เรื่องนี้ผ่านการพิจารณาแล้ว นะครับ และผมได้ขออนุญาต บรรณาธิการ เพื่อนำมาลงให้ทุกท่านได้อ่านก่อนวางแผงครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตาม
ปล. ( ผมลง 2 บทต่อ 1 สัปดาห์นะครับ บางบทยาว 10-17 หน้า อาจมีตัดทอนในการลง)
ทั้งนี้ แนะนำ เพิ่มเติมได้นะครับ ผมน้อมรับทุกข้อคิดเห็น
..............................................................................
โลกนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนถูกโบ้ยข้อหา ‘กักขังหน่วงเหนี่ยวและข่มขืนผู้ชาย!!’
เหตุการณ์เดียวเปลี่ยนชีวิต
‘ใบหยก’ สาวเสิร์ฟร้านอาหารตกสู่หุบเหวลึก แต่สาวผิวสีน้ำผึ้งไม่ยอมแพ้โชคชะตา ฮึดกัดฟันสู้พลิกวิกฤตเป็นโอกาส ตลบหลังคำพิพากษาเฮงซวยของคนใจร้าย เรียกร้องสิทธิ์การเป็นสะใภ้เล็ก ตระกูลรัตนทองธาร!!
ถึง
‘มีบริบูรณ์’ เพื่อนรักในวัยเด็กจะยอมเล่มเกมกำมะลอวาดชีวิตรักแสนสุขในคฤหาสน์หลังงามด้วยกัน แต่ถนนสายนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อ
‘เพชรเอก’ ว่าที่พี่ชายสามีเปิดคอร์สโหดสกัดดาวรุ่ง ขัดแข้งขัดขาหญิงสาวปากตำแยที่หวังรวยทางลัด แถมเคราะห์ยังซ้ำกรรมก็ซัด อดีตจากวันวานถูกขุดคุ้ย ซึ่งไม่ใช่เรื่องรักฝังใจ แต่เป็นคดีแค้นฝังหุ่น!
ในย่างก้าวที่เลือกเดิน ใบหยกต้องเสี่ยงภัยกับแผนลับลวงพรางในเครือญาติ กระทั่งทุกอย่างถึงจุดแตกหัก หล่อนต้องตกกระไดพลอยโจร ถูกจับเข้าเครื่องประหารหัวสุนัข!!
กว่าจะได้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรกับใครคนนั้น!?!
หญิงสาวก็รู้ซึ้งแล้วว่า ...ของฟรีไม่มีในโลก รักแท้ต้องซื้อด้วยหัวใจ!
บทนำ
บานประตูไม้อัดสีเขียวถูกกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างหนักหน่วง เสียงเคาะประตูดังปังๆ ลั่นโถงทางเดินแฟลตคนหาเช้ากินค่ำเก่าซอมซ่อ
ป้ายไม้หมายเลขห้อง ๕๐๖ไหวไปมา ใบหยกสาวผิวสีแทนผู้ผล็อยหลับบนโซฟาหนังเทียมก่อนรุ่งสาง สะดุ้งเฮือกสุดตัว ดวงหน้าสวยจัดซีดเผือด เกิดอาการช็อก สมองขาวโพลนชั่วขณะ
กระทั่งม่านตาปรับรับแสงสว่าง หล่อนจึงข่มกลั้นความกลัว ตะโกนถามด้วยเสียงสั่นจัด
“ใครน่ะ!?!...”
ไม่มีเสียงตอบกลับ บานประตูยังมีเสียงดังรัวราวเสียงประทัด คนที่อยู่ข้างนอกหมายมั่นจะจู่โจมเข้ามาให้ถึงตัวหญิงสาวให้ได้
“ฉันถามว่าใคร!!” ใบหยกสูดลมหายใจลึก ทำใจดีสู้เสือ ก้าวตรงไปที่ประตู ทว่าไม่ทันสังเกตถังน้ำพลาสติกที่วางไว้ข้างเตียง ขาข้างหนึ่งเลยเตะเต็มแรง ถังใบนั้นล้มคว่ำ เป็นเหตุให้สิ่งที่อยู่ข้างในเปรอะไปทั่วพื้นห้อง กลิ่นเหม็นเปรี้ยวลอยตลบ ด้วยในถังเต็มไปด้วยเศษอาเจียนและน้ำปัสสาวะ แน่นอนไม่ใช่ของหล่อน ถ้าอย่างนั้น เป็นของใครกัน !?!
โลกของใบหยกหมุนคว้างไปชั่วขณะ ความคิดยังปะติดปะต่อไม่ได้
คนข้างนอกยังระดมบาทาหนักๆ กระทืบบานประตูไม้จนแทบจะปลิวหวือออกจากกรอบวงกบ
“เฮ้ย! เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ให้เวลา นับหนึ่งถึงสาม...” เสียงมัจจุราชหน้าประตูห้องเร่งเร้า
หญิงสาวนึกถึงคุณพระคุณเจ้า คิดหัวแทบระเบิด หล่อนเคยไปก่อคดีร้ายแรงอะไรไว้ที่ไหน!?!
เปล่าเลยถึงจะจน เกิดมาในสภาพครอบครัวไม่พร้อมหน้าขาดบิดา แต่หล่อนรักศักดิ์ศรยิ่งชีพ
ไม่เคยคิดหวังรวยทางลัด ด้วยการทำผิดศีลธรรม แม้จะมีผู้ชายมากหน้ามาขายขนมจีบ แต่หล่อนตั้งใจมั่นว่า เมื่อสองมือ สองขายังดี หล่อนจักหาเลี้ยงตนเองให้รอด และแน่นอนว่าจะไม่ยอมนอนรอความหวัง หรือพึงโชคชะตาอย่างลมๆ แล้งๆ
เมื่อไม่ได้เป็นกิ๊กกับสามีชาวบ้าน หรือเล่นพนัน ติดหนี้ยืมสินใคร เหตุการณ์ระทึกขวัญเช่นนี้ จึงไม่ควรเกิดขึ้นกับใบหยก!
ดวงตาสีเทาเข้มหันซ้ายแลขวาเพื่อหาตัวช่วย กระทั่งพบมือถือ พอเห็นว่ามันวางอยู่ใต้ชั้นหนังสือก็ยิ้มดีใจ ทว่าไม่ทันคว้ามากดเบอร์ติดต่อใครเพื่อขอความช่วยเหลือ สติพลันเตลิดสุดกู่ เมื่อสายตาหล่อนเหลือบไปเห็นร่างบนเตียงนอนขนาดสามฟุตครึ่ง!
โอ้ ร่างนั้นคือต้นสายปลายเหตุที่มาของเสียงด้านนอกประตูห้องหล่อนเป็นแน่
บนเตียงเหล็กเก่าทรุดโทรม มีชายหนุ่มคนหนึ่งนอนหลับไร้สติ ผ้าห่มผืนบางคลุมร่างขาวนวลเนียนราวกับหญิงสาวไว้อย่างหมิ่นเหม่ และภาพที่เห็นก็สร้างจินตนาการหวามไหวสู่หัวใจใบหยก
ในขณะที่กำลังเผลอไผลกับชายหนุ่มบนเตียง เสียงด้านนอกก็ดังแทรกขึ้น
“หนึ่ง...สอง...” ไม่ทันถึงสามด้วยซ้ำ บานประตูก็เปิดผลัวะเข้ามาราวกับมีมือใหญ่ยักษ์กระชากสุดแรง
หญิงสาวกระโดดไปยืนตัวสั่นมุมห้อง สองร่างยักษ์ปักหลั่นก้าวอาดๆ ผ่านประตูเป็นทัพหน้า ถัดไปคือชายร่างเล็กตัวผอมสีหน้าอิดโรย และคนสุดท้ายคือผู้ชายที่ทำให้ใบหยกนิ่งค้างไปหลายวินาที
ชายคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ วางมาดสง่าภูมิฐาน เขาแต่งตัวเนี้ยบด้วยเสื้อผ้าราคาแพง สวมแว่นตาดำกรอบใหญ่ ดวงหน้าขาวจัดตัดกับคิ้วเข้มหนา จมูกโด่งแลเห็นรอยหักเล็กๆ เป็นเอกลักษณ์ ริมฝีปากบนบางเฉียบรับกับริมฝีปากล่างสีสด และไรหนวดซึ่งขึ้นเขียวครึ้มขับให้เขาดูหล่อเหลาแฝงด้วยเสน่ห์เหลือร้าย ดูร้ายเสียยิ่งกว่าเจ้าป่าที่เตรียมกระโจนขย้ำคอหอยลูกกวางหลงทาง!!
“ฮึ…นึกแล้วว่าต้องเป็นเธอ!” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด เส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบ จมูกเขาขยับไปมา เพราะกลิ่นเหม็นในห้อง ชวนให้คลื่นไส้พิกล และพัดลมเพดานที่หมุนอย่างช้าๆ ด้วยเสียงดังน่ารำคาญนั้น ก็ไม่อาจทำให้กลิ่นไม่พึงปรารถนาลอยพ้นออกจากห้องเล็กเท่ารูหนูนั้นได้
“ทำไม เป็นฉันแล้วทำไมยะ รู้จักกันหรือก็เปล่า” หญิงสาวแหว กำหมัดแน่น เชิดหน้าสูงท้าทาย หัวสมองพยายามคิดอย่างหนัก เขากับหล่อนเคยรู้จักกันตั้งแต่ชาติปางไหน?
“รู้จักสิ รู้จักดีเสียด้วย นี่คงจนตรอก จนถึงขั้นจับผู้ชายกินสิท่า ถึงได้พามาซุกไว้ในห้องเช่ารูหนูแบบนี้” เขาโยนข้อหารุนแรงให้หล่อน ทิ้งหางเสียง
‘ฮึ’ ในลำคอเหยียดหยามหญิงสาวผิวเข้ม เห็นผิวพรรณหล่อนแล้ว เขาก็มองทะลุไปถึงหัวใจว่า คงจะดำปี๋พอกัน!
ใบหยกอ้าปากพะงาบๆ มองเขาอย่างขุ่นใจ เกือบลืมไปว่า เมื่อคืนเกิดความวุ่นวายจนข้างห้องแตกตื่น พากันเยี่ยมหน้ามามองอย่างสอดรู้สอดเห็น
หลังจากเรแบนรุ่นน้องที่ทำงานร้านอาหารด้วยกันและพักอยู่ในแฟลตนี้เหมือนกับหล่อน หิ้วปีกเจ้านายหรือมีบริบูรณ์เพื่อนหล่อนมาหาในสภาพเปียกปอนเป็นลูกหมาตกน้ำ
มีบริบูรณ์คือลูกชายคนเล็กของตระกูลรัตนทองธาร เขาเป็นร็อคสตาร์หน้าใหม่ของวงการ ผ่านการประกวดเวทีเรียลลิตีโชว์ชื่อดังของเมืองไทย ในอดีตเขากับใบหยกเคยเล่นหัวกันมาหลายปี กระทั่งมีเหตุต้องแยกย้ายไปคนละทิศละทาง จวบจนโชคชะตาลิขิตให้ทั้งคู่ได้มาพบกันอีกครั้ง
ชายหนุ่มเป็นลูกรักคุณอนันต์ซึ่งร่ำรวยด้วยธุรกิจสินค้าในวงการก่อสร้างและ เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของช่อแก้วผู้เป็นมารดา ความเนื้อหอมทำให้สาวๆ ตามกรี๊ด มารดาจึงหวงเขาราวกับนางจงอางหวงไข่
ในความน่ารัก แสนดีของมีบริบูรณ์ มาพร้อมปัญหาปวดใจเสมอ เขามักก่อเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อน ตกเป็นข่าวตามสื่อต่างๆ ส่วนมากไปในทำนองเสื่อมเสียชื่อเสียง
เมื่อคืนพอใบหยกเห็นหน้ามีบริบูรณ์เข้า หล่อนก็มองเห็นเค้าลาง ของเรื่องร้ายๆ ที่จะตามมา ดวงหน้าขาวนวลมีรอยข่วนข้างแก้มลามถึงลำคอ เหนือคิ้วข้างซ้ายมีแผลแตกดูน่ากลัวราวกับไปฟัดกับใครมา ซักถามอย่างไรเขาก็ปิดปากเงียบ หล่อนเลยจำต้องปล่อยเลยตามเลย ด้วยรู้ดีว่าเขามีนิสัยดื้อเงียบ มาตั้งแต่ไหน แต่ไร หากซักไซ้ไม่เลิกรังแต่จะผิดใจกันเสียเปล่า
หลังจากนั้นทั้งสามก็นั่งคุยสารพัดเรื่องเฮฮา มีบริบูรณ์กับเรแบนดวลเบียร์พร้อมร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน ใบหยกทำหน้าที่แม่ครัว ปรุงยำรสแซบ และทำสุกี้แสนอร่อยในกระทะไฟฟ้าคอยบริการพวกเขาจนอิ่มหนำ
ตำแยกิ่งเพชร (รีไรท์) บทนำ
ขอบคุณสำหรับการติดตาม
ปล. ( ผมลง 2 บทต่อ 1 สัปดาห์นะครับ บางบทยาว 10-17 หน้า อาจมีตัดทอนในการลง)
ทั้งนี้ แนะนำ เพิ่มเติมได้นะครับ ผมน้อมรับทุกข้อคิดเห็น
..............................................................................
โลกนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนถูกโบ้ยข้อหา ‘กักขังหน่วงเหนี่ยวและข่มขืนผู้ชาย!!’
เหตุการณ์เดียวเปลี่ยนชีวิต ‘ใบหยก’ สาวเสิร์ฟร้านอาหารตกสู่หุบเหวลึก แต่สาวผิวสีน้ำผึ้งไม่ยอมแพ้โชคชะตา ฮึดกัดฟันสู้พลิกวิกฤตเป็นโอกาส ตลบหลังคำพิพากษาเฮงซวยของคนใจร้าย เรียกร้องสิทธิ์การเป็นสะใภ้เล็ก ตระกูลรัตนทองธาร!!
ถึง ‘มีบริบูรณ์’ เพื่อนรักในวัยเด็กจะยอมเล่มเกมกำมะลอวาดชีวิตรักแสนสุขในคฤหาสน์หลังงามด้วยกัน แต่ถนนสายนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อ ‘เพชรเอก’ ว่าที่พี่ชายสามีเปิดคอร์สโหดสกัดดาวรุ่ง ขัดแข้งขัดขาหญิงสาวปากตำแยที่หวังรวยทางลัด แถมเคราะห์ยังซ้ำกรรมก็ซัด อดีตจากวันวานถูกขุดคุ้ย ซึ่งไม่ใช่เรื่องรักฝังใจ แต่เป็นคดีแค้นฝังหุ่น!
ในย่างก้าวที่เลือกเดิน ใบหยกต้องเสี่ยงภัยกับแผนลับลวงพรางในเครือญาติ กระทั่งทุกอย่างถึงจุดแตกหัก หล่อนต้องตกกระไดพลอยโจร ถูกจับเข้าเครื่องประหารหัวสุนัข!!
กว่าจะได้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรกับใครคนนั้น!?!
หญิงสาวก็รู้ซึ้งแล้วว่า ...ของฟรีไม่มีในโลก รักแท้ต้องซื้อด้วยหัวใจ!
บทนำ
บานประตูไม้อัดสีเขียวถูกกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างหนักหน่วง เสียงเคาะประตูดังปังๆ ลั่นโถงทางเดินแฟลตคนหาเช้ากินค่ำเก่าซอมซ่อ
ป้ายไม้หมายเลขห้อง ๕๐๖ไหวไปมา ใบหยกสาวผิวสีแทนผู้ผล็อยหลับบนโซฟาหนังเทียมก่อนรุ่งสาง สะดุ้งเฮือกสุดตัว ดวงหน้าสวยจัดซีดเผือด เกิดอาการช็อก สมองขาวโพลนชั่วขณะ
กระทั่งม่านตาปรับรับแสงสว่าง หล่อนจึงข่มกลั้นความกลัว ตะโกนถามด้วยเสียงสั่นจัด
“ใครน่ะ!?!...”
ไม่มีเสียงตอบกลับ บานประตูยังมีเสียงดังรัวราวเสียงประทัด คนที่อยู่ข้างนอกหมายมั่นจะจู่โจมเข้ามาให้ถึงตัวหญิงสาวให้ได้
“ฉันถามว่าใคร!!” ใบหยกสูดลมหายใจลึก ทำใจดีสู้เสือ ก้าวตรงไปที่ประตู ทว่าไม่ทันสังเกตถังน้ำพลาสติกที่วางไว้ข้างเตียง ขาข้างหนึ่งเลยเตะเต็มแรง ถังใบนั้นล้มคว่ำ เป็นเหตุให้สิ่งที่อยู่ข้างในเปรอะไปทั่วพื้นห้อง กลิ่นเหม็นเปรี้ยวลอยตลบ ด้วยในถังเต็มไปด้วยเศษอาเจียนและน้ำปัสสาวะ แน่นอนไม่ใช่ของหล่อน ถ้าอย่างนั้น เป็นของใครกัน !?!
โลกของใบหยกหมุนคว้างไปชั่วขณะ ความคิดยังปะติดปะต่อไม่ได้
คนข้างนอกยังระดมบาทาหนักๆ กระทืบบานประตูไม้จนแทบจะปลิวหวือออกจากกรอบวงกบ
“เฮ้ย! เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ให้เวลา นับหนึ่งถึงสาม...” เสียงมัจจุราชหน้าประตูห้องเร่งเร้า
หญิงสาวนึกถึงคุณพระคุณเจ้า คิดหัวแทบระเบิด หล่อนเคยไปก่อคดีร้ายแรงอะไรไว้ที่ไหน!?!
เปล่าเลยถึงจะจน เกิดมาในสภาพครอบครัวไม่พร้อมหน้าขาดบิดา แต่หล่อนรักศักดิ์ศรยิ่งชีพ
ไม่เคยคิดหวังรวยทางลัด ด้วยการทำผิดศีลธรรม แม้จะมีผู้ชายมากหน้ามาขายขนมจีบ แต่หล่อนตั้งใจมั่นว่า เมื่อสองมือ สองขายังดี หล่อนจักหาเลี้ยงตนเองให้รอด และแน่นอนว่าจะไม่ยอมนอนรอความหวัง หรือพึงโชคชะตาอย่างลมๆ แล้งๆ
เมื่อไม่ได้เป็นกิ๊กกับสามีชาวบ้าน หรือเล่นพนัน ติดหนี้ยืมสินใคร เหตุการณ์ระทึกขวัญเช่นนี้ จึงไม่ควรเกิดขึ้นกับใบหยก!
ดวงตาสีเทาเข้มหันซ้ายแลขวาเพื่อหาตัวช่วย กระทั่งพบมือถือ พอเห็นว่ามันวางอยู่ใต้ชั้นหนังสือก็ยิ้มดีใจ ทว่าไม่ทันคว้ามากดเบอร์ติดต่อใครเพื่อขอความช่วยเหลือ สติพลันเตลิดสุดกู่ เมื่อสายตาหล่อนเหลือบไปเห็นร่างบนเตียงนอนขนาดสามฟุตครึ่ง!
โอ้ ร่างนั้นคือต้นสายปลายเหตุที่มาของเสียงด้านนอกประตูห้องหล่อนเป็นแน่
บนเตียงเหล็กเก่าทรุดโทรม มีชายหนุ่มคนหนึ่งนอนหลับไร้สติ ผ้าห่มผืนบางคลุมร่างขาวนวลเนียนราวกับหญิงสาวไว้อย่างหมิ่นเหม่ และภาพที่เห็นก็สร้างจินตนาการหวามไหวสู่หัวใจใบหยก
ในขณะที่กำลังเผลอไผลกับชายหนุ่มบนเตียง เสียงด้านนอกก็ดังแทรกขึ้น
“หนึ่ง...สอง...” ไม่ทันถึงสามด้วยซ้ำ บานประตูก็เปิดผลัวะเข้ามาราวกับมีมือใหญ่ยักษ์กระชากสุดแรง
หญิงสาวกระโดดไปยืนตัวสั่นมุมห้อง สองร่างยักษ์ปักหลั่นก้าวอาดๆ ผ่านประตูเป็นทัพหน้า ถัดไปคือชายร่างเล็กตัวผอมสีหน้าอิดโรย และคนสุดท้ายคือผู้ชายที่ทำให้ใบหยกนิ่งค้างไปหลายวินาที
ชายคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ วางมาดสง่าภูมิฐาน เขาแต่งตัวเนี้ยบด้วยเสื้อผ้าราคาแพง สวมแว่นตาดำกรอบใหญ่ ดวงหน้าขาวจัดตัดกับคิ้วเข้มหนา จมูกโด่งแลเห็นรอยหักเล็กๆ เป็นเอกลักษณ์ ริมฝีปากบนบางเฉียบรับกับริมฝีปากล่างสีสด และไรหนวดซึ่งขึ้นเขียวครึ้มขับให้เขาดูหล่อเหลาแฝงด้วยเสน่ห์เหลือร้าย ดูร้ายเสียยิ่งกว่าเจ้าป่าที่เตรียมกระโจนขย้ำคอหอยลูกกวางหลงทาง!!
“ฮึ…นึกแล้วว่าต้องเป็นเธอ!” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด เส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบ จมูกเขาขยับไปมา เพราะกลิ่นเหม็นในห้อง ชวนให้คลื่นไส้พิกล และพัดลมเพดานที่หมุนอย่างช้าๆ ด้วยเสียงดังน่ารำคาญนั้น ก็ไม่อาจทำให้กลิ่นไม่พึงปรารถนาลอยพ้นออกจากห้องเล็กเท่ารูหนูนั้นได้
“ทำไม เป็นฉันแล้วทำไมยะ รู้จักกันหรือก็เปล่า” หญิงสาวแหว กำหมัดแน่น เชิดหน้าสูงท้าทาย หัวสมองพยายามคิดอย่างหนัก เขากับหล่อนเคยรู้จักกันตั้งแต่ชาติปางไหน?
“รู้จักสิ รู้จักดีเสียด้วย นี่คงจนตรอก จนถึงขั้นจับผู้ชายกินสิท่า ถึงได้พามาซุกไว้ในห้องเช่ารูหนูแบบนี้” เขาโยนข้อหารุนแรงให้หล่อน ทิ้งหางเสียง
‘ฮึ’ ในลำคอเหยียดหยามหญิงสาวผิวเข้ม เห็นผิวพรรณหล่อนแล้ว เขาก็มองทะลุไปถึงหัวใจว่า คงจะดำปี๋พอกัน!
ใบหยกอ้าปากพะงาบๆ มองเขาอย่างขุ่นใจ เกือบลืมไปว่า เมื่อคืนเกิดความวุ่นวายจนข้างห้องแตกตื่น พากันเยี่ยมหน้ามามองอย่างสอดรู้สอดเห็น
หลังจากเรแบนรุ่นน้องที่ทำงานร้านอาหารด้วยกันและพักอยู่ในแฟลตนี้เหมือนกับหล่อน หิ้วปีกเจ้านายหรือมีบริบูรณ์เพื่อนหล่อนมาหาในสภาพเปียกปอนเป็นลูกหมาตกน้ำ
มีบริบูรณ์คือลูกชายคนเล็กของตระกูลรัตนทองธาร เขาเป็นร็อคสตาร์หน้าใหม่ของวงการ ผ่านการประกวดเวทีเรียลลิตีโชว์ชื่อดังของเมืองไทย ในอดีตเขากับใบหยกเคยเล่นหัวกันมาหลายปี กระทั่งมีเหตุต้องแยกย้ายไปคนละทิศละทาง จวบจนโชคชะตาลิขิตให้ทั้งคู่ได้มาพบกันอีกครั้ง
ชายหนุ่มเป็นลูกรักคุณอนันต์ซึ่งร่ำรวยด้วยธุรกิจสินค้าในวงการก่อสร้างและ เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของช่อแก้วผู้เป็นมารดา ความเนื้อหอมทำให้สาวๆ ตามกรี๊ด มารดาจึงหวงเขาราวกับนางจงอางหวงไข่
ในความน่ารัก แสนดีของมีบริบูรณ์ มาพร้อมปัญหาปวดใจเสมอ เขามักก่อเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อน ตกเป็นข่าวตามสื่อต่างๆ ส่วนมากไปในทำนองเสื่อมเสียชื่อเสียง
เมื่อคืนพอใบหยกเห็นหน้ามีบริบูรณ์เข้า หล่อนก็มองเห็นเค้าลาง ของเรื่องร้ายๆ ที่จะตามมา ดวงหน้าขาวนวลมีรอยข่วนข้างแก้มลามถึงลำคอ เหนือคิ้วข้างซ้ายมีแผลแตกดูน่ากลัวราวกับไปฟัดกับใครมา ซักถามอย่างไรเขาก็ปิดปากเงียบ หล่อนเลยจำต้องปล่อยเลยตามเลย ด้วยรู้ดีว่าเขามีนิสัยดื้อเงียบ มาตั้งแต่ไหน แต่ไร หากซักไซ้ไม่เลิกรังแต่จะผิดใจกันเสียเปล่า
หลังจากนั้นทั้งสามก็นั่งคุยสารพัดเรื่องเฮฮา มีบริบูรณ์กับเรแบนดวลเบียร์พร้อมร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน ใบหยกทำหน้าที่แม่ครัว ปรุงยำรสแซบ และทำสุกี้แสนอร่อยในกระทะไฟฟ้าคอยบริการพวกเขาจนอิ่มหนำ