ในสถานการณ์ประเทศวันนี้ ยังมองไม่ออกเลยว่าโครงสร้างอำนาจที่ดำรงอยู่ ประเทศจะเดินไปข้างหน้าอย่างไร
ปมใหญ่อยู่ที่โครงสร้างอำนาจส่วนบน ประสานผลประโยชน์ไม่ลงตัว... และมีแนวโน้มจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผสมกับเศรษฐกิจขาลงด้วยแล้ว จึงมองไม่เห็นเส้นทางเดินไปข้างหน้า"
ความขัดแย้งของคนส่วนบน 10%...แต่ดึงคน 90% มาร่วม "ทุกข์" และเป็น "เหยื่อ" ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่สำคัญกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ดังเสมือน "เดจาวู"
ระบอบประชาธิปไตย การปกครองที่เลวน้อยที่สุด ไม่ได้การันตีเสมอไปว่าจะนำมาซึ่งความสงบสุขและเป็นธรรม ตัวอย่างบทเรียนในต่างประเทศและกรณีของไทย ก็แสดงออกมาให้เห็นหลายครั้ง
ที่มาของ"ส.ส.-ส.ว.!
"ทุน"...ยังเป็นปัจจัยชี้ขาดรูปแบบพื้นฐานในระบอบประชาธิปไตย ที่เราเรียกว่า "เลือกตั้ง" บุคคลที่มีเงินทุนก็ยังได้รับโอกาสเป็นตัวแทนประชาชน มากกว่า บุคคลในกลุ่ม "มีความรู้-คนดี"
เมื่อโครงสร้างระบบการเลือกตั้ง ที่เป็นพื้นฐานของระบอบประชาธิปไตยมีปัญหา "นโยบาย"ที่ออกมาเป้าหมายของนักการเมือง จึงยังวนเวียนอยู่กับตัวเองและพรรคพวก
บ้างก็มักจะเรียกว่า"ถอนทุน"
เมื่อยึดส.ส.มีเสียงข้างมากในสภาได้...ย่อมได้สิทธิในทางบริหาร
ดังนั้นหากจะแก้รัฐธรรมนูญ หรือคิดจะออกกฎหมายอะไรสักอย่าง ควรจะหารือร่วมกันว่าควรมีกรอบกติกาใดบ้างที่"เปิดโอกาสให้คนมีความรู้-คนดี"เข้ามาเป็นตัวแทนประชาชน
แต่ก็นั่นแหละเมื่อส.ส.และส.ว.ปัจจุบันเป็นผู้ออกกฎหมาย จึงย่อมเป็นเรื่องยากที่จะ"เปิด"หรือวางกติกาใหม่ให้"คนอื่น"มานั่งแทนในตำแหน่งตัวเอง?มา
นั้นคือภาพรวมของตัวแทนประชาชน..ที่เกิดขึ้นตลอดมาถึงวันนี้!
ถามถึง"ฝ่ายค้าน"....นับตั้งแต่รัฐธรรมนูญปี 2540 กติกาที่พยายามวางกติกาให้พรรคการเมืองเข้มแข็ง เกิดระบบการเมืองสองพรรค แต่ลืมไปว่า"ทุน"หลังการเลือกตั้ง ปี 2544 ทำให้เกิดการเมืองแบบพรรคเดียว เสียงของ"ฝ่ายค้าน"ยากที่จะทำหน้าที่"ถ่วงดุล" ทำได้แค่"ถ่วงเวลา" (เช่นที่ทำอยู่ในร่างกฎหมายต่างๆ วันนี้) หรือจะเรียกว่าบีบให้ทำหน้า"ตีรวน"ก็น่าจะใช่ และวันหนึ่งก็บีบให้เล่นในบทบาทใหม่..."ส.ส.บนถนน"
"องค์กรอิสระ" ตั้งขึ้นมายึดหลักถ่วงดุลอำนาจ ซึ่งมีความชัดเจนมากขึ้นตามรัฐธรรมนูญปี 2550 ...วันนี้อ่อนแอ เหลือไม่กี่องค์กรที่พอจะฝากประเทศไว้ได้ และเมื่อมองไปในอนาคต หากโครงสร้างที่มาของ ส.ว."เนื้อหา"เป็นไปดั่งเช่น ที่รัฐสภากำลังถกเถียงแก้ไขรัฐธรรมนูญอยู่นี้ เชื่อได้เลยว่า "องค์กรอิสระ" ตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ ย่อมไม่เกิดขึ้น
"นายกรัฐมนตรี" ...เมื่อไม่สามารถทำหน้าที่ในฐานะ"ผู้นำ" ของคนทุกกลุ่มในประเทศได้ และเลือกที่จะ"ลอยตัว"เหนือปัญหาหลักของชาติด้วยแล้ว จึงเป็นเรื่องยากที่"ปัญหาของประเทศ"ถูกกำจัดออกไป
ประเทศที่ไม่มีผู้นำ(แท้จริง)...ประเทศที่ไม่มี"ฝ่ายค้าน"...ประเทศที่"องค์กรอิสระ"ถูกแทรกแซง...ประเทศที่ ส.ส.-ส.ว.ไม่ได้เป็นตัวแทนประชาชน ...ประเทศที่มีข้อสงสัยในกระบวนการยุติธรรม...ประเทศที่เศรษฐกิจถูกผูกขาดโดยคน 10%...ประเทศที่เห็นคอร์รัปชันเป็นเรื่องปกติ
นี้คือ..ประเทศไทย!
ถามถึงทางออก...บอกได้แค่"รอ"คนรุ่นใหม่ที่ได้รับการศึกษาที่ถูกต้อง เห็นแก่ประโยชน์สาธารณะ รังเกียจความชั่ว ที่สำคัญ"ศรัทธา"ในระบอบประชาธิปไตย!
แต่กว่าจะถึงวันนั้น...โครงสร้างแบบนี้ให้รับรู้ด้วยว่าประชาชนจะเป็น"เหยื่อ"อีกหลายครั้ง!
ที่มา:
http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/politics/opinion/politic-view/20130821/524445/ที่นี้...เรียกว่าประเทศไทย!.html
ปล.นี่แหล่ะครับ การแย่งชิงอำนาจ ประชาชนก็ เป็นเหยื่อเหมือนเดิม....เอิ๊ก ๆ ๆ
ที่นี้...เรียกว่าประเทศไทย!
ปมใหญ่อยู่ที่โครงสร้างอำนาจส่วนบน ประสานผลประโยชน์ไม่ลงตัว... และมีแนวโน้มจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผสมกับเศรษฐกิจขาลงด้วยแล้ว จึงมองไม่เห็นเส้นทางเดินไปข้างหน้า"
ความขัดแย้งของคนส่วนบน 10%...แต่ดึงคน 90% มาร่วม "ทุกข์" และเป็น "เหยื่อ" ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่สำคัญกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ดังเสมือน "เดจาวู"
ระบอบประชาธิปไตย การปกครองที่เลวน้อยที่สุด ไม่ได้การันตีเสมอไปว่าจะนำมาซึ่งความสงบสุขและเป็นธรรม ตัวอย่างบทเรียนในต่างประเทศและกรณีของไทย ก็แสดงออกมาให้เห็นหลายครั้ง
ที่มาของ"ส.ส.-ส.ว.!
"ทุน"...ยังเป็นปัจจัยชี้ขาดรูปแบบพื้นฐานในระบอบประชาธิปไตย ที่เราเรียกว่า "เลือกตั้ง" บุคคลที่มีเงินทุนก็ยังได้รับโอกาสเป็นตัวแทนประชาชน มากกว่า บุคคลในกลุ่ม "มีความรู้-คนดี"
เมื่อโครงสร้างระบบการเลือกตั้ง ที่เป็นพื้นฐานของระบอบประชาธิปไตยมีปัญหา "นโยบาย"ที่ออกมาเป้าหมายของนักการเมือง จึงยังวนเวียนอยู่กับตัวเองและพรรคพวก
บ้างก็มักจะเรียกว่า"ถอนทุน"
เมื่อยึดส.ส.มีเสียงข้างมากในสภาได้...ย่อมได้สิทธิในทางบริหาร
ดังนั้นหากจะแก้รัฐธรรมนูญ หรือคิดจะออกกฎหมายอะไรสักอย่าง ควรจะหารือร่วมกันว่าควรมีกรอบกติกาใดบ้างที่"เปิดโอกาสให้คนมีความรู้-คนดี"เข้ามาเป็นตัวแทนประชาชน
แต่ก็นั่นแหละเมื่อส.ส.และส.ว.ปัจจุบันเป็นผู้ออกกฎหมาย จึงย่อมเป็นเรื่องยากที่จะ"เปิด"หรือวางกติกาใหม่ให้"คนอื่น"มานั่งแทนในตำแหน่งตัวเอง?มา
นั้นคือภาพรวมของตัวแทนประชาชน..ที่เกิดขึ้นตลอดมาถึงวันนี้!
ถามถึง"ฝ่ายค้าน"....นับตั้งแต่รัฐธรรมนูญปี 2540 กติกาที่พยายามวางกติกาให้พรรคการเมืองเข้มแข็ง เกิดระบบการเมืองสองพรรค แต่ลืมไปว่า"ทุน"หลังการเลือกตั้ง ปี 2544 ทำให้เกิดการเมืองแบบพรรคเดียว เสียงของ"ฝ่ายค้าน"ยากที่จะทำหน้าที่"ถ่วงดุล" ทำได้แค่"ถ่วงเวลา" (เช่นที่ทำอยู่ในร่างกฎหมายต่างๆ วันนี้) หรือจะเรียกว่าบีบให้ทำหน้า"ตีรวน"ก็น่าจะใช่ และวันหนึ่งก็บีบให้เล่นในบทบาทใหม่..."ส.ส.บนถนน"
"องค์กรอิสระ" ตั้งขึ้นมายึดหลักถ่วงดุลอำนาจ ซึ่งมีความชัดเจนมากขึ้นตามรัฐธรรมนูญปี 2550 ...วันนี้อ่อนแอ เหลือไม่กี่องค์กรที่พอจะฝากประเทศไว้ได้ และเมื่อมองไปในอนาคต หากโครงสร้างที่มาของ ส.ว."เนื้อหา"เป็นไปดั่งเช่น ที่รัฐสภากำลังถกเถียงแก้ไขรัฐธรรมนูญอยู่นี้ เชื่อได้เลยว่า "องค์กรอิสระ" ตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ ย่อมไม่เกิดขึ้น
"นายกรัฐมนตรี" ...เมื่อไม่สามารถทำหน้าที่ในฐานะ"ผู้นำ" ของคนทุกกลุ่มในประเทศได้ และเลือกที่จะ"ลอยตัว"เหนือปัญหาหลักของชาติด้วยแล้ว จึงเป็นเรื่องยากที่"ปัญหาของประเทศ"ถูกกำจัดออกไป
ประเทศที่ไม่มีผู้นำ(แท้จริง)...ประเทศที่ไม่มี"ฝ่ายค้าน"...ประเทศที่"องค์กรอิสระ"ถูกแทรกแซง...ประเทศที่ ส.ส.-ส.ว.ไม่ได้เป็นตัวแทนประชาชน ...ประเทศที่มีข้อสงสัยในกระบวนการยุติธรรม...ประเทศที่เศรษฐกิจถูกผูกขาดโดยคน 10%...ประเทศที่เห็นคอร์รัปชันเป็นเรื่องปกติ
นี้คือ..ประเทศไทย!
ถามถึงทางออก...บอกได้แค่"รอ"คนรุ่นใหม่ที่ได้รับการศึกษาที่ถูกต้อง เห็นแก่ประโยชน์สาธารณะ รังเกียจความชั่ว ที่สำคัญ"ศรัทธา"ในระบอบประชาธิปไตย!
แต่กว่าจะถึงวันนั้น...โครงสร้างแบบนี้ให้รับรู้ด้วยว่าประชาชนจะเป็น"เหยื่อ"อีกหลายครั้ง!
ที่มา: http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/politics/opinion/politic-view/20130821/524445/ที่นี้...เรียกว่าประเทศไทย!.html
ปล.นี่แหล่ะครับ การแย่งชิงอำนาจ ประชาชนก็ เป็นเหยื่อเหมือนเดิม....เอิ๊ก ๆ ๆ