ขออภัยที่ลงกระทํห้องนี้เพราะไม่รู้จะลงทะเบียนSMS-บัรรปชช.ยังงัย
#เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงเมื่อประมาณ8-10ปีที่แล้ว(ไม่แน่ใจครับ)
ผมเป็นเด็กวัยรุ่นทั่วไปมาจากตจว.เพื่อทำงานหาเงินในกทม.พักแถวรามคำแหงซอยเทพลีลา ตอนนั้นผมรับงาน event สวนใหญ่ก็จะเป็นตัวประกอบหนัง-ละครต่างๆ จนกระทั่งผมได้เริ่มเล่นเกมส์ออนไลน์เกมส์หนึ่งซึ่งดังมากยุคนั้นคือเน้นเก็บเวล ลงดัน ตีอาวุธ ขายทำเงินกันได้หลายบาทเลยทีเดียว ผมจีงเริ่มเข้าไปสิงที่ร้านเกมส์เนื่องด้วยยุคนั้นเกมส์ยังไม่มีบอทเราจะต้องอยู่หน้าจอตลอดเวลาเพื่อกดเพิ่มเลือดเพิ่มปรานให้มันผมจึงใช้เวลาทั้งวันเรียกว่ากินนอนในร้านเลยทีเดียว จะเลิกเล่นก็ตอนมีงานเข้ามา หรือไม่ก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเป็นอยู่อย่างนี้หลายเดือนครับ จนกระทั่งวันหนึ่งผมไปรับงานตัวประกอบกลับมาถึงห้องประมาณตี1ผมก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมไปเล่นเกมส์ตามปรกติแต่ปรากฎว่าร้านที่ผมเล่นวันนี้ปิดครับอ้าวเซ็งเลยทีนี้ พอดีใกล้ๆร้านเกมส์ช่วงตีนสะพานจะเป็นร้านคาราโอเกะครับผมก็คิดว่าไหนๆก็มาแล้วเข้าไปกินเบียร์สักพักเผื่อร้านเกมส์จะเปิด(เดามั่วด้วยความอยากเล่น) ก็เข้าไปข้างในสั่งเบียร์มาดื่มครับบรรยากาศก็ร้านคาราโอเกะทั่วไปแต่พอสักพักประมาณตี1เริ่มเปลี่ยนแนวกลายเป็นเธคเปิดแผ่นคนเริ่มทยอยเข้ามาเยอะขึ้น แอบออกมาดูร้านเกมส์ยังไม่เปิดคงไม่ได้เล่นล่ะงั้นกินต่อละกันกินไป3ขวดครับ สักพักมีผู้ชายมาขอชนแก้วเขากินเหล้ากันครับผมก็ชนตามมารยาท พอของผมหมดเขาก็ชวนไปโต๊ะเขาบอกว่ากินนี่แหละเค้าเลี้ยงเองเขามากัน2คนแล้วเขาก็จ่ายเงินส่วนที่ผมกินเบียร์ให้เด็กเสริฟไป จริงๆผมก็พอรู้แหละครับว่าเขาต้องการอะไรแต่ผมก็คิดว่าไม่เป็นไรแค่กินเหล้าเดี๋ยวสักพักเราก็กลับแล้วแต่มันไม่เป็นอย่างนั้นสิครับ ผมดื่มกับเขานานเท่าไรไม่รู้แต่ผมมารู้ตัวอีกทีตอนที่มีรปภ.มาเขย่าตัวผมเรียกผมให้ตื่นจากภวังค์(น่าจะประมาณ7โมงเช้า) สภาพผมตอนนั้นคือผมสวมรองเท้าข้างเดียวในมือถือกางเกงและเสื้อเดินล่อนจ้อนอยู่ในป่าข้างสนามกีฬาแห่งหนึ่งคล้ายๆกับเป็นป่ารกร้างมีคลองระบายน้ำอยู่ด้วยแล้วมีกำแพงสูงๆบังถนนเอาไว้ รปภ.บอกว่าเห็นผมเดินวนๆอยู่แล้วพูดไม่รู้เรื่อง หลังจากผมเรียกสติกลับคืนมาได้ภาพลางๆก็เริ่มปรากฏขึ้นมันคือภาพคน2คนหิ้วปีกขึ้นรถเก๋ง เสียงที่มันหัวเราะกันอย่างสนุกสนานแล้วในมือก็โชว์เลือดที่ออกมาจากร่างกายผมให้ผมดู มันกระทำผมเยี่ยงสัตว์ รปภ.บอกว่าผมคงจะโดนมอมยาแล้วพามาที่จุดนี้(ผมไม่ได้บอกยามว่าโดนข่มขืนคิดว่าเขาน่าจะรู้)เขาถามอีกว่าจะให้เรียกตำรวจไหมผมก็คิดอยู่นะว่าจะทำงัยดีตัดสินใจไม่เรียกครับหลายเหตุผลหลักๆคืออาย พี่เขาก็หารองเท้าแตะให้ผมใส่และให้น้ำดื่ม(ขอบคุณครับ) หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปหลายปี(จำไม่ได้)ผมก็มีการป่วยครับจึงไปหาหมอจึงทราบว่าผมติดเชื้อHIV และผมมั่นใจว่าจะต้องเป็นเพราะเหตุการครั้งนั้นแน่นอนเพราะผมเป็นคนที่ป้องกันเวลามีเพศสัมพันธ์เสมอ ทุกวันนี้ผมทานยาต้านZ250ได้ประมาณ4ปีแล้วครับร่างกายปรกติสมบูรณ์ทุกอย่างแต่ป่วยบ่อยโชคดีที่ไม่มีโรคฉวยโอกาสมาเล่นงาน        #หวังว่าเรื่องนี้คงจะเป็นอุทาหรณ์ให้หลายๆคนที่ใช้ชีวิตแบบไม่ระวังได้ฉุกคิดขึ้นมาบ้างว่าไม่ว่าคุณจะเพศไหนอันตรายก็เกิดขึ้นได้กับทุกคน