พอเห็นป้ายชื่อก็สะดุดตากับความหมายแล้ว  จึงแวะเข้าไปชมว่าจะสมกับชื่อหรือไม่  พอไปถึงทางเข้าไปกลับไม่เหมือนอย่างชื่อสวน  เป็นทางเข้าถ้ำเงื้อมง้ำไปมาเห็นมีสายไฟฟ้าพออาศัยได้เดินตามเมื่อมาถึงทางแยกของถ้ำก็ได้เจอนักท่องเที่ยวคนหนึ่งกับไกด์ตัวน้อยสองคนเดินสวนมาสอบถามได้ความว่ามาอีกทางและบอกว่าที่นี่มีจุดชมวิวถ้ำนั่นถ้ำนี่สวยงาม  ส่วนเราก็เดินต่อไปยังจุดชมวิวเดินไปเดินมากลับทะลุปากถ้ำหนึ่งซึ่งเจอสวนใครก็ไม่รู้มองไปอีกทางเห็นพระพุทธรูปยืนอยู่ปากถ้ำอีกแห่งแต่คิดว่าคงไม่ใช่แล้วหละเห็นมีต้นปาล์มและไม้ประดับที่ปลูกมีท่อน้ำอยู่คิดว่าคงเป็นสวนชาวบ้านแล้วหละ  เอาหละคงไม่เจอกะจะไม่ย้อนกลับเข้าถ้ำอีกจึงเดินเลาะเขาเพื่อจะไปที่รถจอดอยู่ แต่ไปโผล่สำนักสงฆ์ไหนไม่รู้ไม่เห็นมีป้ายบอกชื่อ ก็เผอิญเจอไกด์ตัวน้อยกับนักท่องเที่ยวซึ่งเป็นเขยในหมู่บ้านนั้นอีก  เลยถามแกว่าหาจุดชมวิวไม่เจอเขาบอกว่าเดินจากจุดที่เขาจอดมอเตอร์ไซค์นี้ขึ้นไปไม่เกิดสองร้อยเมตรก็ถึงแล้ว  ไหน ๆ ก็มาแล้วจะขึ้นไปดูเสียหน่อยจึงเดินเดี่ยวขึ้นไปสักพักถึงจุดชมวิวมีชานพักที่ทำด้วยเหล็กและสะพานทางเดินเชื่อมเข้าไปบนยอดเขา ส่วนไกด์ตัวน้อยสองคนก็เดินตามมาพาเที่ยวชวนคุยไปเรื่อย  จึงได้ถามว่าที่นี่เปิดนานหรือยังไกด์ตัวน้อยบอกว่าเพิ่งเปิดได้เดือนกว่า ๆ นี่เอง เหตุเพราะว่ามีชาวบ้านขัดแย้งกันเวลารถแต๊กที่ขับพานักท่องเที่ยวไปชมสวนเกิดไปซูน (โดน) ต้นไม้ชาวบ้านก็มีปัญหา เพิ่งจะตกลงกันได้มาไม่นานนี่เอง ฟังเด็กเล่าก็เศร้าใจว่าผลประโยชน์นั่นไม่เข้าใครออกใคร  ส่วนบรรยากาศบนจุดชมวิวสวยครับ  สมดั่งคำว่า “สวนสวรรค์” ตามป้าย  ไกด์ตัวน้อยพาเที่ยวพร้อมบรรยายและนำเที่ยวถ้ำอีกรอบเพื่อกลับมาที่รถได้พาไปดูหินงอกหินย้อยเป็นรูปสัตว์ต่าง ๆ พอสมควร ส่วนถ้ำที่บอกว่าสวยไม่ได้ไปเพราะนักท่องเที่ยวที่พาน้องมาคอยอยู่ ส่วนเราก็ไม่ดูเพราะใช้เวลาไปมากพอสมควรแล้วกลัวเข้ากรุงเทพฯ รถจะติดมากเลยต้องอำลา...กะว่าโอกาสหน้าจะมาใหม่จำไว้  “สวนสวรรค์”  หนองหิน เลย..ครับ