สวรรค์บาป ตอนที่8 >>
http://pantip.com/topic/33550098
ตอนที่ 9
การที่เขาได้มาอยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาวที่สวยอย่างชลิตา เกียรติยานนท์ นั้น เริ่มจะก่อความรู้สึกที่เรียกกันว่า "ความรัก" ให้บังเกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง ทั้งที่ภายหลังจากการเสียชีวิตของคนรักของเขา เขาได้ตั้งปณิธานไว้ว่า เขาจะฝังใจกับการจากไปของหล่อนไปจนชั่วชีวิต เขาจะไม่สนใจเพศตรงข้ามคนไหนอีก แต่หลังจากที่เขาได้มาพบกับชลิตา ความรักของเขาก็เหมือนจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง กับเพศเดียวกัน!
เขาคิดติดตลกอยู่อย่างหนึ่งเมื่อคืนนี้เกี่ยวกับเรื่องชลิตาและอดีตคนรักของเขา เขาเคยสัญญาต่อหน้าศพของราณีผู้เป็นแฟนสาวของเขาในวันเผาศพว่า เขาจะรักและจะไม่ชอบเพศตรงข้ามคนไหนอีกตลอดชีวิต
"ผมขอโทษนะราณี...ผมจะไม่มีความรักให้กับใครอีก...แต่สำหรับชลิตา...เธอเป็นเพศเดียวกันกับผม...มันคงไม่ผิดสัญญาที่เขาให้ไว้กับคุณใช่ไหม...ราณี..."
ในตอนแรกเขาไม่คิดเลยว่าจะมีความรักให้กับเพศเดียวกันได้...เขาไม่ใช่เกย์และไม่ใช่คนสับสนทางเพศ แต่เขาไม่เคยมองว่าชลิตาคือสาวประเภทสองต่างหาก นั่นยิ่งจะทำให้เขารักชลิตาเหมือนกับตอนที่รักกับราณีได้อย่างไม่ระเคืองใจ
แต่ถึงเขาจะรู้สึกรักชลิตามากเพียงใด เขาจะไม่มีวันบอกกับหล่อนเป็นอันขาด ชานนท์บอกตนเองอยู่อย่างนี้ เนื่องจากเขาไม่ใช่ สุทธิ์นันท์ ชญากรตัวจริง และอีกเหตุผลหนึ่งคือการเปิดเผยความรักที่มีต่อหน้าชลิตา ที่เจ้าตัวกำลังก่อกำแพงกั้นเขาไว้ เขาไม่รู้ว่าในใจชลิตาจะรู้สึกชอบเขาบ้างหรือไม่ แต่ในเวลานี้สิ่งที่หล่อนแสดงออกมาคือการจับผิดเขาตลอดเวลา
และอีกเหตุผลหนึ่งเขาไม่อยากจะให้ความรักมาทำลายหัวใจของเขาเป็นครั้งที่สอง เพราะถ้าหากชลิตารู้ความจริงว่าเขาไม่ใช่สุทธิ์นันท์ตัวจริง เขาแน่ใจว่าชลิตาจะต้องโกรธและเกลียดเขามากยิ่งขึ้นไปอีก!
ชลิตามองดูรอยยิ้มที่จริงใจของเขา หล่อนยอมรับว่าไม่เคยคิดที่จะเกลียดผู้ชายรูปงามตรงหน้าได้อย่างจริงๆจังๆสักที มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ชลิตาไม่แน่ใจในตัวเขาเขาแสดงท่าทีให้หล่อนเห็นว่าเขาเป็นคนดี และเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เหมือนกับผู้ชายหลายๆคนรวมถึงอดีตคนรักของหล่อนเอง...ชลิตายอมรับว่าหล่อนหวั่นไหวขึ้นมากับความดีของเขาที่แสดงให้เห็นถึงความจริงใจที่มีให้...
*****************
"คุณนนท์ขา..."
เสียงหวานแว่วอยู่ข้างหูปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์จิต และพร้อมกันนั้นมือนุ่มๆก็โอบคอเขาไว้อย่างแผ่วเบา "ยืนใจลอยคิดอะไรอยู่หรือคะที่รัก!"
"พิมพ์มาดานี่คุณทำบ้าอะไร! ใครมาเห็นเข้ามันจะเป็นเรื่อง รู้จักอับอายขายหน้าบ้างซี!" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะตวาดพลางปลดมือของหล่อนออกจากลำคอของเขาโดยแรง หมุนตัวขวับมาจ้องมองหล่อนด้วยประกายตาดุดัน แต่หญิงสาวกลับหัวเราะเสียงใสอย่างไม่พรั่นพรึงต่อการเกรี้ยวกราดของเขาเลยสักนิด!
"แหมคุณนนท์ชอบข่มขู่พิมพ์อยู่ตลอดเลยนะคะ พิมพ์น่ะดีแค่ไหนที่อุตส่าห์เก็บความลับของคุณไว้ ฮึ! แทนที่คุณจะให้รางวัลพิมพ์บ้างกลับพูดจาข่มขู่พิมพ์!"
"คุณต้องการอะไรก็บอกมา เสื้อผ้า แหวนเพชร หรือเงินสดก็บอกมา" ชานนท์ข่มโทสะ ตอบด้วยเสียงห้วนๆ
"เปล่าค่ะ พิมพ์ต้องการรางวัลจากคุณเพียง..." หล่อนเอื้อมมือไปกอดคอเขาอีกครั้ง ด้วยรอยยิ้มหวานระรื่น "เอ่อ เพียงแค่จูบเท่านั้นค่ะ จูบพิมพ์ซีคะนนท์ขา ที่รักของพิมพ์"
พิมพ์มาดาคิดว่านี่คือวิธีการอย่างหนึ่งทีจะทำให้เพศตรงข้ามอย่างชานนท์รักใคร่หลงไหลในตัวหล่อนได้ หล่อนหลับตาพริ้มเงยใบหน้าเพื่อรอรับการจูบจากชานนท์ ทว่าวินาทีต่อมาพิมพ์มาดาก็ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกตัวว่าร่างบอบบางของหล่อน ถูกดึงครึ่งลากครึ่งจูงไปยังประตู และรวดเร็วเกินกว่าที่หล่อนจะออกแรงขัดขืนการกระทำของเขา ร่างของหล่อนถูกผลักพ้นออกจากห้องของชานนท์ และประตูห้องก็ถูกปิดใส่หน้าหล่อนดังปัง!
และในเวลาเดียวกันนั้น ชลิตาผู้ที่คอยจะจับผิดพิมพ์มาดาและชานนท์อยู่เป็นทุนเดิม แอบผ่านมาเห็นพอดี หล่อนยืนหลบมุมเพื่อไม่ให้พิมพ์มาดาสามารถมองเห็นว่าหล่อนได้แอบยืนดูหญิงสาวที่บัดนี้ยืนสะบัดตัวไปมาอย่างไม่พอใจที่ชายหนุ่มผลักหล่อนออกมาด้านนอก
ชลิตาแอบมองอย่างสนใจ ดวงตาคู่งามของหล่อนขยิบเข้าหากันอย่างใช้ความคิด...นี่สิ่งทีคิดกำลังจะเป็นความจริงหรือนี่ พิมพ์มาดาไม่ใช่พี่สาวของสุทธิ์นันท์จริงๆ อย่างที่หล่อนได้คิดเอาไว้!
ชลิตาเดินอย่างเร็วไปที่ประตูหน้าห้องของสุทธิ์นันท์ทันที ด้วยจะต้องไต่ถามให้แน่ชัดว่าพิมพ์มาดากับเขาเป็นอะไรกันแน่! ชลิตาเคาะประตูสองครั้ง....แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดประตูให้ หล่อนเลยลองเคาะประตูแรงๆอีกสองครั้ง
ครั้งนี้มันแรงพอที่จะสร้างความรำคาญให้กับชายหนุ่มด้านใน ชานนท์รีบเปิดประตูออกมาอย่างแรงเขาพูดเสียงดังอย่างหงุดหงิด
"คุณพิมพ์จะอะไรกับผมหนักหนา ฮะ!" ชานนท์ยังไม่ทันจะพูดจบ เขาก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อสตรีตรงหน้าหาใช่พิมพ์มาดาสตรีผู้ที่สร้างความวุ่นวายใจให้กับเขาไม่! แต่คือชลิตานั่นเอง เขาอ้าปากค้างรีบพูดทักทายหญิงสาวตรงหน้าอย่างตะกุกตะกัก
"เอ่อ...น้อง...น้องตามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ" ชานนท์พยายามฝืนยิ้ม
"ใช่ มีธุระค่ะ ธุระสำคัญมากๆด้วย" ชลิตามองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างคนจับผิด ในใจของหล่อนตอนนี้คืออยากจะถามความจริงให้รู้เรื่อง พลางหล่อนรีบผลักไหล่ของชายหนุ่มเข้าไปด้านใน "เข้าไปคุยในห้องคุณดีกว่า ขืนคุยหน้าประตูห้องอย่างนี้จะดูไม่งาม"
ในเวลาเดียวกันนั้น พิมพ์มาดาเดินกลับออกมาเพื่อจะเข้าไปคุยกับชานนท์ให้รู้เรื่องอีกครั้ง แต่ภาพที่หล่อนเห็นคือชานนท์เปิดประตูห้องต้อนรับชลิตาเข้าไปในห้องนอนของเขา พิมพ์มาดาแอบมองด้วยความช้ำใจและริษยาอย่างมาก ตอนนี้ในอกของหล่อนมันร้อนรุ่มไปด้วยความอิจฉาริษยาและนึกเสียใจเมื่อเธอนึกถึงตอนที่ชานนท์ผลักหล่อนออกมาจากห้องโดยไม่ใยดีหล่อนเลยสักนิด
พิมพ์มาดาคิดในใจอย่างโกรธเคือง "นังร่าน นี่อดใจไม่ไหวถึงขนาดเข้าไปนอนด้วยกันเลยเหรอ นังนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิด คอยดูเถอะฉันจะทำให้แกไม่มีความสุข ตราบใดที่ฉันไม่ได้ครอบครองชานนท์ก็ไม่มีใครได้เหมือนกัน!" พิมพ์มาดาเดินกลับเข้าไปในห้องพักและปิดประตูดังปัง!
ภายในห้องของชานนท์ตอนนี้ชลิตาและชานนท์อยู่ด้วยกันสองต่อสองเป็นครั้งแรกในห้องนอนของเขา...ทำให้ชานนท์อดที่จะพูดแซวหล่อนไม่ได้
"คุณเข้ามาอยู่ในห้องผม...ในเวลานี้ไม่กลัวหรือครับ" ชานนท์ถามทีเล่นทีจริงเพื่อจะทำให้บรรยากาศไม่เงียบเชียบจนน่าใจหายอย่างนี้
ชลิตาจ้องมองชายหนุ่มตาเขม็ง หล่อนไม่ได้เป็นฝ่ายที่จะต้องกลัวสักหน่อย เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องกลัว!
"ทำไมฉันจะต้องกลัวคุณ คุณบอกฉันมาเถอะว่าคุณกับพิมพ์มาดาเป็นแฟนกัน!" ชลิตาลงเสียงหนักเพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าหล่อนจริงจังกับเรื่องนี้มาก
ชานนท์รู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมากที่จะต้องโกหกสตรีสาวประเภทสองตรงหน้า แต่ถึงอย่างไรเขาก็จะต้องหาทางออกให้ได้ และต้องไม่ทำให้ชลิตาโกรธเคืองจนมองหน้ากันไม่ติด
"คุณบอกความจริงกับฉันมาเถอะ ฉันจะไม่เอาเรื่องคุณหรอก ขอแค่คุณไปบอกกับคุณแม่ของตา บอกความจริงกับท่านว่าคุณไม่ได้รักตา คุณมีแฟนอยู่แล้วคุณจะได้กลับไปกรุงเทพฯ ใช้ชีวิตในสิ่งที่คุณต้องการ" ชลิตาพูดเสียงเรียบ แต่ตรงคำสุดท้าย "คุณมีแฟนอยู่แล้ว" ชานนท์สังเกตุว่าหล่อนจะเน้นคำนี้มากจนเขาสังเกตุได้!
"ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อผมหรือเปล่านะครับ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมจริงใจกับคุณ! และถ้าเป็นไปได้ผมไม่อยากจะจากคุณไปไหนเลยตลอดชีวิต!"
ชลิตารู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่หล่อนถามเรื่องนี้เขามักจะบ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากจะพูดถึง และเขาก็มักจะพูดสำนวนที่ชวนให้หล่อนคิดว่าเขาอาจจะมีใจชอบพอกับหล่อน...สิ่งนี้นี่เองทำให้หล่อนเริ่มอยากจะทะลายกำแพงที่กั้นกลางหล่อนกับสุทธิ์นันท์ให้พังทลาย
"นี่คุณ..." ชลิตาหน้าแดงกล่ำและเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาบนจมูกเรียวงามนั้นอย่างเห็นได้ชัด นับจากที่หล่อนเลิกราจากอดีตแฟนหนุ่ม ชลิตาก็ไม่เคยที่จะหวั่นไหวกับใครง่ายๆเพราะหล่อนรู้จักที่จะรักและระวังตัวมากขึ้นกว่าสมัยก่อน!
"ผมขอโทษ ผมพูดเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้นแหละ คุณอย่าคิดมากเลยนะ" ชานนท์กล่าวอย่างแช่มช้า พยายามสะกดน้ำเสียงให้ราบเรียบปราศจากพิรุธใดๆ จริงๆซีนะถ้าหากไม่กี่วันข้างหน้าเขาจะได้เป็นคู่หมั้นของชลิตาจริงๆ แต่เขาก็หาเลยที่จะอยากเป็นคู่ครองของหล่อนไม่!
มันไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้มีใจให้กับหล่อน หากแต่เพราะเขาไม่ใช่ สุทธิ์นันท์ ชญากรตัวจริง บุรุษที่คุณตรีรัตน์จะหมายหมั้นให้ได้แต่งงานกัน และเขาเป็นเพียงหมอที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเมื่อเทียบกับชลิตาแล้ว...ถ้าหากวันนั้นหล่อนรู้ความจริงเขาอาจจะเสียใจไปมากกว่านี้
ชลิตาหล่อนรู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆที่ชายหนุ่มไม่ได้บอกว่าคิดอะไรพิเศษกับหล่อน เขาเพียงแต่พูดไปเรื่อยเปื่อย ชลิตารีบพูดเข้าเรื่องเดิมเพื่อที่จะหยุดคิดเรื่องนี้
"สรุปว่าคุณจะไม่ยอมรับเรื่องที่คุณพิมพ์ไม่ได้เป็นพี่สาวคุณ แต่เป็นมากกว่านั้น! " ชลิตาถาม...พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจ
"ผมยืนยันว่าผมกับพี่พิมพ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด และผมก็บริสุทธิ์ใจ ว่าแต่คุณอยู่กับผมนานสองนานขนาดนี้ ไม่กลัวใครมาเห็นหรือครับ" ชานนท์ยืนยันอย่างหนักแน่น พร้อมกับพูดหยอกล้อชลิตา ที่หล่อนเข้ามาอยู่ในห้องนอนของเขานานมากแล้ว
"ฉัน...ฉันจะออกไปแล้วล่ะ ฝันดีนะคุณ" ชลิตาจำใจต้องกลับออกไปอย่างเสียไม่ได้ หล่อนรู้สึกผิดหวังกับคำตอบของสุทธิ์นันท์ ชายหนุ่มรูปงามตรงหน้า หล่อนไม่ได้ผิดหวังที่เขายืนยันหนักแน่นว่าพิมพ์มาดาไม่ได้มีอะไรกับเขาเพราะว่าลึกๆแล้วหล่อนนึกดีใจเสียด้วยซ้ำ แต่หล่อนรู้สึกผิดหวังที่เขาไม่ยอมบอกความในใจของเขาที่คิดอย่างไรกับหล่อนกันแน่!
"น้องตา..." ชานนท์เรียกชลิตาอีกครั้ง ในขณะที่หล่อนกำลังจะยื่นมือไปที่ลูกบิดประตูเพื่อที่จะก้าวออกไป หล่อนชะงักหยุดอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง
"สมมติถ้าหากพิมพ์มาดาไม่ใช่พี่สาวของผมจริงๆ คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ จะโกรธ เกลียดผมหรือเปล่า?"
คำพูดนี้ทำให้ชลิตาหันกลับไปมองชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เพราะหล่อนไม่คิดว่าสุทธิ์นันท์จะพูดคำนี้ออกมา!
"ฉันไม่โกรธคุณหรอกค่ะ แต่ฉันจะเกลียดคุณมากกว่าเดิม!" ชลิตาไม่พูดอะไรไปมากไปกว่านั้น หล่อนพูดกระแทกเสียงใส่เขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะทิ้งให้ชายหนุ่มยืนนิ่งมองดูหญิงสาวเปิดประตูกลับออกไปด้านนอก โดยที่เจ้าหล่อนไม่หันกลับมามองอีก ปล่อยให้เขาคิดโดยลำพังว่าที่เขาพูดออกไปนั้นมันถูกหรือผิด...
*****************************
สวรรค์บาป (ตัวเดินเรื่องเป็นสาวประเภทสอง) ตอนที่ 9 (เขายอมรับว่าชอบเธอ!)
ตอนที่ 9
การที่เขาได้มาอยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาวที่สวยอย่างชลิตา เกียรติยานนท์ นั้น เริ่มจะก่อความรู้สึกที่เรียกกันว่า "ความรัก" ให้บังเกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง ทั้งที่ภายหลังจากการเสียชีวิตของคนรักของเขา เขาได้ตั้งปณิธานไว้ว่า เขาจะฝังใจกับการจากไปของหล่อนไปจนชั่วชีวิต เขาจะไม่สนใจเพศตรงข้ามคนไหนอีก แต่หลังจากที่เขาได้มาพบกับชลิตา ความรักของเขาก็เหมือนจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง กับเพศเดียวกัน!
เขาคิดติดตลกอยู่อย่างหนึ่งเมื่อคืนนี้เกี่ยวกับเรื่องชลิตาและอดีตคนรักของเขา เขาเคยสัญญาต่อหน้าศพของราณีผู้เป็นแฟนสาวของเขาในวันเผาศพว่า เขาจะรักและจะไม่ชอบเพศตรงข้ามคนไหนอีกตลอดชีวิต
"ผมขอโทษนะราณี...ผมจะไม่มีความรักให้กับใครอีก...แต่สำหรับชลิตา...เธอเป็นเพศเดียวกันกับผม...มันคงไม่ผิดสัญญาที่เขาให้ไว้กับคุณใช่ไหม...ราณี..."
ในตอนแรกเขาไม่คิดเลยว่าจะมีความรักให้กับเพศเดียวกันได้...เขาไม่ใช่เกย์และไม่ใช่คนสับสนทางเพศ แต่เขาไม่เคยมองว่าชลิตาคือสาวประเภทสองต่างหาก นั่นยิ่งจะทำให้เขารักชลิตาเหมือนกับตอนที่รักกับราณีได้อย่างไม่ระเคืองใจ
แต่ถึงเขาจะรู้สึกรักชลิตามากเพียงใด เขาจะไม่มีวันบอกกับหล่อนเป็นอันขาด ชานนท์บอกตนเองอยู่อย่างนี้ เนื่องจากเขาไม่ใช่ สุทธิ์นันท์ ชญากรตัวจริง และอีกเหตุผลหนึ่งคือการเปิดเผยความรักที่มีต่อหน้าชลิตา ที่เจ้าตัวกำลังก่อกำแพงกั้นเขาไว้ เขาไม่รู้ว่าในใจชลิตาจะรู้สึกชอบเขาบ้างหรือไม่ แต่ในเวลานี้สิ่งที่หล่อนแสดงออกมาคือการจับผิดเขาตลอดเวลา
และอีกเหตุผลหนึ่งเขาไม่อยากจะให้ความรักมาทำลายหัวใจของเขาเป็นครั้งที่สอง เพราะถ้าหากชลิตารู้ความจริงว่าเขาไม่ใช่สุทธิ์นันท์ตัวจริง เขาแน่ใจว่าชลิตาจะต้องโกรธและเกลียดเขามากยิ่งขึ้นไปอีก!
ชลิตามองดูรอยยิ้มที่จริงใจของเขา หล่อนยอมรับว่าไม่เคยคิดที่จะเกลียดผู้ชายรูปงามตรงหน้าได้อย่างจริงๆจังๆสักที มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ชลิตาไม่แน่ใจในตัวเขาเขาแสดงท่าทีให้หล่อนเห็นว่าเขาเป็นคนดี และเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เหมือนกับผู้ชายหลายๆคนรวมถึงอดีตคนรักของหล่อนเอง...ชลิตายอมรับว่าหล่อนหวั่นไหวขึ้นมากับความดีของเขาที่แสดงให้เห็นถึงความจริงใจที่มีให้...
*****************
"คุณนนท์ขา..."
เสียงหวานแว่วอยู่ข้างหูปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์จิต และพร้อมกันนั้นมือนุ่มๆก็โอบคอเขาไว้อย่างแผ่วเบา "ยืนใจลอยคิดอะไรอยู่หรือคะที่รัก!"
"พิมพ์มาดานี่คุณทำบ้าอะไร! ใครมาเห็นเข้ามันจะเป็นเรื่อง รู้จักอับอายขายหน้าบ้างซี!" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะตวาดพลางปลดมือของหล่อนออกจากลำคอของเขาโดยแรง หมุนตัวขวับมาจ้องมองหล่อนด้วยประกายตาดุดัน แต่หญิงสาวกลับหัวเราะเสียงใสอย่างไม่พรั่นพรึงต่อการเกรี้ยวกราดของเขาเลยสักนิด!
"แหมคุณนนท์ชอบข่มขู่พิมพ์อยู่ตลอดเลยนะคะ พิมพ์น่ะดีแค่ไหนที่อุตส่าห์เก็บความลับของคุณไว้ ฮึ! แทนที่คุณจะให้รางวัลพิมพ์บ้างกลับพูดจาข่มขู่พิมพ์!"
"คุณต้องการอะไรก็บอกมา เสื้อผ้า แหวนเพชร หรือเงินสดก็บอกมา" ชานนท์ข่มโทสะ ตอบด้วยเสียงห้วนๆ
"เปล่าค่ะ พิมพ์ต้องการรางวัลจากคุณเพียง..." หล่อนเอื้อมมือไปกอดคอเขาอีกครั้ง ด้วยรอยยิ้มหวานระรื่น "เอ่อ เพียงแค่จูบเท่านั้นค่ะ จูบพิมพ์ซีคะนนท์ขา ที่รักของพิมพ์"
พิมพ์มาดาคิดว่านี่คือวิธีการอย่างหนึ่งทีจะทำให้เพศตรงข้ามอย่างชานนท์รักใคร่หลงไหลในตัวหล่อนได้ หล่อนหลับตาพริ้มเงยใบหน้าเพื่อรอรับการจูบจากชานนท์ ทว่าวินาทีต่อมาพิมพ์มาดาก็ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกตัวว่าร่างบอบบางของหล่อน ถูกดึงครึ่งลากครึ่งจูงไปยังประตู และรวดเร็วเกินกว่าที่หล่อนจะออกแรงขัดขืนการกระทำของเขา ร่างของหล่อนถูกผลักพ้นออกจากห้องของชานนท์ และประตูห้องก็ถูกปิดใส่หน้าหล่อนดังปัง!
และในเวลาเดียวกันนั้น ชลิตาผู้ที่คอยจะจับผิดพิมพ์มาดาและชานนท์อยู่เป็นทุนเดิม แอบผ่านมาเห็นพอดี หล่อนยืนหลบมุมเพื่อไม่ให้พิมพ์มาดาสามารถมองเห็นว่าหล่อนได้แอบยืนดูหญิงสาวที่บัดนี้ยืนสะบัดตัวไปมาอย่างไม่พอใจที่ชายหนุ่มผลักหล่อนออกมาด้านนอก
ชลิตาแอบมองอย่างสนใจ ดวงตาคู่งามของหล่อนขยิบเข้าหากันอย่างใช้ความคิด...นี่สิ่งทีคิดกำลังจะเป็นความจริงหรือนี่ พิมพ์มาดาไม่ใช่พี่สาวของสุทธิ์นันท์จริงๆ อย่างที่หล่อนได้คิดเอาไว้!
ชลิตาเดินอย่างเร็วไปที่ประตูหน้าห้องของสุทธิ์นันท์ทันที ด้วยจะต้องไต่ถามให้แน่ชัดว่าพิมพ์มาดากับเขาเป็นอะไรกันแน่! ชลิตาเคาะประตูสองครั้ง....แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดประตูให้ หล่อนเลยลองเคาะประตูแรงๆอีกสองครั้ง
ครั้งนี้มันแรงพอที่จะสร้างความรำคาญให้กับชายหนุ่มด้านใน ชานนท์รีบเปิดประตูออกมาอย่างแรงเขาพูดเสียงดังอย่างหงุดหงิด
"คุณพิมพ์จะอะไรกับผมหนักหนา ฮะ!" ชานนท์ยังไม่ทันจะพูดจบ เขาก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อสตรีตรงหน้าหาใช่พิมพ์มาดาสตรีผู้ที่สร้างความวุ่นวายใจให้กับเขาไม่! แต่คือชลิตานั่นเอง เขาอ้าปากค้างรีบพูดทักทายหญิงสาวตรงหน้าอย่างตะกุกตะกัก
"เอ่อ...น้อง...น้องตามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ" ชานนท์พยายามฝืนยิ้ม
"ใช่ มีธุระค่ะ ธุระสำคัญมากๆด้วย" ชลิตามองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างคนจับผิด ในใจของหล่อนตอนนี้คืออยากจะถามความจริงให้รู้เรื่อง พลางหล่อนรีบผลักไหล่ของชายหนุ่มเข้าไปด้านใน "เข้าไปคุยในห้องคุณดีกว่า ขืนคุยหน้าประตูห้องอย่างนี้จะดูไม่งาม"
ในเวลาเดียวกันนั้น พิมพ์มาดาเดินกลับออกมาเพื่อจะเข้าไปคุยกับชานนท์ให้รู้เรื่องอีกครั้ง แต่ภาพที่หล่อนเห็นคือชานนท์เปิดประตูห้องต้อนรับชลิตาเข้าไปในห้องนอนของเขา พิมพ์มาดาแอบมองด้วยความช้ำใจและริษยาอย่างมาก ตอนนี้ในอกของหล่อนมันร้อนรุ่มไปด้วยความอิจฉาริษยาและนึกเสียใจเมื่อเธอนึกถึงตอนที่ชานนท์ผลักหล่อนออกมาจากห้องโดยไม่ใยดีหล่อนเลยสักนิด
พิมพ์มาดาคิดในใจอย่างโกรธเคือง "นังร่าน นี่อดใจไม่ไหวถึงขนาดเข้าไปนอนด้วยกันเลยเหรอ นังนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิด คอยดูเถอะฉันจะทำให้แกไม่มีความสุข ตราบใดที่ฉันไม่ได้ครอบครองชานนท์ก็ไม่มีใครได้เหมือนกัน!" พิมพ์มาดาเดินกลับเข้าไปในห้องพักและปิดประตูดังปัง!
ภายในห้องของชานนท์ตอนนี้ชลิตาและชานนท์อยู่ด้วยกันสองต่อสองเป็นครั้งแรกในห้องนอนของเขา...ทำให้ชานนท์อดที่จะพูดแซวหล่อนไม่ได้
"คุณเข้ามาอยู่ในห้องผม...ในเวลานี้ไม่กลัวหรือครับ" ชานนท์ถามทีเล่นทีจริงเพื่อจะทำให้บรรยากาศไม่เงียบเชียบจนน่าใจหายอย่างนี้
ชลิตาจ้องมองชายหนุ่มตาเขม็ง หล่อนไม่ได้เป็นฝ่ายที่จะต้องกลัวสักหน่อย เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องกลัว!
"ทำไมฉันจะต้องกลัวคุณ คุณบอกฉันมาเถอะว่าคุณกับพิมพ์มาดาเป็นแฟนกัน!" ชลิตาลงเสียงหนักเพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าหล่อนจริงจังกับเรื่องนี้มาก
ชานนท์รู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมากที่จะต้องโกหกสตรีสาวประเภทสองตรงหน้า แต่ถึงอย่างไรเขาก็จะต้องหาทางออกให้ได้ และต้องไม่ทำให้ชลิตาโกรธเคืองจนมองหน้ากันไม่ติด
"คุณบอกความจริงกับฉันมาเถอะ ฉันจะไม่เอาเรื่องคุณหรอก ขอแค่คุณไปบอกกับคุณแม่ของตา บอกความจริงกับท่านว่าคุณไม่ได้รักตา คุณมีแฟนอยู่แล้วคุณจะได้กลับไปกรุงเทพฯ ใช้ชีวิตในสิ่งที่คุณต้องการ" ชลิตาพูดเสียงเรียบ แต่ตรงคำสุดท้าย "คุณมีแฟนอยู่แล้ว" ชานนท์สังเกตุว่าหล่อนจะเน้นคำนี้มากจนเขาสังเกตุได้!
"ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อผมหรือเปล่านะครับ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมจริงใจกับคุณ! และถ้าเป็นไปได้ผมไม่อยากจะจากคุณไปไหนเลยตลอดชีวิต!"
ชลิตารู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่หล่อนถามเรื่องนี้เขามักจะบ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากจะพูดถึง และเขาก็มักจะพูดสำนวนที่ชวนให้หล่อนคิดว่าเขาอาจจะมีใจชอบพอกับหล่อน...สิ่งนี้นี่เองทำให้หล่อนเริ่มอยากจะทะลายกำแพงที่กั้นกลางหล่อนกับสุทธิ์นันท์ให้พังทลาย
"นี่คุณ..." ชลิตาหน้าแดงกล่ำและเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาบนจมูกเรียวงามนั้นอย่างเห็นได้ชัด นับจากที่หล่อนเลิกราจากอดีตแฟนหนุ่ม ชลิตาก็ไม่เคยที่จะหวั่นไหวกับใครง่ายๆเพราะหล่อนรู้จักที่จะรักและระวังตัวมากขึ้นกว่าสมัยก่อน!
"ผมขอโทษ ผมพูดเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้นแหละ คุณอย่าคิดมากเลยนะ" ชานนท์กล่าวอย่างแช่มช้า พยายามสะกดน้ำเสียงให้ราบเรียบปราศจากพิรุธใดๆ จริงๆซีนะถ้าหากไม่กี่วันข้างหน้าเขาจะได้เป็นคู่หมั้นของชลิตาจริงๆ แต่เขาก็หาเลยที่จะอยากเป็นคู่ครองของหล่อนไม่!
มันไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้มีใจให้กับหล่อน หากแต่เพราะเขาไม่ใช่ สุทธิ์นันท์ ชญากรตัวจริง บุรุษที่คุณตรีรัตน์จะหมายหมั้นให้ได้แต่งงานกัน และเขาเป็นเพียงหมอที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเมื่อเทียบกับชลิตาแล้ว...ถ้าหากวันนั้นหล่อนรู้ความจริงเขาอาจจะเสียใจไปมากกว่านี้
ชลิตาหล่อนรู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆที่ชายหนุ่มไม่ได้บอกว่าคิดอะไรพิเศษกับหล่อน เขาเพียงแต่พูดไปเรื่อยเปื่อย ชลิตารีบพูดเข้าเรื่องเดิมเพื่อที่จะหยุดคิดเรื่องนี้
"สรุปว่าคุณจะไม่ยอมรับเรื่องที่คุณพิมพ์ไม่ได้เป็นพี่สาวคุณ แต่เป็นมากกว่านั้น! " ชลิตาถาม...พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจ
"ผมยืนยันว่าผมกับพี่พิมพ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด และผมก็บริสุทธิ์ใจ ว่าแต่คุณอยู่กับผมนานสองนานขนาดนี้ ไม่กลัวใครมาเห็นหรือครับ" ชานนท์ยืนยันอย่างหนักแน่น พร้อมกับพูดหยอกล้อชลิตา ที่หล่อนเข้ามาอยู่ในห้องนอนของเขานานมากแล้ว
"ฉัน...ฉันจะออกไปแล้วล่ะ ฝันดีนะคุณ" ชลิตาจำใจต้องกลับออกไปอย่างเสียไม่ได้ หล่อนรู้สึกผิดหวังกับคำตอบของสุทธิ์นันท์ ชายหนุ่มรูปงามตรงหน้า หล่อนไม่ได้ผิดหวังที่เขายืนยันหนักแน่นว่าพิมพ์มาดาไม่ได้มีอะไรกับเขาเพราะว่าลึกๆแล้วหล่อนนึกดีใจเสียด้วยซ้ำ แต่หล่อนรู้สึกผิดหวังที่เขาไม่ยอมบอกความในใจของเขาที่คิดอย่างไรกับหล่อนกันแน่!
"น้องตา..." ชานนท์เรียกชลิตาอีกครั้ง ในขณะที่หล่อนกำลังจะยื่นมือไปที่ลูกบิดประตูเพื่อที่จะก้าวออกไป หล่อนชะงักหยุดอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง
"สมมติถ้าหากพิมพ์มาดาไม่ใช่พี่สาวของผมจริงๆ คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ จะโกรธ เกลียดผมหรือเปล่า?"
คำพูดนี้ทำให้ชลิตาหันกลับไปมองชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เพราะหล่อนไม่คิดว่าสุทธิ์นันท์จะพูดคำนี้ออกมา!
"ฉันไม่โกรธคุณหรอกค่ะ แต่ฉันจะเกลียดคุณมากกว่าเดิม!" ชลิตาไม่พูดอะไรไปมากไปกว่านั้น หล่อนพูดกระแทกเสียงใส่เขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะทิ้งให้ชายหนุ่มยืนนิ่งมองดูหญิงสาวเปิดประตูกลับออกไปด้านนอก โดยที่เจ้าหล่อนไม่หันกลับมามองอีก ปล่อยให้เขาคิดโดยลำพังว่าที่เขาพูดออกไปนั้นมันถูกหรือผิด...
*****************************