เคยตั้งกระทู้ สอนเสื้อผ้าไว้ วันนี้อยากอวดฝีมือลูกศิษย์ คนเดียว ที่ได้เรียนอย่างต่อเนื่องจริงๆ

กระทู้สนทนา

http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2011/09/J11048524/J11048524.html

เคยตั้งกระทู้เอาไว้ก่อนน้ำท่วม ใหญ่ และได้เห็น หลายๆอย่าง จากการ เปิดสอนในครั้งนั้น ใจต้องเปิดสอน ฟรี เพื่อให้คนได้ไปต่อยอด ได้นำไปประกอบอาชีพ และ ให้ทุกคน ช่วยหยอดกระปุก เป็นการช่วยค่าไฟ แต่ เหตุการณ์ ครั้งนั้น ทำให้ ดิฉีน ต้อง ควักกระเป๋า จ่ายค่าไฟเอง แถมยังต้องจ่ายค่าสถานที่ด้วย

ก่อนจะไปเปิดที่นั่น เจ้าของสถานที่ก็บอกว่า เดือนแรกไม่เป็นไร ช่วยๆกัน ได้เท่าไหร่ ก็จ่ายเท่านั้น แต่ปรากฎว่า ดิฉัน ต้องจ่ายค่าสถานที่ และ ค่าไฟ ด้วย ความตั้งใจ ของดิฉัน เลยสูญปล่าว อยากสอนให้คนได้มีอาชีพ แต่คนที่มาเรียน ไม่มีใครสักคน ที่นำไปต่อยอดจริงๆ

ยิ่งเรียนฟรี ยิ่งดู เหมือนไม่มีคุณค่า ในสายตา ของคนบางคน ทำให้ดิฉัน ต้องเปลี่ยนแนวทางการสอนใหม่ จริงๆ ขอแค่อยากได้ คนดีๆ จริงๆ ตั้งใจเรียนจริงๆ

การเรียน เสื้อผ้า ไม่ใช่ ง่ายๆ อย่างที่คิด บางคน ก็ไปเรียน 10 วัน 5000 บาท จาก อจ.บางท่าน ซึ่ง ดิฉันไม่ทราบว่า 10 วัน จะสามารถ จดจำอะไรได้บ้าง งานเสื้อผ้า เป็นงานละเอียด ใจเย็น งานถึงออกมาสวย จริงๆ

ประสบการณ์ ที่ดิฉัน ได้สอน นักเรียน หลายคน ทำให้อ่าน นิสัย ใจคอ และ การทำงานได้ดีมากขึ้น ดิฉัน จะยืน ดู นักเรียน ของดิฉันทำงาน ซึ่งแต่ละคน ก็จะแตกต่างกันไป ตามอารมณ์ จริงๆ ทำให้ ดิฉัน สามารถ อ่านออกว่างาน จะออกมาอย่างไร งานจะออกมาสวยขนาดไหน และงานจะออกมา เรียบร้อยขนาดไหน งานผ้า เป็นงานที่ต้องอดทน และ พยายามมากกว่า งานด้านเสริมสวย งานตัดผม ตัดผิดแล้ว ผิดเลย แก้ไข ไม่ได้ เท่าไหร่ แต่งานผ้า ก็ยังแก้ไขได้ และ จำเป็น ที่จะต้องทำให้ชิ้นงานออกสวย

นักเรียน คนนี้ ไม่ได้ มีพื้นฐาน การเย็บผ้ามาก่อนเลย เธอเปิดร้าน ชุดราตรี ให้เช่า เธอต้องเสียเงินไปจ้างทุกอย่าง แต่ปัจจุบัน ไม่ต้องนำชุดไปให้ช่างแก้ เธอสามารถ ทำเอง ชิ้นงานที่มาเรียน ทุกชิ้น ได้นำไปใช้ได้จริงๆ เพราะ ดิฉัน พยายามสอนเทคนิค ทุกอย่าง เท่าที่ดิฉันได้เจอ ไม่ได้สอน เทคนิค แบบเก่าๆ แต่สอนให้ทำงานฝีมือ จริงๆ ชิ้นงานทุกชิ้น ต้องใช้ได้จริงๆ

วันนี้ จึงอยากนำผลงาน นักเรียนที่ดิฉันสอน ว่า จากเด็กที่ไม่เคยเรียนมาก่อนเลย ผลงานออกมาแบบไหน ไม่เคยใช้จักรอุตสาหกรรม ไม่เคย ทำอะไรเป็นเลย ทุกวันนี้ ดิฉัน ต้องภูมิใจกับนักเรียน คนนี้ ที่ สิ่งที่ดิฉีน สอนไป เธอนำไปต่อยอด ได้จริงๆ บ้านเธอ อยู่ลาดพร้าว ขับรถมาเรียน อาทิตย์ละ แค่ 2 วัน เรียน 10 โมงเช้า ไม่เกินบ่ายโมงก็กลับ แต่จะมีการบ้านทุกครั้งไป และ จะต้องส่งการบ้านทุกครั้ง

บางคน ดิฉันบอกให้ส่งการบ้าน ก็เฉย ไม่สนใจ และนั่นคือ การบอกอย่างหนึ่งว่า ยัง เป็นคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ มากนัก ความตั้งใจจริงก็คงยังน้อยอยู่ เพราะ ฉะนั้น กฎของดิฉัน ปัจจุบัน ไม่ตั้งใจ ก็ไม่ต้องมา ให้เสียเวลาแต่อย่างใด ดิฉัน ต้องการนักเรียนที่ตั้งใจจริงๆ ค่ะ

แต่วันนี้ อยากให้ทุกคนเห็นถึงความตั้งใจเด็กคนหนึ่ง ที่มีความพยายาม เพียงพอ และ พร้อมที่จะดึงพรสวรรค์ ออกมาได้ด้วยตนเอง ครู อย่างดิฉัน ก็ ภูมิใจแล้วค่ะ