เส้นทางรัก ..แดนไอยคุปต์ ตอนที่ 3 ในห้วงฝัน(ตอนนี้หวิวๆ)

ลิงค์ ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/31247674
ลิ้งค์ ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/31256839

Chapter 3 ในห้วงฝัน

ณ นครนิวยอร์ค

    ฮันน่าคิดว่าตัวเองคงมีบางอย่างผิดปกติ ด้วยเหตุนี้จึงไปปรึกษากับจิตแพทย์ เพื่อจะได้รู้ว่า พอจะมีทางรักษาเยียวยาอย่างไรได้บ้าง
“ฉันได้ยินเสียง มันเหมือนมีเสียงใครเรียกชื่ออานเค แล้วก็อนัคซูนามุน บางครั้งก็ได้ยินเสียงแทรก เหมือนคลื่นเสียงบางอย่างดังอยู่ในหู แล้วที่หนักไปกว่านั้น ฉันฝันถึงอียิปต์โบราณและคิดว่าตัวเองเป็นราชินีอนัคซูนามุน ถ้าหากไม่เรียกว่าบ้า ฉันก็ไม่สามารถหาคำอื่นที่จะแทนคำนี้ได้อีก”ฮันน่าพูดกับจิตแพทย์ซึ่งกำลังนั่งฟังอาการของเธออยู่
“อืมม...”หมอหญิงวัยกลางคนถึงกับยืดตัวขึ้นจากเก้าอี้ ราวกับครุ่นคิด

“ฉันว่า ไม่น่าเป็นอาการทางจิตหรอก คุณอาจได้ยินได้ฟังเกี่ยวกับอียิปต์มามาก จนเอาไปคิด ที่สำคัญคุณบอกว่าเพิ่งกลับมาจากการทำข่าว เกี่ยวกับฟาโรห์ตุตันคาเมน บางทีมันอาจจะเกี่ยวกันอยู่ก็ได้”นั่นคือคำวินิจฉัยของจิตแพทย์แคทรีน
“แล้วฉันจะทำยังไง ถึงจะสามารถรักษาอาการพวกนี้ได้”ฮันน่าถาม

“เอาอย่างนี้ คุณลองหาอะไรทำ อย่าให้สมองว่างจนคิดเกี่ยวกับเรื่องราวพวกนั้น อย่าอ่านหรือดูอะไรเกี่ยวกับอียิปต์ เพราะมันอาจทำให้คุณจินตนาการไปกันใหญ่”ผู้ทำการรักษากล่าว
“ฉันจะลองดู”ฮันน่าบอกกับตัวเอง
“เดี๋ยวฉันจะสั่งยานอนหลับ แล้วก็ยาคลายเครียดให้คุณไปทานก่อน อีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยกลับมาว่ากันใหม่ ดีไหม”แคทรีนถาม
“ก็ดีค่ะ”ฮันน่าพยักหน้ารับ

*¬¬______________________________________*
    เสียงโทรศัพท์มือถือทำให้ฮันน่าซึ่งกำลังรีบเดินไปยังรถของตัวเองเดินช้าลง เธอมองโทรศัพท์ เพื่อดูว่าหน้าจอปรากฏชื่อใคร
เมื่อเห็นว่าเป็นโดมินิค ซึ่งเป็นลูกชายของเจ้าของสำนักพิมพ์ที่ตัวเองทำงานอยู่ จึงต้องกดรับ
“ว่าไง นิค”เธอถามอีกฝ่ายโดยผ่านมือถือ
“คุณอยู่ไหน”โดมินิคถาม
“อยู่คลินิก”ฮันนาบอกตามความจริง
“ไม่สบายเหรอ เป็นอะไรมากหรือเปล่า”น้ำเสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเป็นห่วง และเป็นกังวล
“ก็ ..ไม่รู้ซิ”เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรหรือไม่
“หมอแค่บอกว่าฉันคิดมากไปเอง ก็เท่านั้น”ฮันนากล่าว
“เครียดเหรอ”เขาซักถามอย่างเป็นห่วง
“ก็ไม่นะ แค่รู้สึกเหมือนมีภาพวูบๆ วาบๆ เข้ามาเป็นบางครั้งบางคราว”

“อย่าโหมงานหนักนักเลย เอาอย่างนี้ ผมให้คุณลางานได้หนึ่งอาทิตย์ โอเคไหม”โดมินิคใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้านาย อำนวยความสะดวกในการลาพักงานให้
“ไม่ต้องหรอก ไม่ได้เป็นอะไรมาก ขืนให้ฉันไม่ทำอะไรเนี่ยซิ ท่าจะเป็นหนักกว่าเดิม”เธอปฏิเสธที่จะรับอภิสิทธิ์ใดๆ
“เอาเถอะ ต่อให้คุณไม่ลาพัก แต่ผมขอสั่งพักงานคุณเองก็แล้วกัน”เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมทำตามแต่โดยดี เขาจึงต้องออกคำสั่งแทน

“อย่าทำแบบนี้นิค คุณก็รู้ว่าฉันไม่ชอบการถูกบังคับ”ฮันน่าบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“คำสั่งผมจะไปถึงฝ่ายบุคคลภายในห้านาทีนี้ คุณเตรียมตัวทำตามได้แล้ว”โดมินิคไม่รอฟังอะไรอีก เขากดวางสายไป ปล่อยให้เธอได้แต่หัวฟัดหัวเหวี่ยงด้วยความไม่พอใจ

*¬¬______________________________________*
    โดมินิคเดินออกมาจากลิฟท์แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว ไม่พอใจเมื่อเห็นฮันน่ากำลังเดินเข้ามาในลิฟท์พอดี รู้ได้ทันทีว่าเธอพยายามจะขัดคำสั่ง
“จะไปไหน”เขาถาม
“...”ฮันน่าไม่ตอบ แต่ยักคิ้วให้ก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไป
    โดมินิคเดินตามเข้าไปด้วย เมื่อเห็นว่าแฟนสาวคนสวยกำลังเกเร และตีรวนอีกแล้ว
“ไม่คิดจะฟังกันเลยใช่ไหม”เขาถาม ขณะที่ฝ่ามือทั้งซ้ายขวาทาบไว้กับผนังลิฟท์ โดยเป็นการคร่อมตัวของฮันน่าเอาไว้ระหว่างแขน
    โชคดีที่เวลานี้ไม่ใช่เวลาพัก ผู้คนในลิฟท์จึงไม่มีใคร มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น โดมินิคจึงแสดงความเป็นเจ้าของลิฟต์แต่เพียงผู้เดียวได้

“ก็บอกแล้วว่าไม่เป็นไร”เธอพูด
“แน่ใจนะ”โดมินิคถาม
“อืม”ฮันน่าพยักหน้าให้แทนคำตอบ
“คุณทำตามความต้องการของคุณ ผมก็จะทำตามความต้องการของผมด้วย”เขายิ้มน้อยๆ ตรงมุมปากราวกับจะดูว่า ใครจะเป็นฝ่ายทนไม่ได้จนต้องยอม
“ติ๊ง!”เสียงลิฟท์ดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออก

    โดมินิคเดินเข้าไปในห้องทำงาน ที่มีพนักงานของบริษัททำงานอยู่ แต่เมื่อเห็นเขาทุกคนก็ได้แต่ประหลาดใจ เพราะห้องทำงานเขาไม่ได้อยู่ที่นี่เสียหน่อย
“ออกมาทำไม กลับไปทำงานของคุณได้แล้ว”ฮันน่าไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายออกมาจากลิฟท์ทำไม ทั้งๆ ที่ห้องทำงานเขาต้องขึ้นไปข้างบนอีกกว่าห้าชั้น

“ในเมื่อคุณไม่ยอมลาพักงาน งั้นผมลาเอง”โดมินิคบอก
“หมายความว่าไง”เธอสงสัย
“ผมจะมาเฝ้าคุณ หรือไม่ก็ลงมาทำงานชั้นนี้ด้วยเลย”เขายักคิ้วให้ราวกับท้าทาย
ฮันน่ารีบเดินกลับเข้าลิฟท์ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ครั้งนี้เธอยอมแพ้ ด้วยรู้ดีว่าอีกฝ่ายบ้ามากเพียงใด

*¬¬______________________________________*