สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป วันนี้ผมมีเรื่องราวความรักสนุกๆที่เกิดขึ้นที่ญี่ปุ่น เกี่ยวกับผมเอง อยากจะเอามาแบ่งปันให้เพื่อนชาวพันทิปได้เข้ามาอ่านกันสนุกๆ อยากจะระบายและเล่าให้ใครซักคนฟัง แต่คิดดูอีกทีเอามาแชร์ให้ชาวพันทิปอ่านก็เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน
เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมมีโอกาศได้ไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น เมืองนาโกยา กับลูกพี่ลูกน้องและคุณป้าผม วันแรกที่ผมไปถึง ผมนั่งรถไฟมาที่นาโกย่า และต่อรถบัสเพื่อที่จะไปชมหมู่บ้าน shirakawa-go ตามที่ได้แพลนเอ้าไว้ คืนนั้นผมพักอยู่ที่บ้านชาวนาในนาโกย่า อากาศที่นี้เย็นสบายดีครับไม่ถึงกับหนาวมากในช่วงเดือน พศจิกายน อากาศแบบนี้มันช่างชวนให้ความเหงามันกำเริบ ชาวบ้านท้องถิ่นเข้านอนเร็วมากครับ ประมาน ทุ่มถึงสองทุ่ม ไฟทั้งเมืองก็ดับมืดสนิด บวกกับความหนาวที่เงียบสนิทไม่มีแม้กระทั้งเสียงนก เข้าเมืองตาหลิวต้องหลิวตามสินะ เมื่อกาลเวลาเริ่มหมุนเข้าสู่ยามราตรี ผมก็ต้องข่มตาหลับทั้งๆที่ยังไม่ง่วง แหง่หล่ะ เวลาที่นี้เร็วกว่าไทยถึง 2ชม. ถึงกระนั้นความเหงามันทำให้คิดนู่นคิดนี้ไปเรื่อย จนในที่สุดผมก็เผลอหลับไป
7.30 ในตอนเช้า
เจ้าของบ้านชาวญี่ปุ่น กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัว กลิ่นหอมๆของอาหารญี่ปุ่น ลอยมาแตะจมูก ทำให้ผมรีบตื่นขึ้นมาด้วยความหิว. อาหารที่คุณป้าเจ้าของบ้านชาวญี่ปุ่นเตรียมไว้ให้ คือลูกบ๊วยกวน(เดาเอานะจากรสชาติ)กินกับข้าวสวยร้อนๆ อร่อยมากครับ เกิดมาเพิ่งรู้ว่าคนญี่ปุ่นเค้ากินกันแบบนี้
วันนี้เป็นวันที่อากาศแจ่มใสแดดแรง เหมาะกับการออกไปเดินเล่นชมวิว ถ่ายรูป สวยๆไว้อวดเพื่อน ซึ้งเจ้าของบ้านชาวญี่ปุ่นแนะนำว่าวิวที่สวยที่สุดอยู่บนภูเขา ต้องเดินประมาน 2 กม. อยากจะบอกว่าไม่เหนื่อยเลยครับจิบๆ เดินไปชมวิวไปโอ้โห เพลินครับงานนี้ ผมไม่รู้ตัวเลยว่ารักของผมปรากฏขึ้นบนนั้น ชั่วโมงต่อมาผมก็มาพิชิตวิวที่สวยที่สุดของหมู่บ้าน shirakawa-go จนได้ ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมมันช่างสวยงามเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดมาที่นี้คือที่ๆสวยที่สุด ทั้งอากาศและธรรมชาติ แสงแดดอ่อนๆ ทำให้อบอุ่น ฟินครับ
ทันใดนั้นเอง!
มีรถบัสของทัวร์ญี่ปุ่นขับขึ้นมาจอด ผมมันใจว่าคนไทยชัวร์ ยังไม่ทันไรนักท่องเที่ยวชาวไทยก็แห่เข้ามาถ่ายรูปกับวิวที่สวยที่สุดของหมู่บ้านนี้(นานด้วยสิ)ผมก็นั่งรอเพื่อที่คนน้อยๆก่อนจะได้เข้าไปถ่ายสบายๆ เพื่อที่จะได้ภาพสวยๆ ไม่ต้องติดใคร ผมนั่งรอนานพอสมควรครับ เนื่องจากว่าทัวร์นี้เป็นทัวร์ของผู้สูงอายุ ทำให้ผมต้องรอและรอ
ผมมองชมทิวทัศไปรอบๆ ก็มีบางอย่างมาสะดุดตาผมเป็นผู้หญิง เธอน่ารักมาก หน้าเหมือนคนญี่ปุ่นเลย แต่เธอคนนี้มากับทัวร์คนไทย ผมพยายามทำเป็นไม่มองเมื่อเธอหันมา แต่ในใจอยากหยุดเวลา ณ จุดที่สวยที่สุดนี้ไว้และมองเธอนานๆ หัวใจผมเต้นแรงเมื่อเธอหยิบกล้องมาถ่ายรูป ตอนแรกผมก็คิดว่าเธอเป็นไกด์คนญี่ปุ่น หากที่จริงแล้ว เธอมาเที่ยวกับพ่อแม่ ที่เป็นคนไทย และเธอก็คือคนไทย (กินไรไม่รู้เหมือนลูกครึ่งญี่ปุ่นน่ารักมากกกก) ตอนแรกๆผมก็มองๆ ไปเรื่อยๆ ตามประสาผู้ชาย ลูกพี่ลูกน้องผมเรียกให้ไปถ่ายรูปเนื่องจากคณะทัวร์นี้เริ่ม ทยอยกลับหมดแล้ว (เวรแล้วละสิ-*-) พอผมถ่ายรูปเสด ผมก็พยายามมองหาเธอคนนั้น สิ่งที่ผมเห็นก็คือ รถบัสที่เธอนั่งมากำลังเลี้ยวออกไป
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ
อยากแบ่งปัญเรื่องราวความรักที่เกินขึ้นที่ Shirakawago, Nagoya, Japan : พศจิกายน 4-9 2014
เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมมีโอกาศได้ไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น เมืองนาโกยา กับลูกพี่ลูกน้องและคุณป้าผม วันแรกที่ผมไปถึง ผมนั่งรถไฟมาที่นาโกย่า และต่อรถบัสเพื่อที่จะไปชมหมู่บ้าน shirakawa-go ตามที่ได้แพลนเอ้าไว้ คืนนั้นผมพักอยู่ที่บ้านชาวนาในนาโกย่า อากาศที่นี้เย็นสบายดีครับไม่ถึงกับหนาวมากในช่วงเดือน พศจิกายน อากาศแบบนี้มันช่างชวนให้ความเหงามันกำเริบ ชาวบ้านท้องถิ่นเข้านอนเร็วมากครับ ประมาน ทุ่มถึงสองทุ่ม ไฟทั้งเมืองก็ดับมืดสนิด บวกกับความหนาวที่เงียบสนิทไม่มีแม้กระทั้งเสียงนก เข้าเมืองตาหลิวต้องหลิวตามสินะ เมื่อกาลเวลาเริ่มหมุนเข้าสู่ยามราตรี ผมก็ต้องข่มตาหลับทั้งๆที่ยังไม่ง่วง แหง่หล่ะ เวลาที่นี้เร็วกว่าไทยถึง 2ชม. ถึงกระนั้นความเหงามันทำให้คิดนู่นคิดนี้ไปเรื่อย จนในที่สุดผมก็เผลอหลับไป
7.30 ในตอนเช้า
เจ้าของบ้านชาวญี่ปุ่น กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัว กลิ่นหอมๆของอาหารญี่ปุ่น ลอยมาแตะจมูก ทำให้ผมรีบตื่นขึ้นมาด้วยความหิว. อาหารที่คุณป้าเจ้าของบ้านชาวญี่ปุ่นเตรียมไว้ให้ คือลูกบ๊วยกวน(เดาเอานะจากรสชาติ)กินกับข้าวสวยร้อนๆ อร่อยมากครับ เกิดมาเพิ่งรู้ว่าคนญี่ปุ่นเค้ากินกันแบบนี้
วันนี้เป็นวันที่อากาศแจ่มใสแดดแรง เหมาะกับการออกไปเดินเล่นชมวิว ถ่ายรูป สวยๆไว้อวดเพื่อน ซึ้งเจ้าของบ้านชาวญี่ปุ่นแนะนำว่าวิวที่สวยที่สุดอยู่บนภูเขา ต้องเดินประมาน 2 กม. อยากจะบอกว่าไม่เหนื่อยเลยครับจิบๆ เดินไปชมวิวไปโอ้โห เพลินครับงานนี้ ผมไม่รู้ตัวเลยว่ารักของผมปรากฏขึ้นบนนั้น ชั่วโมงต่อมาผมก็มาพิชิตวิวที่สวยที่สุดของหมู่บ้าน shirakawa-go จนได้ ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมมันช่างสวยงามเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดมาที่นี้คือที่ๆสวยที่สุด ทั้งอากาศและธรรมชาติ แสงแดดอ่อนๆ ทำให้อบอุ่น ฟินครับ
ทันใดนั้นเอง!
มีรถบัสของทัวร์ญี่ปุ่นขับขึ้นมาจอด ผมมันใจว่าคนไทยชัวร์ ยังไม่ทันไรนักท่องเที่ยวชาวไทยก็แห่เข้ามาถ่ายรูปกับวิวที่สวยที่สุดของหมู่บ้านนี้(นานด้วยสิ)ผมก็นั่งรอเพื่อที่คนน้อยๆก่อนจะได้เข้าไปถ่ายสบายๆ เพื่อที่จะได้ภาพสวยๆ ไม่ต้องติดใคร ผมนั่งรอนานพอสมควรครับ เนื่องจากว่าทัวร์นี้เป็นทัวร์ของผู้สูงอายุ ทำให้ผมต้องรอและรอ
ผมมองชมทิวทัศไปรอบๆ ก็มีบางอย่างมาสะดุดตาผมเป็นผู้หญิง เธอน่ารักมาก หน้าเหมือนคนญี่ปุ่นเลย แต่เธอคนนี้มากับทัวร์คนไทย ผมพยายามทำเป็นไม่มองเมื่อเธอหันมา แต่ในใจอยากหยุดเวลา ณ จุดที่สวยที่สุดนี้ไว้และมองเธอนานๆ หัวใจผมเต้นแรงเมื่อเธอหยิบกล้องมาถ่ายรูป ตอนแรกผมก็คิดว่าเธอเป็นไกด์คนญี่ปุ่น หากที่จริงแล้ว เธอมาเที่ยวกับพ่อแม่ ที่เป็นคนไทย และเธอก็คือคนไทย (กินไรไม่รู้เหมือนลูกครึ่งญี่ปุ่นน่ารักมากกกก) ตอนแรกๆผมก็มองๆ ไปเรื่อยๆ ตามประสาผู้ชาย ลูกพี่ลูกน้องผมเรียกให้ไปถ่ายรูปเนื่องจากคณะทัวร์นี้เริ่ม ทยอยกลับหมดแล้ว (เวรแล้วละสิ-*-) พอผมถ่ายรูปเสด ผมก็พยายามมองหาเธอคนนั้น สิ่งที่ผมเห็นก็คือ รถบัสที่เธอนั่งมากำลังเลี้ยวออกไป
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ