เที่ยว คน เดียว เท่ากับ อกหัก ... ตรรกกะนี้ อาจใช้ไม่ได้ กับกรณี นี้ อิอิอิ
ผมเที่ยวด้วยกิเลส เน้นๆ
ด้วยเ เวลา และ เงิน ที่มีจำกัด แต่ ไม่อาจขัดขวาง กิเลสข้างใน ที่อยากจะปล่อยตัวใจ ไป เจออะไรใหม่ๆ ข้างนอก
นี่ไม่การไป ตปท ครั้งแรก แต่ เป็น ครั้งแรก ของ การข้ามแดนที่ไม่ใช้เครื่องบิน การข้ามแต่ละจังหวัดแบบ ทรหด และ ครั้งแรกของหลายๆ
สิ่งที่น่าจดจำ
เป้าหมาย ผม คือ ลาว ครับ ไม่ใช่ ทางเวียงจันทร์ที่เคยไปกับครอบครัวเมื่อนานมาแล้ว แต่เป็น ลาวเหนือ ที่ มีหลวงน้ำทาเป็นปลายทาง
(แต่ก็เลยไปไกลมากมาย 555)
เอาหละ ผมมีต้นทุน ด้านเวลากับทริปนี้ 7 วันพอดี (ต้องกลับมาสอบใบประกาศผู้ช่วยพ่อครัว)
ต้นทุน ด้านทรัพย์สิน มีเงินสด 6000 บาท ไอโฟน3 กระเป๋าเป้สีฟ้า บรรจุเสื้อผ้า ยาสามัญ และ หนังสืออ่านเล่นให้อ่านได้อย่างสา สม555 นน กระเป๋า เริ่มตรงนี้ 10 กิโลเศษ (หนังสือทั้งน้าน) ส่วนต้นทุนด้านแรงกายใจที่อยากเที่ยวพร้อมเกิน 100
การไป ลาวเหนือนั้น จุดแรกที่ต้องไปเลย คือเชียงของ (ได้ข้อมูลจากเว็บพันทิพนี่แหละครับขอบคุณครับ) ตีตั๋วจาก หมอชิตไปแต่ค่ำๆครับ อยากให้ถึงเช้าพอดี
หลังจากหลับๆตื่นๆ จนมาถึงเชียงของลงสุดสายยย พร้อมบรรยากาศดีๆของยามเช้า ลงรถมาสูดอากาศ แล้วก็เดินทางต่อ ลุยยยยย
ว่าแต่ ไปทางไหน(แวํะ!!!) คำขวัญในการเดินทางของผม "ทางอยู่ที่ปาก" ทำงานทันที โดยถามลุงอัธยาศัยดีแุถวท่ารถบอกทางโดยละเอียดซึ่งไม่ไกลนักยิ่งอากาศดีๆ เหมาะแก่การเดินอย่างยิ่ง พอเห็นท่าเรือที่พาข้ามแม่น้ำแล้วผมดำเนินการแปลงเงินบาทเป็นเงินกีบแถวร้านชำไกล้ๆ(เป็นโอกาสจับเงินแสน555)
หลังจากแลกเงินแล้วเดินทางข้ามแม่น้ำด้วยเรื่อสำราญ(ใจ)
อากาศดีๆสัมลมปะทะใบหน้าดูแดดอ่อนๆสะท้อนน้ำสำราญจะตายเนอะ
ในที่สุดผมก็มาเหยียบลาวเหนือสมใจ ความสนุกต่อไปอยู่ระหว่างทาง คนที่นี่ฟังไทยได้เลยทำให้การถามทางเป็นไปอย่างราบรื่น จะไปหลวงน้ำทาได้ต้องไป ท่ารถบ่อแก้วก่อน ยืนด้อมๆมองๆหาทางไปสุดท้ายได้เหมาสองแถวร่วมกับนักท่องเที่ยวอีกสองคนไปท่ารถบ่อแก้ว
นั่งรอรถ2 ชม.ได้กว่าจะได้ไปหลวงน้ำทา ระหว่างรอได้แอบซื้อสุราดีของที่นี่มาขวดนึงกะไว้ลองยามค่ำ อิอิอิ
สรรพคุณ555
รถข้ามจังหวัดที่นี่ถ้าจะให้เปรียบเทียบคล้ายรถเมล์เขียวบ้านเรา เพียงแต่ ที่นี่เขาไม่มีกระเป๋ารถที่ดุร้ายต้อนรับเราเฉกเช่นขอขึ้นรถฟรีเหมือนไทย555
ืทำไมนะเหรอ เพราะที่นี่ ไม่มีทีว่างตรงกลางให้ใครเดินหรอกครับบบบบ
จากรูปเขาบอก 25 ที่นั่ง ตอนขึ้นนั่งสบายครับ 10คนได้ผมเลยอ่านหนังสือกินลมชิวๆ
แต่พอรับคนมาเรื่อยๆ มันเกือบ40คนครับ!!!ไม่นับเป็ดไก่ที่อยู่ใต้ขาผมอีก4-5ชีวิต ฟังไม่ผิดหรอกครับ เค้าขนเป็นข้าวสารกันมาเพียบ (มันแน่นจนไม่เอาจล้วงกระเป๋าเอามือถือมาถ่ายรูปได้) นั่งมองซ้ายขวาเห็นฝรั้งคนหนึ่งตระหนกตกตื่นไม่แพ้เรา(ผู้ร่วมชะตากรรมสินะ)คนที่นี่เค้าชินกันหมด ผมหันไปยิ้มเริ่มมีบทสนทนาภาษาคนร่วมชะตา เนื่องจากเพื่อนใหม่คนนี้และผมขายาวขนติดเบาะนั่ง การกางขาได้เล็กน้อยคลายเมื่อยได้มากเลย เพื่อนร่วมชะตาชี้ที่ระหว่างขาสองข้างของตนเองพร้อมพูดประมาณว่า ฉันจะป้องพื้นที่นี้ไว้ให้ได้ 555 นั่งไปสักพักก็รถจอดรับคนขี้นมาอีก ทำให้อีกคนโดนเบียดเข้ามาจนต้องมานั่งตักเขา 555 ผมหันไปหยอกว่า พื้นที่คุณถูกยึดแล้วนะ 555 เราทนนั่งสตาฟบนรถร่วมสอง ชม ดีที่ระหว่างนั้นมีจอดแวะซื้อของกันพื้นเมืองที่ชาวเขาเอามาขายระหว่างทางพอได้ยืดเส้นกันบ้างงง
ถึงหลวงน้ำทาผมก็แยกทางผู้ร่วมชะตาด้วยเส้นทางที่ต่างกันผมหาห้องพักคืนแรกได้ในราคา350บาท
พร้อมแอร์น้ำอุ่น อิอิอิ
ได้ที่พักแล้วผมก็ออกหาอะไรรองท้องไปที่ตลาดกลางคืนหลวงน้าทาได้ ก๋วยเตี๋ยวเส้นคล้ายเส้นผัดไทยแต่ใส่เครื่องเหมือนๆก๋วยเตี๋ยสหลอดอร่อบยดีครับแล้วก็เดินจิบเบียร์เที่ยวชมเมือง สะดุดตากับเจ้านี่ทันที 555
ด้วยว่าอ่านนิยายจีนมาระหว่างทางเจอไหสุราเลยจัดมาลอง5555 ออกหวานๆครับดื่มง่าย หลังจากสุราป้านนี้ผมก็เข้านอนเพื่อรุ่งเช้าจะเดินเที่ยวเมืองต่อครับ
อาหารเช้าครับบบ
คือระหว่างอยู่ที่นี่กินเฝอไปเป็น10มื้อครับ อร่อยประหยัด 555
ที่หลวงน้ำทามีพิพิธภัณฑ์แสดงประวัติรวมถึงความรู้ต่างๆ (ห้ามถ่ายรูป) เดินชมเมืองจนทั่วจนเจอร้านท่องเที่ยวเจ้าของร้านแนะนำหลายเมืองดังๆ แต่ที่สะดุดใจผมกลับเป็นเมือง ไม่ที่ไม่ดังอย่าง อุดมไชย ที่เขาโปรยไว้ว่าติดชายแดนจีนนะเออ ทำผมมีความรู้สึกอยากไปต่อ เผื่อๆอาจได้ไปเหยียบจีนก็ได้ 555 คำนวนต้นทุนเวลากับเงินแล้ว ยังลุยได้ผมได้เป้าหมายใหม่คืออุดมไชย
[CR] หนึ่ง ใจ กับ เป้ 1 ใบ ไปลุย ลาวเหนือ เอ๊ะ!!! ถึงเวียดนามแล้ววว ???
ผมเที่ยวด้วยกิเลส เน้นๆ
ด้วยเ เวลา และ เงิน ที่มีจำกัด แต่ ไม่อาจขัดขวาง กิเลสข้างใน ที่อยากจะปล่อยตัวใจ ไป เจออะไรใหม่ๆ ข้างนอก
นี่ไม่การไป ตปท ครั้งแรก แต่ เป็น ครั้งแรก ของ การข้ามแดนที่ไม่ใช้เครื่องบิน การข้ามแต่ละจังหวัดแบบ ทรหด และ ครั้งแรกของหลายๆ
สิ่งที่น่าจดจำ
เป้าหมาย ผม คือ ลาว ครับ ไม่ใช่ ทางเวียงจันทร์ที่เคยไปกับครอบครัวเมื่อนานมาแล้ว แต่เป็น ลาวเหนือ ที่ มีหลวงน้ำทาเป็นปลายทาง
(แต่ก็เลยไปไกลมากมาย 555)
เอาหละ ผมมีต้นทุน ด้านเวลากับทริปนี้ 7 วันพอดี (ต้องกลับมาสอบใบประกาศผู้ช่วยพ่อครัว)
ต้นทุน ด้านทรัพย์สิน มีเงินสด 6000 บาท ไอโฟน3 กระเป๋าเป้สีฟ้า บรรจุเสื้อผ้า ยาสามัญ และ หนังสืออ่านเล่นให้อ่านได้อย่างสา สม555 นน กระเป๋า เริ่มตรงนี้ 10 กิโลเศษ (หนังสือทั้งน้าน) ส่วนต้นทุนด้านแรงกายใจที่อยากเที่ยวพร้อมเกิน 100
การไป ลาวเหนือนั้น จุดแรกที่ต้องไปเลย คือเชียงของ (ได้ข้อมูลจากเว็บพันทิพนี่แหละครับขอบคุณครับ) ตีตั๋วจาก หมอชิตไปแต่ค่ำๆครับ อยากให้ถึงเช้าพอดี
หลังจากหลับๆตื่นๆ จนมาถึงเชียงของลงสุดสายยย พร้อมบรรยากาศดีๆของยามเช้า ลงรถมาสูดอากาศ แล้วก็เดินทางต่อ ลุยยยยย
ว่าแต่ ไปทางไหน(แวํะ!!!) คำขวัญในการเดินทางของผม "ทางอยู่ที่ปาก" ทำงานทันที โดยถามลุงอัธยาศัยดีแุถวท่ารถบอกทางโดยละเอียดซึ่งไม่ไกลนักยิ่งอากาศดีๆ เหมาะแก่การเดินอย่างยิ่ง พอเห็นท่าเรือที่พาข้ามแม่น้ำแล้วผมดำเนินการแปลงเงินบาทเป็นเงินกีบแถวร้านชำไกล้ๆ(เป็นโอกาสจับเงินแสน555)
หลังจากแลกเงินแล้วเดินทางข้ามแม่น้ำด้วยเรื่อสำราญ(ใจ)
อากาศดีๆสัมลมปะทะใบหน้าดูแดดอ่อนๆสะท้อนน้ำสำราญจะตายเนอะ
ในที่สุดผมก็มาเหยียบลาวเหนือสมใจ ความสนุกต่อไปอยู่ระหว่างทาง คนที่นี่ฟังไทยได้เลยทำให้การถามทางเป็นไปอย่างราบรื่น จะไปหลวงน้ำทาได้ต้องไป ท่ารถบ่อแก้วก่อน ยืนด้อมๆมองๆหาทางไปสุดท้ายได้เหมาสองแถวร่วมกับนักท่องเที่ยวอีกสองคนไปท่ารถบ่อแก้ว
นั่งรอรถ2 ชม.ได้กว่าจะได้ไปหลวงน้ำทา ระหว่างรอได้แอบซื้อสุราดีของที่นี่มาขวดนึงกะไว้ลองยามค่ำ อิอิอิ
สรรพคุณ555
รถข้ามจังหวัดที่นี่ถ้าจะให้เปรียบเทียบคล้ายรถเมล์เขียวบ้านเรา เพียงแต่ ที่นี่เขาไม่มีกระเป๋ารถที่ดุร้ายต้อนรับเราเฉกเช่นขอขึ้นรถฟรีเหมือนไทย555
ืทำไมนะเหรอ เพราะที่นี่ ไม่มีทีว่างตรงกลางให้ใครเดินหรอกครับบบบบ
จากรูปเขาบอก 25 ที่นั่ง ตอนขึ้นนั่งสบายครับ 10คนได้ผมเลยอ่านหนังสือกินลมชิวๆ
แต่พอรับคนมาเรื่อยๆ มันเกือบ40คนครับ!!!ไม่นับเป็ดไก่ที่อยู่ใต้ขาผมอีก4-5ชีวิต ฟังไม่ผิดหรอกครับ เค้าขนเป็นข้าวสารกันมาเพียบ (มันแน่นจนไม่เอาจล้วงกระเป๋าเอามือถือมาถ่ายรูปได้) นั่งมองซ้ายขวาเห็นฝรั้งคนหนึ่งตระหนกตกตื่นไม่แพ้เรา(ผู้ร่วมชะตากรรมสินะ)คนที่นี่เค้าชินกันหมด ผมหันไปยิ้มเริ่มมีบทสนทนาภาษาคนร่วมชะตา เนื่องจากเพื่อนใหม่คนนี้และผมขายาวขนติดเบาะนั่ง การกางขาได้เล็กน้อยคลายเมื่อยได้มากเลย เพื่อนร่วมชะตาชี้ที่ระหว่างขาสองข้างของตนเองพร้อมพูดประมาณว่า ฉันจะป้องพื้นที่นี้ไว้ให้ได้ 555 นั่งไปสักพักก็รถจอดรับคนขี้นมาอีก ทำให้อีกคนโดนเบียดเข้ามาจนต้องมานั่งตักเขา 555 ผมหันไปหยอกว่า พื้นที่คุณถูกยึดแล้วนะ 555 เราทนนั่งสตาฟบนรถร่วมสอง ชม ดีที่ระหว่างนั้นมีจอดแวะซื้อของกันพื้นเมืองที่ชาวเขาเอามาขายระหว่างทางพอได้ยืดเส้นกันบ้างงง
ถึงหลวงน้ำทาผมก็แยกทางผู้ร่วมชะตาด้วยเส้นทางที่ต่างกันผมหาห้องพักคืนแรกได้ในราคา350บาท
พร้อมแอร์น้ำอุ่น อิอิอิ
ได้ที่พักแล้วผมก็ออกหาอะไรรองท้องไปที่ตลาดกลางคืนหลวงน้าทาได้ ก๋วยเตี๋ยวเส้นคล้ายเส้นผัดไทยแต่ใส่เครื่องเหมือนๆก๋วยเตี๋ยสหลอดอร่อบยดีครับแล้วก็เดินจิบเบียร์เที่ยวชมเมือง สะดุดตากับเจ้านี่ทันที 555
ด้วยว่าอ่านนิยายจีนมาระหว่างทางเจอไหสุราเลยจัดมาลอง5555 ออกหวานๆครับดื่มง่าย หลังจากสุราป้านนี้ผมก็เข้านอนเพื่อรุ่งเช้าจะเดินเที่ยวเมืองต่อครับ
อาหารเช้าครับบบ
คือระหว่างอยู่ที่นี่กินเฝอไปเป็น10มื้อครับ อร่อยประหยัด 555
ที่หลวงน้ำทามีพิพิธภัณฑ์แสดงประวัติรวมถึงความรู้ต่างๆ (ห้ามถ่ายรูป) เดินชมเมืองจนทั่วจนเจอร้านท่องเที่ยวเจ้าของร้านแนะนำหลายเมืองดังๆ แต่ที่สะดุดใจผมกลับเป็นเมือง ไม่ที่ไม่ดังอย่าง อุดมไชย ที่เขาโปรยไว้ว่าติดชายแดนจีนนะเออ ทำผมมีความรู้สึกอยากไปต่อ เผื่อๆอาจได้ไปเหยียบจีนก็ได้ 555 คำนวนต้นทุนเวลากับเงินแล้ว ยังลุยได้ผมได้เป้าหมายใหม่คืออุดมไชย