เห็นหลายความเห็นชอบบอกว่า บทมันไม่มีอะไร น่าเบื่อ แต่สำหรับผมแล้ว ผมว่ามันมีอะไรให้ติดตาม อินตาม และคิดตามมากเลยนะครับ
โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบคาแลคเตอร์ของวินเลยดูเป็นแบดบอยที่น่าหมั่นไส้มากๆ และไม่ค่อยอยากเชียร์ให้คู่ขวัญเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้ก็ต้องทำให้ผมได้เข้าไปรู้จักวินในอีกมุมมองหนึ่งที่น่าเห็นใจ ทำให้เข้าใจตัวละครตัวนี้มากขึ้น เห็นมิติที่ชัดเจนมากขึ้น
ด้วยความที่พล็อตมันสั้นไม่มีอะไรมากจึงทำให้สามารถใส่รายละเอียดความรู้สึกอารมณ์ของตัวละครได้อย่างเต็มที่ โดยเริ่มเรื่องก็ทำให้เห็นว่าวินพยายามที่จะหนีปัญหาแม้ว่าตนเองจะรั้สึกผิดแต่ก็เลือกที่จะหนีมาอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ โดยสิ้นเชิงไปเลย อย่างที่ตอบกับครูฝรั่งไปว่าเขามาอยู่นี่เพื่อจะปรับปรุงตัวเอง (แม้เค้าจะปรับปรุงตัวเองดีแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ปัญหาที่ประเทศไทยดีขึ้นเลย)
เรื่องราวพาให้ตัวละครไปรู้จักกับเจน สาวน้อยที่มีลุคแบดเกิลไม่ต่างจากวิน เป็นเหมือนกระจกสะท้อนตัวเขาเอง ในส่วนนี้มีการให้ความรู้เกี่ยวกับยาเสพติดอย่างละเอียดและน่าสนใจ "มันก็เหมือนการยืมความสุขของอนาคตมาใช้" ซึ่งมันก็สื่อให้คนดูได้คิดเองว่า แท้จริงแล้วยาเสพติดก็ไม่ใช่วิธีการหาความสุขที่ดีเท่าไหร่นัก และฉายให้เห็นโทษของยาเสพติดเพิ่มมากขึ้น จากพฤติกรรมก้าวร้าวของวินหลังเสพยา และผลเสียต่างๆ ที่ตามมาในชีวิตประจำวัน
เรารู้จักวินมากขึ้นจากซีนที่วินยอมบอกเจนว่าตนไม่รู้เรื่องว่าได้ทำลงไปหรือเปล่าในเหตุการณ์คืนนั้น เราสัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดของวินกับความไม่เอาไหนของตัวเอง (วินเล่นได้ดีมากๆ) วินยอมรับว่าตัวเอง "เหิ้ย" แม้ไม่รู้ความจริง และไม่อยากรับรู้ความจริงเพราะกลัวว่าตนเองจะ เหิ้ยจริงๆอย่างคนในสังคมว่ากัน อย่างน้อยก็ยังพอมีพื้นที่ที่ทำให้เค้าได้ผ่อนคลายจิตใจ และศรัทธาในตัวเองอยู่บ้าง ซึ่งโย่งไปในตอนแรกว่า เค้ากำลังพยายามหนีปัญหา เพราะการยอมรับว่าตัวเองเป็นคนเหิ้ยในครั้งนี้ก็เป็นเพียงการยอมรับเพียงครึ่งใจ
สังเกตจากคำพูดที่เค้าพูดออกมาทำเอาเราเกือบร้อง "คนเหิ้ยมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นมั้ง" เป็นการพูดด้วยอารมณ์ประชดชีวิตที่น่าเห็นใจจริงๆ จนเจนต้องจับมือเพื่อปลอบใจและพูดให้วินได้รู้ตัวว่า "วินก็ไม่ได้เหิ้ยขนาดนั้นหรอก" ซีนนี้ทั้งสองเล่นรับส่งกันได้ดีจริงๆ ดราม่าฝุดๆ
ฉากสุดท้ายภาพหลอนเห็นขวัญก็แอบตลกขวัญอยู่นิดๆ นะ 555 แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรู้สึกมันดีจริงๆ มันทำให้เห็นว่า วินรู้สึกดีและรู้สึกผิดกับขวัญมากจริงๆ การส่งข้อความง่ายๆว่าขอโทษ คำๆ นี้มันดูมีพลังและน่าให้อภัยจริงๆ กับคนชื่อวินคนนี้ ซึ่งเมื่อเทียบกับที่เราเห็นคำว่าขอโทษในมุมมองของขวัญจาก ตอนก่อนๆ มันดูไร้น้ำหนัก และไม่มีค่าเท่าไหร่นัก แต่สำหรับ ตอนนี้แล้ว มันทรงพลังจริงๆ
ฉากเชื่อมของซีนนี้จึงดูมีมนต์ขลังอย่างบอกไม่ถูกและผมชอบมากๆ
ใน ตอนนี้ พีชเล่นได้ดีจริงๆ ครับ ผมอยากเห็นกระทู้ชื่นชมเค้าเยอะๆ เหมือนที่เคยชมตั๊วจัง ตอนนี้มีแค่พีชกับเหนิงจริงๆ แต่สำหรับผมแล้วเค้าเอาอยู่มากๆ ชอบมากจริงๆครับ
เรื่องโปรดักชั่นคงไม่ต้องพูดถึงแล้วนะครับ มันยอดจริงๆ หลายคนอาจมองว่ามันเอื่อยๆไม่มีอะไร แต่นั่นเพราะมันเป็นดราม่าอารมณ์ความรู้สึกของวินล้วนๆ จึงดูผ่านๆแล้วไม่มีอะไรครับ แต่ถ้าเราอินกับวินซักนิดเราจะเห็นวินอีกคนที่เราไม่เคยรู้จักครับ
และสุดท้ายอยากบอกว่า EP.วิน ทำให้ผมรู้จักวินจริงๆ และรักตัวละครตัวนี้จริงๆ ครับ ต่างกับบางตอน ที่ผมแทบไม่เข้าใจความรู้สึกเชิงลึกของตัวละครเจ้าของตอนนั้นๆ อย่างเต็มอิ่มเท่าไหร่เลย อาจจะเป็นเพราะต้องแบ่งให้คู่อื่นด้วยแต่ก็แบ่งเยอะเกินจนตัวเองดรอปลง
ขอบคุณครับที่อ่าน
เพิ่มเติม///// ปมหนีปัญหาของวินถูกตอบด้วยข้อความบนกระเป๋าได้อย่างลึกซึ้งและมีศิลปะมากๆ "If not now then when" ถ้าไม่ใช่ตอนนี้และจะเมื่อไหร่
ผมว่าบท EP.วิน มันมีอะไรดีๆ มากกว่าคำว่า "เนื้อเรื่องไม่มีอะไร"
โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบคาแลคเตอร์ของวินเลยดูเป็นแบดบอยที่น่าหมั่นไส้มากๆ และไม่ค่อยอยากเชียร์ให้คู่ขวัญเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้ก็ต้องทำให้ผมได้เข้าไปรู้จักวินในอีกมุมมองหนึ่งที่น่าเห็นใจ ทำให้เข้าใจตัวละครตัวนี้มากขึ้น เห็นมิติที่ชัดเจนมากขึ้น
ด้วยความที่พล็อตมันสั้นไม่มีอะไรมากจึงทำให้สามารถใส่รายละเอียดความรู้สึกอารมณ์ของตัวละครได้อย่างเต็มที่ โดยเริ่มเรื่องก็ทำให้เห็นว่าวินพยายามที่จะหนีปัญหาแม้ว่าตนเองจะรั้สึกผิดแต่ก็เลือกที่จะหนีมาอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ โดยสิ้นเชิงไปเลย อย่างที่ตอบกับครูฝรั่งไปว่าเขามาอยู่นี่เพื่อจะปรับปรุงตัวเอง (แม้เค้าจะปรับปรุงตัวเองดีแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ปัญหาที่ประเทศไทยดีขึ้นเลย)
เรื่องราวพาให้ตัวละครไปรู้จักกับเจน สาวน้อยที่มีลุคแบดเกิลไม่ต่างจากวิน เป็นเหมือนกระจกสะท้อนตัวเขาเอง ในส่วนนี้มีการให้ความรู้เกี่ยวกับยาเสพติดอย่างละเอียดและน่าสนใจ "มันก็เหมือนการยืมความสุขของอนาคตมาใช้" ซึ่งมันก็สื่อให้คนดูได้คิดเองว่า แท้จริงแล้วยาเสพติดก็ไม่ใช่วิธีการหาความสุขที่ดีเท่าไหร่นัก และฉายให้เห็นโทษของยาเสพติดเพิ่มมากขึ้น จากพฤติกรรมก้าวร้าวของวินหลังเสพยา และผลเสียต่างๆ ที่ตามมาในชีวิตประจำวัน
เรารู้จักวินมากขึ้นจากซีนที่วินยอมบอกเจนว่าตนไม่รู้เรื่องว่าได้ทำลงไปหรือเปล่าในเหตุการณ์คืนนั้น เราสัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดของวินกับความไม่เอาไหนของตัวเอง (วินเล่นได้ดีมากๆ) วินยอมรับว่าตัวเอง "เหิ้ย" แม้ไม่รู้ความจริง และไม่อยากรับรู้ความจริงเพราะกลัวว่าตนเองจะ เหิ้ยจริงๆอย่างคนในสังคมว่ากัน อย่างน้อยก็ยังพอมีพื้นที่ที่ทำให้เค้าได้ผ่อนคลายจิตใจ และศรัทธาในตัวเองอยู่บ้าง ซึ่งโย่งไปในตอนแรกว่า เค้ากำลังพยายามหนีปัญหา เพราะการยอมรับว่าตัวเองเป็นคนเหิ้ยในครั้งนี้ก็เป็นเพียงการยอมรับเพียงครึ่งใจ
สังเกตจากคำพูดที่เค้าพูดออกมาทำเอาเราเกือบร้อง "คนเหิ้ยมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นมั้ง" เป็นการพูดด้วยอารมณ์ประชดชีวิตที่น่าเห็นใจจริงๆ จนเจนต้องจับมือเพื่อปลอบใจและพูดให้วินได้รู้ตัวว่า "วินก็ไม่ได้เหิ้ยขนาดนั้นหรอก" ซีนนี้ทั้งสองเล่นรับส่งกันได้ดีจริงๆ ดราม่าฝุดๆ
ฉากสุดท้ายภาพหลอนเห็นขวัญก็แอบตลกขวัญอยู่นิดๆ นะ 555 แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรู้สึกมันดีจริงๆ มันทำให้เห็นว่า วินรู้สึกดีและรู้สึกผิดกับขวัญมากจริงๆ การส่งข้อความง่ายๆว่าขอโทษ คำๆ นี้มันดูมีพลังและน่าให้อภัยจริงๆ กับคนชื่อวินคนนี้ ซึ่งเมื่อเทียบกับที่เราเห็นคำว่าขอโทษในมุมมองของขวัญจาก ตอนก่อนๆ มันดูไร้น้ำหนัก และไม่มีค่าเท่าไหร่นัก แต่สำหรับ ตอนนี้แล้ว มันทรงพลังจริงๆ ฉากเชื่อมของซีนนี้จึงดูมีมนต์ขลังอย่างบอกไม่ถูกและผมชอบมากๆ
ใน ตอนนี้ พีชเล่นได้ดีจริงๆ ครับ ผมอยากเห็นกระทู้ชื่นชมเค้าเยอะๆ เหมือนที่เคยชมตั๊วจัง ตอนนี้มีแค่พีชกับเหนิงจริงๆ แต่สำหรับผมแล้วเค้าเอาอยู่มากๆ ชอบมากจริงๆครับ
เรื่องโปรดักชั่นคงไม่ต้องพูดถึงแล้วนะครับ มันยอดจริงๆ หลายคนอาจมองว่ามันเอื่อยๆไม่มีอะไร แต่นั่นเพราะมันเป็นดราม่าอารมณ์ความรู้สึกของวินล้วนๆ จึงดูผ่านๆแล้วไม่มีอะไรครับ แต่ถ้าเราอินกับวินซักนิดเราจะเห็นวินอีกคนที่เราไม่เคยรู้จักครับ
และสุดท้ายอยากบอกว่า EP.วิน ทำให้ผมรู้จักวินจริงๆ และรักตัวละครตัวนี้จริงๆ ครับ ต่างกับบางตอน ที่ผมแทบไม่เข้าใจความรู้สึกเชิงลึกของตัวละครเจ้าของตอนนั้นๆ อย่างเต็มอิ่มเท่าไหร่เลย อาจจะเป็นเพราะต้องแบ่งให้คู่อื่นด้วยแต่ก็แบ่งเยอะเกินจนตัวเองดรอปลง
ขอบคุณครับที่อ่าน
เพิ่มเติม///// ปมหนีปัญหาของวินถูกตอบด้วยข้อความบนกระเป๋าได้อย่างลึกซึ้งและมีศิลปะมากๆ "If not now then when" ถ้าไม่ใช่ตอนนี้และจะเมื่อไหร่