ยุคไดโนเสาร์ทำไมเราถึงแน่ใจได้ว่ามนุษย์ยังไม่เกิดยุคนั้น ถ้าเกิดว่ามนุษย์สมัยก่อนมีวิทยาการที่ก้าวล้ำพร้อมเพียงไปด้วยทรัพยากรชั้นเลิศเช่นธาตุต่างๆใช้ได้อย่างมากมายในโลกอดีต พอเขารู้ว่าวันนึงเหมือนเรารู้ในตอนนี้ว่าอีกกี่ปีข้างหน้าจะมี ดาว , อุกกาบาต , โคตรมวล โคจรดิ่งมาชนโลกโดยที่เทคโนโลยีในสมัยนั้นทำได้แค่ บินจากแหล่งที่อยู่พร้อมกับทรัพยากรไปตั้งแหล่งถิ่นฐานใหม่ จากนั้นอย่างที่สันนิฐานกัน อุกกาบาตชนโลก เปี้ยง !!

มนุษย์จำพวกแรกย้ายไปตั้งถิ่นฐานหลายล้านปีแสนโดยดำรงความอยู่รอดตามทรัพยากรเท่าที่เอาไป จนผ่านไปหลายชั่วอายุคนทรัพยากรเริ่มหมด ทรัพยากรใหม่ก็หาไม่ได้ ย้ายดาวไม่ได้ พลังงานไม่พอ ก็ต้องกลับมายังโลก แต่จะมายังโลกได้ยังไงในเมื่อสายพันธุ์ทุกอย่างแทบจะเริ่มนับหนึ่งใหม่ จุลชีวะเซลล์แรกๆของมนุษย์ยังเป็นตัวอ่อนลูกอ๊อด ... แต่กว่าจะคำนวนว่ามนุษย์จะเติบโตสมองเริ่มพัฒนาก็ผ่านไปหลายร้อยล้านปี จนต้องส่งมาทีละคน ไม่ให้มาเป็นหมู่คณะ กลัวมนุษย์ในยุคแรกๆจะพัฒนาวิทยาการแบบก้าวกระโดด จากยุคหิน เป็น ยุคอวกาศในทันที จึงค่อยๆสร้างความเชื่อสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจให้มนุษย์ผู้ล้าหลังได้ฟังเรื่องราว อภินิหารต่างๆที่เคยได้ฟังมา ... ล้วนเป็น แสง สี ของ วิทยาการที่ล้ำหน้าถ่ายทอดสู่คนที่วิทยาการล้าหลัง ก็ตีโพย ตีพายว่าเป็นของจากสวรรค์ เพราะคือคำที่มนุษย์อุปโลกมันขึ้นมาเอง ...

หลังจากนั้น มนุษย์ผู้ล้ำหน้าแต่ละคนที่ส่งมายังโลกพร้อมกับยึดทรัพยากรไปบางส่วนเริ่มขัดสอนขัดเกลาให้รู้จักใช้ไฟ โดยต้องสอนมนุษย์ผู้ล้าหลังทีละสเตป ขัดกล่อมสั่งสอนความเชื่อผ่านรุ่นแล้วรุ่นเล่า จนมนุษย์เริ่มมีความเชื่อแบบนั้นขึ้นมาจริง ๆ ... จบ