[CR] Viet ^T^ Dream

กระทู้รีวิว

Backpack

ไม่มีอารายมาก >>>> แค่อยากเล่าว่า.... ไปเมืองนอกมา อิ อิ
เรื่องทั้งเรื่อง เป็นเรื่องราวของคนแก่ชายขอบประเทศ 6 คน ที่อยากไปเมืองนอกแบบ Bag Pack (ไม่ได้ไปแบบ Back Pack นะ) ก่อนที่กล้ามเนื้อจะอ่อนแรงในช่วงบั้นปลายของชีวิต
ติดตาม EPI 1ที่นี่ http://pantip.com/topic/32204850
เริ่มต้น EPI 2 (คือบอกตรงๆ นะทำไม่ค่อบเป็น review อะไรนี่น่ะ) >>>>>
วันแรกยังไม่จบนะครับ Half Day trip ในโฮจิมินเรายังม่ีต่อ
ว่าถึงผลิตภัณฑ์จากเปลือกไข่

แล้วเราก็จากที่นี่ด้วยมือเปล่า ไม่ใช่ว่าไม่มีน้ำใจต่อผู้พิการนะครับ แต่เบี้ยหอย หอยน้อย
จุดหมายต่อไปเป็น โบสถ์นอร์ทเธอดามแห่งโฮจิมิน สร้างปี พ.ศ 2420 (ใช้เวลาสร้าง 6 ปี) ไกด์บอกว่าอิฐทุกก้อนที่นี่เป็นอิฐที่ขนมาจากฝรั่งเศสและเป็นอิฐเก่าทุกก้อน สวยงามมากๆๆๆ

(หมั่นไส้คนในรูป)

ถามว่าสวยงามมากมั๊ย สวยมากครับ แล้วทำไมไม่เข้าไปดูข้างใน >>>> ขี้เกียจ ตอบเลย เหนื่อย
ขอบอกว่ารูปแบบทางสถาปัตยกรรมเหมือนกับโบสถ์พระแม่ ที่จันทบุรี บ้านเฮา เด๊ะ เด๊ะ !!!! เลยไม่ค่อยตืนตาตื่นใจ ตาแหก ตาเหลือก เหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่น
จุดหมายสุดท้ายเป็นไปรษณีย์กลางโฮจิมินครับ ที่นีอลังการมาก ใหญ่โต มโหฬาร ภายในมีแต่นักท่องเที่ยวเข้าไปุ่ายรูปเต็มไปหมด แต่ยังเปิดให้บริการตามปกตินะครับ ยังแอบส่งไปรษณียบัตรกลับมาหาตัวเองที่ชายแดนเลย เสียค่าสแตมป์ไป 10,500 ดอง เองครับ ระยะเวลาในการส่งร่วม 2 อาทิตย์แน่ะ

ตู้แดงนี่ ตู้อะไรไม่รู้เนาะ ไม่ได้เดินไปดู ใครรู้ช่วยบอกที ?
หลังเดินชมตู้ไปรษณีย์โคมแดงกันจนเหนื่อย เริ่มต้องหาอะไรมาถ่วงท้องกันอีกแล้ว ด้านขวามือเป็น Dunkin Donut ซึ่งร้านสวยมาก และด้วยความที่เป็นเหยื่อการตลาด การกินโดนัทครั้งนี้ ต้องหอบหิ้วกันไปถึงยาตรัง

หมดค่าโดนัทไปอีก 285,000 ดอง : (
ด้านหน้าไปรษณีย์ มีของที่ระลึกจากแม่ค้าหาบเร่ขายมากมาย มีชิ้นนึงน่าสนใจ เป็น Pop up Card รูปไปรษณีย์กลาง กะ โบสถ์

ถามว่าได้ซื้อมั๊ย ที่ว่าน่ารักน่ะ ป่าวเลยครับ กลัวหอบไปแล้วพังระหว่างขนส่ง (เหตุผลแฝงเร้นมีมากกว่านั้น)
สิ้นสุด Half day tour ประมาณ 5 โมงเย็น รถก็ส่งเรากลับ เวียตซีทัวร์

คันแดงล่ะครับที่พาเราตะลอน ขอแอบเม้าท์ว่าไกด์ ชาวเวียดนามคนนี้อัธยาศัยดีมากๆๆ โดยเฉพาะกับสาวเกาหลีที่มาคนเดียว แต่ถ้าพูดถึงสงครามทีไร เค้าจะใส่อารมณ์มาก ๆ คนนั่งใกล้ๆ ไม่ต้องใส่มูสเพิ่มกันเลยทีเดียว (- feeling รู้สึกหวาดกลัว)
กลับมาถึง บริษัททัวร์ก็ต้องหาอะไรทำ เพื่อรอเวลาขึ้นรถ 2 ทุ่ม ทำไรดี >>>> สำหรับพวกเรา ไม่มีอะไรฆ่าเวลาได้ดีไปกว่า การกิน
แน่นอนครับ ต้องหาอะไรกิน เพราะช่วงบ่ายเรายังไม่ได้กินอะไร เลยนอกจาโดนัท ก่อนขึ้นรถกลับ
เฝอครับ มาเวียดนามต้องทานเฝอ เข้าไปถามเวียตซี ว่าร้านไหนขึ้นชื่อ เค้าก็ชี้ให้เดินเลี้ยวซ้าย เธอบอกว่าอร่อยมากกก !!!!! ประมาณว่า แซ่บเวอร์
เจอแล้วครับร้านที่ว่า สั่งเฝอไปคนละชาม ตกประมาณชามละ 50,000 - 70,000 ดอง ขึ้นอยู่กับว่าจะใส่อะไรบ้าง

หมดค่าอาหารที่ร้านนี้ไปประมาณ 700 กว่าบาท แม่เจ้า !!!! แค่วันแรก เราก็หมดกะการกินไปเยอะมาก วันต่อไปจะกินไรล่ะ มิแคล้วต้องกินมาม่า ที่ made in Thailand เหรอน่ะ
ตรงข้ามร้านเฝอ เป็นสวนสาธารณะ ครับ ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ 18.00 น. เราก็ข้ามไปนั่งเล่นกัน คนที่รักการออกกำลังกาย เดินบ้าง แอโรบิคบ้าง บางคนดิสสด แบบไม่มีเพลงก็มี มองไปมองมา ผู้คนที่นี่หน้าตาดี เหมือนอยู่เกาหลีไงไม่รู้ (เพื่อนหันถามว่า เมิงเคยไปมาเมื่อไหร่ ป่าวเลย กรูเคยดู แดจังกึม เก่าไปป่ะ !!!) ในขณะที่ผู้คนกำลังออกกำลังกายกันอย่างบ้าคลั่ง เราก็เห็นมนุษย์ป้ากลุ่มหนึ่ง นั่งทำอะไรบางอย่างทีแฝงไว้ด้วยพลังงาน ที่ไม่อาจมองเห็น

อุ๊ แม่เจ้า !!!! วันนี้เธอยังไม่ได้กินอะไรมากันซินะ (เธอนั่งจกมาม่าผัดริมทาง ราคากล่องละ 45 บาท)
เริ่มค่ำแล้วไม่รู้จะไปไหน เริ่มอยากอาบน้ำ ไม่รู้ว่าที่ซินทัวร์ เค้ามีที่อาบน้ำหรือเปล่า ถึงมีเราก็ไม่อาบ ก็เดินกลับไปแถว บริษัท หาร้านอาหารนั่งกินต่อ ห๊ะ !!!! กินต่อ มนุษย์ป้า 2 คน เดินเลยไปนวด ซึ่งได้ข่าวมาภายกลังว่า ถูกปล้นค่าติ๊ปไปต่อหน้าต่อตา ด้วยความมึนงง ส่วนอีกกลุ่มนั่งจิบเบียร์พลางๆ อยู่ที่ร้าน

(ในรูปไม่ใช่ร้านนี้นะ เป็นตัวอย่างเบียร์ Saigon ปกติจะมีสีเขียว สีแดง) เบียร์ถูกมากก ชวดล่ะ 25 บาท แม่เจ้า แต่ไม่กล้ากินเยอะ กลัวปวดฉี่บนรถ
ได้ความว่าที่ร้านอาหาร มีห้องพักเปิดบริการ เราจึงตัดสินใจเปิด 1 ห้อง เพื่อใช้อาบน้ำ ในราคา 480 บาท เฉลี่ยแล้ว นี่ค่าอาบน้ำคนล่ะ 80 เลยรึ แต่ไม่ไหวครับ ต้องยอมจ่ายเหนียวกันทั้งตัว หลังอาบน้ำเสร็จ คิดเงินเสร็จ พวกเราก็รอขึ้นรถครับ ตามนัดเวลา 19.45 น.
เป็นรถนอน นอนตามตัวเลขที่ระบุบนตั๋ว

ด้วยสัดส่วนมาตรฐานชายไทยอย่างเรา ไม่มีปัญหาเรื่องความยาวของตู้นอนไม่พอ

นอนเถอะ ขึ้นรถได้ก็นอน ลืมบอกว่าตอนขึ้นรถต้องถอดรองเท้าครับ คนขับเค้าจะมีถุงดำแจกให้เพื่อใส่รองเท้า จากนั้นก็หิ้วติดตัวเอาไปนอนกอด
ใช้เวลาเดินทางจาก โฮจิมิน ไป ยาตรัง 10 ชั่วโมงเต็มครับ แวะระหว่างทาง 3 ครั้ง เพื่อ ฉิ้งฉ่อง และทานอาหารมื้อดึก

นี่คือรถที่เราต้องนอนไปครับ

เช้าแล้วครับ 10 ชั่วโมง เท่ากับว่าเราประหยัดค่าโรงแรมไป 1 คืน
วันที่สอง เช้านี้ที่ยาตรัง
เส้นทางก่อนถึงยาตรัง

ขนาดสุสานยังคลาสสิค

ถนนในเวียดนาม มีด่านเก็บเงินเป็นระยะ สังเกตว่าจะมีก่อนเช้าเมือง ทักเมือง ไม่ทราบว่าค่าอะไร? ลักษณะถนนก่อนเข้ายาตรัง เป็นเขา วิว สวย ลักษณะคล้ายเกาะช้าง แต่ถนนเรียบกริบ ดีกว่ามาก
ถึงยาตรังประมาณ 6 โมงเช้าครับ ที่เราเลือกมายาตรัง เรามีจุดหมายเดียวครับ ไป Vinpearl land อยากไปกระชากวัยโดนไม่ดูสังขาร
ถึงบริษัททัวร์ เราจ้างเหมาแทกซี่ครับ 120 บาท เพื่อไปโรงแรมคาทู ที่จองไว้กับ บ.เวียตซี

ถึงโรงแรมแล้วครับ เจ้าของใจดีให้เราเชคอินได้เลย ตอน 7 โมงเอง

ยาตรังเป็นเมือง คล้ายพัทยา แต่สงบและสะอาดมาก

ภายในห้องพักราคา 22 เหรียญ ก็นับว่าใช้ได้นะครับ 600 กว่าบาท โรงแรมเป็นตึกแถวคูหาเดียว แต่มีถึง 5 ชั้น จะสังเกตว่าบ้านเรือนที่เวียดนาม ด้านกว้างจะแคบ แต่ลึกไปด้านหลัง ด้วยสภาพบ้านที่แคบ จึงเห็นคนเวียดนาม ไม่ค่อยมีคนอ้วน (วิเคราะห์จากหุ่นคนที่มาด้วยกัน) : >
มื้อเช้า ครับมื้อเช้า เรื่องกินของเราสำคัญมาก เราเลือกกินร้านข้างๆ โรงแรมครับ อาหารให้เลือกเยอะมาก คนเวียดนามจากจังกวัดอื่น ที่มาเที่ยวยาตรัง ก็มากินที่นี่เยอะพอสมควร ราคาถูก อร่อย เราก็ชี้ๆ สั่ง แบบมึนๆ อาหารที่เราได้มาจากการชี้มั่วๆ ครับ

กาแฟเวียดนาม เข้ม หวานอร่อยครับ ถูกปากสำหรับคนที่ชอบ โอเลี้ยง !!!

เติมเต็มกับมื้อเช้า เราก็ให้โรงแรมเรียกแทกซี่ เพื่อไปส่งที่จุด ที่ต้องข้ามไป Vinpearl land สำหรับคนที่สงสัยว่า Vinpearl land คืออะไร
ไปตามนี้ครับ http://www.vinpearlland.com ตามเราไปเที่ยวกันนะ สนุกจริงจัง

คือ.....แท๊กซี่เต็มใจถ่ายมาก
ค่าแท๊กซี่จากโรงแรมไปจุดข้ามเกาะ 150 บาท ครับ แท๊กซี่ถามว่ามีบัตร หรือยัง ความจริงโรงแรมเสนอขายให้เราแล้ว 550,000 ดอง แต่เรากลัวแพง กะไปซื้อหน้างาน แต่พี่แท๊กซี่บอก ราคาเท่ากันหมด ไม่ว่าที่ไหน ก็เลยแวะซื้อก่อนถึงจุดข้ามเเกาะ จะได้ไม่ต้องไปต่อแถวซื้อ ราคานี้ทุกคนที่ข้ามไปต้องจ่ายเท่ากันหมดครับ เล่นได้ทุกอย่างสากกะเบือยันเรือรบ อยากเล่นอะไรกี่รอบเล่นไปเลย รวมค่าเคเบิ้ลคาร์ด้วย คุ้มมากกกกกก !!! แต่ไม่รวมค่าอาหารครับ ค่าอาหารไม่แพง ราคาพอกันกับแผ่นดินใหญ่

ถึงจุดข้ามเกาะ คนเยอะมากกก ตอคิวเพื่อขึ้นเคเบิ้ลคาร์ ประมาณ 200 คน สามารถเลือกได้ว่าจะไปโดยเรือเฟอรรี่ หรือไปเคเบิ้ลคาร์ พวกเราชอบความฟินในระยะสูง เลยเลือกเคเบิ้ลคาร์