อัยตัวร้าย กะ ยัยเตี้ย
โดย. สัวเพลินทราย
ณ โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร มีนักเรียนชายทั้งหมด 254 คน นักเรียนหญิง 433 คน อาจารย์ 53 คน บุคลากร 22 คน รวมทั้งหมดแล้ว 762 คน ในบริเวณที่จำกัด ซึ่งนับว่าเป็นสังคมเล็กๆ ที่มีคุณภาพสูงโดยมีมาตรการการปกครองของโรงเรียนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน และอย่างมีระเบียบ จึงทำให้โรงเรียนแห่งนี้มีความก้าวหน้า และพัฒนาขึ้นในเวลาไม่ช้า
เริ่มตั้งแต่โรงเรียนแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นมา ถึงปัจจุบัน เพียงแค่ 3 ปี 3 เดือนเศษๆ นักเรียนทั้งหมดยังอยู่ในระดับการศึกษามัธยมต้น และมัธยมปลายทั้งสิ้น
แต่ถึงอย่างไรก็ดี ภาคการเรียนการศึกษาที่ผ่านมาโรงเรียนแห่งนี้เกิดปัญหาที่หลายๆ ฝ่ายแถบจะไม่นึกคิดก็เกิดขึ้นภายในรั้วโรงเรียนที่ขนานนามว่ามาตรการการอบรมที่สูงที่สุดในประเทศ สุดท้ายต้องจบลงด้วยฝีมือของเด็กชายหัวรั้นคนหนึ่งที่มีความคิดแตกต่างจากบุคคลอื่นๆ เด็กชายคนนี้เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย ห้องบี มีนิสัยที่ไม่เหมือนคนอื่นอยู่หลายๆ อย่างคือ ชอบการเรียนรู้ ชอบความท้าทาย และชอบความยุติธรรมเป็นที่สุด
เหตุการณ์ในครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อ คิน นักเรียนดีเด่นของโรงเรียนในชั้นมัธยมปลาย ห้องเอ ที่ได้จงใจกลั่นแกล้ง ชิน นักเรียนมัธยมปลาย ห้องบี ซึ่งทั้งสองต่างก็เป็นนักเรียนที่เรียนเก่งทั้งคู่ แต่ทัศนคติไม่เหมือนกัน
คินได้คิดแผนการเพื่อกำจัดเสี้ยนหนามอย่างชินให้พ้นทางการศึกษาทุกวิถีทาง ตั้งแต่หลังสอบกลางภาค เมื่อผลการเรียนถูกประกาศออกมาในครั้งนั้น ซึ่งคินเป็นนักเรียนที่เรียนตั้งแต่มัธยมต้นของโรงเรียนแห่งนี้ และได้สร้างชื่อเสียงเรียงนามให้โรงเรียนแห่งนี้เป็นต้นมา และทุกครั้งที่คินได้สมัครเข้าเป็นสภานักเรียน เขาก็ได้ชัยชนะทุกครั้ง
แต่พอมามัธยมปลายในภาคเรียนที่หนึ่ง คินได้พบกับคู่แข่งที่มีความเก่งกาจด้านความคิด และด้านกีฬาด้วย แต่ทว่า ในภาคเรียนที่หนึ่งผ่านมาทำให้คินเริ่มตกเป็นอันดับสอง
คินใช้การฉ้อโกงข้อสอบโดยการไปขอให้อาจารย์ทุกคนเปลี่ยนข้อสอบให้อยู่นอกเหนือจากบทการเรียนการสอน ซึ่งทำให้นักเรียนทุกคนเกิดความไม่พอใจกับทางโรงเรียน แต่ตรงกันข้ามกับชิน ที่สามารถทำข้อสอบได้ทุกครั้ง เมื่อมีการแข่งขัน ชินกลับได้เหรียญชัยชนะมากกว่าเขา เขาจึงจำเป็นต้องใช้วิธีที่สกปรกที่สุด วิธีที่ย่ำแย่ที่สุดที่ไม่มีใครที่จะกล้าทำ
ในวันหนึ่งก่อนวันหยุดสุดสัปดาห์คินลักลอบเข้าในอาคารเรียนโดยหลบหนีระบบรักษาความปลอดภัย และเขาได้เข้าไปยังห้องบีที่ชินประจำห้องอยู่ เขาได้ลักลอบนำเอากระดาษข้อสอบที่ใกล้จะถึงในไม่กี่วันข้างหน้าเสียบเข้าไปในหนังสือของชิน และรอโอกาสที่จะแก้แค้นอย่างเงียบๆ
เมื่อถึงวันสอบ (วันเกิดเหตุ) ชินได้หยิบเอาหนังสือที่คินแอบเอาข้อสอบมาสอดไว้ในนั้น ซึ่งเป็นวิชาที่ใกล้จะสอบอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า กระดาษข้อสอบตกลงมาสู่พื้น มิ้น เพื่อนร่วมห้องของชินซึ่งนั่งอยู่บริเวณนั้นช่วยหยิบยื่นให้ชิน และสังเกตุเห็นว่า นี่คือกระดาษข้อสอบ
"คุณครูค่ะ ชินชรณ์ เขามีกระดาษข้อสอบคะ"
อาจารย์ที่คุมข้อสอบในห้องได้ยินเสียงของมิ้นที่ตะโกนขึ้น จึงรีบออกมาดูสถานการณ์
"ชินชรณ์ นี่เธอหมายความว่ายังไง เธอได้กระดาษข้อสอบนี้มาจากไหน"
ชินยืนงวนงงอยู่สักครู่ พร้อมแสดงกริยาปฏิเสธ
"ผมป่าวทำครับ."
สิ้นน้ำเสียงของชิน ก็มีอีกเสียงที่แทรกขึ้นอย่างท่วงที
"สงสัยจะมีคนเขากำลังจะโกงข้อสอบมั้งนะ คุณครู อย่างนี้ถือว่าเป็นการทุจริตข้อสอบหรือเปล่าครับ"
คินเยาะเย้ยกับสีหน้าที่ดูสดใส
"ผมป่าวทำครับ."
ชินยังคงยืนยันเสียงแข็ง
"ถ้าอย่างนั้นเธอตามครูมาที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้เลย"
อาจารย์ดึงแขนชินไปยังห้องปกครองด้วยความโมโห
ณ ห้องปกครอง
"กระดาษข้อสอบพร้อมกระดาษคำตอบนี่เธอได้มาจากไหนกัน ชินชรณ์"
อาจารย์ผู้ชายที่อยู่ฝ่ายปกครองประสานมือไว้บนตรงโต๊ะท่าทางสุขุม
"ผมป่าวทำครับ."
"แล้วเธอได้กระดาษพวกนี้จากไหน แล้วอยู่ที่เธอได้อย่างไรกัน ถ้าเธอไม่ใช่เป็นคนขโมยไป ซึ่งเมื่อหลายวันก่อนคุณครูก็ประชุมกันหากระดาษข้อสอบชุดนี้อยู่"
ชินนั่งเงียบ ได้แต่จ้องหน้าอาจารย์คนนั้น
"ครูจิระคะ ดิฉันคิดว่า ชินชรณ์เขาเป็นนักเรียนที่มาใหม่ และเป็นนักเรียนที่เรียนดี กิจกรรมก็ดี ดิฉันว่าชินชรณ์ไม่น่าจะเป็นคนทำคะ"
อาจารย์คนหนึ่งคัดค้านด้วยเสียงที่นุ่มนวลอยู่โต๊ะข้างๆ ของอาจารย์จิระ
"ถ้าอย่างนั้น กระดาษข้อสอบที่เป็นหลักฐานแบบนี้ จะอยู่ที่ชินชรณ์ได้อย่างไร คุณลองอธิบายให้ผมฟังสิ"
อาจารย์จิระพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
"ดิฉันว่า ชินชรณ์ ถูกใส่ร้ายจากเพื่อนนักเรียนคนอื่นคะ"
"แล้วคุณจะอธิบายมาได้หรือป่าวล่ะ ว่าใครเป็นคนนำมาให้ชินชรณ์"
อาจารย์จิระเกรี้ยวกราด
"ดิฉันก็ไม่ทราบคะ"
"ไหนลองมาว่าเรื่องของเธอสิ ชินชรณ์"
อาจารย์จิระย้อนกลับมาถามชินอีกครั้ง
"ผมป่าวทำครับ."
"ถ้าอย่างนั้น ครูขอติดต่อผู้ปกครองของเธอให้มารับทราบเรื่องนี้ล่ะกันนะ"
"พ่อตายครับ. แม่ตายครับ."
ชินตอบกลับด้วยน้ำเสียงพ้วนๆ เหมือนกับเด็กที่ไร้การศึกษา
"อะไรนะ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ ไหนลองพูดใหม่อีกทีสิชินชรณ์"
"พ่อตายครับ. แม่ตายครับ."
อาจารย์จิระเกิดความโมโห และพูดเสียงดังเกรี้ยวกราดขึ้น
"นี่เธอ จะหยาบคายกับชั้นมากเกินไปแล้วนะ..."
"ผมบอกว่า พ่อผมตาย. แม่ผมตาย. แล้วครับ."
ชินพูดตอบโต้อย่างเสียงดัง ทำให้ทุกคนต่างหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง
"แล้วเธออยู่กับใคร ใครคือผู้ปกครองของเธอ ชินชรณ์"
อาจารย์ผู้หญิงถามชินด้วยความอารีย์ สิ่งที่ได้รับกลับมาคือกริยาการปฏิเสธท่าทางของชิน.
เรื่องราวของ ชินชรณ์ (ชิน) ตัวเอกของเราจะเป็นอย่างไร ติดตามใน ตอนต่อไปที่นี่ พันทิป ที่เดียวนี้นี่เอง
อัยตัวร้าย กะ ยัยเตี้ย ตอนที่ 1 ชินชรณ์
โดย. สัวเพลินทราย
ณ โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร มีนักเรียนชายทั้งหมด 254 คน นักเรียนหญิง 433 คน อาจารย์ 53 คน บุคลากร 22 คน รวมทั้งหมดแล้ว 762 คน ในบริเวณที่จำกัด ซึ่งนับว่าเป็นสังคมเล็กๆ ที่มีคุณภาพสูงโดยมีมาตรการการปกครองของโรงเรียนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน และอย่างมีระเบียบ จึงทำให้โรงเรียนแห่งนี้มีความก้าวหน้า และพัฒนาขึ้นในเวลาไม่ช้า
เริ่มตั้งแต่โรงเรียนแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นมา ถึงปัจจุบัน เพียงแค่ 3 ปี 3 เดือนเศษๆ นักเรียนทั้งหมดยังอยู่ในระดับการศึกษามัธยมต้น และมัธยมปลายทั้งสิ้น
แต่ถึงอย่างไรก็ดี ภาคการเรียนการศึกษาที่ผ่านมาโรงเรียนแห่งนี้เกิดปัญหาที่หลายๆ ฝ่ายแถบจะไม่นึกคิดก็เกิดขึ้นภายในรั้วโรงเรียนที่ขนานนามว่ามาตรการการอบรมที่สูงที่สุดในประเทศ สุดท้ายต้องจบลงด้วยฝีมือของเด็กชายหัวรั้นคนหนึ่งที่มีความคิดแตกต่างจากบุคคลอื่นๆ เด็กชายคนนี้เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย ห้องบี มีนิสัยที่ไม่เหมือนคนอื่นอยู่หลายๆ อย่างคือ ชอบการเรียนรู้ ชอบความท้าทาย และชอบความยุติธรรมเป็นที่สุด
เหตุการณ์ในครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อ คิน นักเรียนดีเด่นของโรงเรียนในชั้นมัธยมปลาย ห้องเอ ที่ได้จงใจกลั่นแกล้ง ชิน นักเรียนมัธยมปลาย ห้องบี ซึ่งทั้งสองต่างก็เป็นนักเรียนที่เรียนเก่งทั้งคู่ แต่ทัศนคติไม่เหมือนกัน
คินได้คิดแผนการเพื่อกำจัดเสี้ยนหนามอย่างชินให้พ้นทางการศึกษาทุกวิถีทาง ตั้งแต่หลังสอบกลางภาค เมื่อผลการเรียนถูกประกาศออกมาในครั้งนั้น ซึ่งคินเป็นนักเรียนที่เรียนตั้งแต่มัธยมต้นของโรงเรียนแห่งนี้ และได้สร้างชื่อเสียงเรียงนามให้โรงเรียนแห่งนี้เป็นต้นมา และทุกครั้งที่คินได้สมัครเข้าเป็นสภานักเรียน เขาก็ได้ชัยชนะทุกครั้ง
แต่พอมามัธยมปลายในภาคเรียนที่หนึ่ง คินได้พบกับคู่แข่งที่มีความเก่งกาจด้านความคิด และด้านกีฬาด้วย แต่ทว่า ในภาคเรียนที่หนึ่งผ่านมาทำให้คินเริ่มตกเป็นอันดับสอง
คินใช้การฉ้อโกงข้อสอบโดยการไปขอให้อาจารย์ทุกคนเปลี่ยนข้อสอบให้อยู่นอกเหนือจากบทการเรียนการสอน ซึ่งทำให้นักเรียนทุกคนเกิดความไม่พอใจกับทางโรงเรียน แต่ตรงกันข้ามกับชิน ที่สามารถทำข้อสอบได้ทุกครั้ง เมื่อมีการแข่งขัน ชินกลับได้เหรียญชัยชนะมากกว่าเขา เขาจึงจำเป็นต้องใช้วิธีที่สกปรกที่สุด วิธีที่ย่ำแย่ที่สุดที่ไม่มีใครที่จะกล้าทำ
ในวันหนึ่งก่อนวันหยุดสุดสัปดาห์คินลักลอบเข้าในอาคารเรียนโดยหลบหนีระบบรักษาความปลอดภัย และเขาได้เข้าไปยังห้องบีที่ชินประจำห้องอยู่ เขาได้ลักลอบนำเอากระดาษข้อสอบที่ใกล้จะถึงในไม่กี่วันข้างหน้าเสียบเข้าไปในหนังสือของชิน และรอโอกาสที่จะแก้แค้นอย่างเงียบๆ
เมื่อถึงวันสอบ (วันเกิดเหตุ) ชินได้หยิบเอาหนังสือที่คินแอบเอาข้อสอบมาสอดไว้ในนั้น ซึ่งเป็นวิชาที่ใกล้จะสอบอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า กระดาษข้อสอบตกลงมาสู่พื้น มิ้น เพื่อนร่วมห้องของชินซึ่งนั่งอยู่บริเวณนั้นช่วยหยิบยื่นให้ชิน และสังเกตุเห็นว่า นี่คือกระดาษข้อสอบ
"คุณครูค่ะ ชินชรณ์ เขามีกระดาษข้อสอบคะ"
อาจารย์ที่คุมข้อสอบในห้องได้ยินเสียงของมิ้นที่ตะโกนขึ้น จึงรีบออกมาดูสถานการณ์
"ชินชรณ์ นี่เธอหมายความว่ายังไง เธอได้กระดาษข้อสอบนี้มาจากไหน"
ชินยืนงวนงงอยู่สักครู่ พร้อมแสดงกริยาปฏิเสธ
"ผมป่าวทำครับ."
สิ้นน้ำเสียงของชิน ก็มีอีกเสียงที่แทรกขึ้นอย่างท่วงที
"สงสัยจะมีคนเขากำลังจะโกงข้อสอบมั้งนะ คุณครู อย่างนี้ถือว่าเป็นการทุจริตข้อสอบหรือเปล่าครับ"
คินเยาะเย้ยกับสีหน้าที่ดูสดใส
"ผมป่าวทำครับ."
ชินยังคงยืนยันเสียงแข็ง
"ถ้าอย่างนั้นเธอตามครูมาที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้เลย"
อาจารย์ดึงแขนชินไปยังห้องปกครองด้วยความโมโห
ณ ห้องปกครอง
"กระดาษข้อสอบพร้อมกระดาษคำตอบนี่เธอได้มาจากไหนกัน ชินชรณ์"
อาจารย์ผู้ชายที่อยู่ฝ่ายปกครองประสานมือไว้บนตรงโต๊ะท่าทางสุขุม
"ผมป่าวทำครับ."
"แล้วเธอได้กระดาษพวกนี้จากไหน แล้วอยู่ที่เธอได้อย่างไรกัน ถ้าเธอไม่ใช่เป็นคนขโมยไป ซึ่งเมื่อหลายวันก่อนคุณครูก็ประชุมกันหากระดาษข้อสอบชุดนี้อยู่"
ชินนั่งเงียบ ได้แต่จ้องหน้าอาจารย์คนนั้น
"ครูจิระคะ ดิฉันคิดว่า ชินชรณ์เขาเป็นนักเรียนที่มาใหม่ และเป็นนักเรียนที่เรียนดี กิจกรรมก็ดี ดิฉันว่าชินชรณ์ไม่น่าจะเป็นคนทำคะ"
อาจารย์คนหนึ่งคัดค้านด้วยเสียงที่นุ่มนวลอยู่โต๊ะข้างๆ ของอาจารย์จิระ
"ถ้าอย่างนั้น กระดาษข้อสอบที่เป็นหลักฐานแบบนี้ จะอยู่ที่ชินชรณ์ได้อย่างไร คุณลองอธิบายให้ผมฟังสิ"
อาจารย์จิระพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
"ดิฉันว่า ชินชรณ์ ถูกใส่ร้ายจากเพื่อนนักเรียนคนอื่นคะ"
"แล้วคุณจะอธิบายมาได้หรือป่าวล่ะ ว่าใครเป็นคนนำมาให้ชินชรณ์"
อาจารย์จิระเกรี้ยวกราด
"ดิฉันก็ไม่ทราบคะ"
"ไหนลองมาว่าเรื่องของเธอสิ ชินชรณ์"
อาจารย์จิระย้อนกลับมาถามชินอีกครั้ง
"ผมป่าวทำครับ."
"ถ้าอย่างนั้น ครูขอติดต่อผู้ปกครองของเธอให้มารับทราบเรื่องนี้ล่ะกันนะ"
"พ่อตายครับ. แม่ตายครับ."
ชินตอบกลับด้วยน้ำเสียงพ้วนๆ เหมือนกับเด็กที่ไร้การศึกษา
"อะไรนะ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ ไหนลองพูดใหม่อีกทีสิชินชรณ์"
"พ่อตายครับ. แม่ตายครับ."
อาจารย์จิระเกิดความโมโห และพูดเสียงดังเกรี้ยวกราดขึ้น
"นี่เธอ จะหยาบคายกับชั้นมากเกินไปแล้วนะ..."
"ผมบอกว่า พ่อผมตาย. แม่ผมตาย. แล้วครับ."
ชินพูดตอบโต้อย่างเสียงดัง ทำให้ทุกคนต่างหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง
"แล้วเธออยู่กับใคร ใครคือผู้ปกครองของเธอ ชินชรณ์"
อาจารย์ผู้หญิงถามชินด้วยความอารีย์ สิ่งที่ได้รับกลับมาคือกริยาการปฏิเสธท่าทางของชิน.
เรื่องราวของ ชินชรณ์ (ชิน) ตัวเอกของเราจะเป็นอย่างไร ติดตามใน ตอนต่อไปที่นี่ พันทิป ที่เดียวนี้นี่เอง