= ขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ
เป็นคุณแม่ลูกสองวัย 48 ปี อาศัยอยู่จังหวัดทางภาคใต้ตอนล่าง=
เพิ่งจะเริ่มหัดทำอาหารทานเอง ความตั้งใจคืออยากทำให้ลูกสาวซึ่งเรียนหนังสืออยู่กทม ได้ทานเวลากลับบ้านตอนปิดเทอม__ด้วยเห็นว่าเด็กไปอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย ต้องซื้ออาหารปรุงเสร็จหรืออาหารสำเร็จรูปทานเสมอ ซึ่งอาหารเหล่านั้นมากด้วยสารปรุงแต่งรส และวัตถุดิบที่นำมาปรุงอาหารอาจไม่ดีเท่าที่ควร__นั่นคือที่มาของการเริ่มต้นทำอาหารแบบจริงจังในวัย 47 ปี
ขณะที่ฝึกทำ ตัวคุณแม่เองก็ทานอาหารเหล่านั้นไปด้วย__หนึ่งปีผ่านไปที่ฝึกทำอาหารทานเองส่งผลให้__น้ำหนักตัวลดลง 8 กก.__รู้สึกดีมากค่ะ ที่น้ำหนักลด เพราะปกติก็ไม่ใช่คนอวบอ้วน
***เล่าย้อนหลังไปอีกนิด__เมื่อสองปีก่อนคุณแม่จะทานเยอะมาก ทานตลอดเวลา และส่วนใหญ่ทานกับเพื่อนๆตามร้านอาหารค่ะ จากน้ำหนักตัว 50 กก. พรวดพราดขึ้นมาถึง 60 กก. ____ใช่ค่ะมันขึ้นมา 10 กก. ภายในระยะเวลา 1 ปี คุณแม่สูงเพียง 155 ซม. ค่ะ โคเลสเตอรอล 300+ โซเดียมสูงเท่าไรจำไม่ได้ รู้แค่ว่าหน้าบวม ตัวบวม ทั้งที่ดื่มน้ำเยอะแล้ว
ช่วงนั้นมันเป็นจังหวะที่เข้าสู่ "วัยทอง" ด้วยล่ะค่ะ ประจำเดือนไม่มาสามปีละตั้งแต่อายุ 45 ปี จิตใจจะหดหู่มาก อยากร้องไห้ ตื่นเช้ามาไม่อยากลุกขึ้น เหมือนหมดกำลังใจ ดูท้อแท้ ไม่อยากทำการทำงาน ไม่อยากแต่งตัวสวยๆเหมือนเดิม ไม่อยากแต่งหน้าทาปาก เห็นหน้าใครก็หงุดหงิดขวางหูขวางตาไปหมด ไม่อยากพูดคุยกับใคร อยากกินกับนอนอย่างเดียวก็คิดว่าคงเป็นอาการของวัยทอง___เเน่ๆ
แล้วสมาธิจะไม่ดี คิดโน่นนั่นนี่ ล้วนแต่เป็นเรื่องของความผิดหวัง ทั้งครอบครัว การหย่าร้าง ธุรกิจร้านหนังสือที่ปิดกิจการไปเนื่องจากขาดทุน ซึ่งเรื่องทั้งหมดมันจบและผ่านไปนานแล้ว แต่จะเก็บมาคิดว่าถ้าวันนั้นเราไม่ทำแบบนั้นก็จะไม่เป็นแบบนี้__โอ้ยยยย สารพัดจะคิดค่ะ___แว่บหนึ่งก็บอกตัวเองว่าจะคิดทำไมมันเราผ่านมาได้แล้วนะ เลิกคิดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!
ค่ะก็เลิกคิดถึงเรื่องที่มันผ่านไปแล้ว___แต่__มองไปถึงอนาคตต่ออีก___ ถ้าต่อไป พ่อต้องมาป่วยหนัก นอนป่วยเรื้อรังอยูบนเตียงเป็นปีๆจะทำยังไง ตอนแม่ป่วยใช้เงินมหาศาลมากเงินทั้งหมดที่มีหมดไปกับการดูแลแม่ เป็นลูกคนเดียวด้วยค่ะ__คิดเสร็จก็ทุกข์ก็เศร้าอีก__สะบัดหัวสองสามที ดึงสติขึ้นมา___แล้วก็บอกตัวเองว่าจะคิดทำไมมันยังมาไม่ถึงเลย จินตนาการนี้ช่างน่ากลัวนัก_
ก็ประคับประคองอาการวัยทองของตัวเองไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งขณะที่นอนเล่นอยู่หลังทานข้าวกลางวันเสร็จคิดว่าอยากตายไปเลย__พอคิดได้ดังนั้น ตกใจมากเลยค่ะ__ตอนบ่ายรีบไปโรงพยาบาลเลยค่ะ ไปขอพบจิตแพทย์ แพทย์วินิจฉัยว่า เป็น mind depress หมอก็ให้ยาต้านเศร้ามาทาน เพียงกลืนไปแค่เม็ดเดียวก่อนนอน เช้าตื่นขึ้นมาชีวิตเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ อาการหงุดหงิด เหงา เศร้า อยากร้องไห้ หายไปหมด สดชื่นมาก ทำงานอย่างมีความสุข
อยากจะบอกว่า หันมาสังเกตุอาการตัวเองกันบ้างนะคะ__อย่าปล่อยให้มันมีอาการมากไป แค่เรารู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่ตัวเราละแล้วยอมรับว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเรา ซึมเศร้าไม่ใช่โรคจิต เป็นโรคทางกายเกี่ยวกับเคมีในสมองทำงานไม่สมดุลย์กัน อย่าอายเลยค่ะ รักตัวเองให้มากๆ รักษาตัวเอง ทุกวันนี้คุณแม่ก็ยังไปพบจิตแพทย์ตามนัดเสมอ
ที่กล่าวมาทั้งหมด มันเกี่ยวกับการทำอาหารให้ลูกๆทานอย่างไร
ก็เพราะว่าอยากจะทำอาหารให้ลูกๆทาน เป็นแรงบันดาลใจก่อนเป็นอันดับแรก
พอหัดทำอาหารจากที่คิดว่าจะทำให้ลูกๆทานเท่านั้น__กลับพบว่า__ได้สิ่งที่มีประโยชน์ต่อตัวเองมากมายเลยค่ะ
1. การทำอาหารทำให้เรามีสมาธิดีขึ้น เพราะเราจดจ่อกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ ช่วยบำบัดอาการซึมเศร้าได้ดีอย่างเหลือเชื่อเลยค่ะ
2. สมองได้คิดสร้างสรรค์เมนูตลอด เป็นงานอดิเรกที่ดีทีเดียว
3. ทำอาหารทานเอง ไม่ต้องใส่ผงชูรส เลือกวัตถุดิบที่มีคุณภาพมาปรุงอาหาร ร่างกายก็จะดีตามไปด้วย โคเลสเตอรอลจากสามร้อยกว่าลดเหลือเพียงร้อยกว่าๆ
4. ***น้ำหนักลด***. ค่อยๆลด ลดแบบยั่งยืนไม่โยโย่ ไม่เหี่ยวไม่ซูบหนึ่งปีลดลงแบบไม่ออกกำลังกายเลยนะคะ ได้ตั้ง 8 กก.
5. สร้างความสัมพันธ์ในครอบครัวได้อย่างดีเยี่ยม เวลาคุณแม่ทำอาหารเสร็จ ลูกๆก็มักจะต้องมาเก็บภาพไว้ก่อน แล้วก็ขอให้ทำเมนูนั้นนี้ในมื้อต่อไป เราก็ออกไปจ่ายของด้วยกัน มันมีความสุขมากค่ะ
จากที่ลูกๆได้ถ่ายภาพอาหารให้มากมาย พวกเขาจึงบอกว่าคุณแม่เปิดเพจเถอะ คุณแม่จะได้ไม่เหงาเวลาพวกเขากลับกรุงเทพ แม่ก็บอกว่าแม่ทำไม่เป็น ขี้เกียจเรียนรู้ คะยั้นคะยอเกือบปีเลยทีเดียวจนเมื่อวันมาฆะ พวกเขาก็จัดการเปิดเพจให้คุณแม่ เอาภาพไปลงแล้วให้แม่เขียนอธิบายวิธีทำอย่างละเอียดทุกเมนู
อืมมมมมม!!! มันก็เพลินดีเหมือนกันนะคะ ถือเป็นการพักผ่อนที่มีสาระ มีความสุขที่ได้แบ่งปันเมนูอาหารกันด้วย
ท่านใดที่ยังไม่มีงานอดิเรกทำยามว่าง ขอแนะนำการทำอาหารอีกวิธีหนึ่งนะคะ มันคือดีและมีประโยชน์ทั้งต่อตนเองและคนรอบข้างเราค่ะ
ถ้ายังคิดไม่ออกว่าจะทำเมนูไหน ลองเข้าไปชมในเพจเฟชบุค
ขื่อเพจ เมนูนี้ใครทำก็อร่อย
ขอกำลังใจให้พวกเราสามคนแม่ลูกด้วยนะคะ
ฝากลิ้งเพจนะคะ :
https://www.facebook.com/%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%B9%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2-1674409516140866/ 
เมื่อคุณแม่วัยทองฝึกทำอาหารเพื่อบำบัดอาการซึมเศร้า__ผลที่เธอได้รับคือ__
เป็นคุณแม่ลูกสองวัย 48 ปี อาศัยอยู่จังหวัดทางภาคใต้ตอนล่าง=
เพิ่งจะเริ่มหัดทำอาหารทานเอง ความตั้งใจคืออยากทำให้ลูกสาวซึ่งเรียนหนังสืออยู่กทม ได้ทานเวลากลับบ้านตอนปิดเทอม__ด้วยเห็นว่าเด็กไปอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย ต้องซื้ออาหารปรุงเสร็จหรืออาหารสำเร็จรูปทานเสมอ ซึ่งอาหารเหล่านั้นมากด้วยสารปรุงแต่งรส และวัตถุดิบที่นำมาปรุงอาหารอาจไม่ดีเท่าที่ควร__นั่นคือที่มาของการเริ่มต้นทำอาหารแบบจริงจังในวัย 47 ปี
ขณะที่ฝึกทำ ตัวคุณแม่เองก็ทานอาหารเหล่านั้นไปด้วย__หนึ่งปีผ่านไปที่ฝึกทำอาหารทานเองส่งผลให้__น้ำหนักตัวลดลง 8 กก.__รู้สึกดีมากค่ะ ที่น้ำหนักลด เพราะปกติก็ไม่ใช่คนอวบอ้วน
***เล่าย้อนหลังไปอีกนิด__เมื่อสองปีก่อนคุณแม่จะทานเยอะมาก ทานตลอดเวลา และส่วนใหญ่ทานกับเพื่อนๆตามร้านอาหารค่ะ จากน้ำหนักตัว 50 กก. พรวดพราดขึ้นมาถึง 60 กก. ____ใช่ค่ะมันขึ้นมา 10 กก. ภายในระยะเวลา 1 ปี คุณแม่สูงเพียง 155 ซม. ค่ะ โคเลสเตอรอล 300+ โซเดียมสูงเท่าไรจำไม่ได้ รู้แค่ว่าหน้าบวม ตัวบวม ทั้งที่ดื่มน้ำเยอะแล้ว
ช่วงนั้นมันเป็นจังหวะที่เข้าสู่ "วัยทอง" ด้วยล่ะค่ะ ประจำเดือนไม่มาสามปีละตั้งแต่อายุ 45 ปี จิตใจจะหดหู่มาก อยากร้องไห้ ตื่นเช้ามาไม่อยากลุกขึ้น เหมือนหมดกำลังใจ ดูท้อแท้ ไม่อยากทำการทำงาน ไม่อยากแต่งตัวสวยๆเหมือนเดิม ไม่อยากแต่งหน้าทาปาก เห็นหน้าใครก็หงุดหงิดขวางหูขวางตาไปหมด ไม่อยากพูดคุยกับใคร อยากกินกับนอนอย่างเดียวก็คิดว่าคงเป็นอาการของวัยทอง___เเน่ๆ
แล้วสมาธิจะไม่ดี คิดโน่นนั่นนี่ ล้วนแต่เป็นเรื่องของความผิดหวัง ทั้งครอบครัว การหย่าร้าง ธุรกิจร้านหนังสือที่ปิดกิจการไปเนื่องจากขาดทุน ซึ่งเรื่องทั้งหมดมันจบและผ่านไปนานแล้ว แต่จะเก็บมาคิดว่าถ้าวันนั้นเราไม่ทำแบบนั้นก็จะไม่เป็นแบบนี้__โอ้ยยยย สารพัดจะคิดค่ะ___แว่บหนึ่งก็บอกตัวเองว่าจะคิดทำไมมันเราผ่านมาได้แล้วนะ เลิกคิดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!
ค่ะก็เลิกคิดถึงเรื่องที่มันผ่านไปแล้ว___แต่__มองไปถึงอนาคตต่ออีก___ ถ้าต่อไป พ่อต้องมาป่วยหนัก นอนป่วยเรื้อรังอยูบนเตียงเป็นปีๆจะทำยังไง ตอนแม่ป่วยใช้เงินมหาศาลมากเงินทั้งหมดที่มีหมดไปกับการดูแลแม่ เป็นลูกคนเดียวด้วยค่ะ__คิดเสร็จก็ทุกข์ก็เศร้าอีก__สะบัดหัวสองสามที ดึงสติขึ้นมา___แล้วก็บอกตัวเองว่าจะคิดทำไมมันยังมาไม่ถึงเลย จินตนาการนี้ช่างน่ากลัวนัก_
ก็ประคับประคองอาการวัยทองของตัวเองไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งขณะที่นอนเล่นอยู่หลังทานข้าวกลางวันเสร็จคิดว่าอยากตายไปเลย__พอคิดได้ดังนั้น ตกใจมากเลยค่ะ__ตอนบ่ายรีบไปโรงพยาบาลเลยค่ะ ไปขอพบจิตแพทย์ แพทย์วินิจฉัยว่า เป็น mind depress หมอก็ให้ยาต้านเศร้ามาทาน เพียงกลืนไปแค่เม็ดเดียวก่อนนอน เช้าตื่นขึ้นมาชีวิตเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ อาการหงุดหงิด เหงา เศร้า อยากร้องไห้ หายไปหมด สดชื่นมาก ทำงานอย่างมีความสุข
อยากจะบอกว่า หันมาสังเกตุอาการตัวเองกันบ้างนะคะ__อย่าปล่อยให้มันมีอาการมากไป แค่เรารู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่ตัวเราละแล้วยอมรับว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเรา ซึมเศร้าไม่ใช่โรคจิต เป็นโรคทางกายเกี่ยวกับเคมีในสมองทำงานไม่สมดุลย์กัน อย่าอายเลยค่ะ รักตัวเองให้มากๆ รักษาตัวเอง ทุกวันนี้คุณแม่ก็ยังไปพบจิตแพทย์ตามนัดเสมอ
ที่กล่าวมาทั้งหมด มันเกี่ยวกับการทำอาหารให้ลูกๆทานอย่างไร
ก็เพราะว่าอยากจะทำอาหารให้ลูกๆทาน เป็นแรงบันดาลใจก่อนเป็นอันดับแรก
พอหัดทำอาหารจากที่คิดว่าจะทำให้ลูกๆทานเท่านั้น__กลับพบว่า__ได้สิ่งที่มีประโยชน์ต่อตัวเองมากมายเลยค่ะ
1. การทำอาหารทำให้เรามีสมาธิดีขึ้น เพราะเราจดจ่อกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ ช่วยบำบัดอาการซึมเศร้าได้ดีอย่างเหลือเชื่อเลยค่ะ
2. สมองได้คิดสร้างสรรค์เมนูตลอด เป็นงานอดิเรกที่ดีทีเดียว
3. ทำอาหารทานเอง ไม่ต้องใส่ผงชูรส เลือกวัตถุดิบที่มีคุณภาพมาปรุงอาหาร ร่างกายก็จะดีตามไปด้วย โคเลสเตอรอลจากสามร้อยกว่าลดเหลือเพียงร้อยกว่าๆ
4. ***น้ำหนักลด***. ค่อยๆลด ลดแบบยั่งยืนไม่โยโย่ ไม่เหี่ยวไม่ซูบหนึ่งปีลดลงแบบไม่ออกกำลังกายเลยนะคะ ได้ตั้ง 8 กก.
5. สร้างความสัมพันธ์ในครอบครัวได้อย่างดีเยี่ยม เวลาคุณแม่ทำอาหารเสร็จ ลูกๆก็มักจะต้องมาเก็บภาพไว้ก่อน แล้วก็ขอให้ทำเมนูนั้นนี้ในมื้อต่อไป เราก็ออกไปจ่ายของด้วยกัน มันมีความสุขมากค่ะ
จากที่ลูกๆได้ถ่ายภาพอาหารให้มากมาย พวกเขาจึงบอกว่าคุณแม่เปิดเพจเถอะ คุณแม่จะได้ไม่เหงาเวลาพวกเขากลับกรุงเทพ แม่ก็บอกว่าแม่ทำไม่เป็น ขี้เกียจเรียนรู้ คะยั้นคะยอเกือบปีเลยทีเดียวจนเมื่อวันมาฆะ พวกเขาก็จัดการเปิดเพจให้คุณแม่ เอาภาพไปลงแล้วให้แม่เขียนอธิบายวิธีทำอย่างละเอียดทุกเมนู
อืมมมมมม!!! มันก็เพลินดีเหมือนกันนะคะ ถือเป็นการพักผ่อนที่มีสาระ มีความสุขที่ได้แบ่งปันเมนูอาหารกันด้วย
ท่านใดที่ยังไม่มีงานอดิเรกทำยามว่าง ขอแนะนำการทำอาหารอีกวิธีหนึ่งนะคะ มันคือดีและมีประโยชน์ทั้งต่อตนเองและคนรอบข้างเราค่ะ
ถ้ายังคิดไม่ออกว่าจะทำเมนูไหน ลองเข้าไปชมในเพจเฟชบุค
ขื่อเพจ เมนูนี้ใครทำก็อร่อย
ขอกำลังใจให้พวกเราสามคนแม่ลูกด้วยนะคะ
ฝากลิ้งเพจนะคะ : https://www.facebook.com/%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%B9%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2-1674409516140866/