ช่วงนั้นเป็นปี 2537
ที่บ้านผมตอนนั้นกำลังร่ำรวยคึกคักไปด้วยผู้คนที่ผมไม่เชื่อว่าจะได้มาอยู่ด้วยกันกับเรา
เนื่องจากที่บ้านทำบ้านที่ไม่ใช้งาน 1 หลังเป็นห้องเช่าและอยู่ไม่ไกลจากสถานทูตอเมริกัน,อังกฤษและตึกสินธร
และคงจะเป็นเพราะ'ความห่วย'ของการเป็นนักธุรกิจของที่บ้านผมเลยปล่อยเช่าในราคา'คุ้มค่า'กว่าที่อื่น
ที่บอกว่า'คุ้มค่า'เพราะเรามีห้องเช่าแค่ 5 ห้องกับบริเวณกว้างใหญ่พื้น,ประตู,เฟอร์นิเจอร์ไม้สักและเพดานสูงล้วนแล้วแต่เป็นของดีมาแต่โบราณ
แต่ดันปล่อยเช่าในราคาถูกๆกว่าที่อื่นเพราะเราถือว่าได้ต้นทุนมาถูกๆนั่นเอง
ประกอบด้วยถึงความเจ้าสำราญของพ่อผมใครถูกใจเป็นคนเก่งคนใหญ่คนโตแกลดราคาให้หมด ( งง ? แทนที่จะขึ้น )
บ้านผมเลยกลายเป็นที่อยู่ของพวกนักการทูต,นักเขียนหรือนักการเงินชาวต่างชาติที่เวียนไปเวียนมาอยู่
อีกเหตุนึงคงเป็นเพราะห้องมีจำนวนน้อยด้วยจึงทำให้การใช้ชีวิตแบบ'ลับๆ'นั้นง่ายยิ่งขึ้น
ผู้คนต่างที่เข้ามาอยู่ล้วนแล้วแต่มีอย่างนึงเหมือนกัน....นั่นคือความลับอะไรซักอย่างที่ไม่อยากให้คนส่วนใหญ่รู้
ผมจำได้ว่ามีท่านทูตคนนึงของประเทศนึงในยุโรปได้เลือกที่จะมาเช่าอยู่กับเราแทนที่จะอยู่บ้านที่ประเทศจัดให้
สุดท้ายก็เฉลยว่าเป็นเพราะแกเป็นเกย์ตัวพ่อชอบเรียกเด็กประถมมา'ตุ๋ย'นั่นเอง...เป็นต้น
บางครั้งผมนั่งนึกกลับไปก็งงเหมือนกันว่าทำไมบ้านผมจึงมีแต่คน'ประหลาดๆ'มาอยู่
แต่นั่นอาจจะเป็นดั่งคำในวงเหล้าที่ว่า " ตัวประหลาดมักจะหากันเองเจอ " หรือ " ผีเห็นผี " ก็ไม่ผิดนัก
...
นิยายปี 40 ตอนที่ 1 : มายากล
ที่บ้านผมตอนนั้นกำลังร่ำรวยคึกคักไปด้วยผู้คนที่ผมไม่เชื่อว่าจะได้มาอยู่ด้วยกันกับเรา
เนื่องจากที่บ้านทำบ้านที่ไม่ใช้งาน 1 หลังเป็นห้องเช่าและอยู่ไม่ไกลจากสถานทูตอเมริกัน,อังกฤษและตึกสินธร
และคงจะเป็นเพราะ'ความห่วย'ของการเป็นนักธุรกิจของที่บ้านผมเลยปล่อยเช่าในราคา'คุ้มค่า'กว่าที่อื่น
ที่บอกว่า'คุ้มค่า'เพราะเรามีห้องเช่าแค่ 5 ห้องกับบริเวณกว้างใหญ่พื้น,ประตู,เฟอร์นิเจอร์ไม้สักและเพดานสูงล้วนแล้วแต่เป็นของดีมาแต่โบราณ
แต่ดันปล่อยเช่าในราคาถูกๆกว่าที่อื่นเพราะเราถือว่าได้ต้นทุนมาถูกๆนั่นเอง
ประกอบด้วยถึงความเจ้าสำราญของพ่อผมใครถูกใจเป็นคนเก่งคนใหญ่คนโตแกลดราคาให้หมด ( งง ? แทนที่จะขึ้น )
บ้านผมเลยกลายเป็นที่อยู่ของพวกนักการทูต,นักเขียนหรือนักการเงินชาวต่างชาติที่เวียนไปเวียนมาอยู่
อีกเหตุนึงคงเป็นเพราะห้องมีจำนวนน้อยด้วยจึงทำให้การใช้ชีวิตแบบ'ลับๆ'นั้นง่ายยิ่งขึ้น
ผู้คนต่างที่เข้ามาอยู่ล้วนแล้วแต่มีอย่างนึงเหมือนกัน....นั่นคือความลับอะไรซักอย่างที่ไม่อยากให้คนส่วนใหญ่รู้
ผมจำได้ว่ามีท่านทูตคนนึงของประเทศนึงในยุโรปได้เลือกที่จะมาเช่าอยู่กับเราแทนที่จะอยู่บ้านที่ประเทศจัดให้
สุดท้ายก็เฉลยว่าเป็นเพราะแกเป็นเกย์ตัวพ่อชอบเรียกเด็กประถมมา'ตุ๋ย'นั่นเอง...เป็นต้น
บางครั้งผมนั่งนึกกลับไปก็งงเหมือนกันว่าทำไมบ้านผมจึงมีแต่คน'ประหลาดๆ'มาอยู่
แต่นั่นอาจจะเป็นดั่งคำในวงเหล้าที่ว่า " ตัวประหลาดมักจะหากันเองเจอ " หรือ " ผีเห็นผี " ก็ไม่ผิดนัก
...