ปกติผมจะรีวิวที่เดียวเสร็จในหนึ่งตอน ตั้งแต่พันทุ์ทิพย์เปลี่ยนรูปแบบใหม่ก็เพิ่งจะรีวิวเป็นครั้งแรก กระทู้แรก รูปหัวกลับ เลยตั้งใหม่ ปรากฎว่าอัพรูปช้ามาก เลยลองเปลี่ยนมาใช้ Chrome น่าจะเร็วขึ้น
เนื่องจากกระทู้ของผมเป็นกระทู้ธรรมดาไม่ใช่กระทู้แนะนำก็เลยตกเร็วมาก แต่ความที่เสียดาย ไหนๆก็รีวิวไปแล้วก็ต้องทำหน้าที่ให้เสร็จไป
กระทู้แรกของผมอยู่ที่นี่ครับ
http://pantip.com/topic/30616415เพื่อให้ต่อเนื่อง ผมขอย้อนกระทู้เดิมเล็กน้อยจะได้ไม่ขาดตอน
หลังจากอาหารเช้า แปดโมงล้อก้อหมุนครับ เราเดินทางโดยรสบัสสองคัน แต่ละคันจะมีเจ้าหน้าที่จากทัวร์ของไทยประจำอยู่สองคน และไกด์ท้องถิ่นอีกหนึ่งคน ส่วนอาจารย์เผ่าทอง จะสลับมาคันละวัน  
รถบัสเป็นแบบสองชั้นครับ นั่งหน้าสุดได้ลุ้นเหยียบเบรกตลอดเวลา เพราะแต่ละคันขักันแบบวัดใจ ได้อารมณ์ของการชมวิวไปอีกแบบ  ถนนหนทางที่นี่กว้าง 10 เลน มีเลนพิเศษสำหรับจักรยาและมอเตอร์ไซต์อยู่ด้านข้าง ทางแยกใหญ่ๆ เวลารถจะเลี้ยวเค้าไม่ค่อยรอสัญญาณไฟ ตอนแรกผมเห็นรถคันนึงเลี้ยวแบบวัดใจ ยังนึกว่าขับยังไงไม่ยักจะกลัวตาย ที่ไหนได้เค้าขับแบบนี้กันทุกคัน คนข้ามถนน ก็ข้ามแบบ ไม่กลัวตายเช่นกัน สะพานลอบคนข้ามไม่มีนะครับ เอ หรือว่าวิทยายุทธล้ำเลิสมีวิชาตัวเบาสามารถกระโดดข้ามรถได้ก็ไม่รู้
เรานั่งรถบัสเพื่อไปสถานีรถไฟ เพื่อเดินทางโดนรถไฟความเร็วสูง 350 กม./ชม. เพื่อไปเมืองลั่วหยาง เป็นเมืองในมณฑลเหอหนาน ส่วนซีอานอยู่ในมณฑลซานซี รถไฟนี้เค้าเรียกกันว่ารถไฟชินกันเซ็นของจีน ผมไม่เคยนั่งชินกันเซ็นมาก่อนเลยถือซะว่าได้ทดลองนั่งรถไฟความเร็วสูงก่อนที่เมืองไทยจะมีวิ่งในอนาคต จากซีอานไปลั่วหยางใช้เวลา 1.40 ชม.ครับ ถ้าไปรถยนตร์จะใช้เวลา 5 ชั่วโมง
เราใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพราะรถไม่ติดครับ ถึงสถานีรถไฟใหญ่โตโอ่อ่าทันสมัย เดินดูร้านค้าก็มาเจอไอ้นี่ครับ ตีนไก่สูญญากาศ แต่ผมไม่ได้ลองนะ ราคาอันละสองหยวน ก็ประมาณ 10 บาทไทย

เมืองลั่วหยางนี่เป็นเมืองราชธานีในอดีตนะครับ ยิ่งใหญ่เป็นอันดับสองรองจากซีอาน ผมนั่งรถไฟมาไกลก็เพื่อมาชมถ้ำหลงเหมินซึ่งเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรม เมื่อ ปี 2000