" ฟ้าพึงแตกได้ ทะเลพึงแห้งได้ แผ่นดินอันทรงไว้ซึ่งภูติพึงพลิกได้ ฯ ..... หม่อมฉันก็จะไม่กล่าวเท็จเลย"

เจ้าโปริสาท ครองเมืองแต่ชอบแอบกินเนื้อมนุษย์     กาฬหัตถีเสนาบดีจับได้ พยามยามเกลี้ยกล่อมให้พระองค์เลิกกิน
แต่เจ้าโปริสาท ไม่สามารถอดเนื้อมนุษย์ ต้องถูกเนรเทศ ออกจากเมืองไป

เจ้าโปริสาท ถูกตอตำที่เท้าเลือดไหล  หลงผิดบวงสรวงเทวดา ให้แผลหายภายในเจ็ดวัน จะล้างลำต้นไทรด้วยเลือดของกษัตริย์ ๑๐๑ พระองค์(แผลหายภายในเจ็ดวันเอง)

เจ้าปริสาท ได้เรียนมนต์จากยักษ์  ทำให้วิ่งเร็วเหมือนลม สามารถจำกษัตริย์ ๑๐๑ พระองค์ มา แขวนห้อยหัว เตรียมบูชายัญรุกขเทวดาที่ต้นไทร

พระอินทร์ เห็นว่า มีแต่พระเจ้าสุตโสมเท่านั้น ที่จะแก้ไข เหตุการณ์นี้ได้ เทวดาจึงแกล้งไปบอกเจ้าโปริสาทว่า การทำพลีกรรมนั้น ต้องมีพระเจ้าสุตโสมมาด้วย



พระเจ้าสุตโสม ถูกเจ้าโปริสาทจับได้  แต่ก่อนที่ถูกจับได้นั้น พระองค์ได้ให้คำสัตย์กับพราหม์ ว่าจะมาฟังคาถาที่พราหม์จำมาโดยต้องจ่ายเงินจำนวนร้อยด้วย

พระเจ้าสุตโสม จึงขอกลับไปรักษาสัจจะ ที่ให้ไว้กับพรามห์ แล้วจะกลับมาให้โปริสาท จับกิน แต่เจ้าโปริสาท หรือจะเชื่อ



สุดท้าย เจ้าโปริสาท ยอมปล่อย พระเจ้าสุตโสมไป  

เมื่อพระเจ้าสุตโสม ได้พบกับพราหม์


พระเจ้าสุตโสม เมื่อได้ฟังจบ ก็ทรงรู้ได้ทันทีว่าคาถานี้ มีค่ามากกว่าร้อย ทรงให้ เงินแก่ พราหม์ถึงสี่พัน  
และได้กล่าวกะพรามห์นั้นว่า



พระเจ้าสุตโสม ได้ไปลาตาย กับ พระชนก พระชนนี เพื่อกลับไปหาโปริสาท จอมกินเนื้อมนุษย์

พระบิดา ได้ทรงทัดทาน จะไปกำราบเจ้าโปริสาทแทน แต่พระเจ้าสุตโสม ยังคง รักษาสัตย์ ยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง



เมื่อพระเจ้าสุตโสม กลับมาหา เจ้าโปริสาท  ยังถูกดูถูกว่า เป็นการกระทำที่ไม่ฉลาด  

พระเจ้าสุตโสม ทรงกล่าวถึงรสแห่งสัจจะ    เจ้าโปริสาท ก็คงดุจะงง ว่ามีหรือ คนที่ไม่กลัวตายแบบนี้



พระเจ้าสุตโสม ทรงแสดงถึง การตั้งอยู่ในธรรมของพระองค์ ได้ชำระทางไปปรโลกบริสุทธิ์แล้ว จึงไม่กลัวความตาย



เจ้าโปริสาท สะดุ้ง  รำพึงในใจ ว่า ผู้ใดกินผู้มีสัตย์อย่างพระเจ้าสุตโสม ศีรษะผุ้นั้นจะต้องแตกเจ็ดเสี่ยงเป็นแน่

จึงขอฟังคาถา ที่พระเจ้าสุตโสม ฟังมาบ้าง พระเจ้าสุตโสม ทรงบอกคาถานั้น  โปริสาทปลื้มปีติ   ใจดีจะให้พรแก่พระเจ้าสุตโสม ๔ ข้อ

หม่อมฉันพึงเห็นพระองค์เป็นผู้หาโรคมิได้ ตลอด ๑๐๐ ปี นี้เป็นพรข้อที่ ๑

พระองค์อย่าได้เสวยพระเจ้าแผ่นดินเหล่านั้น นี้เป็นพร ข้อที่ ๒

ขอพระองค์ได้ทรงโปรดปล่อยกษัตริย์ เหล่านั้น ให้กลับไปในแคว้นของตนๆ  นี้เป็นพรข้อที่ ๓

เจ้าโปริสาท ให้พร ทั้งสามข้อ  จนถึง การขอพรข้อที่สี่    เจ้าโปริสาท อิดออด ไม่ยินยอม



พระเจ้าสุตโสม ทรงสั่งสอนต่อ เพื่อให้ เจ้าโปริสาท ยอมละ เนื้อมนุษย์อันเป็นที่รัก ให้จงได้



สุดท้าย โปริสาท ยอมให้พรข้อสุดท้ายแก่ พระเจ้าสุตโสม  พร้อมปล่อยกษัตริย์ทั้ง ๑๐๑ พระองค์ กลับเมืองของตนได้

อีกทั้งพระองค์ยัง สามารถ   นำพาเจ้าโปริสาท กลับไปเมืองเดิมของพระองค์

ทรงใช้สติปัญญาเจรจา สั่งสอน โอรสของเจ้าโปริสาท ถึงคุณบิดา  

จนเจ้าโปริสาทได้กลับเป็น กษัตริย์ ที่เมืองเดิมของตนได้อีกด้วย






"ฟ้าพึงแตกได้ ทะเลพึงแห้งได้ แผ่นดินอันทรงไว้ซึ่งภูติพึงพลิกได้ ฯ ..... หม่อมฉันก็จะไม่กล่าวเท็จเลย"     


                                                       มหาสุตโสมชาดก



http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=28&A=2258&Z=2606&pagebreak=0

http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=28&i=315