วันนี้ ผม นั่งแทคซี่ แล้ว เสาไฟล้มทับตรงที่ผมนั่งเลย ผมเรียกร้องใครได้บ้าง ช่วยทีครับ

วันนี้ผมไม่รู้จะเรียกโชคดีหรือโชคร้าย เกือบตายคารถแท๊คซี่ ขณะที่ผมจะไปกินต่อที่รางน้ำเลี้ยงส่ง เมเนเจอร์ พี่ที่ทำงาน มีเหตการณ์ ไม่คาดฝันต้นไม้ล้มทับสายไฟ ใต้สะพานซังฮี้ ซอยหลังโรงบาลวชิระ แล้วเสาไฟก็ล้มเข้ามาหาผมทีละต้นๆ แล้วก็มาทับแทคซี่ที่ผมนั่งกลางหัวผมเลย ทับอยู่คันเดียวด้วย แต่โชคดีที่ผมก้มหัวเลยไม่โดนกระแทกอะไร ระหว่างนั้น ไฟระเบิด สามสี่ครั้ง ผมก็ก้ม และคุยกับพี่สมาน ตลอดเวลา รถที่ผมนั่งมา เป็นโตโยตา แอลติส ป้ายทะเบียน ทร 8147 ผมอยากจะออกจากตรงนั้นมากที่ออกไม่ได้ เพราะสายไฟ ล๊อคทั้งด้านซ้ายและขวา และผมก็ยังไม่กล้าแตะอะไรทั้งสิ้น กลัวไฟดู ในระหว่างนั้น พี่สมานเปิดกระจกลง เหมือนแกลุกลี้ลุกลนไม่ไหวและ แกพยายามจะลุย ผมได้แต่ตะโกนว่า ตัดไฟยังคับ ! แล้วพี่สมาน ก็ปรับเบาะเอนแล้วบอกกับผมว่าพี่จะลองลุยดู ตามมาละกัน พี่เขาเสี่ยงจับสายไฟแล้วมุดรอดกระจกข้างคนขับ ออกไปก่อน ส่วนตัวผม ผมลังเล กลัวมีกระแสไฟ อีกใจก็กลัวแก๊สระเบิด เลย ตะโกนออกไปข้างนอก พี่ๆไฟตัดยัง แล้วมี คนอยู่แถวนั้นบอกว่าอยู่นิ่งๆก่อน แล้วเขาก็ตัดสินใจ มากดสายไฟให้ผมปีนออกมา ผมโยนกระเป๋าออกไปก่อน แล้วปีนตามออกไปที่ช่องกระจกข้างคนขับเพราะประตูเปิดไม่ได้เลย ตอนนั้นผมไม่ตกใจเท่าไร คุมสติตลอดเวลา แต่พอออกมาดูสภาพ จิตหลุดมาก ดีไม่โดนคานเหล็กเสียบหัว นิดเดียวจริงๆ แค่คืบมือ แล้วผมก็เข้าไปกอดพี่โชเฟอร์ เรารอดมาได้ไงวะ ระหว่างนั้นผมก็แลกเบอร์โทร เพราะพี่เขามีประกัน พรบ เผื่อผมเจ็บหลังจากกลับบ้าน และรถพยาบาลก็ถามว่าเป็นอะไรเปล่า ผมไม่เป็นไร ไม่โดนอะไรกระแทกมีแค่ เศษแก้วเข้ารองเท้า เห้อ ณ ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไร นักข่าว หรือสัมภาษณ์ อะไร นึกถึงแต่บ้าน แบตก็ใกล้จะหมด ผมเลยตัดสินใจ ถ่ายรูปทุกอย่าง จนแบตหมดแล้ว ผมรีบกลับบ้านทันที กลับถึงบ้าน เล่าให้พ่อฟัง แล้วเจอแม่รีดผ้า ผมเข้าไปกอดแม่เลย  ประสบการณ์ชีวิตที่ไม่อยากเจอเลย  คือผมอยากจะถาม เหตุการณ์นี้ ผมไม่เป็นอะไรมาก แต่ผมอยากจะเรียกร้อง กับทางการไฟฟ้า หรือผู้ที่เกี่ยวข้องจะได้มั้ย เพราะมันทำให้ผมขวัญเสีย และความรู้สึกไม่ปลอดภัยกับทางเท้าและท้องถนน  และอีกเคส อยากจะช่วยเหลือพี่แทกซี่ด้วยเท่าที่ทำได้ เพราะพรบ แกไม่คุ้มครอง ในเรื่องนี้เลย ขอบคุณครับ


UPDATE
18-09-2013  
: เพิ่งจะมาอัพ นะครับ พอดีติดต่อพี่สมาน ไม่ได้มา 1 วัน วันนี้ลองโทรไป ก็ได้ถามไถ่ว่าดำเนินเรื่องไปถึงไหนแล้ว
พี่สมานบอกว่า  พี่เดินเรื่องทุกวันเลย ไปการไฟฟ้า สลับกับเขตดุสิต  พี่แกไปคนเดียว พอไปก็โดนคณะกรรมการรุม แกก็ฟังแบบงง งง แต่จับใจความได้ ไม่มีผลประโยชน์กับแกเลย คือแต่ละฝ่ายบอกว่าจะรับผิดชอบ แต่ก็บ่ายเบี่ยง ว่าจะยังไง พี่เขาต้องการเงินมาซ่อมรถก่อน ก็ไม่มีใคร รับผิดชอบให้เงินก่อน บอกว่าตอนนี้ไม่มีงบเรื่องนี้ ( อ่าวซะงั้น) แต่สรุปใจความได้ ให้สำรองเงินออกไปก่อนเป็นปากเปล่า ก็ไม่รู้ว่าจะได้เงินเมื่อไร พี่แกเองก็ไม่มีเงินขนาดนั้น งานก็ทำไม่ได้ รายได้หด จะอาทิตย์และ ต้องเลี้ยงลูกและครอบครัว คงจะมีใครซ่อมให้ ตอนนี้รถอยู่ที่อู่ ไม่ได้ทำอะไรเลย  เดี๋ยวพรุ่งนี้แกจะไปขอคำรับรองครั้งสุดท้ายว่าใครจะรับผิดชอบ ถ้าไม่มี แกจะไป สภาทนายความ ไปปรึกษา ว่าพ้องร้อง ทางแพ่งไปเลยดีมั้ย
พรุ่งนี้ก็จะครบอาทิตย์นึงที่ ประสบอุบัติเหตุ  แต่เรื่องยังไม่ไปถึงไหนเลย
อืมลืมไป ขอบคุณทาง voice tv รายการ the chat room ที่สนใจเรื่องนี้และโทรไปถามแกนะครับ แกฝากขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ใครมีความรู้อยากสงเคราะห์  ลองโทรให้คำปรึกษาพี่สมานดูนะครับ 0847364312

UPDATE
20-09-2013  
วันนี้ทางพี่สมานไปยื่นเรื่องอีกรอบ ทางการไฟฟ้าปัด ชดใช้ค่าเสียหาย บอกว่าไม่มีงบประมาณ ตอนนี้พี่สมานตัดสินใจฟ้องร้องทางกฎหมายแล้วครับ และตอนนี้ทางสภาทนายความยินดีรับ เคส ของพี่สมาน จะช่วยเหลือในการขึ้นศาลโดยไม่มีค่าใช้จ่ายแล้วครับ คราวนี้ต้องลุ้นเอาใจช่วยพี่เขาครับ

UPDATE

สุดท้าย ทางไฟฟ้าจะจ่ายให้ แต่ต้องไปดำเนินการฟ้องเอง  เห้อ ประเทศไทย คนเดือดร้อน กลับต้องเสียเวลา ไปขอนู้นขอนี้ เหมือนขอทาน
ถ้าจะรับผิดชอบจริงๆ น่าจะหยิบยื่นมาเลย ไม่ใช่แบบนี้ เศ้ราแทนพี่ สมาน