[magi]ว่าด้วยเรื่องขั้วอำนาจในเมไจ ฉบับที่1(ก่อนถึงศึกมัตโนซุตัส) !!!

หมายเหตุ ทู้นี้มีสปอยเน้อออ <<< ตั้งมาหลายทู้แล้วเพิ่งคิดได้ว่าควรติดหมายเหตุ

หมายเหตุ ทู้นี้มีสปอยเน้อออ <<< ตั้งมาหลายทู้แล้วเพิ่งคิดได้ว่าควรติดหมายเหตุ

หมายเหตุ ทู้นี้มีสปอยเน้อออ <<< ตั้งมาหลายทู้แล้วเพิ่งคิดได้ว่าควรติดหมายเหตุ

สวัสดีค่ะพ่อแม่พี่น้อง >.</ ในที่สุดก็ได้กฤษ์ตั้งทู้ขั้วอำนาจที่เคยมีคนเชียร์ให้เขียนสักที สุดท้ายก็นึกเขียนเรื่องเรมทู้2ไม่ออกสินะ ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณsnowbaraมากที่มาช่วยเราขียนเรื่องเจิดจรัส  ทำให้เราได้มีโอกาสมาต่อกระทู้อื่นๆที่ค้างไว้ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ กระทู้นี้ไม่ว่าคุณจะชอบขั้วอำนาจไหนก็อ่านได้หมดค่ะ เพราะเราแค่จะเขียนให้เห็นว่าขั้วอำนาจในเรื่องเมไจมีจุดกำเนิดอย่างไร และการเดินหมากของราชาแต่ละคนเป็นยังไง ซึ่งเราจะไม่มีการเลือกฝั่งขั่วอำนาจอย่างแน่นอนค่ะ ดังนั้นสบายใจได้ จุ๊บๆ


ว่าแล้วก็มาเข้าเรื่องที่มาของขั้วอำนาจก่อนเลยนะคะว่ามีที่มายังไง คำตอบนี้มีเฉลยอยู่ในภาคของซินแบดค่ะ ภาคซินแบดนี่เหมือนเป็นภาคแสดงพัฒนาการของบรรดาขั้วอำนาจเบาๆด้วยไม่ใช่แค่อวยแบบที่เราคิดกัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขั้วอำนาจแรกที่เป็นขั้วอำนาจจริงๆคือเรม เรมเจริญรุ่งเรืองมาก่อนซินแบดเกิดและในตอนที่ซินแบดยังไม่ได้เป็นราชาเรมก็ยังเจริญรุ่งเรืองอยู่ในฐานะเมืองท่าที่ใหญ่กว่าบัลแบดที่พ่อนายอ.กำลังปกครองอยู่ด้วยซ้ำ
ในขณะที่เมไจคนแรกอย่างยูนัน เลือกราชาแล้วก็ปล่อยให้ราชาเติบโตเอง แล้วสร้างเส้นทางของตัวเองขึ้นมา แต่เมไจคนที่สองอย่างเซเฮราซาดกลับมีวิธีที่ต่างออกไปคือเลือกราชาแล้วช่วยกันสร้างประเทศเคียงคู่กับราชาที่ตัวเองเลือก ซึ่งการตัดสินใจเลือกอยู่กับประเทศเพียงประเทศเดียวนี้มีข้อดีคือสามารถแน่นว่าราชาของตนอยู่ในเส้นทางที่ถูกต้อง แต่มีข้อเสียคือมันจะทำให้ประเทศนึงมีความได้เปรียบกว่าประเทศอื่นๆ(เหมือนพวกมีอาวุธนิวเคลียร์อ่ะ) แต่ต่อให้เมไจเลือกอยู่กับประเทศไหน สุดท้ายมันก็มีผลให้ประเทศนั้นมีอำนาจการต่อรองเหนือประเทศอื่นแค่ช่วงยุคสมัยนึงเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป เมไจคนนั้นก็ต้องตายไป  แล้วประเทศกนั้นก็จะเดินไปตามทางของมันเอง ปลายทาวจะเป็นยังไงก็สุดแล้วแต่ชะตากรรม
ทว่าเซเฮราซาดกลับไม่เป็นเช่นนั้น จนสุดท้ายเมื่อได้อยู่ด้วยกันนานเข้า เซเรฮาซาดก็ผูกพันธ์กับเรมเสมือนเรมเป็นลูกของตน และไม่อาจจะปล่อยมือจากเรมได้ ท่านย่าจึงเลือกเยื้อชีวิตของตัวเองด้วยการสร้างร่างโคลนขึ้นมาเรื่อยๆ ทำให้อำนาจที่ควรจะดร๊อปลงมาของเรมจึงยังคงอยู่  แต่ขั้วอำนาจเรมนี้ถึงจะเป็นขั้วอำนาจที่จัดว่าผิดปกติ แต่ก็ไม่ได้เป็นขั้วอำนาจที่อันตราย เพราะถ้าไม่โดนรุกรานก่อน หรือรู้สึกว่าประเทศใดเป็นปรปักษ์กับตนจริง เรมก็ไม่คิดจะก่อสงครามกับใครและนอกจากนี้เซเรฮาซาดก็ไม่ได้สร้างผู้ใช้ภาชนะโลหะให้มากจนเกินไป แค่พอให้อยู่ได้ ไม่ได้จะขยายคุมมันทั้งโลก
ต่อมาอัลซาแมนเริ่มใช้จูดัลเพื่อสร้างราชาให้กับจักวรรดิเจิดจรัสขั้วอำนาจที่2จึงเกิดขึ้น ยูนันก็แก้เกมกลับ โดยการใช้พลังทำให้ดันเจี้ยนโผล่ขึ้นมาบ้างเพื่อกระจายผู้ใช้ภาชนะโลหะให้กับอาณาจักรอื่น  ดังนั้นจึงอาจจะกล่าวได้ว่าเจิดจรัสกับซินเดรียเป็นขั้วอำนาจที่ถูกสร้างมาเพื่อค้านกันตั้งแต่แรกเลยก็ว่าได้
ซินแบดในตอนเด็กหลังจากพิชิตดันเจี้ยนที่2 ก็เริ่มรู้ว่าผู้ใช้ภานะโลหะเริ่มมีเพิ่มมากขึ้นจากการบอกเล่าของยูนัน แล้วก็เกิดความตระหนักในชะตากรรมตัวเองว่าสักวันเมื่อใดก็ตามที่ตัวเองมีประเทศต้องไฟว้กับไอ้พวกนี้แน่ดังนั้นนอกจากเดินสายทำการค้าเก็บเงินสร้างประเทศแล้วซินแบดก็ยังมีการตามหาผู้ใช้ภาชนะโลหะที่พอจะผูกมิตรด้วยได้ไปในตัวด้วย ไม่ว่าจะเป็นพ่อของสปาโทส หรือแม่ของพิตตี้ ซินแบดคือแสดงตัวเองอย่างชัดเจนว่าต้องการมาผูกมิตรด้วยนะ ไม่ได้จะมารุกราน และนั้นก็คือจุดกำเนิดของขั้วอำนาจสหพันธรัฐ7คาบสมุทร
แต่สิ่งที่น่ากลัวสองขั้วอำนาจนี้คือ ขั้วอำนาจทางเจิดจรัสและซินเดรียต่างฝ่ายต่างมีความรู้สึกว่าอยากจะเปลี่ยนโลกทั้งใบให้สงบสุข ซึ่งแม้ทั้งสองประเทศจะมีแนวคิดหลักที่ดีเหมือนกัน แต่แนวคิดย่อยดันไม่ลงรอยกันซะงั้น ต่างคนต่างก็คิดว่าวิธีการเปลี่ยนโลกของตัวเองดีที่สุด จึงไม่มีใครลงให้อีกฝ่าย  และเมื่อทั้งสองขั้วเริ่มสะสมอำนาจมากขึ้น เรมที่สงบมาตลอดก็เริ่มเดือดร้อน  และเริ่มเข้ามาVSด้วย ประเทศเราเคยยิ่งใหญ่เรื่องอะไรจะต้องมาลดอำนาจลง  อีกอย่างเมไจฝั่งเรมก็มีเราไม่ด้อยไปกว่าใครหรอก
นี่ที่ก็แฮปปี้ทรีเฟรนเลยค่ะ เมื่อมอบภาชนะให้กับราชาก็จะทำให้ราชามีพลังเหนือกว่าคนทั่วไป ดังนั้นสงครามที่เกิดจากผู้ใช้ภาชนะก็ย่อมต้องมีดีกรีรุนแรงกว่าสงครามทั่วไป และยิ่งมีผู้ใช้ภาชนะโลหะเข้าร่วมสงครามเท่าไร ดีกรีก็จะยิ่งรุนแรงเป็นเท่าทวีคูณ แม้เจตนาตอนแรกจะสร้างมาเพื่อค้านกันและกำจัดอัลซาแมน แต่เมไจทั้ง3ในยุคนี้ก็ได้มอบอำนาจภาชนะโลหะให้ราชาในยุคนี้มากจนเกินไป  สุดท้ายก็กลายเป็นว่าทำให้เกิดความผิดปกติที่ยากจะแก้ไข  

ไม่ต้องมาถามนะค่ะว่าในระหว่างที่ทั้งสามขั้วอำนาจแฮปปี้ทรีเฟรนนี้สร้างอำนาจกันนั้น นายอ.มันไปอยู่ที่ไหน ถ้าลองคำนวณดูแล้ว ณ เวลานั้น ตัวประกอบ เอ๊ย ตัวเอก อย่างนายอ. ยังวิ่งเล่นกับคาซิมอยู่ในสลัมค่ะ อาเมน

ต่อมาอาลาดินเมื่อลาดินพร้อมแล้ว อาลาดินก็ถูกอูโกะส่งมา โดยที่ไม่รู้อะไรเลย ว่าหน้าที่ตัวเองคืออะไร ต้องทำอะไร และต้องแก้ไขอะไร เพื่ออะไร  เพราะอูโกะต้องการให้อาลาดินเรียนรู้เอง แล้วเลือกคำตอบเองโดยไม่มีการชี้นำ และในตอนที่กำลังเดินทางอยู่นั้นอาลาดินก็มาเจอกับนายอ. และเลือกนายอ.แบบไม่รู้อะไรเลย แล้วก็ก่อเกิดเป็นแก๊งแม่สีทรีโอ ซึ่งประกอบไปด้วยหนึ่งเมไจหัวน้ำเงิน หนึ่งราชาหัวเหลืองและก็หนึ่งบริวารหัวแดง แล้วไอ้สามคนนี้มันก็อยู่กันแบบงงๆ เมื่อเมไจมางงๆ ราชาก็มาแบบงงๆเหมือนซินแบดตอนพชิตดันเจียนแรกได้น่ะค่ะ คือไม่รู้ว่าตัวเองได้พลังอะไรมาจากดันเจี้ยน ความรู้เรื่องดันเจี้ยนมีเท่าหางอึ่งและที่สำคัญทั้งสามคนนี้แต่ละคนไม่ค้นพบเลยด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ตัวเองอยากเป็น อยากทำ อยากจะแก้อะไรบ้างที่ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อผู้อื่นด้วย

ซึ่งในช่วงอายุดังกล่าวสามราชาแฮปปี้ทรีเฟรนผ่านวัยค้นหาตัวเองนี้มากันหมดแล้วในภาคซินแบดดังที่กล่าวไปข้างต้น จนค้นพบคำตอบสุดท้ายว่าตัวเองอยากเป็นราชาแบบไหน อยากทำอะไร แล้วก็สร้างอำนาจกันเสร็จสรรพ ในตอนแรกอาลาดินก็แค่อยากตามหาเพื่อนให้อูโกะ โมลเซียน่าแค่อยากตอบแทนอาลีบาบาแล้วก็กลับบ้านเกิด อาลีบาบาช่วงก่อนพิชิตดันเจี้ยนก็กำลังหนีปัญหาอยู่ แม้จะคิดว่าพอพิชิตดันเจี้ยนเสร็จจะกลับไปแก้ไขปัญหาที่ตัวเองก่อบัลแบดแต่สุดท้ายก็กะจะไปอยู่ใช้ชีวิตสบายๆที่ซินเดรีย แต่ทว่าพอพิชิตดันเจี้ยนได้จริงนายอ.ก็มีความคิดดีขึ้นมานิดนึงคือ เปลี่ยนจากไปอยู่ซินเดรีย เป็นไปผจญภัยกับอาลาดินแทน  แต่ก็นับว่าเป็นเคราะห์ดีของหน่ออ่อนทั้งสามที่มันตั้งขั้วกันไม่ได้ เมื่อสามขั้วแฮปปี้ทรีเฟรนคนแรกอย่างซินแบดมาพบหน่ออ่อนทั้งสามนี้เขาเลยรู้สึกว่าทั้งสามคนไม่ได้มีพิษมีภัยใดๆ ดูมีหน่วยก้านดี น่าเอามาเป็นพวก ซินแบดเลยเก็บหน่อทั้งสามมาชุบเลี้ยง หวังซื้อใจสามหน่อทันทีหลังจบภาคบัลแบด

ซึ่งสำหรับซินแบดแก๊งแม่สีนี้ถือเป็นอะไรยังไงมันก็ต้องเอากลับ ไม่ว่าจุดประสงค์หลักจะเป็นการเอากลับมาด้วยเรื่องมนุษยธรรมหรือบุญคุณอะไรก็ไม่รู้ แต่สามคนนี้มันจำเป็นมากสำหรับซินเดรีย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ซินเดรียมันเสียเปรียบกับอีกสองขั้วอยู่ตรงมันเพิ่มอำนาจให้ขั้วมันไม่ได้ เพราะมันไม่มีเมไจเป็นของขั้วมันเอง มันจะขอให้ยูนันมาสร้างราชาฝั่งมันเพิ่ม ยูนันคงไม่เอาด้วยแน่ และตัวซินแบดก็เก็บจินครบโควตาแล้ว ดังนั้นซินเดรียจึงต้องมาคอยเก็บเอาพวกผู้พิชิตดันเจี้ยนที่ไร้สังกัดแบบนายอ.นี่แหละมาเป็นพวก และนายอ.ดันไม่ใช่ผู้พิชิตธรรมดา พี่ท่านมีโควตา  รับผมเข้าพวกวันนี้แถมฟรีเมไจไร้สังกัดอีก1คน ซึ่งซินแบดก็แทบได้ใจนายอ.ทันทีที่แนะนำตัว ซินแบดคือฮีโร่ที่นายอ.นับถือมาตลอดอารมณ์เหมือนเด็กผู้ชายที่ดูไอ้มดแดง ผู้หญิงกับเซเลอร์มูน ในวันนี้ที่นายอ.มันทนอยู่ในวังโดดเดี่ยว มันก็อยู่กับตำราเรื่องการค้าแล้วก็เรื่องการผจญภัยของซินแบดนี่แหละ การผจญภัยของซินแบดเหมือนเป็นการให้กำลังใจให้ความหวังมัน ขนาดมันหนีออกนอกประเทศมาสร้างตัว มันก็ยังสร้างตัวตามวิธีที่ซินแบดเขียนเอาไว้เลย

ส่วนนายอาลาดินกลับรู้สึกก็โอเคนะ ก็ชอบลุง แต่ผมก็ไม่เป็นเมไจให้ลุงอยู่ดี คือซินแบดในอาลาดินทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นความรู้เรื่องเวทย์มนต์ อาหารที่พัก แถมมีโชว์เทพซื้อใจ แต่มันไม่ตอบโจทย์อาลาดิน เมไจชอบราชาแบบไหนมันก็เหมือนกรรมการเดอะวอยซ์เลือกผู้เข้าแข่ง คือมีเรื่องคุณภาพเสียงเทคนิคการร้อง และก็มีเรื่องของรสนิยมมาเกี่ยวข้องด้วยว่าโดยรวมชอบโชว์ของใครมากที่สุดอาลาดินมีปมปัญหาเรื่องต้องการเพื่อนที่ดีที่จริงใจกับตัวเองเหมือนๆกับโซโลม่อน เพราะต้องอยู่เหงาๆในวิหารกับอูโกะแค่2คน อาลาดินไม่มองหรอกว่าลุงแอบเทาเพราะอะไร  ลุงเก่งไหม ลุงยิ่งใหญ่ไหมทันทีที่เผยไต๋ว่าอยากได้อะไร แต้มก็ติดลบแล้วค่ะ และบรรดาราชาแต่ละคนในขั้วแฮปปี้ทรีเฟรนก็ชัดเจนกันมากค่ะว่าว๊อนอะไร ดังนั้นอ.จึงได้แต้มนำไปแล้วเรื่องความจริงใจส่วนบุคคล

แต่อลาดินก็ไม่ได้แสดงออกว่าไม่โอเคกับซินมันไปเลยแบบ100เปอร์เซนต์ เพราะนายอ.เพื่อนมันดันชอบซินแบด  ใจเย็นนะคะ สาววายอย่าเพิ่งจิ้น เมื่อซื้อใจอาลาดินยังไม่ได้ ซินแบดก็ยังไม่ได้ตัดใจ ก็ชุบเลี้ยงกันต่อไป พัฒนาศักยภาพกันเต็มที่ จัดอาจารย์มาให้บ้าง ให้ไปพิชิตดันเจี้ยนบ้าง แล้วก็ส่งไปทัศนศึกษาต่างประเทศ พวกแก๊งสามหน่อก็เลยได้เห็นอะไรและเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้เงาบารมีของซินแบด

ส่วนปัญหาสามขั้วแฮปปี้ทรีเฟรนก็ยังคงดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง ซินแบดก็เริ่มเปิดฉากเตรียมการกำจัดเจิดจรัสเบาๆ โดยการติดต่อกับเซเรฮาซาดเรื่องการเป็นพันธมิตร เจิดจรัสมีอัลซาแมนเป็นส่วนนึง เลยเปรียบเสมือนเป็นแกะดำในสามขั้วอำนาจ การหาความชอบธรรมในการล้มเจิดจรัสนั้นจึงง่ายนิดเดียว และภาพพจน์ที่ทั้งสองฝั่งมีต่อกันแต่แรกมันก็ดูpositiveกันพอสมควร  โดยในการเจรจาดังกล่าวนั้นซินแบดก็มีแอบพูดๆถึงเรื่องว่าตอนนี้ตัวเองพบเมไจคนที่4 การเอาเรื่องอลาดินมาพูด เรียกได้ว่าเดินเกมได้ฉลาดทีเดียว เซเรฮาซาดความจริงแล้วกำลังจะสิ้นอายุไขลงในอีกไม่นาน  แต่ก็ไม่ได้บอกใครในเรมว่าเวลาของตนจะสิ้นเมื่อไร เพราะมันมีผลกับขวัญกำลังใจชาวเรมอย่างมาก และก็ไม่อยากให้ขั้วอำนาจอื่นรู้ว่าขั้วอำนาจที่เก่าแก่ที่สุดอย่างเรมเริ่มเปราะลงแล้ว ไม่งั้นอาจจะได้ใจ ช่วงนี้ท่านย่าแกก็กำลังเตรียมการให้ชาวเรมพึ่งตัวเองในวันที่ไม่มีย่า แล้วก็เริ่มๆมองพันธมิตรมาช่วยรับรองความปลอดภัยให้กับเรม พอซินแบดเกริ่นเรื่องเมไจคนที่4 ภาพลักษณ์ของซินเดรียก็ดูน่าจับมือด้วยทันที แต่ท่านย่าก็ยังไม่ได้รีบร้อนลงอะไร ยังเลือกหยั่งเชิงซินอยู่ หัวอกคนเป็นแม่จะฝากลูกไว้กับใครทั้งทีไม่ใช่จะยอมฝากกันง่ายๆ นอกจากการเจรจากับเรมแล้วซินแบดก็ยังมีการวางแผนพิชิตใจ+ควบคุมหญิงเล็กเพื่อใช้เป็นสายในเจิดด้วย

ฝั่งเจิดจรัสเองในตอนนี้ก็รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเอามามันไม่ดี แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกรู้จริงว่าเนื้อแท้จริงๆอัลซาแมนเป็นแบบไหน จึงคิดว่าตัวเองจะสามารถคุมอัลซาแมนได้  เจิดก็เลยเดินหน้าขยายแผ่นดินต่อไปโดยไม่ได้คิดว่าจะจับมือกับเรมหรือสหพันธรรัฐอย่างจริงๆจังๆ ก็แค่แสร้งๆเป็นมิตรไปงั้นแหละ พอมีอำนาจมากพอเมื่อไรเดี๋ยวค่อยกำจัดพวกกระดูกชิ้นโต2ชิ้นนี้ทีหลัง

จบปิ้งงงงงงง TBC ภาค2นะ ^^