จากกระทู้นี้
http://pantip.com/topic/31974622
**อยากให้คนที่สิ้นหวังในหน้าที่การงาน เข้ามาอ่านกันเยอะๆ ไม่ต้องกด+ ก็ได้ค่ะ แต่อยากให้เข้ามาอ่านแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคน..
กระทู้ที่แล้วตั้งดึกไป ของย้ายมาที่นี่นะคะ
*** ข้อความตรงนี้ขอคัดลอกมาจากกระทู้ที่แล้ว***
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาวพันทิป
กระทู้นี้ขอเล่าเรื่องราวชีวิตของแฟนเรานะคะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้คนที่สู้ชีวิตทุกๆท่านค่ะ
ทำความเข้าใจกับเพื่อนๆก่อนนะคะ
1. เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวที่แฟนเราเล่าให้เราฟัง บางเรื่องกว่าเราจะรู้ก็คบกับเค้าได้ 1-2ปี
2. แฟนเรา ขอใช้สรรพนามว่า "พี่กอ" (นามสมมติ) นะคะ
3. ตอนนี้พี่กออายุ 25 ปี
4. ชื่อธุรกิจเราไม่เปิดเผยนะคะ ขออนุญาตไม่บอกประเภทธุรกิจ เนื่องจากลูกค้าจำนวนนึงของร้านเล่นพันทิป
พี่กอเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึง ตอนพี่กอเรียนประถมทางบ้านเคยมีกินมีใช้พอสมควร แต่เมื่อขึ้น ม. ต้น พ่อกับแม่พี่กอเริ่มมีปัญหาเรื่องเงินและก็เข้ามาทำงานในกรุงเทพ และส่งเงินให้พี่กอกับน้องชายใช้เดือนล่ะ 500-800 บาทต่อเดือน แน่นอนค่ะเงินที่ถูกส่งมาไม่พอใช้
พ่อแม่ส่งเงินมาให้ แต่ไม่พอใช้ วันไหนไม่มีเงินไปโรงเรียน ก็หยุดเรียนและไปรับจ้างตัดอ้อยบ้าง ถางหญ้าบ้าง ก็ได้เงิน 10-20 บาทเป็นค่าขนม
หยุดเรียนบ่อยๆเข้า พี่กอก็เริ่มไม่ไปเรียนและออกหางานทำตอนอายุ 14
ส่วนญาติพี่น้องของพี่กอ บางคนก็ช่วยหางานนิดๆหน่อยๆ บางคนก็ไม่สนใจแถมยังเหยียดอีกต่างหาก
เรื่องงานที่พี่กออกทำที่แรกๆ เราค่อยรู้รายละเอียด ขอข้ามไปค่ะ
พี่กอทำงานในตัวจังหวัดประมาณ 1 ปีก็เดินทางเข้ากรุงเทพ เพื่อหางานทำ..
ที่แรก พี่กอทำที่โรงงานแห่งนึงในสมุทรปราการ ค่าแรงวันละ 180-200 บาท
คิดดูนะคะ ค่าแรง 180 ต้องแบ่งค่าเช่าบ้าน ค่ากิน เดือนนึงจะเหลืออะไร ต้องเดือนชนเดือน เดือนไหนไม่มีก็ติดร้านค้าไว้ก่อน ทำงานที่นี่ได้ปีกว่า ก็ออก
ที่ 2 เป็นร้านขายส่ง ประเภทสินค้าคือ ของที่ๆเราทำอยู่ตอนนี้
พี่กอเป็นเด็กติดรถ คือ เด็กขนของนั่นเอง ค่าแรงวันละ 220
ทำประมาณ 2-3 ปี
สาเหตุ การออกคือ โดนไล่ออกเพราะแฟนเจ้าของร้านไม่ชอบหน้าพี่กอ (เหตุผลไร้สาระมาก)
พี่กอ ไม่ใช่คนหล่อ เป็นคนหน้าตาบ้านๆ ซื่อๆ แต่ทำให้เจ้าของร้านไม่ชอบขี้หน้า
วันที่โดนไล่ออก เจ้าของร้านเรียกคุยบอกว่า ออกไปซะ! แล้วเงินเดือนๆนั้น เค้าไม่ให้ด้วย และกล่าวหาพี่กอว่า ขโมยของในร้านไป
เพื่อนๆคิดเล่นๆนะคะว่า สิ้นเดือน โดนไล่ออก เงินก็ไม่มีติดตัวซักบาท เป็นเพื่อนๆจะทำยังไง
หลังจากที่โดนไล่ออก เงินเดือนก็ไม่ได้ เงินติดตัวก็ไม่มี พี่กอตัดสินใจ ไปบอกญาติสนิทคนนึง
บอกว่าโดนไล่ออกจากงาน และเล่ารายละเอียดให้ฟัง
*ขอเรียกสรรพนามญาติคนนี้ว่า "น้าออ" นะคะ
พี่กอเล่ารายละเอียดให้น้าออฟัง น้าออด่าพี่กอใหญ่เลยค่ะว่า ไปทำอะไรผิดทำไมเค้าไล่ออก?
สุดท้ายน้าออให้เงินพี่กอติดตัว 500 บาท และพี่กอก็ไปยืมเงินน้องชายได้อีก 300 บาท รวมวันนั้นพี่กอมีเงิน 800 บาท
จากนั้น พี่กอก็ขึ้นรถทัวร์กลับบ้านที่ต่างจังหวัด และไปเล่ารายละเอียดให้พ่อกับแม่ฟัง
พ่อแม่พี่กอก็งงกันว่า ทำไมโดนไล่ออก แต่รายละเอียดส่วนนี้เราจำไม่ได้ ขอข้ามไปนะคะ
พี่กอใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดไม่นาน ประมาณ 1-2 อาทิตย์ก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯ อีกครั้ง
แม่พี่กอให้เงินค่ารถจำนวน 1000 บาท
การเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นการเป็นพ่อค้าของพี่กอค่ะ
จากที่เป็นเด็กขี้อาย ไม่กล้าคุยกับใคร
เด็กที่เรียนไม่จบม.ต้น
เด็กที่ไม่มีพ่อแม่คอยหนุนหลังให้
และจะเริ่มต้นค้าขายได้ยังไง.... เมื่อไม่มีเงินทุนซักบาท...?
เมื่อเดินทางเข้ากรุงเทพฯ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เงินก็ไม่มี
จะไปสมัครงานที่ไหน ม.3 ก็ไม่จบ เอาไงล่ะทีนี้....
เป็นเพื่อนๆ ไม่มีเงิน เหมือนมืดแปดด้าน เพื่อนๆจะทำยังไงกันคะ?
เข้ากรุงเทพฯแล้วจะไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีวุฒิการศึกษาไปสมัคร
พี่กอจะทำยังไงล่ะทีนี้
พี่กอเล่าว่า พี่กอเอาของที่โรงงานที่พี่เค้าทำที่แรก เป็นของที่โรงงานไม่เอาแล้ว พี่กอก็เก็บมาตั้งแต่ตอนทำงาน
ของมันยังใช้งานได้นะคะ (เรียกว่าของเกรด B หรือ C ก็ได้) พี่กอเริ่มขนออกมาขาย ชิ้นละ 10 บาท 20 บาท
ไปขายที่ตลาดแห่งนึง คืนแรกที่ขายรู้มั๊ยคะว่าได้เท่าไหร่
"800บาท !!! อ่านไม่ผิดค่ะ คืนแรกพี่กอขายของที่เรียกว่าเค้าไม่เอาแล้ว จะเรียกว่าขยะก็ได้นะคะ ขายทั้งคืนได้ ตั้ง 800 บาท
วิญญาณพ่อค้าเริ่มเข้าสิงพี่กอแล้วสิ จากที่เอาของที่เก็บไว้มาขาย พี่กอก็เริ่มไปรับของที่เป็นเกรด A มาขาย ขายพวกนี้ได้ไม่นาน
พี่กอลองไปติดต่อเจ้าของร้านที่ 2 ที่เคยทำ เพื่อที่จะไปรับของมาขาย ได้ค่ะ ได้ของในราคาส่ง
เชื่อมั๊ยคะว่า พี่กอไปซื้อของที่ร้านที่ 2 บ่อยจน เถ้าแก่ที่ร้านจะบอกพี่กอ ถ้ามีของใหม่มาที่ร้าน พี่กอจะได้มาลองตลาดก่อนใคร...
ย้อนกลับไปตรงได้ของในราคาส่งนะคะ พี่กอไปรับของมาจากเถ้าแก่ (ร้านที่ 2 ) ของชิ้นนึงซื้อมา 20 บาท พี่กอขายในราคา 35-40 บาท
เท่ากับว่า ตัวนึงได้กำไรเกือบเท่าตัว
เรียนไม่จบม. 3 / ขี้อาย / ฐานะทางบ้านไม่ดี / เพื่อนไม่ค่อยมี แต่เป็นเจ้าของธุรกิจที่....
**อยากให้คนที่สิ้นหวังในหน้าที่การงาน เข้ามาอ่านกันเยอะๆ ไม่ต้องกด+ ก็ได้ค่ะ แต่อยากให้เข้ามาอ่านแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคน..
กระทู้ที่แล้วตั้งดึกไป ของย้ายมาที่นี่นะคะ
*** ข้อความตรงนี้ขอคัดลอกมาจากกระทู้ที่แล้ว***
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาวพันทิป
กระทู้นี้ขอเล่าเรื่องราวชีวิตของแฟนเรานะคะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้คนที่สู้ชีวิตทุกๆท่านค่ะ
ทำความเข้าใจกับเพื่อนๆก่อนนะคะ
1. เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวที่แฟนเราเล่าให้เราฟัง บางเรื่องกว่าเราจะรู้ก็คบกับเค้าได้ 1-2ปี
2. แฟนเรา ขอใช้สรรพนามว่า "พี่กอ" (นามสมมติ) นะคะ
3. ตอนนี้พี่กออายุ 25 ปี
4. ชื่อธุรกิจเราไม่เปิดเผยนะคะ ขออนุญาตไม่บอกประเภทธุรกิจ เนื่องจากลูกค้าจำนวนนึงของร้านเล่นพันทิป
พี่กอเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึง ตอนพี่กอเรียนประถมทางบ้านเคยมีกินมีใช้พอสมควร แต่เมื่อขึ้น ม. ต้น พ่อกับแม่พี่กอเริ่มมีปัญหาเรื่องเงินและก็เข้ามาทำงานในกรุงเทพ และส่งเงินให้พี่กอกับน้องชายใช้เดือนล่ะ 500-800 บาทต่อเดือน แน่นอนค่ะเงินที่ถูกส่งมาไม่พอใช้
พ่อแม่ส่งเงินมาให้ แต่ไม่พอใช้ วันไหนไม่มีเงินไปโรงเรียน ก็หยุดเรียนและไปรับจ้างตัดอ้อยบ้าง ถางหญ้าบ้าง ก็ได้เงิน 10-20 บาทเป็นค่าขนม
หยุดเรียนบ่อยๆเข้า พี่กอก็เริ่มไม่ไปเรียนและออกหางานทำตอนอายุ 14
ส่วนญาติพี่น้องของพี่กอ บางคนก็ช่วยหางานนิดๆหน่อยๆ บางคนก็ไม่สนใจแถมยังเหยียดอีกต่างหาก
เรื่องงานที่พี่กออกทำที่แรกๆ เราค่อยรู้รายละเอียด ขอข้ามไปค่ะ
พี่กอทำงานในตัวจังหวัดประมาณ 1 ปีก็เดินทางเข้ากรุงเทพ เพื่อหางานทำ..
ที่แรก พี่กอทำที่โรงงานแห่งนึงในสมุทรปราการ ค่าแรงวันละ 180-200 บาท
คิดดูนะคะ ค่าแรง 180 ต้องแบ่งค่าเช่าบ้าน ค่ากิน เดือนนึงจะเหลืออะไร ต้องเดือนชนเดือน เดือนไหนไม่มีก็ติดร้านค้าไว้ก่อน ทำงานที่นี่ได้ปีกว่า ก็ออก
ที่ 2 เป็นร้านขายส่ง ประเภทสินค้าคือ ของที่ๆเราทำอยู่ตอนนี้
พี่กอเป็นเด็กติดรถ คือ เด็กขนของนั่นเอง ค่าแรงวันละ 220
ทำประมาณ 2-3 ปี
สาเหตุ การออกคือ โดนไล่ออกเพราะแฟนเจ้าของร้านไม่ชอบหน้าพี่กอ (เหตุผลไร้สาระมาก)
พี่กอ ไม่ใช่คนหล่อ เป็นคนหน้าตาบ้านๆ ซื่อๆ แต่ทำให้เจ้าของร้านไม่ชอบขี้หน้า
วันที่โดนไล่ออก เจ้าของร้านเรียกคุยบอกว่า ออกไปซะ! แล้วเงินเดือนๆนั้น เค้าไม่ให้ด้วย และกล่าวหาพี่กอว่า ขโมยของในร้านไป
เพื่อนๆคิดเล่นๆนะคะว่า สิ้นเดือน โดนไล่ออก เงินก็ไม่มีติดตัวซักบาท เป็นเพื่อนๆจะทำยังไง
หลังจากที่โดนไล่ออก เงินเดือนก็ไม่ได้ เงินติดตัวก็ไม่มี พี่กอตัดสินใจ ไปบอกญาติสนิทคนนึง
บอกว่าโดนไล่ออกจากงาน และเล่ารายละเอียดให้ฟัง
*ขอเรียกสรรพนามญาติคนนี้ว่า "น้าออ" นะคะ
พี่กอเล่ารายละเอียดให้น้าออฟัง น้าออด่าพี่กอใหญ่เลยค่ะว่า ไปทำอะไรผิดทำไมเค้าไล่ออก?
สุดท้ายน้าออให้เงินพี่กอติดตัว 500 บาท และพี่กอก็ไปยืมเงินน้องชายได้อีก 300 บาท รวมวันนั้นพี่กอมีเงิน 800 บาท
จากนั้น พี่กอก็ขึ้นรถทัวร์กลับบ้านที่ต่างจังหวัด และไปเล่ารายละเอียดให้พ่อกับแม่ฟัง
พ่อแม่พี่กอก็งงกันว่า ทำไมโดนไล่ออก แต่รายละเอียดส่วนนี้เราจำไม่ได้ ขอข้ามไปนะคะ
พี่กอใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดไม่นาน ประมาณ 1-2 อาทิตย์ก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯ อีกครั้ง
แม่พี่กอให้เงินค่ารถจำนวน 1000 บาท
การเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นการเป็นพ่อค้าของพี่กอค่ะ
จากที่เป็นเด็กขี้อาย ไม่กล้าคุยกับใคร
เด็กที่เรียนไม่จบม.ต้น
เด็กที่ไม่มีพ่อแม่คอยหนุนหลังให้
และจะเริ่มต้นค้าขายได้ยังไง.... เมื่อไม่มีเงินทุนซักบาท...?
เมื่อเดินทางเข้ากรุงเทพฯ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เงินก็ไม่มี
จะไปสมัครงานที่ไหน ม.3 ก็ไม่จบ เอาไงล่ะทีนี้....
เป็นเพื่อนๆ ไม่มีเงิน เหมือนมืดแปดด้าน เพื่อนๆจะทำยังไงกันคะ?
เข้ากรุงเทพฯแล้วจะไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีวุฒิการศึกษาไปสมัคร
พี่กอจะทำยังไงล่ะทีนี้
พี่กอเล่าว่า พี่กอเอาของที่โรงงานที่พี่เค้าทำที่แรก เป็นของที่โรงงานไม่เอาแล้ว พี่กอก็เก็บมาตั้งแต่ตอนทำงาน
ของมันยังใช้งานได้นะคะ (เรียกว่าของเกรด B หรือ C ก็ได้) พี่กอเริ่มขนออกมาขาย ชิ้นละ 10 บาท 20 บาท
ไปขายที่ตลาดแห่งนึง คืนแรกที่ขายรู้มั๊ยคะว่าได้เท่าไหร่
"800บาท !!! อ่านไม่ผิดค่ะ คืนแรกพี่กอขายของที่เรียกว่าเค้าไม่เอาแล้ว จะเรียกว่าขยะก็ได้นะคะ ขายทั้งคืนได้ ตั้ง 800 บาท
วิญญาณพ่อค้าเริ่มเข้าสิงพี่กอแล้วสิ จากที่เอาของที่เก็บไว้มาขาย พี่กอก็เริ่มไปรับของที่เป็นเกรด A มาขาย ขายพวกนี้ได้ไม่นาน
พี่กอลองไปติดต่อเจ้าของร้านที่ 2 ที่เคยทำ เพื่อที่จะไปรับของมาขาย ได้ค่ะ ได้ของในราคาส่ง
เชื่อมั๊ยคะว่า พี่กอไปซื้อของที่ร้านที่ 2 บ่อยจน เถ้าแก่ที่ร้านจะบอกพี่กอ ถ้ามีของใหม่มาที่ร้าน พี่กอจะได้มาลองตลาดก่อนใคร...
ย้อนกลับไปตรงได้ของในราคาส่งนะคะ พี่กอไปรับของมาจากเถ้าแก่ (ร้านที่ 2 ) ของชิ้นนึงซื้อมา 20 บาท พี่กอขายในราคา 35-40 บาท
เท่ากับว่า ตัวนึงได้กำไรเกือบเท่าตัว