[CR] เจ็ดสหายผจญภัยวิ่งไล่แสงเหนือ ตอนที่ 2 เฉียดตายในพายุหิมะ ภายใต้แสงเหนือที่มองไม่เห็น

สารบัญ
ตอนที่ 1 ลาก่อนอิตาลี สวัสดี โฮจิมินท์ โดฮา ออสโล ไอซ์แลนด์!!! http://pantip.com/topic/33537568
ตอนที่ 2 เฉียดตายในพายุหิมะ ภายใต้แสงเหนือที่มองไม่เห็น http://pantip.com/topic/33540516
ตอนที่ 3 แทมมี่ เพื่อนใหม่ผู้มาพร้อมกับแสงอาทิตย์ http://pantip.com/topic/33548182
ตอนที่ 4 ทะเลสาป Myvatn และความหวังที่เริ่มริบหรี่ http://pantip.com/topic/33556293
ตอนที่ 5 ออโรร่าจัง เราจะได้เจอกันไหม http://pantip.com/topic/33564350
ตอนที่ 6 วงแหวนทองคำ และบินลัดฟ้าสู่ออสโล http://pantip.com/topic/33589832/
ตอนสุดท้าย พายุฝน และออโรร่าที่แรงที่สุดในรอบสิบปี http://pantip.com/topic/33624823

---

อ้าวงง!!! เฮ้ย ฟูจิซังมาได้ยังไง ...ขอเล่าแป๊บบ

ปีที่แล้วผมไปเที่ยวญี่ปุ่นช่วงกุมภาพันธ์มา เนื่องจากตั้งแต่ลืมตาดูโลกมายังไม่เคยเห็นหิมะมาก่อน การไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนั้นผมเลยตั้งใจจัดทริปตะลุยหิมะ ทาคายาม่า ชิราคาวาโกะ บินต่อไปที่ ฮาโกะดาเตะ งานเทศกาลน้ำแข็งที่ซัปโปโร และโอตารุ  แน่นอนว่าไปช่วงกลางหน้าหนาวแบบนั้น หิมะหนำใจมาก

ช่วงท้ายของทริปผมนั่งรถไฟไปเที่ยวแถวทะเลสาปคาวากูชิโก่ะ มาถึงปุ๊บผมก็เดินไปซื้อตั๋วรสบัสนำเที่ยว มีคุณป้าหน้าญี่ปุ๊นญี่ปุ่นใส่แว่นเป็นพนักงาน

“สวัสดีครับ ผมขอซื้อตั๋วรสบัส 2 ใบครับ”
“ห๊ะ!?” คุณป้าทำหน้าตกใจ
“อะโน~~ เอ่อ ตั๋วรสบัส 2 ใบครับ” พร้อมชู 2 นิ้ว และส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้

คุณป้าชี้ออกไปข้างนอก ผมหันกลับไป ...ป้าชี้อะไรของแกวะ
“ซะโนวว โน่ะ บัสซึ" ป้าบอก


ผมต่อรองกับคุณป้าอยู่นาน ช่วงแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกครับ อ้าวทำไมล่ะหิมะที่ซัปโปโรก็ตกหนักทำไมพอมาแถวนี้ตกก็ไม่หนักมากทำไมถึงขั้นรถจะไม่วิ่งเลยเหรอ

ด้วยความดื้อ(โคตรๆ)ของข้าพเจ้า... โอเค ป้าไม่ขาย ผมก็ไม่ง้อป้าหรอก!!! นั่งรถบัสธรรมดาไปเที่ยวเองก็ได้ งอนป้าแล้ว ผมโบกรถบัสไปจอดที่ Music forest museum เจอนักท่องเที่ยวอยู่ไม่ถึงสิบคน! พนักงานที่ยืนถือร่มกวาดพื้นยังเยอะกว่าแขกเสียอีก ครึ่งชั่วโมงผ่านไปพนักงานเดินมาแจ้งว่ารถบัสทุกสายหยุดให้บริการเพราะหิมะตกหนักมาก และเขาจะเรียกแท๊กซี่ไปส่งนักเที่ยวที่โรงแรมของตัวเอง ผมคอตกและจำใจเดินขึ้นแท๊กซี่อย่างว่าง่าย ระหว่างอยู่บนรถคุณลุงคนขับก็บ่นพึมพำเป็นภาษาญี่ปุ่นตลอดเวลา ผมเดาเอาว่าน่าจะบ่นเรื่องหิมะ หลังจากจ่ายเงินเกือบพันบาท (แพง สมคำร่ำลือ) ผมก็วิ่งเข้าไปสอบถามสถานการณ์จากเจ้าหน้าที่ของเรียวกังที่พอจะพูดภาษาอังกฤษได้

เขาบอกผมว่าหิมะตกหนักมาก เคลียร์ถนนไม่ได้ ตอนนี้ไม่สามารถเดินทางเข้าและออกจากบริเวณทะเลสาป และพวกเราก็ถูกตัดขาดจากภายนอก เขาเองก็ไม่รู้ว่าทุกอย่างจะกลับสู่ภาวะปกติเมื่อไหร่

พอได้ฟังคำตอบผมก็อึ้งไป ถามคุณพี่เขาต่อไปว่า นี่มันเป็นปกติของแถบนี้ไหม
อีกฝ่ายส่ายหัว “No!! this is UNUSUAL” เขาบอกว่า ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นหิมะแถวนี้ตกหนักแบบนี้มาก่อนเลย

นั่นแหละครับผมถึงเข้าใจว่าตอนนี้ผมแปลงร่างจากนักท่องเที่ยว เป็นผู้ประสบภัยพายุหิมะอย่างเต็มตัว ผมโทรเลื่อนตั๋วเครื่องบินไปสามรอบ แถมต้องลางานเพิ่มอีกหลายวัน ผมติดอยู่ข้างในทะเลสาปคาวากูชิโกะอยู่ 3 วันเต็มๆ บางคนไปญี่ปุ่นอากาศไม่ดีฟูจิซังไม่ยอมปรากฎตัวให้เห็น แต่ผมนี่นอนมองทั้งวันทั้งคืน จะไปไหนก็ไปไม่ได้ สุดท้ายผมเอาตัวรอดด้วยการตัดสินใจไปขอเกาะรถทัวร์กรุ๊ปพี่คนไทยฝ่าฟันหิมะออกมาได้ด้วยเวลาเกือบ 10 ชั่วโมง

หลังจากกระเ สือกกระสนพาตัวเองกลับไทยมาได้โดยสวัสดิภาพ ข่าวความซวยของผมก็กลายเป็นหัวข้อสนทนาในหมู่เพื่อนฝูง ขนาดอาจารย์ในที่ทำงานยังเดินมาถามเลยว่าติดหิมะเป็นยังไงบ้าง ด้วยความที่ผมมักจะเป็นคนดวงเยิน เวลาเข้าเวร คนไข้ก็มักจะทะลักมาเยอะผิดปกติ (ซึ่งผมว่าไม่จริงหรอก คิดไปเองกันทั้งนั้น) พอเจอเรื่องติดหิมะเข้าไปอีก เพื่อนบางคนเลยอัพเกรดผมให้เป็นตัวซวยระดับนานาชาติ ไปประเทศไหน มีอันได้เรื่อง



ก่อนจะมาไอซ์แลนด์ก็มีข่าวภูเขาไฟระเบิด ตอนที่เห็นข่าวซึ่งแชร์ต่อกันทาง social network โทรศัพท์ผมแทบพัง เปิดข้อความอ่านก็มีแต่ ‘แกใช่ไหม!!!’ ‘แน่ๆ!’ ‘เอ็งนี่แหละตัวการ’ ‘สรุปว่ายังไปได้ไหม’ ‘ทริปจะล่มป่ะ’ ... เออเอาเข้าไป

ช่วงสามวันก่อนเดินทางจริง ผมเปิดเวปเช็คพยากรณ์อากาศทุกวัน ปรากฎว่าฟ้าใส แดดดีเป็นส่วนใหญ่แต่พอเครื่องบินแตะรันเวย์ปุ๊บ หิมะก็เริ่มตกทันที!!

เฮ้ยยยย… ไม่ต้องหันมามองตาเขียวใส่เลยนะ