Part 0
http://pantip.com/topic/32010189
Part 2
http://pantip.com/topic/32029268
Part 3
http://pantip.com/topic/32086239
Part 4
http://pantip.com/topic/32175376
Part 5
http://pantip.com/topic/32236261
Part 6
http://pantip.com/topic/32274085
Part Final
http://pantip.com/topic/32302438
Started
15 เมษายน 2557 ที่เลือกเดินทางวันนี้เพราะไม่อยากพลาดเล่นสงกรานต์ในไทย
ก็แหม...ปีนึงมีโอกาสให้แค่สามวัน 13,14 จึงเป็นวันที่ฉันหักโหมเล่นสงกรานต์อย่างมาก
เจอแจ๊คพอตของแถมที่ไม่อยากได้จากสงกรานต์คือแป้งเข้าตา มาเป็นก้อนกรวดเล็กๆกลิ้งอยู่ในลูกตา
อาจจะเพราะแป้งไม่สะอาด วันที่ 15 เช้าวันเดินทางตื่นขึ้นมาพร้อมกับขี้ตาเกรอะกรัง(ยี้) ลืมตาไม่ขึ้น
ด้วยความที่เวลาน้อยมากเลยไม่ได้ไปคลินิกแต่อย่างใด เดินทางมันทั้งๆที่ผิดปกตินั่นแหละ
ทำให้การเดินทางช่วงแรก ตานี่แหละคืออุปสรรคที่น่ารำคาญที่สุด
ไม่มีความมั่นใจ
ยิ่งใกล้เวลาขึ้นรถที่หมอชิตเท่าไร ความมั่นใจฉันเหมือนจะลดน้อยลงตามระยะเวลา
ระหว่างนั่งรอเวลาขึ้นรถที่หมอชิตก็โทรถามเพื่อนสนิท"กุไปดีป่ะวะเมิง กุกลัวไม่รอดว่ะ"
อิเพื่อน$%#*)(*()(_+$# "ไปๆเหอะ อุตส่าเตรียมตัวมาตั้งหลายเดือนเพื่อวันนี้"
หลังจากวางสายจากอิเพื่อน หยิบสมุดจดบันทึกเล่มเก่ากึกจะพังมิพังแหล่มานั่งเช็คแผน
เริ่มรู้สึกว่าทำไมแผนการเดินทางดูกลวงๆ เหมือนไม่มีส่วนสำคัญ โทรหาเพื่อนอีกรอบ
"เมิงแล้วถ้าการเดินทางมันไม่เป็นตามแผนหละ"
"กุว่าไม่มีแผนแมร่งน่าสนุกกว่า"
"อ้าวหรอ เออตามนั้นงั้นกุฉีกแผนทิ้ง เดินทางตามอารมณ์ละกัน" วางสาย
ระหว่างรอเวลารถ ซึ่งก็รอมานานละอีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลา 19.00 น. ล้อหมุน
ก่อนจะไปที่รถฟังเพลง หาอินสไปเรชั่น เลือกหยิบเพลงนี้เดินทางไปด้วย
เพราะเพลงนี้เล่าถึงการเดินทางของคนๆนึง ว่ามันเปลี่ยนแปลงคนๆนั้นอย่างไร

ไม่รู้หรอกว่าก่อน Spencer จะตัดสินใจออกเดินทางเป็นยังไง
แต่ตอนนี้ฉันเริ่มจะมั่นใจขึ้นมานิดๆหลังจากฟังเพลง
ว่าฉันน่าจะได้เรียนรู้อะไรซักอย่างจากการเดินทาง
[CR] >> เที่ยวกับเทย << Travelling alone to Shangri-la Part 1 (หมอชิต - สิบสองปันนา)
Part 0 http://pantip.com/topic/32010189
Part 2 http://pantip.com/topic/32029268
Part 3 http://pantip.com/topic/32086239
Part 4 http://pantip.com/topic/32175376
Part 5 http://pantip.com/topic/32236261
Part 6 http://pantip.com/topic/32274085
Part Final http://pantip.com/topic/32302438
Started
15 เมษายน 2557 ที่เลือกเดินทางวันนี้เพราะไม่อยากพลาดเล่นสงกรานต์ในไทย
ก็แหม...ปีนึงมีโอกาสให้แค่สามวัน 13,14 จึงเป็นวันที่ฉันหักโหมเล่นสงกรานต์อย่างมาก
เจอแจ๊คพอตของแถมที่ไม่อยากได้จากสงกรานต์คือแป้งเข้าตา มาเป็นก้อนกรวดเล็กๆกลิ้งอยู่ในลูกตา
อาจจะเพราะแป้งไม่สะอาด วันที่ 15 เช้าวันเดินทางตื่นขึ้นมาพร้อมกับขี้ตาเกรอะกรัง(ยี้) ลืมตาไม่ขึ้น
ด้วยความที่เวลาน้อยมากเลยไม่ได้ไปคลินิกแต่อย่างใด เดินทางมันทั้งๆที่ผิดปกตินั่นแหละ
ทำให้การเดินทางช่วงแรก ตานี่แหละคืออุปสรรคที่น่ารำคาญที่สุด
ไม่มีความมั่นใจ
ยิ่งใกล้เวลาขึ้นรถที่หมอชิตเท่าไร ความมั่นใจฉันเหมือนจะลดน้อยลงตามระยะเวลา
ระหว่างนั่งรอเวลาขึ้นรถที่หมอชิตก็โทรถามเพื่อนสนิท"กุไปดีป่ะวะเมิง กุกลัวไม่รอดว่ะ"
อิเพื่อน$%#*)(*()(_+$# "ไปๆเหอะ อุตส่าเตรียมตัวมาตั้งหลายเดือนเพื่อวันนี้"
หลังจากวางสายจากอิเพื่อน หยิบสมุดจดบันทึกเล่มเก่ากึกจะพังมิพังแหล่มานั่งเช็คแผน
เริ่มรู้สึกว่าทำไมแผนการเดินทางดูกลวงๆ เหมือนไม่มีส่วนสำคัญ โทรหาเพื่อนอีกรอบ
"เมิงแล้วถ้าการเดินทางมันไม่เป็นตามแผนหละ"
"กุว่าไม่มีแผนแมร่งน่าสนุกกว่า"
"อ้าวหรอ เออตามนั้นงั้นกุฉีกแผนทิ้ง เดินทางตามอารมณ์ละกัน" วางสาย
ระหว่างรอเวลารถ ซึ่งก็รอมานานละอีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลา 19.00 น. ล้อหมุน
ก่อนจะไปที่รถฟังเพลง หาอินสไปเรชั่น เลือกหยิบเพลงนี้เดินทางไปด้วย
เพราะเพลงนี้เล่าถึงการเดินทางของคนๆนึง ว่ามันเปลี่ยนแปลงคนๆนั้นอย่างไร
ไม่รู้หรอกว่าก่อน Spencer จะตัดสินใจออกเดินทางเป็นยังไง
แต่ตอนนี้ฉันเริ่มจะมั่นใจขึ้นมานิดๆหลังจากฟังเพลง
ว่าฉันน่าจะได้เรียนรู้อะไรซักอย่างจากการเดินทาง