน์ : อยู่หอ ในซอยสะพานฟ้าอ่ะ
ผม : หอไหนครับ
พี่พจน์ : หอที่อยู่ตรงข้ามร้านเกมส์มารวยอ่ะครับ
ผม : แล้ว เวลาที่พี่เหงาๆ ชอบดูหนัง พี่พจน์ชอบดูหนังอะไรครับ
พี่พจน์ : พี่ก็ชอบดูหนังโป๊ไงครับ
ผม : (ตกใจแต่ก็ถามต่อ) แล้วพี่พจน์ เวลาดูหนังแบบนี้ พี่พจน์จะดูแนวไหนหรือครับ
พี่พจน์ : พี่ดูได้ทุกแนวแหละครับ
ผม : งั้น ผมขอถามอะไรพี่หน่อยได้รึเปล่าครับ
พี่พจน์ : ได้ๆ ถามมาเลย
ผม : (กลั้นหายใจแล้วถามไป) พี่พจน์ เป็น เกย์ รึเปล่าครับ
พี่พจน์ : ใช่ พี่เป็นเกย์ ถ้าพี่ไม่เป็นเกย์ พี่จะสนใจน้องหรือครับ
พี่พจน์ : แล้วพี่ก็เห็นน้องมาตั้งนานแล้ว อยากจะลองคุยดู เป็นเพื่อนกันแก้เหงาอะไรแบบนี้แหละ
ผม : งั้น เราคุยเป็นพี่น้องกันต่อไปนะครับ
พี่พจน์ : โอเคครับ
แต่พอบ่ายวันนั้น ผมนึกยังไงก็ไม่รู้ ขับจักรยานฝ่าแดดร้อนๆ ไปหาพี่พจน์ที่หอ ก่อนจะถึงหอ ผมก็โทรหาพี่เขา ให้พี่เขาออกมายืนรอที่หน้าหอ ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากแบบบอกไม่ถูก แล้วก็เข้าไปนั่งเล่นที่ห้องพี่เขา จำได้ว่าอยู่ชั้น 2 พอเข้าไป ผมก็เห็นพี่เขา กำลังเปิดเพลงนี้
แล้วหลังจากนั้น ผมก็ถามคำถามนึง แล้วนั่นก็กลายเป็นจุดเปลี่ยน (แต่ไม่ขอเล่าตรงนี้นะครับ)
หลังจากนั้น พี่พจน์ก็เดินออกมาส่งนอกหอ แล้วก็กลับบ้านไปคุยกันทางโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็เหมือนเดิม คือ เขาจะมาที่ร้านปะยางทุกวัน แล้วก็หาโอกาสคุยกันทุกวัน โดยทุกวันที่ผ่านมานั้น ผมมีความสุขมาก จนวันหนึ่ง คนแถวบ้านเริ่มมองผม แล้วก็พูดเชิงทำนองว่า พี่เขาชอบเที่ยวกลางคืน พี่เขามีแฟนอยู่แล้วนะ ผมเอะใจ ก็เลยไปถามพี่ที่ร้านปะยาง พี่เขาเล่าให้ฟังว่า
พี่มิ้งค์ : (ชื่อผม)รู้จักพี่พจน์เขาได้ยังไง
ผม : พี่เขาเข้ามาคุยด้วยครับ
พี่มิ้งค์ : เคยไปที่หอเขามารึเปล่า
ผม : ไม่เคย(จริงๆเคย)ครับ
พี่มิ้งค์ : ดีแล้วละ เพราะพี่ได้ยินมาว่า เขาชอบเที่ยวกลางคืน แล้วเขาก็มีแฟนอยู่แล้วด้วยนะ เราไม่ได้ไปที่หอพี่เขาใช่มั้ย
ผม : จริงๆแล้วผมไปครับ
พี่มิ้งค์ : งั้นพี่ขอถามตามตรงนะ เรามีอะไรกับพี่เขาแล้วหรือยัง
ผม : ผมไม่ได้มีอะไรกับพี่เขาเลยครับ
พี่มิ้งค์ : อ่อ พี่เขามาเล่าให้ฟังไง ว่าเรามีอะไรกับเขา ซึ่งตอนนี้เราสองคนก็กิ๊กกันอยู่
ผม : อ่อครับ
แล้วคืนวันนั้น ผมก็โทรไปหาพี่เขาเป็นครั้งสุดท้าย
พี่พจน์ : ว่าไงครับ มีอะไร
ผม : พี่พจน์ครับ พี่พจน์ไปพูดกับพวกพี่เขาได้ยังไงครับ ว่าผมมีอะไรกับพี่ ในเมื่อเราสองคนก็ไม่ได้มีอะไรกัน
พี่พจน์ : ...
ผม : งั้นต่อไปนี้ ผมคงไม่มีอะไรจะคุยกับพี่พจน์แล้วละครับ
พี่พจน์ : เอ้า
แล้วผมก็จบบทสนทนาไว้เพียงเท่านี้ ผมเสียใจมาก ที่พี่เขาไปพูดแบบนั้น ทั้งๆที่พี่เขาก็พูดกับผมว่า การที่เราเจอกัน ห้ามบอกใคร แต่พี่ก็เลือกที่จะบอก แต่มันก็ผิดที่ผมเอง ที่ตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเอง ว่าตัวเองเป็นอะไร ชอบใคร หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาอีก บางที ผมก็คิดถึงพี่เขามาก แต่ผมก็ไม่ได้ไปหาพี่เขาอีกเลยนับจกที่เกิดเรื่องขึ้นวันนั้น จนตอนสอบวันสุดท้าย ม 6 เทอม 2(ปี 2555) ผมนึกอยากเจอพี่เขาขึ้นมา ผมก็เลยไปหาพี่เขาที่หอนั้น ห้องนั้น แต่พอไป กลับเจอคนอื่น ที่ไม่ใช่พี่เขาอีกต่อไป ผมไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อจริงพี่เขา ไม่รู้ว่าเขาทำงานอะไร ไม่รู้ว่าเขาอายุเท่าไหร่ เคยมีเบอร์พี่เขา แต่สุดท้ายก็ลบทิ้งเพราะเสียใจกับสิ่งที่พี่เขาทำลงไป แต่นั่นก็ผ่านมานานแล้ว
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 4 มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง(2559) ผมก็หวังไว้ว่าสักวันว่า ผมจะได้เจอพี่เขาอีกครั้งครับ
ประสบการณ์ของผมก้มีเท่านี้ครับ ถ้าผมเล่างงๆ ก็ขออภัยมาไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปล บุคลิกของเขา ชอบใส่เสื้อแขนยาวสีส้ม กางเกงขายาวสามส่วนลายทหาร ไว้ผมยวระต้นคอ ย้อมผมสีทอง(ในช่วงนั้น)
ปล 2 ถ้าแท็กผิดห้อง ขออภัยด้วยนะครับ
สวัสดีครับ ผมอยากจะเล่าประสบการณ์ความรักครั้งแรกครับ
ไม่รู้ว่าเคยเป็นกันใหมนะครับ บางที ต่อให้มันผ่านมานานแล้ว บางทีเราก็นึกถึงคนคนนึง คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตโดยบังเอิญ แต่กลับอยู่ในใจเราตลอดไป
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
ย้อนกลับไปเมื่อปี 2551 ช่วงนั้นผมอยู่ ม.3 มีอยู่คืนนึง ผมเลยออกไปซื้ออะไรทาน แล้วตอนนั้น มีผู้ชายคนนึง เขาเข้ามาทักว่า
คนนั้น : ชื่ออะไรครับ
ผม:ชื่อ(ขอไม่เอ่ย)ครับ
คนนั้น : พี่ชื่อ พจน์(นามสมมติ) นะครับ เราอยู่ที่ไหนหรือครับ
ผม : บ้านผมอยู่ตรงข้ามนี่เองครับ
พี่พจน์ : เราเรียนที่ไหนหรือ
ผม : อ่อ ผมเรียนอยู่ที่ รร แถวคลอง 2 อ่ะครับ
พี่พจน์ : หะ รร อะไร นะ
ผม : (เป็นโรงเรียนเอกชน)ครับ
พี่พจน์ : ไม่เคยได้ยินชื่อเลย 555
ผม : งั้นผมไปก่อนนะครับ
แล้วหลังจากนั้น ผมก็เข้าบ้านไป ซึ่งผมก็ไม่คิดหรอกครับว่า หลังจากวันนั้นแล้ว จะมีอะไรเกิดขึ้นกับผมอีก ผมก็ใช้ชีวิตปกติ จนหลังจากวันนั้นไม่กี่วัน ผมกลับมาจากซื้อของ แวะไปเติมยางที่ร้านตรงข้ามบ้าน เห็นพี่เขานั่งอยู่ พี่เขาก็ชวนผมคุย
พี่พจน์ : เพิ่งกลับมาจากซื้อของหรือครับ
ผม : ใช่ครับ
พี่พจน์ : อ่อ ซื้ออะไรมาบ้างละครับ
ผม : ของใช้ส่วนตัว ของกิน ครับ
พี่พจน์ : อ่อ งั้น พี่ขอเบอร์ของน้องหน่อยได้มั้ย เผื่อพี่มีอะไรจะได้โทรหา
ผม : 08x-xxx-xxxx ครับ
พี่พจน์ : โทรคุยได้ตลอดเลยมั้ยครับ
ผม : ได้ 24 ชม เลยครับ
พี่พจน์ : แน่ใจนะ
ผม : แน่ครับ
หลังจากนั้น ผมก็เข้าบ้านไป ไม่ทันไร พี่เขาก็โทรมาเลย แต่พี่ชายผมรับ ผมได้ยิน ก็เลยดึงมารับแทน แล้วเขาก็พูดว่า
พี่พจน์ : ไหนบอกว่าโทรได้ตลอด 24 ชม ไง
ผม : ก็ไม่นึกว่าพี่จะโทรมาเลยนี่ครับ 555
พี่พจน์ : ครับ งั้นพี่ไม่กวนแล้วดีกว่า ไว้ว่างๆเราค่อยคุยกันใหม่นะครับ
แล้วพี่เขาก็วางสายไป ซึ่งในคืนวันนั้น ตอนตี 2 ผมนึกสนุก ยิงเบอร์ไป ไม่ได้คิดว่าจะให้เขาโทรกลับนะครับ สักพัก เขาโทรเข้ามาเลย ตกใจมาก ผมก็เลยรับสาย
พี่พจน์ : ว่าไงครับ โทรมาซะดึกเชียว มีอะไรหรือครับ
ผม : เปล่าครับ พอดีมือมันไปโดน(จริงๆตั้งใจยิงไป 555)
พี่พจน์ : อ่อ แล้วยังไม่นอนเหรอครับ
ผม : นอนแล้ว แต่ปวดเยี่ยว เลยลุกมาเข้าห้องน้ำ
พี่พจน์ : อ่อ งั้นฝันดีนะครับ
ผม : อ่อครับ (ซึ่งในใจคิดว่าแปลกใจมากเพราะไม่เคยมีคนมาบอกฝันดีมาก่อน)
พี่พจน์ : ไว้ว่างๆ เราไปเที่ยวด้วยกันเนอะ แต่ไม่รู้ว่าเราจะว่างรึเปล่า
ผม : ไปเที่ยวที่ไหนครับ
พี่พจน์ : แถวนี้แหละ ช่วงวันศุกร์
ผม : โอเคครับ
แล้วก็จบบทสนทนาไว้ที่ตรงนี้
หลังจากนั้น พอผมออกจากบ้านทีไร ผมก็จะเห็นพี่พจน์อยู่ที่ร้านปะยาง และมองมาทางผมตลอดเวลา ซึ่งตอนนั้น ผมก็คิดไปว่าเขาก็คงแค่อยากทำความรู้จักกับผมเป็นแบบพี่น้องธรรมดา(ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆ) พี่เขาไม่เคยโทรมาหาผมเลย แต่เวลาที่ผมไปเติมลมล้อรถ พี่พจน์ก็จะชวนเราคุยเรื่อยๆ ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับพี่เขาแบบพี่ชายคนนึง
กลับมาเล่าต่อแล้วครับ หลังจากนั้นไม่นาน จู่ๆผมก็ลองโทรไปคุยกับเขา แล้วก็ถามพี่เขาถึงแนวหนังที่ชอบดู (ต่อไปนี้เนื้อหาอาจจะไม่เหมาะสม ผมจะใส่สปอยไว้นะครับ)
ผม : เมื่อคืนวันก่อนที่ผมโทรไปหาพี่พจน์ พี่พจน์กำลังทำอะไรอยู่ครับ
พี่พจน์ : พี่ก็ดูหนังไปเรื่อยแหละครับ
ผม : ดูหนังอะไรอ่ะ
พี่พจน์ : 555
ซึ่งในใจผมก็คิดไว้อยู่แล้วว่า พี่เขาไม่น่าจะเป็นอย่างที่ผมคิด แต่ในตอนนั้นคือผมอยากจะให้มันแน่ใจ ผมก็เลยถามต่อ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่พอบ่ายวันนั้น ผมนึกยังไงก็ไม่รู้ ขับจักรยานฝ่าแดดร้อนๆ ไปหาพี่พจน์ที่หอ ก่อนจะถึงหอ ผมก็โทรหาพี่เขา ให้พี่เขาออกมายืนรอที่หน้าหอ ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากแบบบอกไม่ถูก แล้วก็เข้าไปนั่งเล่นที่ห้องพี่เขา จำได้ว่าอยู่ชั้น 2 พอเข้าไป ผมก็เห็นพี่เขา กำลังเปิดเพลงนี้
หลังจากนั้น พี่พจน์ก็เดินออกมาส่งนอกหอ แล้วก็กลับบ้านไปคุยกันทางโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็เหมือนเดิม คือ เขาจะมาที่ร้านปะยางทุกวัน แล้วก็หาโอกาสคุยกันทุกวัน โดยทุกวันที่ผ่านมานั้น ผมมีความสุขมาก จนวันหนึ่ง คนแถวบ้านเริ่มมองผม แล้วก็พูดเชิงทำนองว่า พี่เขาชอบเที่ยวกลางคืน พี่เขามีแฟนอยู่แล้วนะ ผมเอะใจ ก็เลยไปถามพี่ที่ร้านปะยาง พี่เขาเล่าให้ฟังว่า
พี่มิ้งค์ : (ชื่อผม)รู้จักพี่พจน์เขาได้ยังไง
ผม : พี่เขาเข้ามาคุยด้วยครับ
พี่มิ้งค์ : เคยไปที่หอเขามารึเปล่า
ผม : ไม่เคย(จริงๆเคย)ครับ
พี่มิ้งค์ : ดีแล้วละ เพราะพี่ได้ยินมาว่า เขาชอบเที่ยวกลางคืน แล้วเขาก็มีแฟนอยู่แล้วด้วยนะ เราไม่ได้ไปที่หอพี่เขาใช่มั้ย
ผม : จริงๆแล้วผมไปครับ
พี่มิ้งค์ : งั้นพี่ขอถามตามตรงนะ เรามีอะไรกับพี่เขาแล้วหรือยัง
ผม : ผมไม่ได้มีอะไรกับพี่เขาเลยครับ
พี่มิ้งค์ : อ่อ พี่เขามาเล่าให้ฟังไง ว่าเรามีอะไรกับเขา ซึ่งตอนนี้เราสองคนก็กิ๊กกันอยู่
ผม : อ่อครับ
แล้วคืนวันนั้น ผมก็โทรไปหาพี่เขาเป็นครั้งสุดท้าย
พี่พจน์ : ว่าไงครับ มีอะไร
ผม : พี่พจน์ครับ พี่พจน์ไปพูดกับพวกพี่เขาได้ยังไงครับ ว่าผมมีอะไรกับพี่ ในเมื่อเราสองคนก็ไม่ได้มีอะไรกัน
พี่พจน์ : ...
ผม : งั้นต่อไปนี้ ผมคงไม่มีอะไรจะคุยกับพี่พจน์แล้วละครับ
พี่พจน์ : เอ้า
แล้วผมก็จบบทสนทนาไว้เพียงเท่านี้ ผมเสียใจมาก ที่พี่เขาไปพูดแบบนั้น ทั้งๆที่พี่เขาก็พูดกับผมว่า การที่เราเจอกัน ห้ามบอกใคร แต่พี่ก็เลือกที่จะบอก แต่มันก็ผิดที่ผมเอง ที่ตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเอง ว่าตัวเองเป็นอะไร ชอบใคร หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาอีก บางที ผมก็คิดถึงพี่เขามาก แต่ผมก็ไม่ได้ไปหาพี่เขาอีกเลยนับจกที่เกิดเรื่องขึ้นวันนั้น จนตอนสอบวันสุดท้าย ม 6 เทอม 2(ปี 2555) ผมนึกอยากเจอพี่เขาขึ้นมา ผมก็เลยไปหาพี่เขาที่หอนั้น ห้องนั้น แต่พอไป กลับเจอคนอื่น ที่ไม่ใช่พี่เขาอีกต่อไป ผมไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อจริงพี่เขา ไม่รู้ว่าเขาทำงานอะไร ไม่รู้ว่าเขาอายุเท่าไหร่ เคยมีเบอร์พี่เขา แต่สุดท้ายก็ลบทิ้งเพราะเสียใจกับสิ่งที่พี่เขาทำลงไป แต่นั่นก็ผ่านมานานแล้ว
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 4 มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง(2559) ผมก็หวังไว้ว่าสักวันว่า ผมจะได้เจอพี่เขาอีกครั้งครับ
ประสบการณ์ของผมก้มีเท่านี้ครับ ถ้าผมเล่างงๆ ก็ขออภัยมาไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปล บุคลิกของเขา ชอบใส่เสื้อแขนยาวสีส้ม กางเกงขายาวสามส่วนลายทหาร ไว้ผมยวระต้นคอ ย้อมผมสีทอง(ในช่วงนั้น)
ปล 2 ถ้าแท็กผิดห้อง ขออภัยด้วยนะครับ