ตอนสอง ความรักมันเรียกหากันได้ในเฟสบุ๊กเเล้วหรอ

ทำไมเราไม่เริ่มจากรักตัวเองให้เป็นก่อน นั้นเเหละคุณได้เจอรักเเท้เเล้ว คนรักตัวเองเป็น เขาจะรักคนอื่นเป็นด้วย

-เขาไม่คาดหวังอะไรจากคนอื่นเลย เขาจะไม่ผิดหวัง เขาก็มีความสุขละ
-เขาจะให้คนอื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบเเทน เขาจะไม่ทุกข์ในเรื่องใดๆเพราะไม่คิดว่าไม่ได้รับอะไร คืนมา ไม่ได้เสียเปรียบอะไร ที่ให้ไปเพราะเราเรารู้สึกว่าเรามีมาก ไม่ใช่มีพอดี ให้ไปเเล้วขาดเลยอยากได้คืน อย่างนี้ไม่ควรให้ตั้งเเต่เเรกล่ะ ที่ให้ไม่ใช่เพราะเรามีมากน่ะ เเต่เพราะเรารู้สึกว่า ตัวเราเองมีมากเลยให้ได้มาก

(ไม่มีมาตรฐานอะไรกำหนดว่ามากน้อยคืออย่างไรเศรษฐีมีเงินร้อยล้าน เเต่ไม่พอ สักที อย่างนี้ก็จน ชาวนามีเงินหนึ่งพันเเต่พอ อย่างนี้ก็รวย คำว่าพอของเเต่ละคนนี้เเหละเป็นตัวกำหนดความรวย)

               นั้นเเหละเราได้เราความสุขเพิ่มอีก เเต่ถึงเขารับไปเเล้วไม่มีความสุขเราควรพิจารณาว่าเราให้มากไป ให้เหมาะสมกับกาลเวลา เเละบุคคลหรือไม่ ต้องใช้ปัญญาคิดให้รอบคอบ เช่น บางคนไม่ค่อยชอบให้โทรหา เขาโลกส่วนตัวสูง เเต่เราชอบโทร เราก็โทร ไม่สนใจคนอื่นจะเป็นอย่างไร เราก็เพิ่มความทุกข์ให้ตัวเองอีกล่ะ ไม่คาดหวัง ก็ไม่ผิดหวัง นี้เเหละรักตัวเองเป็น เขาพอเเล้ว เขาไม่ต้องการให้ใครมาเติมเต็มเเล้ว มีเเต่ให้คนอื่น เขาเลยเหมือนได้เจอรักเเท้ตลอดเวลา เพราะ ความจริงใจ ที่มี มันก็มีปฏิกิริยาสะท้อนกลับเสมอเเบบนั้นเเหละ
รักตัวเองเป็น


(กรณีที่กล่าวเป็นการรักตัวเอง ทางด้านจิตใจ พอเราฝึกตัวเองรักตัวเองทางใจเป็นทางกายก็ตามมา คุณก็อยาก ดูเเลสุขภาพ อะไรทำนองนั้น ดังเช่น ที่เราเคยได้ยินกัน จิตเป็นนายกายเป็นป่าว)



Gulin Lunla