ความเดิมจากตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/31758678
*********************************
ตอนที่ 16-1
ณ ภายในบ้าน
โฆษิตโภคินันท์ เหล่าเครือญาติทั้งหมดได้เดินทางมาพบกับประมุขของบ้านซึ่งป็นประธานใหญ่ผู้กุมอำนาจและผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดใน
เครือโฆษิตโภคินันท์กรุ๊ปทั้งหมด เพื่อถามเรื่องราวความเป็นมาของ
มหาสวัสดิ์ว่ามหาสวัสดิ์เป็นใครกันแน่ เพราะในวัยเยาว์มหาสวัสดิ์เป็นลูกเทวดาที่พ่อแม่ตามใจ แถมยังเป็นหลานเทวดาที่บรรดาญาติพี่น้องต่างพากันพะเน้าพะนอมาตั้งแต่วัยเยาว์เพราะเขาเกิดมาเป็นทายาทคนโตของตระกูล การที่มหาสวัสดิ์ถูกยิงบาดเจ็บสาหัสจนเสียเลือดมาก เป็นเหตุให้ต้องมีการให้เลือดแต่พอผลเลือดออกมา กรุ๊ปเลือดและผล DNA กลับไม่ตรงกับตัวคุณ
กมลและคุณ
กมลาผู้เป็นพ่อและแม่ของ
มหาสวัสดิ์ นั่นก็หมายความว่า
มหาสวัสดิ์ไม่ได้มีสายเลือดของ
โฆษิตโภคินันท์เลยแม้แต่น้อย ซึ่งก็สร้างความกังขาแก่ทุกคนในตระกูลเป็นอย่างมาก ซึ่งคงจะถึงเวลาแล้วที่คุณกมลและคุณกมลาจะต้องบอกความจริงกับทุกคนเสียแล้ว
"ก่อนอื่นผมคงต้องบอกว่าการที่ตระกูลของเรา...
โฆษิตโภคินันท์นั้น มีทรัพย์สินมากมายมหาศาล อีกทั้งธุรกิจต่างๆก็เจริญก้าวหน้าเป็นปึกแผ่น มีธุระกิจมากมายทั้งในและต่างประเทศได้นั้นก็เป็นเพราะเงินทุนจากพ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์ที่ทิ้งไว้ให้เขาก่อนที่ทั้งสองจะเสียชีวิตไปตั้งแต่ก่อนที่มหาสวัสดิ์จะลืมตาดูโลกซะอีก ทั้งพ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์ได้ถูกฆ่าตายที่ต่างประเทศ ตอนนั้นผมกับคุณกมลาได้ไปลงทุนทำธุรกิจกับพ่อแม่ของมหาสวัสดิ์ แต่เคราะห์ดีที่แม่ของมหาสวัสดิ์ได้ไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาล หมอจึงได้ผ่าเอาตัวมหาสวัสดิ์ซึ่งขณะนั้นใกล้คลอดเต็มทีออกมาก่อนที่แม่ของเขาจะสิ้นใจ เขาจึงได้มีชีวิตรอดและมีผมและคุณกมลารับเป็นพ่อและแม่ของเขาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เพราะก่อนที่พ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์จะสิ้นใจได้ฝากฝังมหาสวัสดิ์ไว้กับผม ให้ผมดูแลเขาให้ดีที่สุด เพราะเขาจะเติบโตและเป็นบุคคลสำคัญกับอีกหลายๆคนในอนาคต ดังนั้นผมและคุณกมลาจึงพามหาสวัสดิ์ที่เพิ่งเกิดได้เพียงอาทิตย์เศษๆเท่านั้นกลับมาเมืองไทยและบอกทุกคนว่ามหาสวัสดิ์เป็นลูกของเราทั้งคู่ ดังนั้นมหาสวัสดิ์จึงถือว่าเกิดและเติบโตขึ้นมาบนกองเงินกองทองจากทรัพย์สมบัติที่พ่อแม่ของมหาสวัสดิ์ทิ้งไว้ให้ ดังนั้นมหาสวัสดิ์จึงได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี และดีที่สุดในทุกๆด้าน จนกลายมาเป็นนักธุรกิจที่เข้ามาบริหารธุรกิจของตระกูลโคษิตโภคินันท์ให้เจริญรุ่งเรื่องมาถึงทุกวันนี้" นายกลมกล่าว
"อ๋อ...เป็นอย่างนี้นี่เอง ว่าแต่ว่าพ่อแม่ของพี่วัสเขาเป็นใครหรือคะ แล้วพวกเขาเป็นใครกันคะถึงได้มีเงินมากมายถึงขนาดทำให้เราขยายธุรกิจจนร่ำรวยได้ขนาดนี้" ผู้เป็นหลานสาวคนเล็กเอ่ยขึ้น
"เรื่องนี้ถือเป็นอดีตไปแล้ว เราอย่าไปลื้อฟื้นมันเลย รู้ไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น แต่ผมอยากจะขอร้องทุกคนว่าอย่าบอกความจริงเรื่องนี้กับวัส และขอให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ห้ามบอกให้คนนอกได้รับรู้เด็ดขาด ผมถือว่านี้เป็นคำสั่ง หากใครเปิดเผยเรื่องนี้ให้คนภายนอกรู้ ผมจะตัดคนๆนั้น ออกจากกองมรดกทันที! และก็ขอให้ทุกคนปฏิบัติตัวกับมหาสวัสดิ์ให้เหมือนเดิมด้วย และผมก็ขอประกาศไว้ ณ ที่นี้เลยว่า
มหาสวัสดิ์ยังคงเป็นลูกของผมกับคุณกมลา เป็นลูกหลานของตระกูลโฆษิตโภคินันท์อยู่และจะยังคงเป็นทายาทผู้สืบทอดมรดกและธุระกิจต่างๆในเครือโคษิตโภคินันท์กรุ๊ปต่อจากผมไม่เปลี่ยนแปลง" นายกลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือ พวกเราต้องไปให้กำลังใจตาวัสที่โรงพยาบาล และช่วยกันภาวนาให้ตาวัสฟื้นขึ้นมาเร็วๆ" นายกลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ก่อนจะเดินออกจาห้องประชุมไป เมื่อทราบความจริงแล้ว จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ และด้วยการที่ทุกคนได้ถูกปลูกฝังให้รักใครกลมเกลียวกันมาแต่เล็กแต่น้อยและตัวมหาสวัสดิ์เองก็เป็นหลานที่รักของคุณปู่คุณย่ารวมถึงญาติพี่น้อง เป็นว่าที่ผู้นำของตระกูลที่ทุกคนให้การยอมรับ โฆษิตโภคินันท์เเป็นตระกูลใหญ่และเก่าแก่ แต่ไม่มีเรื่องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันในครอบครัว เพราะทุกคนล้วนได้รับผลประโยชน์ที่มากจนเกินพอกับการดำรงชีวิตในปัจจุบัน
"คนไข้ครับ อย่าขยับตัวครับเดี๋ยวสายน้ำเกลือจะหลุดนะครับ" คุณหมอกล่าวกับมหาสวัสดิ์ขณะที่เห็นมหาสวัสดิ์รู้สึกตัว นอนละเมอขยับตัวไปมาอย่างรวดเร็ว
"ชีพจรเต้นเป็นปกติดี เดี๋ยวให้ยาบำรุงกับคนไข้ด้วยนะพยาบาล" คุณหมอกล่าว
"คุณหมอค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ อาการเขาเป็นยังไงบ้างคะ แล้วเขารู้สึกตัวหรือยัง เหมือนฉันจะได้ยินเสียงเขาตอนที่ฉันเปิดประตูเข้ามา" ณมนเอ่ยถามคุณหมอทันที่เมื่อเดินเข้ามาในห้องด้วยความรีบร้อน
"คนไข้ยังไม่รู้สึกตัวดีนัก ได้แต่นอนละเมอเพราะมีไข้ขึ้นสูง แต่ตอนนี้ไข้ลดลงแล้ว หมอเพิ่งจะให้พยาบาลฉีดยาบำรุงร่างกายให้คนไข้ไปเพื่อให้คนไข้ได้พักผ่อนอีกสักหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
"และเมื่อไหร่เขาถึงจะฟื้นสักทีละคะ นี่ก็หลายวันแล้วนะคะ" ณมนพูด พลางหันไปมองมหาสวัสดิ์ที่กำลังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่เป็นห่วงยิ่งนัก
"เนื่องจากคนได้รับบาดเจ็บสาหัส และมีไข้แทรกซ้อนประกอบกับร่างกายของคนไข้ยังไม่แข็งแรงดี จึงทำให้คนไข้ยังไม่รู้สึกตัว แต่หมอได้ให้ยาบำรุงกับคนไข้ไปแล้ว คาดว่าพรุ่งนี้คนไข้น่าจะรู้สึกตัวแล้ว เดี๋ยวตอนค่ำๆ หมอจะเข้ามาดูอาการคนไข้อีกครั้งหนึ่งนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วง"
เมื่อได้ยินคุณหมอกล่าวเช่นนั้น ณมนก็รู้สึกโล่งใจ แต่ก็ยังอดเป็นห่วงมหาสวัสดิ์ไม่ได้และหวังว่าเขาคงจะรู้สึกตัวในไม่ช้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอโทษทีนะลงให้สั้นไปหน่อย เห็นว่าไม่ได้ลงนานแล้ว ตอนนี้งานยุ่งมากเลย จะแวะมาลงให้วันละนิดแล้วกันนะ ถ้าจะลงให้ทีเดียวจบตอนคงจะไม่มีเวลาแน่ๆเลย ก็เลยทำเป็น ตอนที่ 16-1 แทน เพราะมันไม่จบตอน ยังไงจะพยายามลงให้วันละนิดแล้วกันนะ อย่าว่ากันนะ คิดถึงทุกคนนะ ต้องไปนอนแล้ว ตอนนี้ทำงาน 7 วัน ตั้งแต่ 9.00-21.00 เลย เลยไม่มีเวลาเวิ่นนะ ขอลงเป็นตอนเล็กๆ แล้วกันนะ 
ขอโทษอีกทีนะ
ปล. รีบทำพิมพ์ผิดตรงไหนก็ขอโทษทีนะ
"อุบัติรัก สลัดลาย" (นิยายมโน) ตอนที่ 16-1 นำแสดงโดย พี่ตุ้ย - ขวัญ
*********************************
ตอนที่ 16-1
ณ ภายในบ้านโฆษิตโภคินันท์ เหล่าเครือญาติทั้งหมดได้เดินทางมาพบกับประมุขของบ้านซึ่งป็นประธานใหญ่ผู้กุมอำนาจและผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดในเครือโฆษิตโภคินันท์กรุ๊ปทั้งหมด เพื่อถามเรื่องราวความเป็นมาของมหาสวัสดิ์ว่ามหาสวัสดิ์เป็นใครกันแน่ เพราะในวัยเยาว์มหาสวัสดิ์เป็นลูกเทวดาที่พ่อแม่ตามใจ แถมยังเป็นหลานเทวดาที่บรรดาญาติพี่น้องต่างพากันพะเน้าพะนอมาตั้งแต่วัยเยาว์เพราะเขาเกิดมาเป็นทายาทคนโตของตระกูล การที่มหาสวัสดิ์ถูกยิงบาดเจ็บสาหัสจนเสียเลือดมาก เป็นเหตุให้ต้องมีการให้เลือดแต่พอผลเลือดออกมา กรุ๊ปเลือดและผล DNA กลับไม่ตรงกับตัวคุณกมลและคุณกมลาผู้เป็นพ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์ นั่นก็หมายความว่ามหาสวัสดิ์ไม่ได้มีสายเลือดของโฆษิตโภคินันท์เลยแม้แต่น้อย ซึ่งก็สร้างความกังขาแก่ทุกคนในตระกูลเป็นอย่างมาก ซึ่งคงจะถึงเวลาแล้วที่คุณกมลและคุณกมลาจะต้องบอกความจริงกับทุกคนเสียแล้ว
"ก่อนอื่นผมคงต้องบอกว่าการที่ตระกูลของเรา... โฆษิตโภคินันท์นั้น มีทรัพย์สินมากมายมหาศาล อีกทั้งธุรกิจต่างๆก็เจริญก้าวหน้าเป็นปึกแผ่น มีธุระกิจมากมายทั้งในและต่างประเทศได้นั้นก็เป็นเพราะเงินทุนจากพ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์ที่ทิ้งไว้ให้เขาก่อนที่ทั้งสองจะเสียชีวิตไปตั้งแต่ก่อนที่มหาสวัสดิ์จะลืมตาดูโลกซะอีก ทั้งพ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์ได้ถูกฆ่าตายที่ต่างประเทศ ตอนนั้นผมกับคุณกมลาได้ไปลงทุนทำธุรกิจกับพ่อแม่ของมหาสวัสดิ์ แต่เคราะห์ดีที่แม่ของมหาสวัสดิ์ได้ไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาล หมอจึงได้ผ่าเอาตัวมหาสวัสดิ์ซึ่งขณะนั้นใกล้คลอดเต็มทีออกมาก่อนที่แม่ของเขาจะสิ้นใจ เขาจึงได้มีชีวิตรอดและมีผมและคุณกมลารับเป็นพ่อและแม่ของเขาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เพราะก่อนที่พ่อและแม่ของมหาสวัสดิ์จะสิ้นใจได้ฝากฝังมหาสวัสดิ์ไว้กับผม ให้ผมดูแลเขาให้ดีที่สุด เพราะเขาจะเติบโตและเป็นบุคคลสำคัญกับอีกหลายๆคนในอนาคต ดังนั้นผมและคุณกมลาจึงพามหาสวัสดิ์ที่เพิ่งเกิดได้เพียงอาทิตย์เศษๆเท่านั้นกลับมาเมืองไทยและบอกทุกคนว่ามหาสวัสดิ์เป็นลูกของเราทั้งคู่ ดังนั้นมหาสวัสดิ์จึงถือว่าเกิดและเติบโตขึ้นมาบนกองเงินกองทองจากทรัพย์สมบัติที่พ่อแม่ของมหาสวัสดิ์ทิ้งไว้ให้ ดังนั้นมหาสวัสดิ์จึงได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี และดีที่สุดในทุกๆด้าน จนกลายมาเป็นนักธุรกิจที่เข้ามาบริหารธุรกิจของตระกูลโคษิตโภคินันท์ให้เจริญรุ่งเรื่องมาถึงทุกวันนี้" นายกลมกล่าว
"อ๋อ...เป็นอย่างนี้นี่เอง ว่าแต่ว่าพ่อแม่ของพี่วัสเขาเป็นใครหรือคะ แล้วพวกเขาเป็นใครกันคะถึงได้มีเงินมากมายถึงขนาดทำให้เราขยายธุรกิจจนร่ำรวยได้ขนาดนี้" ผู้เป็นหลานสาวคนเล็กเอ่ยขึ้น
"เรื่องนี้ถือเป็นอดีตไปแล้ว เราอย่าไปลื้อฟื้นมันเลย รู้ไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น แต่ผมอยากจะขอร้องทุกคนว่าอย่าบอกความจริงเรื่องนี้กับวัส และขอให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ห้ามบอกให้คนนอกได้รับรู้เด็ดขาด ผมถือว่านี้เป็นคำสั่ง หากใครเปิดเผยเรื่องนี้ให้คนภายนอกรู้ ผมจะตัดคนๆนั้น ออกจากกองมรดกทันที! และก็ขอให้ทุกคนปฏิบัติตัวกับมหาสวัสดิ์ให้เหมือนเดิมด้วย และผมก็ขอประกาศไว้ ณ ที่นี้เลยว่า มหาสวัสดิ์ยังคงเป็นลูกของผมกับคุณกมลา เป็นลูกหลานของตระกูลโฆษิตโภคินันท์อยู่และจะยังคงเป็นทายาทผู้สืบทอดมรดกและธุระกิจต่างๆในเครือโคษิตโภคินันท์กรุ๊ปต่อจากผมไม่เปลี่ยนแปลง" นายกลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือ พวกเราต้องไปให้กำลังใจตาวัสที่โรงพยาบาล และช่วยกันภาวนาให้ตาวัสฟื้นขึ้นมาเร็วๆ" นายกลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ก่อนจะเดินออกจาห้องประชุมไป เมื่อทราบความจริงแล้ว จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ และด้วยการที่ทุกคนได้ถูกปลูกฝังให้รักใครกลมเกลียวกันมาแต่เล็กแต่น้อยและตัวมหาสวัสดิ์เองก็เป็นหลานที่รักของคุณปู่คุณย่ารวมถึงญาติพี่น้อง เป็นว่าที่ผู้นำของตระกูลที่ทุกคนให้การยอมรับ โฆษิตโภคินันท์เเป็นตระกูลใหญ่และเก่าแก่ แต่ไม่มีเรื่องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันในครอบครัว เพราะทุกคนล้วนได้รับผลประโยชน์ที่มากจนเกินพอกับการดำรงชีวิตในปัจจุบัน
"คนไข้ครับ อย่าขยับตัวครับเดี๋ยวสายน้ำเกลือจะหลุดนะครับ" คุณหมอกล่าวกับมหาสวัสดิ์ขณะที่เห็นมหาสวัสดิ์รู้สึกตัว นอนละเมอขยับตัวไปมาอย่างรวดเร็ว
"ชีพจรเต้นเป็นปกติดี เดี๋ยวให้ยาบำรุงกับคนไข้ด้วยนะพยาบาล" คุณหมอกล่าว
"คุณหมอค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ อาการเขาเป็นยังไงบ้างคะ แล้วเขารู้สึกตัวหรือยัง เหมือนฉันจะได้ยินเสียงเขาตอนที่ฉันเปิดประตูเข้ามา" ณมนเอ่ยถามคุณหมอทันที่เมื่อเดินเข้ามาในห้องด้วยความรีบร้อน
"คนไข้ยังไม่รู้สึกตัวดีนัก ได้แต่นอนละเมอเพราะมีไข้ขึ้นสูง แต่ตอนนี้ไข้ลดลงแล้ว หมอเพิ่งจะให้พยาบาลฉีดยาบำรุงร่างกายให้คนไข้ไปเพื่อให้คนไข้ได้พักผ่อนอีกสักหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
"และเมื่อไหร่เขาถึงจะฟื้นสักทีละคะ นี่ก็หลายวันแล้วนะคะ" ณมนพูด พลางหันไปมองมหาสวัสดิ์ที่กำลังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่เป็นห่วงยิ่งนัก
"เนื่องจากคนได้รับบาดเจ็บสาหัส และมีไข้แทรกซ้อนประกอบกับร่างกายของคนไข้ยังไม่แข็งแรงดี จึงทำให้คนไข้ยังไม่รู้สึกตัว แต่หมอได้ให้ยาบำรุงกับคนไข้ไปแล้ว คาดว่าพรุ่งนี้คนไข้น่าจะรู้สึกตัวแล้ว เดี๋ยวตอนค่ำๆ หมอจะเข้ามาดูอาการคนไข้อีกครั้งหนึ่งนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วง"
เมื่อได้ยินคุณหมอกล่าวเช่นนั้น ณมนก็รู้สึกโล่งใจ แต่ก็ยังอดเป็นห่วงมหาสวัสดิ์ไม่ได้และหวังว่าเขาคงจะรู้สึกตัวในไม่ช้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล. รีบทำพิมพ์ผิดตรงไหนก็ขอโทษทีนะ