ตอนที่ 16-2
"เอ่อ...คุณหมอคะ จำดิฉันได้ไหมคะ ดิฉันมีเรื่องขอร้องคุณหมอหน่อยคะ"
"มีอะไรให้หมอช่วยหรือครับ"
"ดิฉันอยากให้คุณหมอช่วยปิดเรื่องที่ดิฉันให้คุณหมอตรวจดีเอ็นเอของหลานชายดิฉันกับพี่ชายของดิฉันไว้เป็นความลับหน่อยนะคะ ดิฉันไม่อยากให้คนภายนอกรับรู้หรือแม้แต่ตัวหลานชายของดิฉันเอง ดิฉันไม่อยากให้เขารับรู้เรื่องนี้ แล้วก็ถ้าจะให้ดี ดิฉันขอเป็นผู้ดูแลและจัดการเอกสารทุกอย่างที่เป็นผลการตรวจทั้งหมดของหลานชายดิฉันแต่เพียงผู้เดียวนะคะ คุณหมอห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาดเลยนะคะ"
"ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ทางโรงพยาบาลและตัวหมอเองจะไม่เปิดเผยข้อมูลของคนไข้ให้คนภายนอกรับรู้แน่นอนครับ เพราะมันผิดจรรยาบรรณนะครับ สบายใจได้ครับ"
"คุณพี่เดินเร็วๆ หน่อยซิคะ เดี๋ยวก็ไปเยี่ยมตาวัสไม่ทันหรอกค่ะ"
"คุณอรก็จะรีบอะไรกันนักกันหนา เจ้าวัสมันไม่หายไปไหนหรอกน่า"
"อ้าว..น้องอร คุณเทพ"
"กำลังจะไปเยี่ยวตาวัสกันใช่ไหม แหม...ดูซิ รีบร้อนจนเสื้อผ้าก็ไม่ยอมกลับไปเปลี่ยนเชียวนะเธอ นี่แสดงว่าพอออกจากบ้านคุณพี่กมลก็รีบแจ้นมาหาหลานชายเลยล่ะซิ"
"เปล่าคะ ไม่ใช่อย่างนั้นคะคุณพี่ คือน้องรีบมาจัดการเรื่องผลการตรวจของตาวัสนะคะ ตอนนี้ทำลายหลักฐานหมดแล้วคะ รับรองว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องตาวัสไม่ใช่สายเลือดของโฆษิตโภคินันท์แน่นอนคะ"
"นี่เธอทำลายหลักฐานหมดแล้วหรอ"
"ดีๆ ฉันนี่โล่งอกไปเลย นี่ถ้าคุณพี่กมลรู้ว่าพวกเราแอบเอาเส้นผมของคุณพี่กับของตาวัสไปตรวจละก็ พวกเราตายแน่"
"รับรองคะคุณพี่ อรทำลายหลักฐานเองกับมือไม่เหลือซาก คุณพี่สบายใจได้คะ ว่าแต่ว่าเรารีบไปเยี่ยมตาวัสกันเถอะคะ"
"หมอได้ตรวจเช็คร่างกายของคนไข้อย่างละเอียดแล้ว ตอนนี้คนไข้เริ่มแข็งแรงดีแล้ว อีกสักพักก็คงจะรู้สึกตัว ญาติๆ เยี่ยมได้แล้วนะครับ แต่อย่ารบกวนคนไข้มากนะครับ หมออยากให้คนไข้พักผ่อนมากๆ นะครับ"
"ถ้ามีอะไรก็เรียกหมอได้เลยนะครับ ขอตัวก่อนครับ"
"ดูซิ..หลานยังนอนนิ่งอยู่เลย ลองเรียกดูซิ" ญาติผู้เป็นอาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่ามหาสวัสดิ์ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว
"วัส...ตาวัส ลูก ได้ยินไหมลูก รู้สึกตัวหรือยัง ตาวัส" บรรดาญาติพี่น้องของมหาสวัสดิ์ต่างพากันพยายามส่งเสียงเรียกให้เขาตื่น เพราะคุณหมอบอกว่าเขาจะรู้สึกตัววันนี้
"วัส...ตาวัส...ตื่นสิลูก ตาวัส" ทุกคนต่างช่วยกันส่งเสียงเรียกให้มหาสวัสดิ์ตื่นขึ้นมา
"วัส... อุ๊ย! นั้นๆ หลานรู้สึกตัวแล้วคะ เร็วๆ พวกเราช่วยกันเรียกซิ" เหล่าบรรดาญาติๆ ของเขาพยายามส่งเสียงเรียกเขาอีกอย่างมีกำลังใจดี
"วัส...เห็นอาไหมลูก วัส..." ทุกคนพยายามส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นมหาสวัสดิ์ขยับตัวและกำลังพยายามจะลืมตาขึ้นมา
"คุณอา... มาเยี่ยมผมหรือครับ ผมหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ละครับ กลับมาหรือยัง" เขาเอ่ยขึ้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นบรรดาญาติๆ เขามากันมากมาย
"พ่อกับแม่หลานมาเฝ้าหลานเมื่อเช้า ฝากพวกอามาดูหลานแทนเพราะว่าต้องบินไปดูงานที่ดูไบกระทันหัน"
"นี่คุณพ่อคงต้องทำงานหนักเพราะผมแท้ๆเลย"
"หลานอย่าคิดอะไรมากเลยนะ พักรักษาตัวให้หายดีก่อนเถอะนะ อย่าเพิ่งห่วงเรื่องงานเลยนะ"
"แล้วนี่เค้าไม่มาเยี่ยมผมบ้างเลยหรือครับ" มหาสวัสดิ์เอ่ยถามเป็นเชิงตัดพ้อเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของณมนเลยตั้งแต่เขาตื่นมา
"เค้าไหนล่ะคะคุณพี่...หลานพูดถึงใคร"
"ถ้าหมายถึงหนูมนละก็ วันนี้อายังไม่เห็นนะ แต่ว่าน้องเค้ามาเฝ้าหลานทุกวันเลยนะ เอาล่ะ..พวกอาไม่รบกวนหลานแล้วล่ะ เห็นหลานรู้สึกตัวก็สบายใจแล้ว หลานนอนพักผ่อนเถอะนะ แล้วอาจะมาเยี่ยมใหม่" คุณเทพ ผู้เป็นอาเขยกล่าวเพื่อให้มหาสวัสดิ์สบายใจ เมื่อทุกคนเห็นว่ามหาสวัสดิ์สบายดีแล้ว จึงได้ขอตัวกลับ
"ครับคุณอา ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยม"
"ทุกคนต่างก็มาเยี่ยมฉัน เหลือแต่เธอ...ณมน เธอทำอะไรอยู่ทำไมเธอถึงยังไม่มาเยี่ยมฉันอีก ฉันอยากเห็นหน้าเธอเหลือเกิน" มหาสวัสดิ์กล่าวกับตัวเองในใจหลังจากที่ทุกคนลากลับกันหมดแล้ว
*************************
ติดตามอ่านต่อ ตอนที่ 16-3 เร็วๆ นี้
"อุบัติรัก สลัดลาย" (นิยายมโน) ตอนที่ 16-2 นำแสดงโดย พี่ตุ้ย - ขวัญ
"เอ่อ...คุณหมอคะ จำดิฉันได้ไหมคะ ดิฉันมีเรื่องขอร้องคุณหมอหน่อยคะ"
"มีอะไรให้หมอช่วยหรือครับ"
"ดิฉันอยากให้คุณหมอช่วยปิดเรื่องที่ดิฉันให้คุณหมอตรวจดีเอ็นเอของหลานชายดิฉันกับพี่ชายของดิฉันไว้เป็นความลับหน่อยนะคะ ดิฉันไม่อยากให้คนภายนอกรับรู้หรือแม้แต่ตัวหลานชายของดิฉันเอง ดิฉันไม่อยากให้เขารับรู้เรื่องนี้ แล้วก็ถ้าจะให้ดี ดิฉันขอเป็นผู้ดูแลและจัดการเอกสารทุกอย่างที่เป็นผลการตรวจทั้งหมดของหลานชายดิฉันแต่เพียงผู้เดียวนะคะ คุณหมอห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาดเลยนะคะ"
"ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ทางโรงพยาบาลและตัวหมอเองจะไม่เปิดเผยข้อมูลของคนไข้ให้คนภายนอกรับรู้แน่นอนครับ เพราะมันผิดจรรยาบรรณนะครับ สบายใจได้ครับ"
"คุณพี่เดินเร็วๆ หน่อยซิคะ เดี๋ยวก็ไปเยี่ยมตาวัสไม่ทันหรอกค่ะ"
"คุณอรก็จะรีบอะไรกันนักกันหนา เจ้าวัสมันไม่หายไปไหนหรอกน่า"
"อ้าว..น้องอร คุณเทพ"
"กำลังจะไปเยี่ยวตาวัสกันใช่ไหม แหม...ดูซิ รีบร้อนจนเสื้อผ้าก็ไม่ยอมกลับไปเปลี่ยนเชียวนะเธอ นี่แสดงว่าพอออกจากบ้านคุณพี่กมลก็รีบแจ้นมาหาหลานชายเลยล่ะซิ"
"เปล่าคะ ไม่ใช่อย่างนั้นคะคุณพี่ คือน้องรีบมาจัดการเรื่องผลการตรวจของตาวัสนะคะ ตอนนี้ทำลายหลักฐานหมดแล้วคะ รับรองว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องตาวัสไม่ใช่สายเลือดของโฆษิตโภคินันท์แน่นอนคะ"
"นี่เธอทำลายหลักฐานหมดแล้วหรอ"
"ดีๆ ฉันนี่โล่งอกไปเลย นี่ถ้าคุณพี่กมลรู้ว่าพวกเราแอบเอาเส้นผมของคุณพี่กับของตาวัสไปตรวจละก็ พวกเราตายแน่"
"รับรองคะคุณพี่ อรทำลายหลักฐานเองกับมือไม่เหลือซาก คุณพี่สบายใจได้คะ ว่าแต่ว่าเรารีบไปเยี่ยมตาวัสกันเถอะคะ"
"หมอได้ตรวจเช็คร่างกายของคนไข้อย่างละเอียดแล้ว ตอนนี้คนไข้เริ่มแข็งแรงดีแล้ว อีกสักพักก็คงจะรู้สึกตัว ญาติๆ เยี่ยมได้แล้วนะครับ แต่อย่ารบกวนคนไข้มากนะครับ หมออยากให้คนไข้พักผ่อนมากๆ นะครับ"
"ถ้ามีอะไรก็เรียกหมอได้เลยนะครับ ขอตัวก่อนครับ"
"ดูซิ..หลานยังนอนนิ่งอยู่เลย ลองเรียกดูซิ" ญาติผู้เป็นอาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่ามหาสวัสดิ์ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว
"วัส...ตาวัส ลูก ได้ยินไหมลูก รู้สึกตัวหรือยัง ตาวัส" บรรดาญาติพี่น้องของมหาสวัสดิ์ต่างพากันพยายามส่งเสียงเรียกให้เขาตื่น เพราะคุณหมอบอกว่าเขาจะรู้สึกตัววันนี้
"วัส...ตาวัส...ตื่นสิลูก ตาวัส" ทุกคนต่างช่วยกันส่งเสียงเรียกให้มหาสวัสดิ์ตื่นขึ้นมา
"วัส... อุ๊ย! นั้นๆ หลานรู้สึกตัวแล้วคะ เร็วๆ พวกเราช่วยกันเรียกซิ" เหล่าบรรดาญาติๆ ของเขาพยายามส่งเสียงเรียกเขาอีกอย่างมีกำลังใจดี
"วัส...เห็นอาไหมลูก วัส..." ทุกคนพยายามส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นมหาสวัสดิ์ขยับตัวและกำลังพยายามจะลืมตาขึ้นมา
"คุณอา... มาเยี่ยมผมหรือครับ ผมหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ละครับ กลับมาหรือยัง" เขาเอ่ยขึ้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นบรรดาญาติๆ เขามากันมากมาย
"พ่อกับแม่หลานมาเฝ้าหลานเมื่อเช้า ฝากพวกอามาดูหลานแทนเพราะว่าต้องบินไปดูงานที่ดูไบกระทันหัน"
"นี่คุณพ่อคงต้องทำงานหนักเพราะผมแท้ๆเลย"
"หลานอย่าคิดอะไรมากเลยนะ พักรักษาตัวให้หายดีก่อนเถอะนะ อย่าเพิ่งห่วงเรื่องงานเลยนะ"
"แล้วนี่เค้าไม่มาเยี่ยมผมบ้างเลยหรือครับ" มหาสวัสดิ์เอ่ยถามเป็นเชิงตัดพ้อเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของณมนเลยตั้งแต่เขาตื่นมา
"เค้าไหนล่ะคะคุณพี่...หลานพูดถึงใคร"
"ถ้าหมายถึงหนูมนละก็ วันนี้อายังไม่เห็นนะ แต่ว่าน้องเค้ามาเฝ้าหลานทุกวันเลยนะ เอาล่ะ..พวกอาไม่รบกวนหลานแล้วล่ะ เห็นหลานรู้สึกตัวก็สบายใจแล้ว หลานนอนพักผ่อนเถอะนะ แล้วอาจะมาเยี่ยมใหม่" คุณเทพ ผู้เป็นอาเขยกล่าวเพื่อให้มหาสวัสดิ์สบายใจ เมื่อทุกคนเห็นว่ามหาสวัสดิ์สบายดีแล้ว จึงได้ขอตัวกลับ
"ครับคุณอา ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยม"
"ทุกคนต่างก็มาเยี่ยมฉัน เหลือแต่เธอ...ณมน เธอทำอะไรอยู่ทำไมเธอถึงยังไม่มาเยี่ยมฉันอีก ฉันอยากเห็นหน้าเธอเหลือเกิน" มหาสวัสดิ์กล่าวกับตัวเองในใจหลังจากที่ทุกคนลากลับกันหมดแล้ว
*************************
ติดตามอ่านต่อ ตอนที่ 16-3 เร็วๆ นี้