สวัสดีค่ะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้ง หลังจากที่ฝังตัวเล่น pantip มาหลายปี เมื่อไม่นานมานี้เลยได้สมัครสมาชิกไว้
กระทู้นี้อาจจะยาวมากไปหน่อย ถ้าใครได้อ่านจบก็ขอบคุณมากเลยนะค่ะ
[ปรึกษา]
จขกท ขอเรียกแทนตัวเองว่าเรานะค่ะ เราคบกับแฟนเก่ามา 4 ปี คือตั้งแต่เรียนปี 1 เทอมสอง เป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนค่ะ
และด้วยความสนิทมากเลยทำให้ขยับจาก"เพื่อน" "เพื่อนรัก" และเป็น "คนรัก"
ช่วงที่คบกันมีสุข ทุกข์ตามประสา เนื่องจากตอนนั้นเราก็ยังเด็ก ยอมรับเลยค่ะว่าเอาแต่ใจ ไม่ค่อยปล่อยวาง แต่เราก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง
พอเข้าปีที่ 3 ก็เริ่มทะเลาะกันแรง พอเข้าปีที่ 4 ก็แรงขึ้นคะ และพอถึงวัยแยกย้ายทำงาน เราก็เลิกกัน
ข้อดีของเขาคนนี้ตอนที่คบกันคือ รักเรา พูดได้เลยว่าเขารักเรา ตามใจเรา ไม่สูบบุหรี่ เที่ยวบ้าง พอช่วงหลังแฟนเราติดเพื่อนมาก
จนเหมือนบางทีที่ของเราก็หายไป ติดเพื่อน ติดเที่ยว ติดบุหรี่ โกหก และไม่มีความรับผิดชอบที่สุด
ช่วงที่เรียนเราช่วยตามงาน ช่วยสอน คอยจี้กันมาตลอดเพื่อให้จบไปพร้อมกัน
พอเราเรียนจบ เราก็หางานทำทันที งานแรกทำที่ นครปฐม [เราอยู่กรุงเทพค่ะ] ด้วยความที่เราไม่เลือกงาน เราเลยตกลงไปทำ
นั่นคือการเลิกกันครั้งแรก เพราะเราทำงานไกล และเขาระแวงว่าเรามีคนอื่น ซึ่งพอเราง่วนกับงาน ก็เลยไม่มีเวลาง้อ แต่ก็มีแผนว่าถ้าได้กลับกทม
เราจะไปขอคืนดี ในช่วงนั้นเราอยากเปลี่ยนงาน เพราะระบบการทำงานที่ไม่ค่อยโอเค ประจวบกับบริษัทอีกที่ก็เรียกไปสัมภาษณ์
เราสัมภาษณ์งานไป 3 ครั้ง แล้วทางนั้นก็รับเราเข้าทำงาน ที่จังหวัด ลพบุรี
ช่วงรอยต่อเปลี่ยนงาน เราว่าง 1 เดือน เราก็ตามง้อจนได้กลับมาคบกัน แต่ทุกอย่างเลวร้ายลงค่ะ เขาไม่ทำงาน ไม่หา และตัดสินใจต่อโท
ด้วยเหตุผลที่ยังไม่อยากทำงาน อยากเที่ยวอยู่
งานใหม่ของเราค่อนข้างหนัก ทำอยู่โรงงาน ต้องเข้ากะเช้า 06:30-17:30 กะกลางคืน 18:30-05:30 ในเวลางานคือทำแต่งานเลยค่ะ
เราเป็น Production ห้ามพกทุกสิ่งอย่าง ตัวห่างโทรสับ มีเวลาใช้แค่ตอนพัก 1 ชม. และเวลาที่ขึ้นออฟฟิสถึงจะได้เข้าชมรมชาวเหนือ (อู้)
สิ่งที่เราเผชิญคือ เขาแทบไม่โทรหา ไม่ลายมาคุย พอเรากลับ กทม (เดือนละ1-2 ครั้ง) ก็ไม่ค่อยเจอกันด้วยเหตุผล อ่านหนังสือไม่ทันบ้าง ปั่นงานบ้าง
ในตลอดเวลาที่เราทำงาน เขาเที่ยวตลอด อาทิตละ 3-4 คืน หนังสือไม่อ่าน งานไม่ทำ(ทำเมื่อไฟลนตูด) เวลาไปเที่ยวก็ให้ line ผู้หญิงคนอื่น
ขอ line ผู้หญิงคนอื่น โกหกเราแอบไปเที่ยวบ้าง และด้วยหลายๆอย่าง ที่ทำให้ทะเลาะกันตลอด แล้วเราก็เลิกกันอีกครั้ง
รอบนี้เราเป็นคนบอกเลิกเอง รัก แต่ความรักอย่างเดียวไม่พอ ในเมื่อเรารับไม่ได้ รับไม่ไหว เราทุกข์มาก ทั้งเหงา ทั้งเหนื่อย เหนื่อยงาน
แล้วยังเหนื่อยหัวใจ ช่วงเลิกกันเราก็มีคนเข้ามา แต่ก็ไม่มีใครมาแทนที่เขาได้เลย สุดท้ายเราก็ตัวคนเดียว ใจเราก็ยังเหมือนเดิม
เราเลิกกันตอนเดือนสิงหา 56 ยิ่งเวลาผ่าน เรายิ่งรู้ว่าเราตัดใจไม่ได้ ปีใหม่เราก็ไปเยี่ยมที่บ้านเขา คุยกับพ่อแม่เขาแบบสนิทสนมเหมือนเคย
แต่สถานะแฟนเก่า พอเรารู้ว่าเขาคุยกับคนอื่น เราก็พยายามตัดใจ แต่พยายามอยู่หลายครั้งก็ไม่เป็นผล ใจอ่อนโทรหา ไปกินข้าวดูหนังหลายครั้ง
จนเขาไปเที่ยวกับผู้หญิงคนอื่นอีก พอเรารู้ เราก็พยายามตัดใจอีกครั้ง ครั้งนี้ใจแข็งขึ้นเยอะ เปิดเพลงปลุกใจ [อย่ามาสงสาร] ของพี่ตู่ กระแทกหูตลอด
วนไปวนมาอยู่เพลงเดียว เราเข้มแข็งขึ้น จนเมื่อสามอาทิตย์ที่ผ่านมา เขาก็ชวนไปดูหนังกินข้าวซึ่งเราก็ตกลง [เห้ยยย !!]
เราใจอ่อน ให้คำปรึกษา เป็นกำลังใจให้คนอื่นได้ตลอด แต่ทำเองไม่ได้ เราควรทำยังไง
ตั้งแต่เราทำงาน เราเปลี่ยนแปลงตัวเองเยอะมาก เราไม่เอาแต่ใจเหมือนแต่ก่อน เป็นคนใจเย็น และใช้เหตุผลมากขึ้นมากมากก
แต่เขา ติดเที่ยว ติดบุหรี่ ใช่เงินเก่ง ไม่ไปเรียน และสุดท้ายคือ ลาออก เขาบอกว่าเขาเรียนโทไม่ได้ ไม่มีความรับผิดชอบ
ไม่ทำงาน และยอมรับกับเราว่า "ชั้นรู้เลยว่าจบตรีมาได้เพราะแกช่วย" แผนต่อจากการเรียนโทไม่จบก็คือ จะไปทำงานเมืองนอก [หืม?]
ไม่รู้จะเรียก เหยียบขึ้ไก่ไม่ฝ่อดีไหม แต่รู้ทั้งรู้แบบนี้ เราก็ยังตัดใจไม่ได้อยู่ดี
[ระบาย]
เราไม่รู้ว่าเราจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี เหมือนไม่มีใครมาแทนที่ตรงนี้ได้เลย เพราะเหมือนความชอบทุกอย่างเราชอบตรงกัน
สิ่งที่ไม่ชอบ ก็ไม่ชอบเหมือนๆกัน ความสนใจก็คล้ายๆกัน รู้ใจกันไปซะหมดทุกเรื่อง
เพลงที่เราฟัง เราก็คิดว่าคงมีแค่เขาคนเดียว ที่จะฟังไปกับเราได้
เราเป็นคนอารมขัน กวนteen เราก็คิดว่าจะมีแค่เขาที่จะรับมุขเรา หรือขำเรา หรือทำหน้าตายๆใส่เราได้
เราไม่ใช่คนหน้าตาน่ารัก เราก็คิดว่ามีแค่เขาคนเดียวที่จะรับหน้าเราตอนล้าง เครื่องสำอางออกหมดได้
แล้วเราก็คิดว่าคงไม่มีใครรักเรา เท่ากับที่เขารักเราได้ [เว้นครอบครัวนะ]
ทุกวันนี้เวลาเราดูหนังดูตัวอย่างหนัง เราก็จะนึกถึงเขาคนแรก เวลาเจอบทความ หรือภาพเกรียนๆ เราก็จะนึกถึงเขาคนแรก
เวลาเจอร้านอาหารน่ากิน โปรบุฟเฟ่แรงๆ เราก็จะนึกถึงเขาคนแรก เหมือนเราให้เขาเป็นทุกอย่าง
เหมือนเราพยายามเอาข้อดีทุกอย่างมาหักล้าง ทั้งๆที่เวลาเราเจ็บเราเจ็บมาก เราร้องไห้ แต่ใจเราก็ยังหวังตลอด ว่าเขาจะมาง้อ
ขอคืนดี มามีกันเหมือนวันเก่าๆ
เราไม่รู้ว่าเราต้องการมากไปไหม เราอยากให้แค่โทรหาเรา ไม่ต้องคุยกันนาน แค่ถามเราว่าวันนี้เหนือยไหม วันหยุดไปเที่ยวนู่นนี่กันไหม
ดูหนังเรื่องนี้มั้ย ลายมาคุยกับเราบ้าง ทำอะไรแบบที่แฟนกันทำบ้าง นั่นเราขอมากไปใช่มั้ย
[ขายตรง 555] ที่เราบอกว่าเหมือนไม่มีใครแทนที่เขาได้ เพราะความชอบตรงกัน และเขารับทุกอย่างในตัวเราได้ คือเราเป็นแบบนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- เราสูง 151 ตอนนี้หนัก 44 [เมื่อก่อนตอนเรียนหนัก 42 T^T] เป็นคนชอบออกกำลังกาย เมื่อก่อนจะว่ายน้ำก็ไปด้วยกัน
ตอนนี้เราก็ออกกำลังกายทุกวัน เราเลยชอบผู้ชายตัวสูง และไม่ผอมจนเกินไป
- เราชอบดูหนัง แต่เป็นคนไม่ดูหนังไทยในโรง [อย่าว่าเรากระแดะเลยนะ เป็นความชอบจริงๆ] หนังไทย
ที่ดูในรอบ 3-5 ปีนี้คือ รถไฟฟ้า กับพี่มาคพระขโนง แนวหนังที่ไม่ชอบดูก็ไม่ชอบเหมือนกัน
ไม่ชอบดูหนังแข่งรถ ไม่ชอบดูหนังเกี่ยวกับการเต้นๆ เราชอบแนว Romantic Comedy, Sci-fi หนังสงคราม หนังนอกกระแส หนังอนิเมชัน
- เราแทบไม่ฟังเพลงไทยเลย ฟังแค่ตอนสมัย ม.ปลาย ฟังเบเกอรี่ ฟังแกรมมี่ พอมหาลัย เราก็เปลี่ยนแนวฟัง เราฟังแต่สากล ฟังฮิพฮอพจ๋ามาก
Rickross, Kendric larmar, Kanye ,Lil Wayne, J.Cole และอื่นๆอีกเยอะ R&B ก็มีฟังประปราย ตอนมีคอนเสิร์ต Jason Maraz เราก็ไปดูด้วยกัน
วิทยุเราก็ฟังแต่คลื่นต่างประเทศ [DJ พูดน้อยดี รันเพลงยาว]
- เราแทบไม่ดูและไม่ฟังเกาหลี ซีรีย์เกาหลีที่เราเคยดูในชีวิตมีแค่ Full House, Coffee Prince, Let' Eat
- เราไม่ติด TV ถ้าเปิดเราก็ดูไม่กี่ช่อง ช่องสารคดี กับ FoxThai ไม่บ้าดารา แต่ก็มีนักแสดงที่ชอบ
- เราดูบอล อ่านการ์ตูน แต่ไม่ถนัดอ่านการ์ตูนผู้หญิง BOY คือการ์ตูนเรื่องแรกที่อ่าน
- เราชอบอ่านหนังสือ แต่ก็ไม่ได้ตามเก็บหนังสือทุกเล่มของนักเขียนนักแต่งที่ชอบนะ
- เราชอบเล่นเกม เรามีเกมที่เล่นด้วยกันประจำ Counter, Red Alert, Team fortress 2, Prototype และอื่นๆ
- เราชอบกิน เป็นผู้หญิง Enjoy Eating มาก โดยเฉพาะเค้ก เราก็เลยเป็นคนชอบทำขนม
- เราใช้แต่เสื้อผ้าแบรน [นี่ก็อย่าว่าเรานะ T^T] คือเราชอบซื้ออะไรที่ได้ลองก่อนใส่ แต่เราก็ซื้อด้วยเงินเราเอง และก็จัดสรรเงินเป็น
นึกไม่ออกแล้ว แต่ทั้งหมดนี้เรามักคิดว่า ไม่มีใครแทนเขาได้เราเลยตัดใจไม่ได้ซักที
ตอนนี้เราเลยกลายเป็นคนชอบทำอะไรคนเดียว ถ้าแม่ไม่ว่าง เราก็ไปห้างคนเดียว ชอปปิ้งคนเดียว
มีความสุขกับการอยู่คนเดียว แต่มีความเหงาเป็นเงาตามตัว. :C
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบน่ะค่ะ เรายินดีรับทุกคำตำหนิถ้าจะบอกว่าเราผิดเอง U U
แต่ถ้าใครมีวิธีที่จะทำให้เราหลุดจากตรงนี้โดยเร็ว หรือวิธีคิด ไปบวช หรืออะไรก็ได้เราจะทำคะ
กระทู้[ปรึกษา ระบาย ขายตรง!] ตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้ ทั้งๆที่เลิกกันมาเกือบปีแล้วค่ะ
กระทู้นี้อาจจะยาวมากไปหน่อย ถ้าใครได้อ่านจบก็ขอบคุณมากเลยนะค่ะ
[ปรึกษา]
จขกท ขอเรียกแทนตัวเองว่าเรานะค่ะ เราคบกับแฟนเก่ามา 4 ปี คือตั้งแต่เรียนปี 1 เทอมสอง เป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนค่ะ
และด้วยความสนิทมากเลยทำให้ขยับจาก"เพื่อน" "เพื่อนรัก" และเป็น "คนรัก"
ช่วงที่คบกันมีสุข ทุกข์ตามประสา เนื่องจากตอนนั้นเราก็ยังเด็ก ยอมรับเลยค่ะว่าเอาแต่ใจ ไม่ค่อยปล่อยวาง แต่เราก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง
พอเข้าปีที่ 3 ก็เริ่มทะเลาะกันแรง พอเข้าปีที่ 4 ก็แรงขึ้นคะ และพอถึงวัยแยกย้ายทำงาน เราก็เลิกกัน
ข้อดีของเขาคนนี้ตอนที่คบกันคือ รักเรา พูดได้เลยว่าเขารักเรา ตามใจเรา ไม่สูบบุหรี่ เที่ยวบ้าง พอช่วงหลังแฟนเราติดเพื่อนมาก
จนเหมือนบางทีที่ของเราก็หายไป ติดเพื่อน ติดเที่ยว ติดบุหรี่ โกหก และไม่มีความรับผิดชอบที่สุด
ช่วงที่เรียนเราช่วยตามงาน ช่วยสอน คอยจี้กันมาตลอดเพื่อให้จบไปพร้อมกัน
พอเราเรียนจบ เราก็หางานทำทันที งานแรกทำที่ นครปฐม [เราอยู่กรุงเทพค่ะ] ด้วยความที่เราไม่เลือกงาน เราเลยตกลงไปทำ
นั่นคือการเลิกกันครั้งแรก เพราะเราทำงานไกล และเขาระแวงว่าเรามีคนอื่น ซึ่งพอเราง่วนกับงาน ก็เลยไม่มีเวลาง้อ แต่ก็มีแผนว่าถ้าได้กลับกทม
เราจะไปขอคืนดี ในช่วงนั้นเราอยากเปลี่ยนงาน เพราะระบบการทำงานที่ไม่ค่อยโอเค ประจวบกับบริษัทอีกที่ก็เรียกไปสัมภาษณ์
เราสัมภาษณ์งานไป 3 ครั้ง แล้วทางนั้นก็รับเราเข้าทำงาน ที่จังหวัด ลพบุรี
ช่วงรอยต่อเปลี่ยนงาน เราว่าง 1 เดือน เราก็ตามง้อจนได้กลับมาคบกัน แต่ทุกอย่างเลวร้ายลงค่ะ เขาไม่ทำงาน ไม่หา และตัดสินใจต่อโท
ด้วยเหตุผลที่ยังไม่อยากทำงาน อยากเที่ยวอยู่
งานใหม่ของเราค่อนข้างหนัก ทำอยู่โรงงาน ต้องเข้ากะเช้า 06:30-17:30 กะกลางคืน 18:30-05:30 ในเวลางานคือทำแต่งานเลยค่ะ
เราเป็น Production ห้ามพกทุกสิ่งอย่าง ตัวห่างโทรสับ มีเวลาใช้แค่ตอนพัก 1 ชม. และเวลาที่ขึ้นออฟฟิสถึงจะได้เข้าชมรมชาวเหนือ (อู้)
สิ่งที่เราเผชิญคือ เขาแทบไม่โทรหา ไม่ลายมาคุย พอเรากลับ กทม (เดือนละ1-2 ครั้ง) ก็ไม่ค่อยเจอกันด้วยเหตุผล อ่านหนังสือไม่ทันบ้าง ปั่นงานบ้าง
ในตลอดเวลาที่เราทำงาน เขาเที่ยวตลอด อาทิตละ 3-4 คืน หนังสือไม่อ่าน งานไม่ทำ(ทำเมื่อไฟลนตูด) เวลาไปเที่ยวก็ให้ line ผู้หญิงคนอื่น
ขอ line ผู้หญิงคนอื่น โกหกเราแอบไปเที่ยวบ้าง และด้วยหลายๆอย่าง ที่ทำให้ทะเลาะกันตลอด แล้วเราก็เลิกกันอีกครั้ง
รอบนี้เราเป็นคนบอกเลิกเอง รัก แต่ความรักอย่างเดียวไม่พอ ในเมื่อเรารับไม่ได้ รับไม่ไหว เราทุกข์มาก ทั้งเหงา ทั้งเหนื่อย เหนื่อยงาน
แล้วยังเหนื่อยหัวใจ ช่วงเลิกกันเราก็มีคนเข้ามา แต่ก็ไม่มีใครมาแทนที่เขาได้เลย สุดท้ายเราก็ตัวคนเดียว ใจเราก็ยังเหมือนเดิม
เราเลิกกันตอนเดือนสิงหา 56 ยิ่งเวลาผ่าน เรายิ่งรู้ว่าเราตัดใจไม่ได้ ปีใหม่เราก็ไปเยี่ยมที่บ้านเขา คุยกับพ่อแม่เขาแบบสนิทสนมเหมือนเคย
แต่สถานะแฟนเก่า พอเรารู้ว่าเขาคุยกับคนอื่น เราก็พยายามตัดใจ แต่พยายามอยู่หลายครั้งก็ไม่เป็นผล ใจอ่อนโทรหา ไปกินข้าวดูหนังหลายครั้ง
จนเขาไปเที่ยวกับผู้หญิงคนอื่นอีก พอเรารู้ เราก็พยายามตัดใจอีกครั้ง ครั้งนี้ใจแข็งขึ้นเยอะ เปิดเพลงปลุกใจ [อย่ามาสงสาร] ของพี่ตู่ กระแทกหูตลอด
วนไปวนมาอยู่เพลงเดียว เราเข้มแข็งขึ้น จนเมื่อสามอาทิตย์ที่ผ่านมา เขาก็ชวนไปดูหนังกินข้าวซึ่งเราก็ตกลง [เห้ยยย !!]
เราใจอ่อน ให้คำปรึกษา เป็นกำลังใจให้คนอื่นได้ตลอด แต่ทำเองไม่ได้ เราควรทำยังไง
ตั้งแต่เราทำงาน เราเปลี่ยนแปลงตัวเองเยอะมาก เราไม่เอาแต่ใจเหมือนแต่ก่อน เป็นคนใจเย็น และใช้เหตุผลมากขึ้นมากมากก
แต่เขา ติดเที่ยว ติดบุหรี่ ใช่เงินเก่ง ไม่ไปเรียน และสุดท้ายคือ ลาออก เขาบอกว่าเขาเรียนโทไม่ได้ ไม่มีความรับผิดชอบ
ไม่ทำงาน และยอมรับกับเราว่า "ชั้นรู้เลยว่าจบตรีมาได้เพราะแกช่วย" แผนต่อจากการเรียนโทไม่จบก็คือ จะไปทำงานเมืองนอก [หืม?]
ไม่รู้จะเรียก เหยียบขึ้ไก่ไม่ฝ่อดีไหม แต่รู้ทั้งรู้แบบนี้ เราก็ยังตัดใจไม่ได้อยู่ดี
[ระบาย]
เราไม่รู้ว่าเราจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี เหมือนไม่มีใครมาแทนที่ตรงนี้ได้เลย เพราะเหมือนความชอบทุกอย่างเราชอบตรงกัน
สิ่งที่ไม่ชอบ ก็ไม่ชอบเหมือนๆกัน ความสนใจก็คล้ายๆกัน รู้ใจกันไปซะหมดทุกเรื่อง
เพลงที่เราฟัง เราก็คิดว่าคงมีแค่เขาคนเดียว ที่จะฟังไปกับเราได้
เราเป็นคนอารมขัน กวนteen เราก็คิดว่าจะมีแค่เขาที่จะรับมุขเรา หรือขำเรา หรือทำหน้าตายๆใส่เราได้
เราไม่ใช่คนหน้าตาน่ารัก เราก็คิดว่ามีแค่เขาคนเดียวที่จะรับหน้าเราตอนล้าง เครื่องสำอางออกหมดได้
แล้วเราก็คิดว่าคงไม่มีใครรักเรา เท่ากับที่เขารักเราได้ [เว้นครอบครัวนะ]
ทุกวันนี้เวลาเราดูหนังดูตัวอย่างหนัง เราก็จะนึกถึงเขาคนแรก เวลาเจอบทความ หรือภาพเกรียนๆ เราก็จะนึกถึงเขาคนแรก
เวลาเจอร้านอาหารน่ากิน โปรบุฟเฟ่แรงๆ เราก็จะนึกถึงเขาคนแรก เหมือนเราให้เขาเป็นทุกอย่าง
เหมือนเราพยายามเอาข้อดีทุกอย่างมาหักล้าง ทั้งๆที่เวลาเราเจ็บเราเจ็บมาก เราร้องไห้ แต่ใจเราก็ยังหวังตลอด ว่าเขาจะมาง้อ
ขอคืนดี มามีกันเหมือนวันเก่าๆ
เราไม่รู้ว่าเราต้องการมากไปไหม เราอยากให้แค่โทรหาเรา ไม่ต้องคุยกันนาน แค่ถามเราว่าวันนี้เหนือยไหม วันหยุดไปเที่ยวนู่นนี่กันไหม
ดูหนังเรื่องนี้มั้ย ลายมาคุยกับเราบ้าง ทำอะไรแบบที่แฟนกันทำบ้าง นั่นเราขอมากไปใช่มั้ย
[ขายตรง 555] ที่เราบอกว่าเหมือนไม่มีใครแทนที่เขาได้ เพราะความชอบตรงกัน และเขารับทุกอย่างในตัวเราได้ คือเราเป็นแบบนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นึกไม่ออกแล้ว แต่ทั้งหมดนี้เรามักคิดว่า ไม่มีใครแทนเขาได้เราเลยตัดใจไม่ได้ซักที
ตอนนี้เราเลยกลายเป็นคนชอบทำอะไรคนเดียว ถ้าแม่ไม่ว่าง เราก็ไปห้างคนเดียว ชอปปิ้งคนเดียว
มีความสุขกับการอยู่คนเดียว แต่มีความเหงาเป็นเงาตามตัว. :C
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบน่ะค่ะ เรายินดีรับทุกคำตำหนิถ้าจะบอกว่าเราผิดเอง U U
แต่ถ้าใครมีวิธีที่จะทำให้เราหลุดจากตรงนี้โดยเร็ว หรือวิธีคิด ไปบวช หรืออะไรก็ได้เราจะทำคะ