จากที่เคยคิดหาสารพัดวิธี ให้ซ่าร์น้อยกับพี่สามญาติดีกันสักที
ผ่านไป 8 เดือนแล้ว ก็ยังทำไม่สำเร็จ พี่สามยังไล่ตีน้องเมื่อมีโอกาส
และจากกระทู้ที่แล้วของคุณ tukjung + คำสนุบสนุนจากคุณพ่อของน้องต้อนฉุดฉวย (Tiggy-ข้าวหอม ด้วยจ้า)
จากที่เคยแค่คิดๆ ก็เลยตัดสินใจ และ ต้องตัดใจ ปล่อยซ่าร์น้อยเผชิญหน้าพี่สามตามลำพังซะแล้ว
ตุนแม่จะไม่ไปคอยตามคอยห้ามพี่สามแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่า จะเป็นยังไง
ต้องบอกว่าตัดใจ เพราะว่า ถึงคราวเขาเจอหน้ากันจังๆ แม่ก็อดหวั่นใจไม่ได้
คอยดูอยู่เฉยๆ แต่ในใจก็แอบลุ้นและคอยระวังไม่ให้พี่สามทำอะไรรุนแรงเกินไปนัก
วันแรก พี่สามก็ประเดิมเลย (แหม่ เหมือนจะรู้ว่าแม่เปิดทางให้แล้ว)
พี่สามตามแม่เข้ามาในห้องนอน ซ่าร์น้อยนอนเล่นอยู่บนเตียง ใกล้จะหลับแล้ว
พอเข้ามาถึง ซ่าร์น้อยก็เลยลุกขึ้น นอนอยู่ไม่ได้แล้ว ศัตรูหมายเลย 1 มาแว้วววววว
พี่สามก็เดินสำรวจไปทั่วห้อง ตามดมกลิ่นน้องทุกที่ ซ่าร์ก็เลยมานั่งขอบเตียง
ส่งเสียงขู่พี่สาม เพราะถือว่า นี่ถิ่นเค้านะ กลัวที่หนายยยยยยยยยอ่ะ
พี่สามเห็นเจ้าของห้องขู่ ก็แอบกลัวเหมือนกัน มองหน้า แล้วมุดไปหลบใต้เตียง
พอสักพักนึง พี่สามก็ออกมาคงเพราะรู้สึกเสียฟอร์ม "ไรว๊า ดันลืมตัว ไปกลัวไอ่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมได้งาย"
แล้วเดินสำรวจใหม่ คราวนี้ ปีนขึ้นตู้เก็บของ และตู้เสื้อผ้า อันเป็นที่นอนบรรดาศักดิ์ของซ่าร์น้อย
ซ่าร์น้อยเห็นดังนั้นก็ ยิ่งไม่ชอบใจ "อารายว๊า ขึ้นไปถึงบนนั้นเลยเหรอ ได้ไงๆ"
แล้วซ่าร์ก็หันมามองหน้าแม่ด้วยสายตาตัดพ้อ ว่าตุนแม่ปล่อยให้พี่สามเข้ามาหยามหนูถึงในนี้ได้ไงอ่า
แม่ก็ทำเป็นนั่งดูทีวี ปล่อยดูสิ จะทำยังไงกันบ้าง
พอพี่สามอยู่สูงกว่า ก็มีความมั่นใจ ว่าข้าอยู่เหนือแกแล้วไอ่เด็กน้อยเอ้ยยยยย
ทีนี้พี่สามขู่กลับ ซ่าร์อยู่บนเตียงก็ขู่บ้าง ต่างคนต่างขู่ แม่ก้นั่งดู ยังไม่ทำอะไรทั้งสิ้น
สักพักซ่าร์ก็ทนไม่ไหว "หนูไม่ยอมอ่ะ ขึ้นไปบนที่นอนหนูได้ไง" เลยคิดจะตามขึ้นไป เพระาหวงที่
ก็เลยมานั่งขู่กันตรงนี้อีก
ขู่กันไปมาสักพัก พี่สามอยู่สูงกว่า คราวนี้ไม่กลัวน้อง ขู่กลับแบบเอาจริงนาเฟ้ยยยย
ซ่าร์ก็เลย โดดลงมามุดไปใต้เตียง พี่สามก็เลยลงตามมา .... กะจะเคลียร์ให้รู้เรื่องไปเลยดิ๊
ตัดใจแล้ว...ปล่อยเลยละกัน
ผ่านไป 8 เดือนแล้ว ก็ยังทำไม่สำเร็จ พี่สามยังไล่ตีน้องเมื่อมีโอกาส
และจากกระทู้ที่แล้วของคุณ tukjung + คำสนุบสนุนจากคุณพ่อของน้องต้อนฉุดฉวย (Tiggy-ข้าวหอม ด้วยจ้า)
จากที่เคยแค่คิดๆ ก็เลยตัดสินใจ และ ต้องตัดใจ ปล่อยซ่าร์น้อยเผชิญหน้าพี่สามตามลำพังซะแล้ว
ตุนแม่จะไม่ไปคอยตามคอยห้ามพี่สามแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่า จะเป็นยังไง
ต้องบอกว่าตัดใจ เพราะว่า ถึงคราวเขาเจอหน้ากันจังๆ แม่ก็อดหวั่นใจไม่ได้
คอยดูอยู่เฉยๆ แต่ในใจก็แอบลุ้นและคอยระวังไม่ให้พี่สามทำอะไรรุนแรงเกินไปนัก
วันแรก พี่สามก็ประเดิมเลย (แหม่ เหมือนจะรู้ว่าแม่เปิดทางให้แล้ว)
พี่สามตามแม่เข้ามาในห้องนอน ซ่าร์น้อยนอนเล่นอยู่บนเตียง ใกล้จะหลับแล้ว
พอเข้ามาถึง ซ่าร์น้อยก็เลยลุกขึ้น นอนอยู่ไม่ได้แล้ว ศัตรูหมายเลย 1 มาแว้วววววว
พี่สามก็เดินสำรวจไปทั่วห้อง ตามดมกลิ่นน้องทุกที่ ซ่าร์ก็เลยมานั่งขอบเตียง
ส่งเสียงขู่พี่สาม เพราะถือว่า นี่ถิ่นเค้านะ กลัวที่หนายยยยยยยยยอ่ะ
พี่สามเห็นเจ้าของห้องขู่ ก็แอบกลัวเหมือนกัน มองหน้า แล้วมุดไปหลบใต้เตียง
พอสักพักนึง พี่สามก็ออกมาคงเพราะรู้สึกเสียฟอร์ม "ไรว๊า ดันลืมตัว ไปกลัวไอ่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมได้งาย"
แล้วเดินสำรวจใหม่ คราวนี้ ปีนขึ้นตู้เก็บของ และตู้เสื้อผ้า อันเป็นที่นอนบรรดาศักดิ์ของซ่าร์น้อย
ซ่าร์น้อยเห็นดังนั้นก็ ยิ่งไม่ชอบใจ "อารายว๊า ขึ้นไปถึงบนนั้นเลยเหรอ ได้ไงๆ"
แล้วซ่าร์ก็หันมามองหน้าแม่ด้วยสายตาตัดพ้อ ว่าตุนแม่ปล่อยให้พี่สามเข้ามาหยามหนูถึงในนี้ได้ไงอ่า
แม่ก็ทำเป็นนั่งดูทีวี ปล่อยดูสิ จะทำยังไงกันบ้าง
พอพี่สามอยู่สูงกว่า ก็มีความมั่นใจ ว่าข้าอยู่เหนือแกแล้วไอ่เด็กน้อยเอ้ยยยยย
ทีนี้พี่สามขู่กลับ ซ่าร์อยู่บนเตียงก็ขู่บ้าง ต่างคนต่างขู่ แม่ก้นั่งดู ยังไม่ทำอะไรทั้งสิ้น
สักพักซ่าร์ก็ทนไม่ไหว "หนูไม่ยอมอ่ะ ขึ้นไปบนที่นอนหนูได้ไง" เลยคิดจะตามขึ้นไป เพระาหวงที่
ก็เลยมานั่งขู่กันตรงนี้อีก
ขู่กันไปมาสักพัก พี่สามอยู่สูงกว่า คราวนี้ไม่กลัวน้อง ขู่กลับแบบเอาจริงนาเฟ้ยยยย
ซ่าร์ก็เลย โดดลงมามุดไปใต้เตียง พี่สามก็เลยลงตามมา .... กะจะเคลียร์ให้รู้เรื่องไปเลยดิ๊