อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 1-30 นะครับ
http://pantip.com/topic/30654628

อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 31-60 นะครับ
http://pantip.com/topic/31066931

Roommate&Soulmate(ตอนที่ 61) : หมดเวลาสนุกแล้วสิ!!!!

......เราแยกจากนายนิกมานอนห้องนายบอมก็เกือบๆสองอาทิตย์แล้ว จริงๆแล้วตั้งใจจะมาแค่อาทิตย์เดียว แต่ว่าด้วยความที่กลัวใจตัวเอง ก็เลยอยู่ต่อ นายนิกเองก็ไม่มาตามหรือโทรมาเรียกกลับไปนอนหอในนะ เราเองก็แปลกใจทำไมนายนิกดูเฉยชามากกับเรื่องนี้ ก็เลยพาลคิดไปว่านายนิกก็ไม่ได้คิดอะไรกับเราเหมือนอย่างที่เราคิด นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เราอยากอยู่ห่างๆนายนิกมากขึ้นไปอีก ตลอดเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่เรามานอนห้องนายบอม ก็ทำกิจกรรมกับกลุ่มเพื่อนๆปกติ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเดินตลาดนัดด้วยกันปกติ นายนิกก็เหมือนเดิมไปไหนมาไหนกับพวกเราเหมือนเดิม เวลาเจอหน้ากันเราก็แค่ยิ้มๆให้ นายนิกเห็นเราก็จะชวนคุยบ้าง เราก็คุยปกติ แต่นายนิกไม่เคยพูดชวนเรากลับไปนอนหอในเลยนะ เราก็ยิ่งคิดมากเข้าไปใหญ่ คือคิดไปเองอ่ะว่ายังไงนายนิกต้องมาชวนเรากลับไปนอนหอในซักวันนึงแหล่ะน่า แต่ก็ไม่เลยนายนิกกลับดูเฉยมากกับเรื่องนี้ เราก็เลยนอยด์ไปใหญ่เลย ไอ้ลิงไม่ยอมมาชวนกลับไปนอนหอในซักที มัวแต่งอนนายนิก ก็เลยไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นี้มันกลับดูเหมือนว่า ยิ่งหนีก็ยิ่งรักเข้าไปใหญ่!!!!

.....วันนี้เย็นวันศุกร์ เราก็มากินข้าวกันปกติ นายนิกก็มาด้วย

"เอิร์ต เมื่อไหร่จะกลับไปนอนหอใน" ไอ้แมคถามเรา

"ไม่รู้ดิ เรื่อยๆอ่ะ" เราพูด

"จะเรื่อยๆได้ไง ไม่เกรงใจไอ้บอมบ้างหรอ"

"ก็..ไม่เห็นบอมว่าอะไรนี่" เราพูดแล้วก็มองหน้านายบอม

"เอ่อ!!!! ครับไม่เป็นไร นอนนานแค่ไหนก็ได้ แต่ว่า...!!" นายบอมพูด

"แต่ว่าอะไรหรอบอม หรือว่าบอมไม่ให้เอิร์ตนอนแล้ว" เราถามนายบอม

"ป่าวๆ ไม่ใช่อย่างนั้น คือว่า บอมคิดว่า เอิร์ตน่าจะกลับไปนอนหอในได้แล้ว สงสารนิก"นายบอมพูด

"บางที คนที่เค้าไม่พูด ก็ไม่ใช่ว่าเค้าจะไม่รู้สึกอะไรนะเอิร์ต" นายเอ็มบอกเรา

....เราได้ยินแบบนี้ก็หน้าชาไปเหมือนกันนะ หันไปมองนายนิก นายนั่นก็นั่งเฉยๆ หน้าตาปกติ แต่เราทำไมรู้สึกผิดแปลกๆขึ้นมาก็ไม่รู้

"เอิร์ต กูไม่รู้นะว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่ว่า สิ่งที่คิดกับสิ่งที่ไอ้นิกมันคิด อาจจะไม่เหมือนกันก็ได้ ถ้ามันไม่ได้ร้ายแรงจนถึงต้องตัดความเป็นเพื่อน ก็กลับไปนอนหอในเถอะ แต่ถ้ามันร้ายแรงมาก กับไอ้นิกก็เป็นเพื่อนกันมาแค่ไม่กี่เดือนป๊ะ แค่ตัดเพื่อนแค่เนี้ยง่ายจะตาย มีอะไรก็บอกมันไปตรงๆเถอะ จะตัดเพื่อนไม่อยากคบแล้ว ไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้วก็บอกมันไปดิ หนีออกมาแบบนี้มันไม่ถูก แต่ถึงจะตัดเพื่อนกับไอ้นิก ก็ยังต้องเจอมันอยู่ดี เพราะพวกกูยังคบไอ้นิกอยู่" ไอ้แมคพูดขึ้นมาซ๊ะยาวเลย เราก็ยิ่งรู้สึกแย่ไปกันใหญ่

....เราไม่ได้คิดถึงขั้นจะตัดความเป็นเพื่อนกับนายนิกซ๊ะหน่อย เพื่อนๆกำลังเข้าใจผิดเหตุผลของเราอยู่มาก แต่เราก็ไม่อยากบอกว่าเราหนี
นายนิกออกมาเพราะอะไร นายบอมเองก็รู้เหตุผลที่เราหนีออกมา นายเอ็มเองก็คงจะรู้ แต่ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วย เพราะเราไม่กล้าบอก นายนิกเองก็คงกำลังคิดเหมือนกันว่า สาเหตุที่เราทำแบบนี้เพราะอะไร

"ว่าไง จะเอายังไง" ไอ้แมคถามเรา งานนี้ไอ้แมคท่าจะเครียดจริง

"ขอคิดดูก่อนคืนนี้" เราบอกไอ้แมค

"เออ กูให้คิดแค่คืนนี้นะ พรุ่งนี้กูต้องได้คำตอบ"

.....ไอ้แมคพูดจบ ก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อ นายนิกเองก็นั่งเงียบตลอด แล้วเราก็กินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จ เราก็แยกย้ายกันกลับหอ

"เอิร์ต ขึ้นห้องไปก่อนนะ เดี๋ยวบอมมา" นายบอมบอกแล้วก็ส่งกุญแจห้องให้เรา

"บอมจะไปไหนอ่ะ" เราถามนายบอม

"ไปหาเพื่อนแป๊บเดียว เดี๋ยวรีบกลับ" นายบอมบอกเรา เราเห็นว่านายบอมดูรีบๆ ก็เลยไม่ได้สนใจอะไร รับกุญแจามาแล้วก็เดินกลับไปหอนายบอม

....ถึงห้องนายบอมเราก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัว นั่งทำการบ้าน แล้วนายบอมก็กลับมา

"เอิร์ต พรุ่งนี้พวกนั้นชวนไปเที่ยวเขาดิน" นายบอมบอกเรา

"ไปดิ อยากไป"

"อืม!!!ครับ 9โมงเช้านะ" นายบอมบอกเรา

"โอเค เดี๋ยวเอิร์ตทำการบ้านแป๊บนึง ลืมไปว่าพรุ่งนี้วันเสาร์ เก็บไว้ทำวันอื่นดีกว่า ฮ่าๆ"

"ทำแล้วก็ทำไปเลย จะได้เสร็จๆไป จะได้เที่ยวสบายใจ เดี๋ยวบอมอาบน้ำก่อนนะครับ" นายบอมพูด

....นายบอมเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นั่งทำการบ้าน นายบอมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาดูทีวี ส่วนเราก็นั่งทำการบ้านต่อจนเสร็จ

"บอมปิดไฟนอนเลยนะ" เราบอกนายบอม

"อ่าครับ การบ้านเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามเรา

"ช่ายๆ ห้าทุ่มแล้วนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย" เราพูด

....เราเดินไปปิดไฟ หยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดู นายนิกส่งข้อความมา"พรุ่งนี้เจอกันนะไอ้ดื้อ" เราอ่านก็แอบยิ้มฮ่าๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป////พอตอนเช้า นายบอมปลุกเราอาบน้ำแต่งตัว ไปเจอเพื่อนๆที่ท่ารถตู้ นั่งรถไปอนุสาวรีย์ แล้วต่อรถเมล์ไปเขาดินกัน ตอนขึ้นรถตู้เรานั่งไปกับนายบอม แต่พอไปต่อรถเมล์ นายนิกเดินขึ้นไปก่อนเราแล้วก็นั่งเบาะที่ว่าง เราเดินตามขึ้นไป นายนิกมองหน้าเรา ประมาณว่าให้เราไปนั่งกับนายนิก แต่เราไม่ไป เราเดินเลยไปนั่งเบาะข้างหลังนายนิก

"อ่าวเอิร์ต ทำไมไม่นั่งกับไอ้นิกอ่ะเนี่ย ข้างๆมันก็ว่างอยู่" ไอ้แบงค์ถามเรา

"อยากนั่งริมหน้าต่างอ่ะ" เราบอกไอ้แบงค์

"เออๆ ตามใจๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็นั่งลงตรงข้างนายนิก ส่วนข้างๆเราก็มีคนอื่นที่ไม่รู้จักขึ้นมานั่งด้วย

.....พอไปถึงเขาดิน พวกเราก็ไปซื้อบัตรเข้าชมสวนสัตว์ เดินดูสัตว์ไปเรื่อยเปื่อย พอไปถึงกรงลิง เราก็ยืนดูลิง นายนิกก็มายืนข้างๆเราแล้วก็ยื่นกล้วยส่งให้เรา

"อ่ะ เอากล้วยป้อนลิงดิเอิร์ต" นายนิกบอกเรา

....เราก็หยิบกล้วยมาแล้วก็ปอกแล้วก็ยื่นให้นายนิกกิน นายนิกหันหน้ามาก็ทำแปลกใจ

"อ่ะกินกล้วยดิ ไอ่ลิง!!!" เราบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆให้

....นายนิกก็ยิ้มให้เรา แล้วก็ก้มหน้ามางับกล้วยกิน!!!

"เฮ้ย!!! กินจริงๆหรอเนี่ย ไอ้บ้าเอ๊ย" เราว่านายนิก เพราะไม่คิดว่านายนิกจะกินขึ้นมาจริงๆ ฮ่าๆ

"อ่าว ก็นิกเป็นลิงไม่ใช่หรอ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"แค่แกล้งเล่น ไม่คิดว่าจะกินจริงๆซักหน่อยนี่!!!!" เราบอกนายนิก

"ป่ะ ไปดูอย่างอื่นกันดีกว่า ตามเพื่อนๆไม่ทันแล้ว" นายนิกบอกเรา

....จริงด้วย เราหันไปก็ไม่เจอใครเลย ตรงกรงลิงเหลือแต่เรากับนายนิกแค่สองคน ความรู้สึกปั่นป่วนในหัวใจมันกำลังเกิดขึ้นอีกแล้ว มีทางเดียวก็คือ อยู่ห่างนายนิกเข้าไว้!!!! เราเดินตามมาจนทันเพื่อนๆ โดยที่ไม่สนใจนายนิกเลยว่าจะตามเรามาทันมั๊ย

"อ่าว!!! ไอ้นิกอ่ะเอิร์ต" ไอ้แบงค์ถามเรา

"ไม่รู้ดิ กำลังตามมามั้ง"

"ก็ทิ้งมัน" ไอ้แมคว่าเรา

"ป่าวทิ้งนะ" เราพูด

"ไอ้นิกมานั่นแล้ว ไปถีบเรือกันป๊ะ" ไอ้แบงค์ชวนพวกเรา

"ไปดิๆ"

"ส้มไม่ถีบนะ กลัว"

"ไม่ลงเรือก็นั่งเฝ้าของอยู่ข้างบนแล้วกัน" ไอ้แมคบอกยัยส้ม

....แล้วพวกเราก็เดินไปตรงที่บริการเรือถีบ ไอ้แมค ไอ้แบงค์ลำเดียวกัน เราเดินตามนายเอ็มลงไป นายนิกก็ไปรออยู่ที่เรือแล้ว
เราเห็นนายนิกมองเรา แต่เราก็ไม่สนใจ ไปลงลำเดียวกับนายเอ็ม ส่วนนายบอมก็ไปลงลำเดียวกับนายนิก แล้วเราก็เริ่มถีบเรือกัน

"เอิร์ต ทำได้หรือยังหล่ะ" นายเอ็มถามเรา

"ทำไรหรอเอ็ม" เราถามนายเอ็ม

"ก็สิ่งที่เอิร์ตกำลังทำอยู่ไง หนีความรู้สึกตัวเองอ่ะ" นายเอ็มบอกเรา

"เอ่อ!!!! ไม่รู้ดิ" เราพูด

"เอ็มบอกแล้วว่ามันทำยาก เอิร์ตก็ไม่เชื่อเอ็ม"

"แต่เอิร์ตต้องทำให้ได้"

"ทำไมหรอ เพราะว่าคนๆนั้นเป็นนิกใช่ป๊ะ" นายเอ็มถามเรา

"ใช่"

"ทำไมหรอ ทำไมเอิร์ตถึงจะคิดแบบนั้นกับนิกไม่ได้หล่ะ" นายเอ็มถามเรา

"ก็...ก็ นิกไม่ได้ชอบแบบนี้นี่ ถึงชอบนิกไปเอิร์ตก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่ายังไงนิกก็ไม่ชอบเอิร์ตหรอก" เราบอกนายเอ็ม

"เอิร์ตอย่าคิดแทนคนอื่นดิ" นายเอ็มบอกเรา

"เอ็มหมายความว่าไง" เราถามนายเอ็ม

"ไม่บอก เอ็มพูดแค่นี้แหล่ะ"

"โห่!!!! อะไรอ่ะ พูดให้เคลียร์ดิเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม

"เฮ้ย!!! คุยไรกันอยู่เนี่ย" ไอ้แบงค์ถีบเรือเข้ามาใกล้เรา แล้วก็เอามือวักน้ำใส่เรา

"เอ็มกำลังสั่งสอนคน" นายเอ็มพูด

"เออ!!! ดีๆ" ไอ้แมคพูด

"อารัยว๊าาาา หิวข้าวแล้ว ไปหาไรกินกันเหอะ" เราบอกพวกนั้น

"เออๆ ไปดิๆ นั่นไอ้นิกกับไอ้บอมขึ้นไปรอข้างบนแล้ว" ไอ้แมคพูด

......แล้วเราก็ถีบเรือเข้าฝั่ง ขึ้นไปข้างบนแล้วก็ไปหาอะไรกินกัน แล้วก็เดินดูสัตว์ต่ออีกนิดหน่อย ก็พากันนั่งรถกลับมามหาวิทยาลัย ตลอดทางที่อยู่บนรถเมล์แล้วก็รถตู้ เราไม่นั่งกับนายนิกเลย ทั้งๆที่นายนิกก็เบาะข้างๆว่าง เหมือนจะให้เราไปนั่งด้วย แต่เราก็ไม่สนใจ พอถึงมหาวิทยาลัยก็แยกย้ายกันกลับหอ....เรากับนายบอมก็เดินกลับหอ....แต่นายนิกเดินตามเรากลับมาด้วย เราก็ไม่ได้ถามว่ามาทำไม!!!! นายบอมเองก็ไม่พูดอะไรเลย จนมาถึงห้องนายบอม นายนิกก็ขึ้นมาด้วย

"นิกมาทำไรหรอ" เราหันไปถามนายนิก

"หมดเวลาสนุกแล้ว กลับไปนอนห้องเรา" นายนิกพูดกับเรา

"ไม่อ่ะ เอิร์ตยังไม่กลับ" เราบอกนายนิก

"กลับเถอะเอิร์ต อ่ะ....!!!!" นายบอมพูดแล้วก็ส่งกระเป๋าเสื้อผ้ากับถุงใส่หนังสือให้เรา

"อะไรกันเนี่ยบอม ทำไมทำแบบนี้อ่ะ" เราถามนายบอม

"บอมปรึกษากับเพื่อนๆแล้ว เอิร์ตกลับไปนอนหอในเถอะ" นายบอมพูดกับเรา

.....เราเองก็ทั้ง งง!! แล้วก็แปลกใจ อีกความรู้สึกนึงก็อยากจะร้องไห้ มันสับสนวุ่นวายไปหมด ความรู้สึกในตอนนี้ มันบอกไม่ถูกจริงๆ

"ขอบใจนะบอม ที่ดูแลเอิร์ตให้" นายนิกบอกนายบอมแล้วก็รับเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเราจากนายบอมมาสะพายไว้ ส่วนถุงหนังสือ นายนิกก็เอาไปถือไว้!!!!

"ป่ะ กลับห้องเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดคอเราเดินกลับ เราหันกลับไปมองนายบอม นายบอมก็ยิ้มให้เรา

"กลับไปเคลียร์กันหน่อยดิ๊เราสองคนอ่ะ"นายนิกพูดกับเรา

.....เราก็เดินตามนายนิกกลับไปโดยดี ความรู้สึกในใจตอนนี้มันบอกไม่ถูกจริงๆว่ารู้สึกยังไง มันเหมือนหมดเวลาสนุก อย่างที่นายนิกพูดจริงๆนะ
พอมาถึงหอใน นายนิกก็เอากระเป๋าวาง เราก็ไปนั่งบนเก้าอี้ หน้าโต๊ะคอมฯ นั่งเงียบเลย เพราะไม่รู้จะพูดอะไรยังไง จนนายนิกลากเก้าอี้อีกตัวนึงมานั่งตรงหน้าเรา!

"ไหนบอกมาซิว่า ที่หนีนิกไปนอนห้องบอมเพราะอะไร" นายนิกเริ่มถามเราก่อน

"ไม่ได้หนี ไม่มีเหตุผล" เราบอกนายนิก

"เอิร์ต เราโตๆกันแล้ว มีเรื่องอะไรเราก็พูดก็บอกกันดิ" นายนิกพูด

"เอิร์ต...เอิร์ต ไม่มีอะไรจริงๆ"

"โอเค เอิร์ตไม่บอกก็ไม่เป็นไรครับ แต่นิกจะบอกเอิร์ตไว้ว่า ตอนที่นิกรู้ว่าเอิร์ตเป็นแบบนี้ นิกก็ไม่ชอบนะ แต่ทำไมนิกเลือกที่จะทำความเข้าใจแล้วก็ปรับตัวเพื่อที่จะให้อยู่กับเอิร์ตต่อได้หล่ะครับ แต่เอิร์ต!! พอมีปัญหา เอิร์ตกลับเลือกที่จะเดินหนีออกจากนิก แล้วนิกก็ไม่รู้เลยว่าปัญหานั้นมันคืออะไร" นายนิกบอกเรา

.....เรา...พอได้ยินแบบนี้ก็จุกอ่ะ พูดอะไรไม่ออก น้ำตามันเริ่มเอ่อขึ้นมาแล้ว รู้สึกผิดมาก ที่ทำกับนายนิกแบบนี้ เราทำไม่ดีกับนายนิกไว้มากอ่ะ
นายนิกพอเห็นว่าเรานั่งก้มหน้า ไม่พูดอะไร นายนิกก็พูดต่อ

"ที่นิกยอมปล่อยเอิร์ตไปนอนห้องบอมแล้วนิกไม่ตามไม่พูดอะไร ไม่ใช่ว่านิกอยู่เฉยนะ นิกก็ถามบอม ถามเพื่อนๆตลอดว่าเอิร์ตเป็นยังไงบ้าง ตอนนั้นคิดอยู่ตลอดว่า นิกไปทำอะไรให้เอิร์ตไม่สบายใจหรือป่าว"

"จนเมื่อวานนี้แหล่ะ ที่บอมมาบอกนิก ว่าที่เอิร์ตหนีนิกไปแบบนี้เพราะอะไร นิกถึงรู้เรื่องไงวันนี้นิกก็เลยมารับเอิร์ตกลับมานอนที่นี่" นายนิกบอกเรา

"แล้วนิก...นิกไม่กลัวเอิร์ตคิดไม่ดีกับนิกหรอ" เราถามนายนิก

"คิดไม่ดีคืออะไร" นายนิกถามเรา

"ป่าวๆไม่มีอะไร" เราบอกนายนิก

"ไอ่ดื้อ!!! นิกจะบอกให้นะ ความรักมันเกิดขึ้นได้ง่าย แต่การที่เราจะบอกใครซักคนว่าเรารักเค้าอ่ะ มันยาก!! นิกเองก็ยังคิดอยู่ว่าจะกล้าบอกเค้ามั๊ย" นายนิกพูด

"นิกจะบอกใครหรอ" เราถามนายนิก

"นิกไม่บอก เดี๋ยวเค้ารู้"

"ไอ่ขี้โกง บอกมาเลย"

"ไปอาบน้ำได้แล้วไอ้ดื้อของนิก" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาลูบผมเรา

"ต่อไปนี้ไม่ว่าเอิร์ตจะรู้สึกยังไงกับนิก ก็ห้ามหนีนิกไปแบบนี้อีกนะ" นายนิกบอกเรา////เราก็ได้แต่พยักหน้า แพ้อีกแล้วเราเกมส์นี้!!