สวัสดีเพื่อน ๆ ชาวพันทิปทุกท่านนะครับ วันนี้มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังอีกเรื่องหนึ่ง หนีไม่พ้นเรื่องมือถือหาย ( ที่ใคร ๆ ก็อาจจะเคยมีประสบการณ์ ) บางคนก็อาจจะได้คืน หรือ บางคนก็ทำใจ บอก บะบายย เจอกันถ้าหากเราเป็นคู่กัน กึ๋ยย ลูบหัว
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ผมเป็นคนเชียงใหม่ เหตุเกิดขึ้นตั้งแต่ปีที่แล้ว ประมาณช่วงเดือนตุลาคม 2556 ( จำวันที่ไม่ได้ ) ผมไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อน ๆ หลังจากเมาได้ที่ก็พากันกลับ(ผมไม่ได้ดื่มนะ) ผมได้ไปส่งเพื่อคนหนึ่งที่ หอแห่งหนึ่งที่ เจ็ดยอด ซึ่งเป็นเขตหนึ่งในตำบลช้างเผือก ที่เชียงใหม่ พอส่งเสร็จก็กลับหอ ตอนแรกไม่ได้เอะใจอะไรหรอกครับ แต่พอตื่นเช้ามาปรากฎว่ามือถือหาย ( ผมใช้มือถือซัมซุง เอสสาม มินิ ) โทรหาคนโน้นคนนี้ ( เอามือถือน้องโทร ) เค้าบอกว่า ผมเอาไปแล้ว ผมก็เอะใจแล้วว่าหายชัวร์ น่าจะหายที่หน้าหอที่ว่า สุดท้ายผมก็บึ่งรถออกไป ตอนนั้นประมาน 8.00 น. ไปที่หอที่ว่านี้ แล้วเห็นคนกวาดพื้นแต่งตัวดี หน้าตาดีหน่อย เลยเข้าไปถามว่า
"เห็นโทรศัพท์ สีขาวหรือเปล่าครับ เครื่องประมานนี้ " (เราก็ทำท่าให้เค้าดู)
"ไม่เห็นมีอะไรนะ" เค้าตอบมาด้วยน้ำเสียงส่ง ๆ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้เอะใจอะไร
คงคิดว่าหายแถวนี้แหละ พยายามตามหารอบ ๆ มันก็ไม่มีอะไร จนนึกขึ้นได้ว่า มือถือสมัยนี้มันมีระบบ แบคอัพข้อมูลละตรวจสอบพิกัดที่หาย (เราเติมโปรด้วย โล่งอก) แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะมันต้องให้เปิดเครื่องก่อน ( เห้อ ) หลังจากนั้นก็หาอีกประมานอาทิตย์กว่า ๆ แต่สุดท้ายก็ต้องทำใจ เพราะว่าระบบตามหาของซัมซุง ช่วงนั้นมันไม่ได้รัดกุมอะไรมาก (ความคิด) รีเซตทีเดียวข้อมูลก็หายแล้ว ก็เลยทำใจ แล้วยืมบีบีเหลือใช้ของเพื่อนมา (เศร้าใจที่สุด)
แล้วเหมือนโชคจะเข้าข้าง ( เหมือนจะ )
เมื่อประมานสองสามวันที่ผ่านมา เราก็นึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรไม่รู้ ก็เลยเปิดดูโน้นนี่ของกูเกิ้ล (คือหน้ากูเกิ้ลหน้าแรก มันจะมีให้กดลงชื่อเข้าใช้ พอเข้าใช้เสร็จปุ๊ป มันก็จะมีแอพให้เราเพียบตรงมุมขวา ทั้งแปลภาษา ค้นหา Youtube แผนที่ รูปภาพ ฯลฯ ) ผมเผลอกดเข้าไปดูภาพถ่าย ปุ๊ป ตอนแรกก็ไม่เอะใจนะ (เอะใจช้า) ก็มีรูปเด็กผู้หญิงใส่แว่นคนหนึ่ง เราก็นึกในใจนะว่า "มันเป็นใครว่ะ หรือว่าหลานของไอออม" (เพื่อนผม) เพราะไอดีนี้มีผมกับไอออมเข้าได้ แต่เผอิญว่า หลานไอออมหน้าตามันไม่ใช่แบบนี้นี่ เราก็เลยกดเข้าไปดูรูป แล้วพอดีแทบขวามือ มันจะแสดงข้อมูลรูปภาพด้วยว่าถ่ายไหนยังไง ป๊าปปปป !!! เหมือนฟ้ามาโปรด มีข้อมูลส่วนหนึ่งที่ผมสังเกตุเห็น เห้ยยยยยยยยย !!! นี่มัน SAMSUNG GT-I8190T ผมยังไม่แน่ใจ กดเข้าไปดู ป้าปปปปป ขึ้นหน้าที่เป็นเซริทช์ของกรูเกิ้ลแล้ว แฮชแท็กว่า #GT-I8190T รูปของเด็กหญิงแว่นคนนี้ขึ้นมาเต็มเบลยยย มีวิดิโอด้วยย ผมก็กดเข้าไปดูมันซะทุกรูป แล้วก็กดดูสถานที่ว่าแท็กจากไหน อ้าววเห้ยยย นี่มันหอที่กุทำหายนี่หว่า (ตอนแรกแค่ผู้ต้องสงสัยครับ ตอนนี้ผู้ต้องหาแล้ว) ความคิดแรกที่แว้ปเข้ามาคือ ก้ต้องไปเอาา (ขนาดทำใจแล้วนะเนี่ย)
หลังจากนั้นครับ ก่อนจะไปเอาของเนี๊ย ผมมีความคิดผุดขึ้นมาในหัวหนึ่งอย่าง คือถ้าไปเอาแล้วหลักฐานหละ ตอนนี้มีแค่กล่อง แล้วอะไรอีก เลยโทรหา 191 ก็เล่าให้เค้าฟังอย่าง จากนั้นถามเค้าต่อว่า
"ผมแจ้งความได้เลยไหมครับ"
"แจ้งได้เลย แต่เรามีใบเสร็จรับเงินไหมหล่ะ"
"อ๋อครับ แล้วก็ใบเสร็จนะครับ ขอบคุณครับ" เรารีบปัดเลย (เพราะว่ามันหาย)
วันนี้เป็นเป็นวันที่มีเรียนด้วยผมก็เข้าไปมหาลัยแล้วไปเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟัง เพื่อนมันตกใจแล้วพูดมาว่า
"อ่าวเห้ยย นี่มันอีเด็กแว่นหลานไอ่กู๋นี่หว่า"
"ไอกู๋ไหนว่ะ"
"ไม่รู้อะ กูเห็นเขาเรียกมันงี้ แต่อีเด็กเนี่ยมันอยู่หอกูนี่แหละ มันเป็นลูกเจ้าของหอ" บังเอิญแท้
"เห้ยงั้นไปส่งกูหน่อย กูกะจะไปพรุ่งนี้อะ หลักฐานยังไม่มี"
"'เออ งั้นกูไปส่งละกัน " ( จะส่งทำไมก็นอนนั่น -_- )
เย็นๆ พอกลับ จากนั้นคิดใจขึ้นได้ ว่าซื้อมาจากแม่วังสื่อสารที่กาดสวนแก้ว ผมก็ลองหาเบอร์จากในเน็ตแล้วก็โทรไป มี พนง.รับสารคนหนึ่ง
"ต้องการติดต่อเรื่องอะไรค๊ะ"
"คืออยากจะขอใบเสร็จอะครับ"
"..... " (เค้าคงงง )
"อ๋อ คือผมทำมือถือหายอะไรครับ แต่ว่าตอนนี้อะหาเจอแล้ว แต่ก็จะไปแจ้งความด้วย กลัวว่าคนที่เอาไปจะไม่คืน"
"ค่ะ ขอทราบ IMEI ด้วยค่ะ "
"ครับ IMEI เลข 355xxxxxxx ครับ "
"ยังไงจะลองเช็คดูให้นะค่ะ ขอเบอร์ทราบโทรศัพท์และชื่อลูกค้าด้วยค่ะ"
"บxx เบอร์ 091xxxxxxx ครับ "
"เรียบร้อยค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"ครับ "
ก็วางไป ตอนนั้นห้าโมงแล้ว เราก็ออกไปรับแฟน เค้าก็โทรกลับมา
"สวัสดีค่ะ คุณxx โทรจากแม่วังสือสาร กาดสวนแก้วนะค่ะ"
"ครับ"
"ตอนนี้ ทางเราปรื้นข้อมูลให้แล้วนะค่ะ ไม่ทราบสดวกมารับวันไหนค่ะ "
"พรุ่งนี้ประมาน 9 โมงครับ "
"อ๋อ ห้างเราเปิดประมาน 10 โมงอะค่ะ " (เงิบ ร้องไห้ )
"งั้นประมาน 10 ครึ่งแล้วกันครับ "
"โอเคค่ะ ขอบคุณมากค่ะ "
เย็น ๆ ผมกลับหอมา ก็กลับมาหากล่อง มีสงสายอะไร หูฟงหูฟังอะไรยัดใส่กล่องให้หมด เอามันไปเยอะๆ จัดไปเต็ม ๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็ไปที่กาดสวนแก้ว เดินเข้าไปรับใบเสร็จ เจอพนง. หน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง
"มาทำอะไรค๊ะ "
"มาเอาใบเสร็จ ที่คุยกันเมื่อวานอะครับซัมซุง" ผมก็ยิ้มหน่อย
"อ๋อ เชิญทางนี้ค่ะ"
ปุ๊ปปั๊บชะแว้ปป ได้มาแล้วในเสร็จเรา พร้อมราคาในปีนั้น
จากนั้นก็ไปแจ้งความที่ สน.ช้างเผือก แล้วก็เล่าให้เค้าฟังทุกอย่าง
จากนั้นเราก็กลับออกมา เสร็จประมาน 12.07 น.
จากนั้นก็รอ ๆๆๆ ถึงบ่ายสาม เพราะว่าเด็กหญิงแว่นน่าจะประมาน ป. 5-6 คงเลิกเรียนประมาน 3-4 โมงเย็น
เราก็รอถึงประมานบ่าย 3 ละก็เข้าไปหามัน แต่อีเด็กแว่นมันยังไม่เลิก
"ขอโทษนะครับ พอดีว่ามาหามือถืออะครับ พอดีว่ามันตกที่หน้าหอนี้"
"แล้วหายเมื่อไหร่ล่ะ" (อากู๋พูดอยู่ เหมือนจะพูดดี)
"ประมาณตุลาปีแล้วแล้วครับ" (เราก็พูดดีอยู่นะ)
"โทรศัพท์สีอะไร"
"สีขาวครับ เครื่องประมานนี้" (ก็ทำท่าให้ดู)
"หายเมื่อไหร่"
"ปีที่แล้วแล้วครับ"
"มันจะมีอยู่หรอ แต่ถ้ามีที่นี้เค้าก็เก็บให้นะ" (กูรู้ว่าเมิงเก็บ ก็เก็บให้ลูกเมิงไง)
จากนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา (คนเดียวกับคนที่อยู่ในรูปอีเด็กแว่นเลย เรามั่นใจเลยว่ามาถูก)
"มีอะไรหรอค่ะ"
"มาตามหามือถือหายครับ เครื่องสีขาว ประมานนี้"
จากนั้นก็เอากล่องให้ดู
"คือมันมีรูปของน้องคนหนึ่ง ซิงค์เข้ามาในอีเมลผม ผมก็เลยอยากรู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่หรือเปล่า"
"ไม่มี เด็กที่ไหนไม่มี" (กู๋พูด แล้วก็พูดแบบเนี๊ยะ เรื่อย ๆ )
"แปปหนึ่งนะครับ เต๋ายืมมือถือ" ผมก็เข้าจีเมลแล้วเปิดให้เค้าดู
ผู้หญิงที่เดินเข้ามาคนนี้ สีหน้าเปลี่ยนเลย เพราะว่ามันเป็นรูปอีเด็กนี่แล้วรูปผู้หญิงคนนี้ยิ้มอยู่ข้างหลัง
จากนั้นก็เดินไปอีกห้องหนึ่ง ผมก็เดินตามไป สีหน้าแกก็ตก ๆ หน่อย เราก็บอกว่า
"คือผมเห็นน้องคนนี้ เค้าถ่ายรูปแล้วซิ้งค์เข้ากับอีเมลผม แล้วผมก็ลองเช็คดูว่า ถ่ายจากไหน แล้วผมก็มาดูนี่มันเครื่องรุ่นเดียวกับผมเลย
ผมแค่อยากเช็คว่า รหัสเครื่องน้องเค้าตรงกับกล่องผมไหม"
เจ็คนนี้ ปฏิเสธเต็มที่บอกว่า "น้องเค้าไม่ได้ใช้มือถือนะ ถ้าจะมีก็มีขอป้านี่แหละ อะนี่" แล้วก็เอาโทรศัพท์ให้เราดู (ให้ดูทำไม ??)
"ตอนนี้เค้าไปเรียนอยู่ แต่ว่าโทรศัพท์เนี่ย ไม่มีจริงๆ " (ก็หลักฐานมันทงโท่ อะเจ๊ ๆๆๆๆ )
"แล้วมือถือนี่ละครับ รูปที่ถ่ายเข้ามาอีก"
"..." เค้าก็เงียบ เราก็พูดต่อ แต่จำไม่ได้ว่าพูดอะไร ประมานออกแนวว่า เราก็ตามหาอะ เอออ !
แล้วผมก็มานั่งที่ระเบียงกับเพื่อน เจ็นี่ก็ทำสีหน้าตก เดินเข้าไปคุยกันสามคน (พอดีว่ามีเจ็ก แก่ ๆ คนหนึ่งเดินลงมา )
แล้วจากนั้นเจ็นี่ก็เดินผ่านเราไปเลย ไม่พูดอะไรซักคำ แล้วกู๋มันก็เดินมาบอกว่า พรุ่งนี้ให้มาเอา 9 โมง
"ทำไมต้องมาเอา 9 โมงครับ" (เราก็พูดดีนะ)
"พรุ่งนี้ค่อยมา"
"แล้วทำไมต้อง 9 โมงครับ"
"จะเอาหรือไม่เอา" (คือ กูไม่ได้ขอให้ซื้อให้นะ เงินกู ของกู)
"เออ.. " (เราได้จะเออนะ เหมือนกับประมานว่าเออยาว ๆ กำลังคิด
แล้วมันก็เดินออกไป ไปพร้อมกับอีเจ๊นั่น เหมือนจะไปรับอีแว่นนั่น
เราก็ทำใจเย็นหน่อย เดินเข้าไปคุยกับอีเจ๊ก (ที่ร้อนตัวสุดคืออีเจ๊กนี่แหละ)
"ผมมาตามหามือถืออะครับ" (นึกว่าจะคุยดี)
"ก็เค้าก็บอกไปแล้ว (ใส่อารมณ์) ก็กู๋จะจัดการให้ เทอมาทำแบบนี้มันน่ารำคานรู้ไหม พูดไม่รู้เรื่องหรอเซ้าซี้อยู่ได้ (เอ้าาา ของกูอะ) ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งนักหรอก บ้านเราไม่ได้มีนิสัยขโมยของใคร เก็บอะไรได้ก็เอาไปคือ (หรอ) ขนาดกุญแจยังแขวนไว้ไม่มีใครมาเอา ทำไมชั้นต้องมาเอาของแค่นี้"
"ผมก็ไม่ได้ว่าใครขโมยนี่ครับ แค่อยากจะเช็คเฉยๆ"
"ก็บอกว่าให้มาเอาพรุ่งนี้ไง พูดไม่รู้เรื่องหรอ ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งหรอก ชั้นมีอะไรต้องทำ(เกี่ยวไรว่ะ) เดี๋ยวต้องทำกับข้าวอีก น้องกลับมาก็ต้องทำการบ้าน ไม่ได้มีใครอยากจะยุ่ง ทุกคนไม่ว่างหรอกต้องทำอย่างอื่น อีกอย่างทำไมต้องมานั่งรอ รอทำไมบอกให้กลับไปก็กลับไปสิ ชั้นรำคานจริง ๆ (พูดซ้ำๆ ??) จะเซ้าซี่ทำไม ของแค่นี้ บ้านเราไม่ได้มีนิสัยขโมยหรอก ถ้าเกิดว่าน้องเค้าเข้าห้องใคร แล้วไปหยิบของออกมาเนี๊ยะ ถึงจะเรียกว่าผิด แต่นี่เทอทำตกไว้(เริ่มยอมรับ) ซึ่งชั้นก็ไม่รู่ว่าใช่ของเทอไหม คนอื่นอาจจะเก็บไปแล้วเอามาให้น้องก็ได้(ปัดทำไม) ไอแพดก็มี ของแค่นี้เราไม่อยากได้หรอก ( คือรู้ครับว่ารวย ของชิ้นนี้ผมเก็บเงินซื้อเอง คุณค่าทางใจของผม ) หอเรามีต้องสองสามหลัง(อวดทำไม มันไม่เกี่ยว) เรื่องแค่นี้ ไปๆ หรืออยากนั่งรอก็เชิญ" (คือกุมาคุยดีๆ แต่ดูนี่คุยกับกูงี้เลยหรอ)
"ได้ครับ งั้นผมจะมารับของพรุ่งนี้ ตามที่รับปากไว้" แล้วเราก็เดินออกมา
คือที่เข้าใจอีกอย่าวคือ จะโกรธทำไม ในเมื่อคุยกันดีแล้ว เหมือนร้อนตัว แล้วอีกอย่างผมคงเด็กมั้งเลยร้อนตัวซะขนาดนี้
แต่หลักฐานมันก็มัดตัวขนาดนี้
ตอนแรกก็ร้อนใจนะครับว่า มันจะลูกเล่นหรือเปล่า เราก็เลยโทรไปหาตำรวจ แล้ว คุยได้ใจความว่า พรุ่งนี้จะแวะเข้าไปที่ สน. แล้วค่อยออกมา ถ้าไม่ได้จริงๆ ค่อยไปเคลียร์ที่โรงพัก
พรุ่งนี้จะเป็นยังไง จะมาเล่าต่อให้ฟังนะครับ ^^
โชคดีในความโชคร้าย ทำโทรศัพท์หาย หาเจอ คนเอาไปไม่ยอมคืน !!
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ผมเป็นคนเชียงใหม่ เหตุเกิดขึ้นตั้งแต่ปีที่แล้ว ประมาณช่วงเดือนตุลาคม 2556 ( จำวันที่ไม่ได้ ) ผมไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อน ๆ หลังจากเมาได้ที่ก็พากันกลับ(ผมไม่ได้ดื่มนะ) ผมได้ไปส่งเพื่อคนหนึ่งที่ หอแห่งหนึ่งที่ เจ็ดยอด ซึ่งเป็นเขตหนึ่งในตำบลช้างเผือก ที่เชียงใหม่ พอส่งเสร็จก็กลับหอ ตอนแรกไม่ได้เอะใจอะไรหรอกครับ แต่พอตื่นเช้ามาปรากฎว่ามือถือหาย ( ผมใช้มือถือซัมซุง เอสสาม มินิ ) โทรหาคนโน้นคนนี้ ( เอามือถือน้องโทร ) เค้าบอกว่า ผมเอาไปแล้ว ผมก็เอะใจแล้วว่าหายชัวร์ น่าจะหายที่หน้าหอที่ว่า สุดท้ายผมก็บึ่งรถออกไป ตอนนั้นประมาน 8.00 น. ไปที่หอที่ว่านี้ แล้วเห็นคนกวาดพื้นแต่งตัวดี หน้าตาดีหน่อย เลยเข้าไปถามว่า
"เห็นโทรศัพท์ สีขาวหรือเปล่าครับ เครื่องประมานนี้ " (เราก็ทำท่าให้เค้าดู)
"ไม่เห็นมีอะไรนะ" เค้าตอบมาด้วยน้ำเสียงส่ง ๆ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้เอะใจอะไร
คงคิดว่าหายแถวนี้แหละ พยายามตามหารอบ ๆ มันก็ไม่มีอะไร จนนึกขึ้นได้ว่า มือถือสมัยนี้มันมีระบบ แบคอัพข้อมูลละตรวจสอบพิกัดที่หาย (เราเติมโปรด้วย โล่งอก) แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะมันต้องให้เปิดเครื่องก่อน ( เห้อ ) หลังจากนั้นก็หาอีกประมานอาทิตย์กว่า ๆ แต่สุดท้ายก็ต้องทำใจ เพราะว่าระบบตามหาของซัมซุง ช่วงนั้นมันไม่ได้รัดกุมอะไรมาก (ความคิด) รีเซตทีเดียวข้อมูลก็หายแล้ว ก็เลยทำใจ แล้วยืมบีบีเหลือใช้ของเพื่อนมา (เศร้าใจที่สุด)
แล้วเหมือนโชคจะเข้าข้าง ( เหมือนจะ )
เมื่อประมานสองสามวันที่ผ่านมา เราก็นึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรไม่รู้ ก็เลยเปิดดูโน้นนี่ของกูเกิ้ล (คือหน้ากูเกิ้ลหน้าแรก มันจะมีให้กดลงชื่อเข้าใช้ พอเข้าใช้เสร็จปุ๊ป มันก็จะมีแอพให้เราเพียบตรงมุมขวา ทั้งแปลภาษา ค้นหา Youtube แผนที่ รูปภาพ ฯลฯ ) ผมเผลอกดเข้าไปดูภาพถ่าย ปุ๊ป ตอนแรกก็ไม่เอะใจนะ (เอะใจช้า) ก็มีรูปเด็กผู้หญิงใส่แว่นคนหนึ่ง เราก็นึกในใจนะว่า "มันเป็นใครว่ะ หรือว่าหลานของไอออม" (เพื่อนผม) เพราะไอดีนี้มีผมกับไอออมเข้าได้ แต่เผอิญว่า หลานไอออมหน้าตามันไม่ใช่แบบนี้นี่ เราก็เลยกดเข้าไปดูรูป แล้วพอดีแทบขวามือ มันจะแสดงข้อมูลรูปภาพด้วยว่าถ่ายไหนยังไง ป๊าปปปป !!! เหมือนฟ้ามาโปรด มีข้อมูลส่วนหนึ่งที่ผมสังเกตุเห็น เห้ยยยยยยยยย !!! นี่มัน SAMSUNG GT-I8190T ผมยังไม่แน่ใจ กดเข้าไปดู ป้าปปปปป ขึ้นหน้าที่เป็นเซริทช์ของกรูเกิ้ลแล้ว แฮชแท็กว่า #GT-I8190T รูปของเด็กหญิงแว่นคนนี้ขึ้นมาเต็มเบลยยย มีวิดิโอด้วยย ผมก็กดเข้าไปดูมันซะทุกรูป แล้วก็กดดูสถานที่ว่าแท็กจากไหน อ้าววเห้ยยย นี่มันหอที่กุทำหายนี่หว่า (ตอนแรกแค่ผู้ต้องสงสัยครับ ตอนนี้ผู้ต้องหาแล้ว) ความคิดแรกที่แว้ปเข้ามาคือ ก้ต้องไปเอาา (ขนาดทำใจแล้วนะเนี่ย)
หลังจากนั้นครับ ก่อนจะไปเอาของเนี๊ย ผมมีความคิดผุดขึ้นมาในหัวหนึ่งอย่าง คือถ้าไปเอาแล้วหลักฐานหละ ตอนนี้มีแค่กล่อง แล้วอะไรอีก เลยโทรหา 191 ก็เล่าให้เค้าฟังอย่าง จากนั้นถามเค้าต่อว่า
"ผมแจ้งความได้เลยไหมครับ"
"แจ้งได้เลย แต่เรามีใบเสร็จรับเงินไหมหล่ะ"
"อ๋อครับ แล้วก็ใบเสร็จนะครับ ขอบคุณครับ" เรารีบปัดเลย (เพราะว่ามันหาย)
วันนี้เป็นเป็นวันที่มีเรียนด้วยผมก็เข้าไปมหาลัยแล้วไปเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟัง เพื่อนมันตกใจแล้วพูดมาว่า
"อ่าวเห้ยย นี่มันอีเด็กแว่นหลานไอ่กู๋นี่หว่า"
"ไอกู๋ไหนว่ะ"
"ไม่รู้อะ กูเห็นเขาเรียกมันงี้ แต่อีเด็กเนี่ยมันอยู่หอกูนี่แหละ มันเป็นลูกเจ้าของหอ" บังเอิญแท้
"เห้ยงั้นไปส่งกูหน่อย กูกะจะไปพรุ่งนี้อะ หลักฐานยังไม่มี"
"'เออ งั้นกูไปส่งละกัน " ( จะส่งทำไมก็นอนนั่น -_- )
เย็นๆ พอกลับ จากนั้นคิดใจขึ้นได้ ว่าซื้อมาจากแม่วังสื่อสารที่กาดสวนแก้ว ผมก็ลองหาเบอร์จากในเน็ตแล้วก็โทรไป มี พนง.รับสารคนหนึ่ง
"ต้องการติดต่อเรื่องอะไรค๊ะ"
"คืออยากจะขอใบเสร็จอะครับ"
"..... " (เค้าคงงง )
"อ๋อ คือผมทำมือถือหายอะไรครับ แต่ว่าตอนนี้อะหาเจอแล้ว แต่ก็จะไปแจ้งความด้วย กลัวว่าคนที่เอาไปจะไม่คืน"
"ค่ะ ขอทราบ IMEI ด้วยค่ะ "
"ครับ IMEI เลข 355xxxxxxx ครับ "
"ยังไงจะลองเช็คดูให้นะค่ะ ขอเบอร์ทราบโทรศัพท์และชื่อลูกค้าด้วยค่ะ"
"บxx เบอร์ 091xxxxxxx ครับ "
"เรียบร้อยค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"ครับ "
ก็วางไป ตอนนั้นห้าโมงแล้ว เราก็ออกไปรับแฟน เค้าก็โทรกลับมา
"สวัสดีค่ะ คุณxx โทรจากแม่วังสือสาร กาดสวนแก้วนะค่ะ"
"ครับ"
"ตอนนี้ ทางเราปรื้นข้อมูลให้แล้วนะค่ะ ไม่ทราบสดวกมารับวันไหนค่ะ "
"พรุ่งนี้ประมาน 9 โมงครับ "
"อ๋อ ห้างเราเปิดประมาน 10 โมงอะค่ะ " (เงิบ ร้องไห้ )
"งั้นประมาน 10 ครึ่งแล้วกันครับ "
"โอเคค่ะ ขอบคุณมากค่ะ "
เย็น ๆ ผมกลับหอมา ก็กลับมาหากล่อง มีสงสายอะไร หูฟงหูฟังอะไรยัดใส่กล่องให้หมด เอามันไปเยอะๆ จัดไปเต็ม ๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็ไปที่กาดสวนแก้ว เดินเข้าไปรับใบเสร็จ เจอพนง. หน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง
"มาทำอะไรค๊ะ "
"มาเอาใบเสร็จ ที่คุยกันเมื่อวานอะครับซัมซุง" ผมก็ยิ้มหน่อย
"อ๋อ เชิญทางนี้ค่ะ"
ปุ๊ปปั๊บชะแว้ปป ได้มาแล้วในเสร็จเรา พร้อมราคาในปีนั้น
จากนั้นก็ไปแจ้งความที่ สน.ช้างเผือก แล้วก็เล่าให้เค้าฟังทุกอย่าง
จากนั้นเราก็กลับออกมา เสร็จประมาน 12.07 น.
จากนั้นก็รอ ๆๆๆ ถึงบ่ายสาม เพราะว่าเด็กหญิงแว่นน่าจะประมาน ป. 5-6 คงเลิกเรียนประมาน 3-4 โมงเย็น
เราก็รอถึงประมานบ่าย 3 ละก็เข้าไปหามัน แต่อีเด็กแว่นมันยังไม่เลิก
"ขอโทษนะครับ พอดีว่ามาหามือถืออะครับ พอดีว่ามันตกที่หน้าหอนี้"
"แล้วหายเมื่อไหร่ล่ะ" (อากู๋พูดอยู่ เหมือนจะพูดดี)
"ประมาณตุลาปีแล้วแล้วครับ" (เราก็พูดดีอยู่นะ)
"โทรศัพท์สีอะไร"
"สีขาวครับ เครื่องประมานนี้" (ก็ทำท่าให้ดู)
"หายเมื่อไหร่"
"ปีที่แล้วแล้วครับ"
"มันจะมีอยู่หรอ แต่ถ้ามีที่นี้เค้าก็เก็บให้นะ" (กูรู้ว่าเมิงเก็บ ก็เก็บให้ลูกเมิงไง)
จากนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา (คนเดียวกับคนที่อยู่ในรูปอีเด็กแว่นเลย เรามั่นใจเลยว่ามาถูก)
"มีอะไรหรอค่ะ"
"มาตามหามือถือหายครับ เครื่องสีขาว ประมานนี้"
จากนั้นก็เอากล่องให้ดู
"คือมันมีรูปของน้องคนหนึ่ง ซิงค์เข้ามาในอีเมลผม ผมก็เลยอยากรู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่หรือเปล่า"
"ไม่มี เด็กที่ไหนไม่มี" (กู๋พูด แล้วก็พูดแบบเนี๊ยะ เรื่อย ๆ )
"แปปหนึ่งนะครับ เต๋ายืมมือถือ" ผมก็เข้าจีเมลแล้วเปิดให้เค้าดู
ผู้หญิงที่เดินเข้ามาคนนี้ สีหน้าเปลี่ยนเลย เพราะว่ามันเป็นรูปอีเด็กนี่แล้วรูปผู้หญิงคนนี้ยิ้มอยู่ข้างหลัง
จากนั้นก็เดินไปอีกห้องหนึ่ง ผมก็เดินตามไป สีหน้าแกก็ตก ๆ หน่อย เราก็บอกว่า
"คือผมเห็นน้องคนนี้ เค้าถ่ายรูปแล้วซิ้งค์เข้ากับอีเมลผม แล้วผมก็ลองเช็คดูว่า ถ่ายจากไหน แล้วผมก็มาดูนี่มันเครื่องรุ่นเดียวกับผมเลย
ผมแค่อยากเช็คว่า รหัสเครื่องน้องเค้าตรงกับกล่องผมไหม"
เจ็คนนี้ ปฏิเสธเต็มที่บอกว่า "น้องเค้าไม่ได้ใช้มือถือนะ ถ้าจะมีก็มีขอป้านี่แหละ อะนี่" แล้วก็เอาโทรศัพท์ให้เราดู (ให้ดูทำไม ??)
"ตอนนี้เค้าไปเรียนอยู่ แต่ว่าโทรศัพท์เนี่ย ไม่มีจริงๆ " (ก็หลักฐานมันทงโท่ อะเจ๊ ๆๆๆๆ )
"แล้วมือถือนี่ละครับ รูปที่ถ่ายเข้ามาอีก"
"..." เค้าก็เงียบ เราก็พูดต่อ แต่จำไม่ได้ว่าพูดอะไร ประมานออกแนวว่า เราก็ตามหาอะ เอออ !
แล้วผมก็มานั่งที่ระเบียงกับเพื่อน เจ็นี่ก็ทำสีหน้าตก เดินเข้าไปคุยกันสามคน (พอดีว่ามีเจ็ก แก่ ๆ คนหนึ่งเดินลงมา )
แล้วจากนั้นเจ็นี่ก็เดินผ่านเราไปเลย ไม่พูดอะไรซักคำ แล้วกู๋มันก็เดินมาบอกว่า พรุ่งนี้ให้มาเอา 9 โมง
"ทำไมต้องมาเอา 9 โมงครับ" (เราก็พูดดีนะ)
"พรุ่งนี้ค่อยมา"
"แล้วทำไมต้อง 9 โมงครับ"
"จะเอาหรือไม่เอา" (คือ กูไม่ได้ขอให้ซื้อให้นะ เงินกู ของกู)
"เออ.. " (เราได้จะเออนะ เหมือนกับประมานว่าเออยาว ๆ กำลังคิด
แล้วมันก็เดินออกไป ไปพร้อมกับอีเจ๊นั่น เหมือนจะไปรับอีแว่นนั่น
เราก็ทำใจเย็นหน่อย เดินเข้าไปคุยกับอีเจ๊ก (ที่ร้อนตัวสุดคืออีเจ๊กนี่แหละ)
"ผมมาตามหามือถืออะครับ" (นึกว่าจะคุยดี)
"ก็เค้าก็บอกไปแล้ว (ใส่อารมณ์) ก็กู๋จะจัดการให้ เทอมาทำแบบนี้มันน่ารำคานรู้ไหม พูดไม่รู้เรื่องหรอเซ้าซี้อยู่ได้ (เอ้าาา ของกูอะ) ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งนักหรอก บ้านเราไม่ได้มีนิสัยขโมยของใคร เก็บอะไรได้ก็เอาไปคือ (หรอ) ขนาดกุญแจยังแขวนไว้ไม่มีใครมาเอา ทำไมชั้นต้องมาเอาของแค่นี้"
"ผมก็ไม่ได้ว่าใครขโมยนี่ครับ แค่อยากจะเช็คเฉยๆ"
"ก็บอกว่าให้มาเอาพรุ่งนี้ไง พูดไม่รู้เรื่องหรอ ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งหรอก ชั้นมีอะไรต้องทำ(เกี่ยวไรว่ะ) เดี๋ยวต้องทำกับข้าวอีก น้องกลับมาก็ต้องทำการบ้าน ไม่ได้มีใครอยากจะยุ่ง ทุกคนไม่ว่างหรอกต้องทำอย่างอื่น อีกอย่างทำไมต้องมานั่งรอ รอทำไมบอกให้กลับไปก็กลับไปสิ ชั้นรำคานจริง ๆ (พูดซ้ำๆ ??) จะเซ้าซี่ทำไม ของแค่นี้ บ้านเราไม่ได้มีนิสัยขโมยหรอก ถ้าเกิดว่าน้องเค้าเข้าห้องใคร แล้วไปหยิบของออกมาเนี๊ยะ ถึงจะเรียกว่าผิด แต่นี่เทอทำตกไว้(เริ่มยอมรับ) ซึ่งชั้นก็ไม่รู่ว่าใช่ของเทอไหม คนอื่นอาจจะเก็บไปแล้วเอามาให้น้องก็ได้(ปัดทำไม) ไอแพดก็มี ของแค่นี้เราไม่อยากได้หรอก ( คือรู้ครับว่ารวย ของชิ้นนี้ผมเก็บเงินซื้อเอง คุณค่าทางใจของผม ) หอเรามีต้องสองสามหลัง(อวดทำไม มันไม่เกี่ยว) เรื่องแค่นี้ ไปๆ หรืออยากนั่งรอก็เชิญ" (คือกุมาคุยดีๆ แต่ดูนี่คุยกับกูงี้เลยหรอ)
"ได้ครับ งั้นผมจะมารับของพรุ่งนี้ ตามที่รับปากไว้" แล้วเราก็เดินออกมา
คือที่เข้าใจอีกอย่าวคือ จะโกรธทำไม ในเมื่อคุยกันดีแล้ว เหมือนร้อนตัว แล้วอีกอย่างผมคงเด็กมั้งเลยร้อนตัวซะขนาดนี้
แต่หลักฐานมันก็มัดตัวขนาดนี้
ตอนแรกก็ร้อนใจนะครับว่า มันจะลูกเล่นหรือเปล่า เราก็เลยโทรไปหาตำรวจ แล้ว คุยได้ใจความว่า พรุ่งนี้จะแวะเข้าไปที่ สน. แล้วค่อยออกมา ถ้าไม่ได้จริงๆ ค่อยไปเคลียร์ที่โรงพัก
พรุ่งนี้จะเป็นยังไง จะมาเล่าต่อให้ฟังนะครับ ^^