ช่วงนี้รู้สึกว่า ตัวละครในการ์ตูนหลายๆเรื่อง ขัดใจ ไม่ได้ดั่งใจ ทำให้ดูไป หงุดหงิดไป น่ารำคาญ เช่น.....
1.ไม่หนีเวลาที่ควรหนี.....ในหลายๆเรื่อง จะมีเหตุการณ์ที่ หมู่บ้าน เมือง ที่พัก ที่จะโดนบุกรุกจากศัตรู ทำให้คนส่วนใหญ่ อพยพหรือหนี แต่...เหล่าสาวๆที่แอบชอบพระเอก ไม่ว่าจะเป็นนางเอก สาวใช้ เพื่อนสมัยเด็ก จะไม่หนีไปพร้อมคนอื่น แล้วก้อ้างว่า "ที่นี่เป็นที่ๆพระเอกจะกลับมา" แล้วเห็นการณ์ต่อมาคือ พระเอกต้องกลับมาช่วย บางครั้งเพื่อนที่มาช่วยด้วยกันตาย เกิดคำถามขึ้นมาว่า...."เพื่ออะไร ทำไมไม่หนีไปพร้อมคนอื่น จะอยู่ต่อเพื่อ เห็นไหมว่าคนอื่นต้องลำบากมาช่วยเนี๊ยะ.....!"
2.นั่งกรี๊ดอยู่กับที่.....เรื่องคาแลคเตอร์เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ ผมไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่มีปัญหาคือ พอเวลาฉุกเแิน แม่คุณก็ตัวถ่วงชัดๆ เวลาที่มีศัตรูโผล่ออกมา คุณเธอต้อง.....ล้มก่อน เหตุการณ์ต่อมาคืออาการกรี๊ต.....! ต้องนั่งกรี๊ดอยู่กับที่ด้วย ทำให้พระเอกต้องวิ่งกลับมาช่วย ทำให้พระเอกต้องบาดเจ็บ แล้วแต่ว่าจะเจ็บมากหรือน้อย ทำให้เกิดคำถามว่า "ทำไม่คุณเธอไม่วิ่ง" เห็นก็หนีสิฟร๊ะ ลำบากคนอื่นอยู่ได้ ครั้งหน้าไม่ต้องมานะ
3.บอกให้วิ่งไม่วิ่ง.....จะเป็นช่วงเวลาชุลมุนที่จะต้องมีคนมาช่วย และคนๆนั้นจะบอกว่า "หนีไป" แต่.....คุณ_ึงจะต้องยืนอึ้ง ไม่วิ่ง อึ้งไว้ก่อน ผมยกตัวอย่างเรื่อง world trigger รุ่นพี่พระเอกมาช่วย แล้วบอกให้พระเอกวิ่งหนีไป ผมเห็นรุ่นพี่มันบอกให้วิ่งหนีไปอยู่ 3 ตอน มันก็ไม่วิ่งซะที หงุดหงิดสุดๆอ่ะ
4.หัวรั้น.....การ์ตูนญี่ปุ่นหลายเรื่อง ตัวเอกจะเป็นเด็กอายุ 10-13 ประมาณนี้ ซึ่งก็เด็กมาก แน่นอนว่าต้องมีนิสัย หัวรั้น ไม่ยอมแพ้ แล้วผู้ใหญ่แถวนั้นต้องปล่อยไป ผมอาจจะมองความเป็นจริงมากไปแล้วเอาไปเทียบกับความจริงว่า เด็กอายุเท่านั้นจะไปทำอะไรได้ แล้วในเรื่องก็รั้น รั้นจะไปให้ได้ จนผมคิดว่า ลองมารั้นใกล้ๆสิ เดี๋ยวจะตบให้คว่ำเลย ดื้อเกิ๊น.....!
5.สาธยายโคตรเหง้าศักราชก่อนสู้.....หลายเรื่องเลยที่จะต้องมีคนของตระกูลดัง และเวลาสู้จะต้องพูดก่อนว่า "ด้วยเกียติของตระกลู บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ยาวมาก จนผมคิดว่า ถ้าเป็นผู้ร้าย จะเสียบให้
ด้วยเรื่องที่ว่ามา ทำให้รู้ว่า การดูการ์ตูน ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผล ผมยังจำได้ดีว่า ตอนเด็กๆ การ์ตูนสนุกขนาดไหน สร้างความฝันมากขนาดไหน แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่ เหตุผลที่มีมันเพิ่มมากขึ้น การ์ตูนเลยสนุกน้องลง แล้วคนอื่นว่าไง
พออายุเยอะแล้วดูการ์ตุนไม่สนุกเหมือนเดิม (หรือว่าแก่เกินไปแล้วนะ)
1.ไม่หนีเวลาที่ควรหนี.....ในหลายๆเรื่อง จะมีเหตุการณ์ที่ หมู่บ้าน เมือง ที่พัก ที่จะโดนบุกรุกจากศัตรู ทำให้คนส่วนใหญ่ อพยพหรือหนี แต่...เหล่าสาวๆที่แอบชอบพระเอก ไม่ว่าจะเป็นนางเอก สาวใช้ เพื่อนสมัยเด็ก จะไม่หนีไปพร้อมคนอื่น แล้วก้อ้างว่า "ที่นี่เป็นที่ๆพระเอกจะกลับมา" แล้วเห็นการณ์ต่อมาคือ พระเอกต้องกลับมาช่วย บางครั้งเพื่อนที่มาช่วยด้วยกันตาย เกิดคำถามขึ้นมาว่า...."เพื่ออะไร ทำไมไม่หนีไปพร้อมคนอื่น จะอยู่ต่อเพื่อ เห็นไหมว่าคนอื่นต้องลำบากมาช่วยเนี๊ยะ.....!"
2.นั่งกรี๊ดอยู่กับที่.....เรื่องคาแลคเตอร์เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ ผมไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่มีปัญหาคือ พอเวลาฉุกเแิน แม่คุณก็ตัวถ่วงชัดๆ เวลาที่มีศัตรูโผล่ออกมา คุณเธอต้อง.....ล้มก่อน เหตุการณ์ต่อมาคืออาการกรี๊ต.....! ต้องนั่งกรี๊ดอยู่กับที่ด้วย ทำให้พระเอกต้องวิ่งกลับมาช่วย ทำให้พระเอกต้องบาดเจ็บ แล้วแต่ว่าจะเจ็บมากหรือน้อย ทำให้เกิดคำถามว่า "ทำไม่คุณเธอไม่วิ่ง" เห็นก็หนีสิฟร๊ะ ลำบากคนอื่นอยู่ได้ ครั้งหน้าไม่ต้องมานะ
3.บอกให้วิ่งไม่วิ่ง.....จะเป็นช่วงเวลาชุลมุนที่จะต้องมีคนมาช่วย และคนๆนั้นจะบอกว่า "หนีไป" แต่.....คุณ_ึงจะต้องยืนอึ้ง ไม่วิ่ง อึ้งไว้ก่อน ผมยกตัวอย่างเรื่อง world trigger รุ่นพี่พระเอกมาช่วย แล้วบอกให้พระเอกวิ่งหนีไป ผมเห็นรุ่นพี่มันบอกให้วิ่งหนีไปอยู่ 3 ตอน มันก็ไม่วิ่งซะที หงุดหงิดสุดๆอ่ะ
4.หัวรั้น.....การ์ตูนญี่ปุ่นหลายเรื่อง ตัวเอกจะเป็นเด็กอายุ 10-13 ประมาณนี้ ซึ่งก็เด็กมาก แน่นอนว่าต้องมีนิสัย หัวรั้น ไม่ยอมแพ้ แล้วผู้ใหญ่แถวนั้นต้องปล่อยไป ผมอาจจะมองความเป็นจริงมากไปแล้วเอาไปเทียบกับความจริงว่า เด็กอายุเท่านั้นจะไปทำอะไรได้ แล้วในเรื่องก็รั้น รั้นจะไปให้ได้ จนผมคิดว่า ลองมารั้นใกล้ๆสิ เดี๋ยวจะตบให้คว่ำเลย ดื้อเกิ๊น.....!
5.สาธยายโคตรเหง้าศักราชก่อนสู้.....หลายเรื่องเลยที่จะต้องมีคนของตระกูลดัง และเวลาสู้จะต้องพูดก่อนว่า "ด้วยเกียติของตระกลู บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ยาวมาก จนผมคิดว่า ถ้าเป็นผู้ร้าย จะเสียบให้
ด้วยเรื่องที่ว่ามา ทำให้รู้ว่า การดูการ์ตูน ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผล ผมยังจำได้ดีว่า ตอนเด็กๆ การ์ตูนสนุกขนาดไหน สร้างความฝันมากขนาดไหน แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่ เหตุผลที่มีมันเพิ่มมากขึ้น การ์ตูนเลยสนุกน้องลง แล้วคนอื่นว่าไง