นั่งอยู่ห้องมองฝนหล่นพรายพร่าง
ริมหน้าต่างลมพลิ้วทิวไม้ไหว
เสียงฟ้าครืนครวญคลอหยอกล้อไป
คนเหงาใจดายเดียวแสนเปลี่ยวทรวง
คิดถึงใครหนอใจไฉนคิด
เขาสถิตแนบฝันในชั้นสรวง
เปรียบดุจดาววาววับประดับดวง-
ใจติดบ่วงห้วงฝันอันตราตรึง
ฝนหล่นรินถวิลหาอุราเศร้า
รู้หรือเปล่าใครเพ้อละเมอถึง
ทั้งที่เขาไม่เคยคิดคำนึง
เรากลับซึ้งทรวงในเพียงฝ่ายเดียว
ฟังเสียงฝนหล่นร่วงในช่วงเช้า
เหงาสุดเหงาโอ้..กระไร..ขาดใครเหลียว-
แลคนเศร้าขื่นขมตรมซีดเซียว
ต้องทนเปลี่ยวอ้างว้างร้างคู่เยือน......
“สุนันท์ยา”
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ห่างหายไปหลายเพลาเพราะว่าคอมพ์เจ๊งค่ะ
วันนี้ไปซ่อมคอมพ์กลับมาแล้วไฟฟ้าที่บ้านโดนตัด เพราะไม่ได้จ่ายค่าไฟ
ตอนนี้เรียบร้อยแล้วคิดถึงทุกๆคนมาก...กราบขอบพระคุณ คนใจดีที่ให้ความเมตตาต่อ
สุนันท์ยาเสมอมาด้วยความรักเคารพยิ่งค่ะ
!!เพราะ”ฝน”อีกแล้วนะ!!
นั่งอยู่ห้องมองฝนหล่นพรายพร่าง
ริมหน้าต่างลมพลิ้วทิวไม้ไหว
เสียงฟ้าครืนครวญคลอหยอกล้อไป
คนเหงาใจดายเดียวแสนเปลี่ยวทรวง
คิดถึงใครหนอใจไฉนคิด
เขาสถิตแนบฝันในชั้นสรวง
เปรียบดุจดาววาววับประดับดวง-
ใจติดบ่วงห้วงฝันอันตราตรึง
ฝนหล่นรินถวิลหาอุราเศร้า
รู้หรือเปล่าใครเพ้อละเมอถึง
ทั้งที่เขาไม่เคยคิดคำนึง
เรากลับซึ้งทรวงในเพียงฝ่ายเดียว
ฟังเสียงฝนหล่นร่วงในช่วงเช้า
เหงาสุดเหงาโอ้..กระไร..ขาดใครเหลียว-
แลคนเศร้าขื่นขมตรมซีดเซียว
ต้องทนเปลี่ยวอ้างว้างร้างคู่เยือน......
“สุนันท์ยา”
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้