ขอพื้นที่ระบายค่ะ
เราคบกับแฟนปีนี้เข้าปีที่ 10 ค่ะ ความรักเราหวานชื่นมาตลอด อุปสรรคก็มีบ้าง พวกเราฝ่าฟันกันมาได้ ผ่านมาหมด เกือบทุกรูปแบบ
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่แฟนเราเริ่มทำงานหนักขึ้น เรามีเวลาเจอกันน้อยลง คุยกันน้อยลงเวลาผ่านไปไม่นาน เรามีคนอื่นค่ะ(เลวมาก)
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจังหรือยังไงนะคะ ไปจีบเค้าก่อนด้วย แล้วเค้าก็เป็นคนเฟรนลี่ด้วย เราก็เลยชอบเค้า จากที่แค่ชอบ ก็กลายเป็นชอบมาก
ผ่านไปไม่นาน เราก็มีอะไรกัน มันก็ยิ่งทำให้เราตัดเค้าไม่ขาด เรานี่มันทั้งโง่ ทั้งสันดานเลว
ตอนที่เรามีคนอื่นเนี่ย คนนั้นก็รู้นะว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว และเค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย แถมแฟนเค้าดันท้องอยู่อีก
ตอนที่เราคบกับผู้ชายคนนี้ เค้าก็เล่าให้เราฟังว่า ตัวเค้ากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน คือก่อนหน้านี้แยกกันอยู่ แล้วต่างคนก็ต่างมีคนอื่น เกือบจะต้องเลิกกันไปแล้ว แต่มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องมาเจอกันแป๊บนึง แล้วก็ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเองเหมือนเดิม
แต่ผ่านไป 2 เดือน ผู้หญิงมาบอกว่าท้อง ผู้ชายก็คือรับรู้ ก็ไม่ได้ไปดูแล เพราะอยู่กันคนละจังหวัด ไม่ได้ไปดูแลนี่คือไม่โทรคุย ไม่ไลน์ ไม่เจอ ไม่ได้ติดต่อกันเลยนะคะ เราก็ถามเค้าว่าทำไมทำงี๊ล่ะ ในเมื่อผู้หญิงเค้าท้องนะ เค้าก็บอกว่า ก็มันไม่ได้คุยมาตั้งนานแล้ว ก็ไม่รู้จะคุยอะไร ผู้หญิงก็ไม่ได้ติดต่อมาด้วย
แต่พอ 5 เดือนก็มีพาไปหาหมอ ไปทำอัลตราซาวด์ แล้วก็กลับมาใช้ชีวิตต่างคนต่างอยู่แบบเดิม
ตอนเราเจอผู้ชายคนนี้ ผู้หญิงคนนี้น่าจะท้องเข้าเดือนที่7 แล้ว บอกเลยว่าตอนแรก เราก็ตกลงกับเค้าว่าเป็นแค่เพื่อนนะคะ แต่ไปๆมาๆ มันก็มาไกลแล้ว
เราเคยถามเค้าว่ารักเรามั๊ย เค้าก็ตอบไม่ได้ เราก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่เราก็บอกกับเค้าว่าเราไม่มีทางเลิกกับแฟนเราได้ ด้วยเวลาที่มันเนิ่นนาน เราก็ไม่รู้ว่าเราจะอยู่ยังไงโดยไม่มีแฟนเรา
ต่อมา ผู้หญิงคนนั้นท้องเข้าเดือนที่ 8 เค้าก็ต้องไปหาอีก พาไปหาหมอ ตอนนั้นแหละที่เราคิดว่าเราหดหู่ เราไม่รู้สถานะอะไรกัน เราควรจบเรื่องนี้ เราทนเรื่องนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว เราก็บอกเลิกเค้า เราบอกเค้าว่าเราไม่ชอบความรู้สึกตอนนี้ ให้มันหยุดแค่นี้เถอะ อารมณ์นั้นเราเสียใจมาก ก็เหมือนจะเซ็งๆกันทั้งคู่ละก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
มีเลิกครั้งแรก ก็ต้องมีเลิกครั้งต่อมา เราคิดว่าแฟนเราเริ่มระแวง หรือสงสัยอะไรบางอย่าง เพราะจากที่ก่อนหน้านี้ แฟนเราจะเอาแต่ทำงาน แทบไม่มาสนใจชีวิตเรา เจอกันน้อยมาก โทรคุยหรือไลน์ก็น้อยมาก อยู่ๆ ก็มาเอาอกเอาใจ คอยรับคอยส่ง จนเราเองเริ่มรู้สึกอึดอัด รู้สึกไม่เป็นอิสระเราก็มาเริ่มรู้สึกตัวเองว่าความรู้สึกต่อแฟนเรามันเปลี่ยนไป มันก็เริ่มเป็นสัญญานที่ไม่ดีแล้ว เรากลัวเราจะรักคนใหม่ บอกตรงๆว่าเราตอบใจตัวเองไม่ได้เลย
สุดท้ายเราเลยบอกเลิกผู้ชายคนใหม่ด้วยเหตุผลว่าแฟนเราเริ่มระแวง ตอนแรกคุยกันในไลน์ แล้วก็ vdo call ก้อเสียใจ ร้องไห้กันทั้งคู่ เลิกกันได้ชั่วโมงนึง เราก็กลับมาคุยกันใหม่อีก เราจำไม่ได้ว่าเค้าพูดอะไรบ้าง จำได้แค่เค้าบอกว่า ถ้าเค้าทนไม่ไหว เดี๋ยวเค้าไปเอง
จนในที่สุด แฟนเราก็จับได้จริงๆ แล้วเราก็ตัดสินใจโง่ๆ เราเลิกกับแฟนเราค่าาา เราทำความสัมพันธ์ 10 ปีพังหมดทุกอย่าง ต่อหน้าต่อตาเลย เราทิ้งผู้ชายดีแสนดีคนหนึ่ง ไปหาอีกคน ซึ่งไม่มีอนาคตอะไรให้เราฝากได้เลย ถามคำถามเกี่ยวกับอนาคตอะไรของเรา ก็มีแต่ความว่างเปล่าเป็นคำตอบ
ตอนนี้ ลูกเค้าคลอดแล้ว เค้าเห่อลูกมาก เราเคยเห็นแก่ตัวนะ เราบอกเค้าว่า เลิกกับผู้หญิงคนนั้นได้มั๊ย เค้าตอบเรามาว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าบอกว่า ถ้าไม่มีลูกมันจะง่ายมาก เค้ากลัวเค้าจะไม่ได้เจอลูก เราก็ถามเค้าว่าแล้วเราล่ะ เค้าก็ตอบว่า เราก็อยู่ตรงนี้ไง ตรงที่ของเรา
เราเจ็บไปหมด เราก็งงตัวเอง เราทำบ้าอะไรอยู่
ตอนนี้เราท้อง มีครั้งนึงที่เรามีไรกับเค้า แล้วไม่ได้ป้องกัน แล้วผ่านไป 2 วัน เราโดนแฟนเราขืนใจ ใช้คำนี้นะ เพราะเราไม่ได้เต็มใจ เราร้องไห้แทบขาดใจ แต่เค้าก็ขืนใจเรา แล้วเราก็ไม่ได้ซื้อยามากินด้วย ตอนนั้นเราแค่อยากท้องบ้าง เรานี่มันโง่ตลอด พอถึงตอนนี้ เราเลยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็กกันแน่
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบค่ะ
ความรัก 10 ปีพังลงเพราะตัวเราเอง
เราคบกับแฟนปีนี้เข้าปีที่ 10 ค่ะ ความรักเราหวานชื่นมาตลอด อุปสรรคก็มีบ้าง พวกเราฝ่าฟันกันมาได้ ผ่านมาหมด เกือบทุกรูปแบบ
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่แฟนเราเริ่มทำงานหนักขึ้น เรามีเวลาเจอกันน้อยลง คุยกันน้อยลงเวลาผ่านไปไม่นาน เรามีคนอื่นค่ะ(เลวมาก)
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจังหรือยังไงนะคะ ไปจีบเค้าก่อนด้วย แล้วเค้าก็เป็นคนเฟรนลี่ด้วย เราก็เลยชอบเค้า จากที่แค่ชอบ ก็กลายเป็นชอบมาก
ผ่านไปไม่นาน เราก็มีอะไรกัน มันก็ยิ่งทำให้เราตัดเค้าไม่ขาด เรานี่มันทั้งโง่ ทั้งสันดานเลว
ตอนที่เรามีคนอื่นเนี่ย คนนั้นก็รู้นะว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว และเค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย แถมแฟนเค้าดันท้องอยู่อีก
ตอนที่เราคบกับผู้ชายคนนี้ เค้าก็เล่าให้เราฟังว่า ตัวเค้ากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน คือก่อนหน้านี้แยกกันอยู่ แล้วต่างคนก็ต่างมีคนอื่น เกือบจะต้องเลิกกันไปแล้ว แต่มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องมาเจอกันแป๊บนึง แล้วก็ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเองเหมือนเดิม
แต่ผ่านไป 2 เดือน ผู้หญิงมาบอกว่าท้อง ผู้ชายก็คือรับรู้ ก็ไม่ได้ไปดูแล เพราะอยู่กันคนละจังหวัด ไม่ได้ไปดูแลนี่คือไม่โทรคุย ไม่ไลน์ ไม่เจอ ไม่ได้ติดต่อกันเลยนะคะ เราก็ถามเค้าว่าทำไมทำงี๊ล่ะ ในเมื่อผู้หญิงเค้าท้องนะ เค้าก็บอกว่า ก็มันไม่ได้คุยมาตั้งนานแล้ว ก็ไม่รู้จะคุยอะไร ผู้หญิงก็ไม่ได้ติดต่อมาด้วย
แต่พอ 5 เดือนก็มีพาไปหาหมอ ไปทำอัลตราซาวด์ แล้วก็กลับมาใช้ชีวิตต่างคนต่างอยู่แบบเดิม
ตอนเราเจอผู้ชายคนนี้ ผู้หญิงคนนี้น่าจะท้องเข้าเดือนที่7 แล้ว บอกเลยว่าตอนแรก เราก็ตกลงกับเค้าว่าเป็นแค่เพื่อนนะคะ แต่ไปๆมาๆ มันก็มาไกลแล้ว
เราเคยถามเค้าว่ารักเรามั๊ย เค้าก็ตอบไม่ได้ เราก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่เราก็บอกกับเค้าว่าเราไม่มีทางเลิกกับแฟนเราได้ ด้วยเวลาที่มันเนิ่นนาน เราก็ไม่รู้ว่าเราจะอยู่ยังไงโดยไม่มีแฟนเรา
ต่อมา ผู้หญิงคนนั้นท้องเข้าเดือนที่ 8 เค้าก็ต้องไปหาอีก พาไปหาหมอ ตอนนั้นแหละที่เราคิดว่าเราหดหู่ เราไม่รู้สถานะอะไรกัน เราควรจบเรื่องนี้ เราทนเรื่องนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว เราก็บอกเลิกเค้า เราบอกเค้าว่าเราไม่ชอบความรู้สึกตอนนี้ ให้มันหยุดแค่นี้เถอะ อารมณ์นั้นเราเสียใจมาก ก็เหมือนจะเซ็งๆกันทั้งคู่ละก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
มีเลิกครั้งแรก ก็ต้องมีเลิกครั้งต่อมา เราคิดว่าแฟนเราเริ่มระแวง หรือสงสัยอะไรบางอย่าง เพราะจากที่ก่อนหน้านี้ แฟนเราจะเอาแต่ทำงาน แทบไม่มาสนใจชีวิตเรา เจอกันน้อยมาก โทรคุยหรือไลน์ก็น้อยมาก อยู่ๆ ก็มาเอาอกเอาใจ คอยรับคอยส่ง จนเราเองเริ่มรู้สึกอึดอัด รู้สึกไม่เป็นอิสระเราก็มาเริ่มรู้สึกตัวเองว่าความรู้สึกต่อแฟนเรามันเปลี่ยนไป มันก็เริ่มเป็นสัญญานที่ไม่ดีแล้ว เรากลัวเราจะรักคนใหม่ บอกตรงๆว่าเราตอบใจตัวเองไม่ได้เลย
สุดท้ายเราเลยบอกเลิกผู้ชายคนใหม่ด้วยเหตุผลว่าแฟนเราเริ่มระแวง ตอนแรกคุยกันในไลน์ แล้วก็ vdo call ก้อเสียใจ ร้องไห้กันทั้งคู่ เลิกกันได้ชั่วโมงนึง เราก็กลับมาคุยกันใหม่อีก เราจำไม่ได้ว่าเค้าพูดอะไรบ้าง จำได้แค่เค้าบอกว่า ถ้าเค้าทนไม่ไหว เดี๋ยวเค้าไปเอง
จนในที่สุด แฟนเราก็จับได้จริงๆ แล้วเราก็ตัดสินใจโง่ๆ เราเลิกกับแฟนเราค่าาา เราทำความสัมพันธ์ 10 ปีพังหมดทุกอย่าง ต่อหน้าต่อตาเลย เราทิ้งผู้ชายดีแสนดีคนหนึ่ง ไปหาอีกคน ซึ่งไม่มีอนาคตอะไรให้เราฝากได้เลย ถามคำถามเกี่ยวกับอนาคตอะไรของเรา ก็มีแต่ความว่างเปล่าเป็นคำตอบ
ตอนนี้ ลูกเค้าคลอดแล้ว เค้าเห่อลูกมาก เราเคยเห็นแก่ตัวนะ เราบอกเค้าว่า เลิกกับผู้หญิงคนนั้นได้มั๊ย เค้าตอบเรามาว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าบอกว่า ถ้าไม่มีลูกมันจะง่ายมาก เค้ากลัวเค้าจะไม่ได้เจอลูก เราก็ถามเค้าว่าแล้วเราล่ะ เค้าก็ตอบว่า เราก็อยู่ตรงนี้ไง ตรงที่ของเรา
เราเจ็บไปหมด เราก็งงตัวเอง เราทำบ้าอะไรอยู่
ตอนนี้เราท้อง มีครั้งนึงที่เรามีไรกับเค้า แล้วไม่ได้ป้องกัน แล้วผ่านไป 2 วัน เราโดนแฟนเราขืนใจ ใช้คำนี้นะ เพราะเราไม่ได้เต็มใจ เราร้องไห้แทบขาดใจ แต่เค้าก็ขืนใจเรา แล้วเราก็ไม่ได้ซื้อยามากินด้วย ตอนนั้นเราแค่อยากท้องบ้าง เรานี่มันโง่ตลอด พอถึงตอนนี้ เราเลยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็กกันแน่
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบค่ะ